Μαυρομεταλλική βραδιά με φόντο το απόλυτο γκρίζο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε για άλλη μία φορά από το Bowel Of Noise και φυσικά που αλλού εκτός από το γνώριμο The Temple στο Γκάζι. Δυόμιση χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας, οι Σουηδοί εκ Στοκχόλμης τίμησαν τη χώρα μας η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, έχει ήδη το 10% των εμφανίσεων τους (καθώς το συγκρότημα έχει καταγεγραμμένα κάτι παραπάνω από 20 live μόλις κι έχουν ήδη 3 στη χώρα μας). Ο τραγουδιστής/κιθαρίστας και ηγέτης της μπάντας, Heljarmadr, έδειξε ότι δεν το ξεχνάει και ότι η χώρα μας ήταν από τις πολύ πρώτες που στήριξαν το συγκρότημα του (και μάλιστα πολύ πριν μπει στους DARK FUNERAL) και ευχαρίστησε τον κόσμο που έδωσε το παρόν. Ένα παρόν το οποίο ήταν κάπως βελτιωμένο σε σχέση με τη μέση προσέλευση σε ακραίες συναυλίες τον τελευταίο καιρό και σίγουρα σε πολύ καλύτερη μοίρα από την απογοητευτική άδεια εικόνα του χώρου στους SINISTER λίγες μέρες πριν (ειδικά σε σχέση με το πόσοι πραγματικά έπρεπε να έρθουν). Το γεγονός ότι δίπλα στους Σουηδούς είχαμε και άλλα δύο δικά μας συγκροτήματα, ήταν καλός λόγος για να παραβρεθεί κάποιος από νωρίς κι ευτυχώς την ώρα που άρχισε η συναυλία είχε ήδη αρκετό κόσμο.
Τη συναυλία άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς NIHILISM οι οποίοι με το μπάσιμο του ’19 είχαν ήδη κυκλοφορήσει το παρθενικό τους άλμπουμ με τίτλο “Obscure noir” και περιέχει το ομότιτλο κομμάτι χωρισμένο σε 7 μέρη, κάτι που κάνουν και οι MGLA στους δίσκους τους. Δε γνωρίζω αν τα παιδιά είναι οπαδοί των Πολωνών μιας και δε μου τους θύμισαν ούτε στο ελάχιστο, αυτό που γνωρίζω είναι ότι σίγουρα είχαν έναν από τους δυνατότερους ήχους που έχω ακούσει ποτέ σε συναυλία. Δυνατός καθαρός ήχος όμως και όχι βαβουριάρικος. Εντυπωσιακό το δίχως άλλο. Παίξανε χωρίς τον μπασίστα τους λόγω ανωτέρας βίας και προσωπικού ζητήματος (λυπηρού αν κατάλαβα καλά από κάποια συμφραζόμενα, ζωή σε λόγου του το παλικάρι αν ισχύει αυτό), αλλά δεν έχασαν καθόλου σε όγκο και δεν ακούστηκαν ξύλινοι ή ακατέργαστοι. Μοναδική μου ένσταση –αν μπορεί να υπάρξει κάποια- το γεγονός ότι τα φωνητικά τους ήταν αρκετά πίσω και δεν ακούστηκαν πολύ ευδιάκριτα, πιστεύω ότι σε μελλοντική τους εμφάνιση αν φροντίσουν αυτόν τον τομέα, δε θα βρούμε το παραμικρό να πούμε. Ήδη πάντως πήραν πολλούς πόντους δίκαια.
Η συνέχεια είχε μία από τις κορυφαίες εμφανίσεις στην ιστορία από Ελληνικό σχήμα σε μία βραδιά που ίσως και να ήταν η μεγαλύτερη της μέχρι τώρα 25ετούς ιστορία τους. Οι ORDER OF THE EBON HAND πραγματικά βγήκαν σαν έτοιμοι από καιρό και παρέδωσαν μαθήματα παιξίματος και καθαρού ήχου. Στο σημείο αυτό και πριν συνεχίσω, τα εύσημα στον Κώστα, μπασίστα των ABYSSUS που ήταν ηχολήπτης τους, ο άνθρωπος μεγαλούργησε όσο δε μπορείτε να φανταστείτε. Το συγκρότημα βγήκε φρενήρες, μ’ έναν Merkaal στα φωνητικά να ακούγεται πεντακάθαρα, με τη θεατρικότητα που πάντα είχε να είναι το κύριο σημείο που εστίαζε κανείς, ενώ ήταν τέτοια η παρουσία τους που δεν ήξερες που να σταθείς. Στο μπάσο μία γνώριμη μορφή, ο Baron Bonisagus (ή Aranel όπως τον ξέρουν πολλοί) που μεταξύ άλλων έχει παίξει με DIABLERY, MEMORAIN, CAELESTIA και ο θεός πληκτράς με την κουκούλα και τη μάσκα να δίνει πόνο και να προσθέτει θεατρικότητα λες και επιδίδεται σε ψαλμωδίες. Τα χέρια του κιθαρίστα (επικά σκ@τόψυχο corpsepaint) και του ντράμερ πήγαιναν σφαίρα και η εμφάνιση συνολικά δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από οποιασδήποτε μεγάλης μπάντας εκεί έξω. Τους είδα τέταρτη φορά μέσα στα χρόνια, αλλά ήταν η καλύτερη όλων. Εύχομαι ανάλογες εμφανίσεις στο μέλλον, έχουν κάθε δικαίωμα να είναι περήφανοι όσο ποτέ για το μεγάλο όνομα που κουβαλάνε.
Οι GRA θα βγουν μέσα σε κραυγές και μεγάλη προσμονή του κοινού, ενός κοινού που χωριζόταν σε αυτούς που τους είδαν τον Σεπτέμβρη του ’16 και σε αυτούς που θα τους έβλεπαν για πρώτη φορά (που ήταν και οι περισσότεροι γύρω μου). Όλα τα μάτια πέφτουν στον Heljarmadr, ο οποίος στο ενδιάμεσο είχε ήδη φροντίσει να ικανοποιήσει κάθε οπαδό με την πολύ ζεστή συμπεριφορά του και να υπογράψει αυτόγραφα ή να βγει φωτογραφία πολύ ευγενικός με όποιον του το ζητούσε. Στο πλάι του μία μπάντα που θέριζε και να αποτελείτε από ύψιστες μορφάρες (ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ταυτόχρονα). Ο ντράμερ Dimman είναι αυτός που είναι στο πλάι του Heljarmadr από την αρχή και πραγματικά είναι ένα τέρας πίσω από τα τύμπανα. Βαράει τόσο δυνατά και με τέτοιο τρόπο που είναι λες και δεν ιδρώνει καθόλου. Υπερπαίχτης και αέρινος παρά τον τεράστιο όγκο του. Επίσης ογκόλιθος (μενίρ όρθιο πραγματικά) ο μπασίστας Verdiger, αυτός σίγουρα έχει ξεπηδήσει από άλλη εποχή που γεννιόντουσαν μόνο δήμιοι που βασάνιζαν κλέφτες και δολοφόνους, παρουσιαστικό που τρομάζει, ενώ σε κάποια φάση που χτυπούσε την καρδιά του στο κοινό πρέπει να άνοιξε η γη στα δύο.
Τέλος, ο headbanger της παρέας ήταν ο Maugrim, ο οποίος διετέλεσε μπασίστας της μπάντας στο παρελθόν και τώρα ξυραφιάζει τις κιθάρες δίπλα στον Heljarmadr. Και οι δύο τους έχουν πολύ στακάτο χέρι, αλλά ειδικά ο Heljarmadr έχει ένα καρπό από τον αγκώνα και κάτω που παίζει και φοβάσαι ότι θα διαλυθεί κάθε χόνδρος στο χέρι του, απίστευτα ψυχωμένο παίξιμο που εγγυάται τενοντίτιδα κι επικονδυλίτιδα, αλλά ο αρχηγός δε μασάει και το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο που μένεις άναυδος. Παγωμένες μελωδίες σε ένα σετ συνολικά 80’ περίπου (τιμιότητα) με λίγα προβληματάκια στο ντραμ κιτ (το διέλυσε ο χτίστης) και με αρχή το “Necrology of the witch” και με τέλος το “Helfard”. Απίστευτο παίξιμο, ΔΥΝΑΤΗ φωνή από τον ηγέτη, καθαρός ήχος –ειδικά για black metal μπάντα- και ένα επιστέγασμα ότι οι GRA είναι όχι απλά από τις καλύτερες μπάντες του είδους ειδικά αλλά και από τις ποιοτικότερες στο μεταλλικό είδος γενικά. Ο τραγουδιστής προσκάλεσε τον κόσμο στο Rainbow για τη συνέχεια της βραδιάς, ενώ η μπάντα θα βρισκόταν στο Bowel Of Noise την επόμενη για υπογραφές και τα σχετικά. Κορυφαία εμφάνιση από κορυφαίο συγκρότημα, οι πάντες έφυγαν ευχαριστημένοι και οι Σουηδοί έδειξαν ότι αν αξίζεις και είσαι παιχταράς, δεν έτυχε αλλά απλά… ΠΕΤΥΧΕ!
Άγγελος Κατσούρας
