“Citius, altius… fortitude!!!”
Οι Γάλλοι extreme metallers, GOJIRA, έβγαλαν πριν λίγες μέρες το “Fortitude”, ένα δίσκο που προκάλεσε αίσθηση με την ποιότητά του κι ανάγκασε ακόμα και όσους δεν είχαν δώσει την πρέπουσα σημασία στο φαινόμενο GOJIRA, να τους βγάλουν το καπέλο. Δεν χρειάζονται μεγαλύτερες εισαγωγές. Μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα ονόματα στο χώρο της ευρύτερης ακραίας μουσικής. Ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης τα έγραψε αναλυτικά στην παρουσίαση του νέου δίσκου τους, ο Σάκης Φράγκος πέτυχε τον ντράμερ, Mario Duplantier στο αυτοκίνητό του, σ’ ένα parking ένα πρωί του Απριλίου και δεν άφησε ούτε δευτερόλεπτο από το διαθέσιμο 20λεπτο να πάει χαμένο!!! Διαβάστε και δείτε από κάτω τη video συνέντευξη.
Ήμουν πολύ περίεργος για την επόμενη κίνησή σας, αφού είχατε μεγάλο βάρος στους ώμους σας, να ξεπεράσετε ένα άλμπουμ που ήταν ήδη καλύτερο από το πιο προηγούμενο. Πως βρήκατε την απαραίτητη ισορροπία και τι είχατε στο μυαλό σας πριν μπείτε στο στούντιο;
Νομίζω ότι απλά ήμασταν αυθόρμητοι και θέλαμε να γράψουμε ότι νιώθαμε εκείνη τη στιγμή. Πρέπει να πω όμως ότι ήθελα οι οπαδοί μας να έχουν την σκληράδα που περίμεναν να ακούσουν, αφού είμαστε γνωστοί γι’ αυτό. Οι οπαδοί μας, μας γνώρισαν ως μία τεχνική death metal μπάντα, λατρεύουν τo τεχνικό, catchy κι επιθετικό μέρος της μουσικής μας. Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να βρούμε μία ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτό που θέλουμε, επειδή μας αρέσει να είμαστε επιθετικοί και σκληροί, αλλά μας αρέσει και η μελωδία. Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα σε όλα αυτά τα στοιχεία και το “Fortitude”, είναι ένα τέλειο παράδειγμα των δύο άκρων. Το “The chant” και το “Trails” είναι αργά metal τραγούδια, από την άλλη έχεις όμως το “Into the storm”, το “Grind”, το “Born for one thing” ακόμα και το “New found”. Η πρόκληση όμως, ήταν να κάνουμε κάτι που θα παίζαμε με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση ζωντανά, αφού οι συναυλίες είναι το 90% της ζωής μας (φυσικά όχι μέσα στην πανδημία). Δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να βγαίνουμε και να παίζουμε όλη την ώρα death metal τραγούδια. Ακόμα και ο κόσμος πιστεύει ότι είναι πολύ έντονο όλο αυτό. Έχουμε την επιθυμία να «αναπνέει» λίγο το setlist μας. Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος, αν είναι η επιθυμία μας ή η εμπειρία μας από τις συναυλίες που μας οδηγεί σ’ αυτήν την ανάγκη όταν γράφουμε τραγούδια.
Έπιασες ακριβώς τα τραγούδια που ήθελα να τονίσω. Από τη μία έχουμε το “The chant” και το “Trails” που είναι οι πιο ατμοσφαιρικές, πιο OPETH στιγμές σας, θα έλεγα και από την άλλη, έχουμε το “Into the storm” ή το “Grind”, που ακούγεσαι λες και σε είχαν αλυσοδεμένο και σε αμόλησαν να παίξεις ντραμς με ότι βρεις μπροστά σου (γέλια).
Ναι, ναι (γέλια). Να σου πω την αλήθεια θα ήθελα να είχα λίγες περισσότερες από αυτές τις στιγμές, αλλά μέσα στην πανδημία είχα πολλές ιδέες, τις οποίες σκέφτομαι να βάλω στον επόμενο δίσκο. Πρέπει όμως να υπολογίσει κανείς, ότι είμαστε τέσσερα άτομα στο γκρουπ και πρέπει να βρούμε μία περιοχή που συμφωνούμε όλοι σε κάτι. Αν με άφηνες εμένα, θα έπαιζα heavy από την αρχή μέχρι το τέλος του δίσκου, ο αδερφός μου, ο Joe όμως και ο μπασίστας Jean-Michelle θέλουν κάποια σημεία να είναι πιο μελωδικά, πιο rock, αλλά κι εγώ, πρέπει να ομολογήσω, ότι μου αρέσουν αυτά τα σημεία. Συζητήσαμε λοιπόν, ώστε να βρούμε τις διαθέσεις μας. Ο Joe έφερε κάποια σημεία που φωνητικά ήθελε να τα κάνει οπωσδήποτε και είπαμε ότι θα το κάνουμε με τον τρόπο που ήθελε. Οι GOJIRA πρέπει να είναι σχετικοί με την πραγματική τους ταυτότητα, με την αρσενική και τη θηλυκή πλευρά τους, αν το θέλεις. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει μεγάλη ποικιλία ο δίσκος.
Φοβηθήκατε για κάποια στιγμή ότι μπορεί να χάσετε το momentum που είχατε, αφού έχουν περάσει πάνω από 5 χρόνια από την κυκλοφορία του “Magma”; Θυμάμαι από παλαιότερα Δελτία Τύπου, ότι ο δίσκος ήταν να κυκλοφορήσει πολύ νωρίτερα, οπότε τα τραγούδια έχουν γραφτεί πριν την πανδημία, έτσι δεν είναι; Σας πρόσθεσε αυτό το γεγονός έξτρα άγχος, αφού είχατε έναν εξαιρετικό δίσκο έτοιμο, αλλά δεν μπορούσατε να τον κυκλοφορήσετε;
Ναι, προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πράγματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά η πανδημία ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανείς. Αρχικά, το “Fortitude” ήταν να κυκλοφορήσει τον Μάιο με Ιούνιο του 2020, οπότε είχαμε μεγάλο πρόβλημα. Συζητήσαμε όμως με το management και τη δισκογραφική μας εταιρία, επειδή υπάρχει και η οικονομική πλευρά του όλου πράγματος. Αν δεν περιοδεύεις, χάνεις πολλά χρήματα και πολύ μεγάλο μέρος της προώθησης ενός δίσκου. Όλοι μαζί, συμφωνήσαμε ότι έπρεπε να περιμένουμε να ανοίξουν όλες οι δραστηριότητες, αλλά βλέπεις σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα που μιλάμε (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στις 8 Απριλίου). Η κατάσταση είναι πολύ πιο δραματική και περίπλοκη απ’ όσο υπολογίζαμε. Κάποια στιγμή νιώσαμε ότι δεν μπορούσαμε να περιμένουμε έχοντας ένα δίσκο έτοιμο εδώ κι ένα χρόνο. Έστω κι ένα τραγούδι. Απλά δε γινόταν να περιμένουμε. Ναι, δεν θέλαμε να χάσουμε το momentum γύρω από το συγκρότημα. Αυτό που πιστεύω όμως, είναι ότι αν αγαπάς ένα γκρουπ, μπορείς να περιμένεις και 13 χρόνια να βγάλουν δίσκο. Οι TOOL έβγαλαν δίσκο σχεδόν 15 χρόνια μετά τον προηγούμενο και αυτή τη στιγμή είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα στον κόσμο. Αν τα τραγούδια έχουν ποιότητα, αν το σχήμα είναι διάσημο για τα τραγούδια του κι έχει αρκετή αξιοπιστία, μπορείς να κάνεις κι έξι και εφτά και οχτώ χρόνια, όπως οι SLIPKNOT, που κυκλοφορούν δίσκους πολύ αραιά. Δεν θέλω να συγκρίνω τους GOJIRA με τους SLIPKNOT βέβαια, αφού είμαστε πολύ μικροί μπροστά τους. Δεν χάσαμε όμως και το momentum μας, επειδή περιοδεύσαμε πάρα πολύ. Όταν περιοδεύσαμε στην Αμερική για εφτά εβδομάδες με τους SLIPKNOT, αυτό ήταν κάτι φοβερό για την καριέρα μας. Όταν περιοδεύεις με γκρουπ όπως οι METALLICA ή οι SLIPKNOT, δεν χάνεις το momentum. Αυτό πιστεύω. Να είσαι σίγουρος όμως, ότι το επόμενο άλμπουμ μας, δεν θα βγει σε πέντε χρόνια!
Οχτώ μήνες πριν, εντελώς ξαφνικά, μας πετάξατε το video clip του “Another world” χωρίς να αναφέρετε πουθενά ότι είναι τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο σας κτλ. Το κάνατε για να δείξετε ότι είστε ενεργοί και να τσεκάρετε λίγο και τις αντιδράσεις του κόσμου;
Ναι, θέλαμε να δώσουμε στον κόσμο οπωσδήποτε ένα stand-alone track, ναι, θέλαμε να δηλώσουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί και το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν τόσο σχετικό με την πανδημία, που ήταν ουσιαστικά μία κραυγή απελπισίας, αφού ουσιαστικά λέμε ότι θέλουμε να σηκωθούμε να φύγουμε από τον πλανήτη. Κάτι σαν καπρίτσιο ενός μικρού παιδιού. Βλέπεις τις φωτιές στην Αυστραλία, στον Αμαζόνιο, στην Καλιφόρνια, βλέπεις πολιτικούς όπως ο Τραμπ ή ο Μπολσονάρο και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, είναι ότι πρέπει να φύγεις απ’ αυτόν τον πλανήτη! Μπορεί να το δει κανείς όμως και σαν αστείο. Για να επιστρέψω όμως, θέλαμε να κυκλοφορήσουμε τουλάχιστον ένα τραγούδι, παρότι δεν είχαμε κάποιο ακριβές πλάνο για το μέλλον μας. Και οι αντιδράσεις ήταν πάρα πολύ καλές, παρότι δεν ήταν το πιο σκληρό μας τραγούδι.
Αν με ρωτάς, το συγκεκριμένο τραγούδι το βρίσκω πολύ αντιπροσωπευτικό του δίσκου, αφού στέκει ανάμεσα στα δύο άκρα του.
Ναι, έχεις δίκιο. Είναι πιο rock σε σημεία, είναι ακραίο στα φωνητικά, ναι, έχει μία καλή ισορροπία, όπως το είπες.
Ήσασταν πάντα ακτιβιστές κι ενδιαφερόσασταν για το περιβάλλον. Αυτή τη φορά το πήγατε λίγο παραπέρα όμως με το “Amazonia”. Μπορείς να μας πεις σε ποια φάση είναι αυτή η καμπάνια που κάνετε;
Θεωρήσαμε πως ήταν ώρα να δράσουμε. Καλά τα λόγια, καλή η μουσική, αλλά είναι μόνο λόγια. Είμαστε πλέον στα 40 μας, δεν είμαστε παιδιά και πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα σαν ενήλικες. Πρέπει να υπάρχει ατομική δράση, γιατί αν περιμένουμε από τις κυβερνήσεις και τους νόμους να αλλάξουν την κατάσταση, μάλλον θα μας πάρει καμία εκατοστή χρόνια. Αποφασίσαμε λοιπόν, να φτιάξουμε μία πλατφόρμα και να προσφέρουμε χρήματα σε μία εταιρία που έχει σχέση με τους ιθαγενείς στον Αμαζόνιο και γνωρίζει ακριβώς τις ανάγκες τους. Ψάξαμε πάνω από ένα μήνα για να βρούμε τον σωστό οργανισμό που θα έπρεπε να φτάσουν τα χρήματα για να έχουν σωστή διαχείριση. Η συγκεκριμένη εταιρία που δουλεύουμε, είναι πραγματικά η καλύτερη που θα μπορούσαμε να διαλέξουμε και είναι η APIB. Ο κόσμος κάνει δωρεές, όσα χρήματα θέλει, ακόμα κι ένα δολάριο. Μετά, ζητήσαμε από φίλους μας σε διάφορα συγκροτήματα να κάνουν μία προσφορά ώστε ο κόσμος να κάνει τις δωρεές τους και μας έστειλαν πράγματα οι METALLICA, GUNS N’ ROSES, DEFTONES, KORN, SLIPKNOT, CARCASS, BEHEMOTH, DECAPITATED και πάρα πολλοί άλλοι. Μας έδωσαν ταμπούρα, κιθάρες, πίνακες και πολλά άλλα πράγματα που τα πουλάμε σε μορφή δημοπρασίας για φιλανθρωπία. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι εκπληκτική μέχρι τώρα και δείχνει ότι θέλει να βοηθήσει, απλά χρειάζεται την κατάλληλη πλατφόρμα γι’ αυτό για να πράξει όπως θέλει. Είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό. Η ιδέα ήταν του αδερφού μου, αλλά είμαι περήφανος που συμμετείχα ενεργά σ’ αυτό. Κατανοώ ότι η προσφορά μας μπορεί να είναι μία σταγόνα στον ωκεανό, σε όσα συμβαίνουν στον Αμαζόνιο, αλλά ρίξαμε λίγο φως στο πρόβλημα. Καταστρέφουμε τον Αμαζόνιο και μαζί και όλους τους ανθρώπους που ζουν εκεί κι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα που πρέπει να μας απασχολεί όλους.
Τα τελευταία χρόνια έχετε λάβει πολλές διακρίσεις, ανάμεσά τους και δύο υποψηφιότητες για Grammy. Παρόλα αυτά, βρίσκω ότι είναι πιο σημαντικό το γεγονός ότι σας υμνούν θρύλοι της μουσικής μας, όπως οι METALLICA. Πως νιώθετε που οι καλλιτέχνες με τους οποίους μεγαλώσατε ακούγοντας τη μουσική τους, μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για εσάς;
Είναι κάτι εκπληκτικό. Είναι σαν να είσαι μαθητής και να έρχεται ο καθηγητής σου να σε συγχαρεί για τη δουλειά και την επίδοσή σου. Οι METALLICA και ο James Hetfield είναι σαν καθηγητές μου. Έχω δει τόσα πολλά video τους, αναλύοντας κάθε μικρή λεπτομέρεια. Είναι ευφυΐες και παράλληλα ο λόγος που παίζω heavy metal. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι έχουμε μία τόσο καλή σχέση μαζί τους. Πρέπει να πω όμως ότι δεν το κλέψαμε αυτό από κάποιον. Υπάρχουμε εδώ και 25 χρόνια. Έχουμε δουλέψει τόσο πολύ κι έχουμε θυσιάσει πολλά πράγματα. Και πίστεψέ με, αν έχεις μεγαλώσει στην εξοχή της Νοτιοδυτικής Γαλλίας, η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να ξεκινήσεις ένα συγκρότημα και να το κάνεις τη βασική σου δουλειά.
Πολύ ωραία. Δυστυχώς όμως, ο χρόνος μας τελειώνει, οπότε θα σου ευχηθώ την καλύτερη δυνατή επιτυχία στο “Fortitude”, επειδή το αξίζει.
Ευχαριστώ πολύ. Εκτιμώ πάρα πολύ τη γνώμη σου κι ευχαριστώ για τη συνέντευξη.
Σάκης Φράγκος
Photo credit: Gabrielle Duplantier
