Λίγα σχήματα έχουν μείνει πιστά στο power metal, όπως αυτό μεγαλούργησε στην μετεξέλιξη του σε ξεχωριστό ιδίωμα στις αρχές της δεκαετίας των 80’s με (σας αρέσει ή όχι έτσι είναι) μπροστάρηδες, όπως λέει το κόμμα (ένα είναι το κόμμα και θαυμαστά τα έργα του), τους Αμερικανούς MANOWAR. Στην δεκαετία μας, με την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος και την Ευρώπη, θερμοκοιτίδα και Ιθάκη για κάθε επιζήσαντα αλλά και τα νέα σχήματα που συνήθως έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι GRAND MAGUS είναι μια φωτεινή εξαίρεση στο δρόμο για την μουσική Βαλχάλα. Δίχως να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που πρέπει να είναι, έχουν κάτι που λείπει από πολλά σχήματα. Έναν τραγουδιστή με περιορισμένες δυνατότητες, αλλά δυνατότητες. Τραγούδια που δεν κινούνται στο υψηλότερο επίπεδο της στρατόσφαιρας, εκεί που ακούς αγγέλους, χερουβείμ και ό,τι άλλο «θεϊκής» προέλευσης ίπταται, με εντολή Πατριαρχείου, Βατικανού κλτπ αλλά σε πιο γήινα επίπεδα. Φωνητικά που έχουν βραχνιάσει από μπύρα, ουίσκι και φωνές μάχης σε καπνισμένα από την φωτιά του τζακιού μπαρ, στο Βόρειο άκρο της Ευρώπης. Ο JB είναι εγγύηση ότι δεν θα ακούσουμε κάτι που να μην έχει τις ρίζες του στα φωνητικά της «σωστής» περιόδου των BLACK SABBATH, δηλαδή Dio, Martin, Gillan στην δική του εκδοχή, λίγο πιο χαμηλά, αλλά δίχως φωνητικούς ακροβατισμούς (δεν μπορεί άλλωστε).
Μουσικά έχουν πιο πολλά κοινά, πάντα είχαν με το “Into glory ride” και σχήματα τύπου LIEGE LORD, OMEN, SAVAGE GRACE, ρυθμικό, σκληρό ατσάλι, σφυρηλατημένο για να λεηλατήσει τον πλούσιο Νότο, την παρηκμασμένη Δύση των λόγιων, των ανθρωπιστών και των σκεπτόμενων, να περάσει τον Μαυριτανό από την αλυσίδα της σκλαβιάς και να αφήσει το ντράκαρ να χαράξει το δρόμο του στα Αγγλικά νερά, με όνειρο τις εύφορες πεδιάδες της Αγγλίας.
Αν δεν έχετε ακούσει τους GRAND MAGUS και λέτε ότι αγαπάτε το Power metal ή όποιο από τα ιδιώματά του, μάλλον ανήκετε στους γραφικούς αριστερούς που κάνουν διακοπές σε κότερο. Οι τύποι ποτέ δεν έπαιξαν τίποτα διαφορετικό από όσα πρεσβεύουν ,σε στούντιο και επί σκηνής. Τίμιο, βασισμένο στα 80’s heavy metal, με το ρυθμικό υπόβαθρο με μπροστάρη τον Ludwig Witt να ισοπεδώνει πόλεις σαν τον κεραυνοβόλο πόλεμο το ‘39 και τον JB, να διασχίζει τις Αρδέννες, όπως οι Γερμανοί στην αντεπίθεση του ‘44, με απόγνωση, θάρρος και θράσος, γιατί σε κάθε άλμπουμ δίνει την τελευταία ικμάδα δύναμης. “A hall clad in gold”, “Brother of the storm” “Dawn of fire”, “To live and die in solitude” τραγούδια που απλά χτίζουν λίγο ακόμα, λίγο πιο ψηλά την νεκρική πυρά που θα ανάψει για να τους οδηγήσει στην Βαλχάλα. Οι. GRAND MAGUS είναι το τρίο που θα έπρεπε να λατρεύεται και να αποτελεί την ελπίδα του Power metal σήμερα, αλλά τα γνωστά κολλήματα τους έχουν αφήσει παράμερα, γιατί δεν υπέγραψαν δήλωση μετάνοιας, που ξεπήδησαν από τα σπλάχνα της Σουηδικής ρετρό σκηνής, λες και ο Ross the Boss δεν έπαιζε πριν στους DICTATORS.
Χωρίς πολλά-πολλά λόγια ίσως μία από τις τρεις κορυφαίες κυκλοφορίες στον χώρο του ΠΜ και σίγουρα μία από τις πιο τίμιες. Επέτρεψαν διψασμένοι για αίμα , λάφυρα και να τιμήσουν το όνομα τους. Εσύ θα σπάσεις τα στεγανά του ιδιώματος και θα ακολουθήσεις τους γιούς του λύκου στο κυνήγι;
8 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
