a
Γαλλικής ακρότητας το ανάγνωσμα. Ο λόγος για τους GOROD από το Bordeaux, οι οποίοι επιδίδονται σε ένα προοδευτικό, τεχνικό death metal μοντέρνας κοπής. Αποτελούν ένα από αυτά τα συγκροτήματα που είναι ακραία, έχουν τα blastbeats τους, έχουν τη γκρούβα τους, τα ετούτα τους τα εκείνα τους, ενώ χρωστάνε πολλά και στη πρώτη γενιά τεχνικού death metal (DEATH, CYNIC, ATHEIST). Παράλληλα αναφέρονται στην ίδια φουρνιά της πρώτης δεκαετίας του 2000, δίπλα σε OBSCURA, ARCHSPIRE, BEYOND CREATION και ούτω καθεξής. Δισκογραφούν από το 2005 (υπήρχαν παλαιότερα, ως GORGASM – άλλαξαν το όνομα τους, για να μη μπλεχτούν με τους Αμερικανούς brutal deathsters με το ίδιο όνομα), φτάνουμε με τα πολλά και με τα λίγα στον δίσκο υπ’ αριθμόν 7, 5 χρόνια μετά τον τελευταίο τους δίσκο “Æthra”, ο οποίος τιτλοφορείται “The orb”.
Το άνοιγμα του δίσκου με το “Chrematheism”, επιβεβαιώνει πανηγυρικά τις αναφορές μου σε μπάντες και ιδιώματα παραπάνω, μια και συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία των δύο “σχολών” σκέψης και σύνθεσης. Συνεχίζοντας μια άτυπη παράδοση που θέλει Γαλλικές μπάντες να παίζουν τα κέρατα των κεράτων ω κέρατα (είτε πιάσουμε τους τεράστιους και πλέον προσβάσιμους GOJIRA, είτε πιάσουμε ψυχιατρικές περιπτώσεις τύπου PITBULLS IN THE NURSERY), οι GOROD διατηρούν μια γλυκιά μελωδικότητα που κοιτάζει τους OBSCURA από μοντέρνες μπάντες, ενώ άμα πάρουμε τη γραμμή επιρροής φτάνουμε στους DEATH μετά το “Human”. Εντύπωση κάνει το πολύ ωραίο jazz σχεδόν πέρασμα στο φοβερό “We are the sun Gods”, βασισμένο στη κιθαριστική μελωδία του ρεφρέν. Ενδεικτικό της “φεύγα” διάθεσης είναι το φερώνυμο κομμάτι με την εντελώς διαστημική εισαγωγή του, σε συνδυασμό με τα καθαρά φωνητικά του Julien “Nutz” Deyres. Πιο γκρουβάτο από τα κομμάτια που το ανοίγουν, προσθέτοντας το κάτι διαφορετικό στο δίσκο.
Μιλώντας για κάτι διαφορετικό, έρχεται και γίνεται “ζευγαράκι” με το “Savitri”, που αποτελεί και το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου, οριακά κάτω από 7 λεπτά, ρίχνοντας κλεφτές ματιές μουσικά στο αξεπέραστο “Focus” των CYNIC. Εδώ τα blasts εμφανίζονται σε λιγότερες δόσεις από τον υπόλοιπο δίσκο, ίσα ίσα για να μας θυμήσουν ποια μπάντα ακούμε ως και αυτό το σημείο. Οι αρμονίες των κιθαριστικών μερών είναι να τις πιείς στο ποτήρι, ενώ είμαι σίγουρος ότι ακόμα και progressive οπαδοί γενικά, θα εκτιμήσουν βαθύτατα τα περάσματα ακουστικής φύσεως εκεί στο τέταρτο περίπου λεπτό, με το υπέροχο solo, ενώ στο φινάλε ακούμε μέχρι και black metal “ξύσιμο”. Έτσι για να γουστάρουμε! Επιστροφή στην ωμή βία, με το video clip του δίσκου, “Breeding silence”, ανεβοκατεβάζει σβέρκους με το εισαγωγικό του riff, πριν ο drummer βάλει μπρος το “πολυβόλο” και αρχίσει το πανηγύρι, χωρίς να λείπουν τα εξαίσια leads που χρωματίζουν το κομμάτι. Το φρενήρες “Victory”, αποτελεί τη δεύτερη μικρότερη σύνθεση του δίσκου, κομμένα και ραμμένα για συναυλιακό μακελειό, με τα τύμπανα να thrash-άρουν ένα τσικ παραπάνω από τα υπόλοιπα.
Για το φινάλε δε, μας επιφυλάσσουν το επιθετικό μα τεχνικό “Scale of shadows”, τη πιο περιπετειώδη στιγμή του “Waltz of shades”, που βρίθει ακουστικών περασμάτων, progressive ανησυχιών, MORBID ANGEL-ικών αργόσυρτων riffs αλλά και γρήγορων ξεσπασμάτων με υπερτεχνικά riffs. Το πιο στακάτο φινάλε του “Strange days” από την άλλη, ενώ περίμενα ότι θα είναι το πιο επιθετικό κομμάτι ως το ελάχιστα μικρότερο κομμάτι του δίσκου, ήταν αυτό που έκλεινε με έναν πιο μελωδικό τρόπο το σύνολο. Το πιο τρομερό ξέρετε ποιο είναι; Ότι όλη αυτή η πληροφορία που σας περιέγραψα πιο πάνω, είναι συμπυκνωμένη σε 42 λεπτά μουσικής! Εύκολο στην επανάληψη, ενώ σαν ηχητικό σύνολο, παρά τη πολλή πληροφορία, κυλάει “νεράκι”! Αυτό σημαίνει για μένα ότι οι GOROD μόλις κέρδισαν άλλον έναν οπαδό. Αυτόν που υπογράφει τούτο το κείμενο. Ε και αυτό, μόνο ως θετικό σημάδι μπορούν να το εκλάβουν. Ακούστε τους, ειδικά αν είστε θιασώτες πιο προοδευτικών και συνάμα ακραίων ακουσμάτων, δε θα χάσετε!
8,5 / 10
Γιάννης Σαββίδης
