Οι GRAVE DIGGER είναι ένα από τα heavy metal συγκροτήματα που δεν χρειάζεται καμία σύσταση, αφού είναι από αυτούς τους καλλιτέχνες που πάντα κάνουν ό,τι αγαπούν. Πρόσφατα, μέσα από την σελίδα τους, δήλωσαν ότι εξαιτίας του ιού Corona, αφού δεν μπορούν να κάνουν συναυλίες, θα κυκλοφορούν δίσκο κάθε χρόνο. Κάποιοι ίσως γέλασαν και μειδίασαν. Οι GRAVE DIGGER όμως είναι ακριβώς αυτό. Ένα group άρρηκτα συνδεδεμένο με τις λέξεις heavy metal, κάτι που νομίζω γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται ενεργά και με το ιδίωμα, αλλά και με αυτούς.
Το 2020 για τους GRAVE DIGGER έχει και επετειακό χαρακτήρα, αφού «κλείνουν» 40 χρόνια πορείας στη σκηνή. Έτσι, θέλησαν να κυκλοφορήσουν ένα θεματικό δίσκο, που θα περιελάμβανε την τρίτη συνέχεια της εξιστόρησης των αγώνων των Σκοτσέζων, μετά τα “Tunes of war” και “The clans will rise again”, «κλείνοντας» λογικά την τριλογία. Εγχείρημα κάπως «παράτολμο», αφού καλή η ιδέα, αλλά το αποτέλεσμα θα έπρεπε να είναι πάρα πολύ καλό, με βάση τα άλλα δυο άλμπουμ. Η νέα προσπάθεια ίσως τους έδινε και τη δυνατότητα να γιορτάσουν την μετά από τόσα χρόνια άκρως επιτυχημένη παραμονή τους στο heavy metal χάρτη, με αρκετές συναυλίες. Βεβαίως, δεν μπορούσαν ούτε αυτοί, να προβλέψουν τι θα γινόταν στον πλανήτη τους τελευταίους 3 μήνες.
Δουλειά νούμερο 20 λοιπόν και σίγουρα μία που θα μείνει χαραγμένη σαν μία από τις καλύτερες που έχουν κυκλοφορήσει στην καριέρα τους. Το “Fields of blood”, δεν διαφέρει ηχητικά από κάποια πρότερη δισκογραφική τους κίνηση, έχοντας το αναγνωρίσιμο, γνώριμο σε όλους μουσικό στυλ τους. Για ακόμα μία δουλειά, ο οπαδός θα ακούσει 100% τευτονικό heavy metal, «αέρινα», ξεσηκωτικά, ανθεμικά τραγούδια, χωρίς καμία απολύτως συνθετική πολυπλοκότητα, τραχείς και στακάτες συνθέσεις, που ποικίλλουν σε tempo, με άκρως πορωτικά μέρη σε πολλά σημεία και κύριο χαρακτηριστικό τις κολλητικές κιθαριστικές μελωδίες και τα ρεφρέν, που σου σηκώνουν άμεσα ψηλά τη γροθιά ή τη μπύρα που έχεις στο χέρι σου (και μάλλον θα σου χυθεί λόγω χαράς με ότι ακούς).
Λογικά θα σκεφτείτε: «ΟΚ, άρα αναφέρεσαι σε άλλη μία τυπική δουλειά του group, που θα ακουστεί μερικές φορές και μετά απλά θα αρχειοθετηθεί στη συλλογή μου» και ίσως αν ακούσεις τον δίσκο μόνο 2-3 φορές, ναι να είναι έτσι για κάποιους. Αν όμως δεν ασχοληθείς επιδερμικά μαζί του, θα ανακαλύπτεις ανά ακρόαση ότι οι GRAVE DIGGER, έγραψαν ένα δίσκο τόσο «φρέσκο», που θα μπορούσε να είχε ημερομηνία παραγωγής κάποια από τα (πολύ) προηγούμενα χρόνια. Αν τους παρακολουθείς στενά, θα έχεις ήδη ακούσει τα “All for the kingdom” και “Lions of the sea”. Αν σου άρεσαν, έχε στο νου, ότι οι πιο πολλές συνθέσεις ηχούν κάπως έτσι. Μην παρασυρθείς από το, σαφώς πιο εμπορικό, τραγούδι, “Thousand tears”, με την συμμετοχή της Noora Louhimo των BATTLE BEAST. Ακούγοντάς το, ήμουν λίγο επιφυλακτικός, αλλά ευτυχώς έδινε αναληθή μηνύματα για το τελικό προϊόν, που είναι τελείως διαφορετικό.
Στο “Fields of blood”, κάθε νότα έχει ένα συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης και οι συνθέσεις είναι δομημένες με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούν να σε αφήσουν αδιάφορο. Υπάρχουν έξυπνα «τοποθετημένα» σε σειρά τραγούδια, τα οποία ναι, θα σου θυμίσουν το συνθετικό ύφος των δυο προηγούμενων κυκλοφοριών με το ίδιο θέμα, αλλά κα την υπόλοιπη καριέρα τους, αλλά όσο τετριμμένα ή επαναλήψιμα και αν ακούγονται, είναι το αποτέλεσμα που νομίζω θέλεις να έχεις από το σχήμα. Με την πρώτη ακρόαση, εκτός αυτών που έχουν διαρρεύσει, τα “Freedom” (τραγούδι που θα έπρεπε να είναι στο “Tunes of war”), “Union of the crown”, “My final fight”, “Heart of Scotland” (όπου στο 3:52 για μερικά δευτερόλεπτα θα σου φέρει στο μυαλό τον Gary Moore… θα ακούσεις γιατί) και το ομώνυμο, με «γύρισαν» άμεσα στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Όλα τα τραγούδια της νέας δουλειάς θα μπορούσαν να αποτελούν ένα πολύ ωραίο heavy metal soundtrack σε ταινία που αναφέρεται στη Σκωτία.
Οι GRAVE DIGGER με το “Fields of blood”, προσφέρουν στον οπαδό άλλο ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, «μέσα» και «έξω», αφού υπάρχει και ένα ακόμα εκπληκτικό εξώφυλλο και συνθέσεις που αξίζει να ακουστούν πολλές φορές. Θεωρώ πως πέτυχαν ό,τι είχαν σκεφτεί, αφού τιμάται το θέμα που έχουν καταπιαστεί άλλες δυο φορές, με τραγούδια που ενδόμυχα κάνουν το χέρι σου να αυξάνει την ένταση στο στερεοφωνικό. Το group έχει πλέον μεγάλη εμπειρία και ταλέντο στο να δημιουργεί τραγούδια που «μένουν» στον ακροατή. Το άλμπουμ στέκει ισάξια δίπλα σε όλες τις κυκλοφορίες του group, που ως γνωστόν θα είναι για πάντα ταγμένο και πιστό σε αυτό που κάνει, όντας άξιος πρεσβευτής του Γερμανικού heavy metal. Μακάρι να τηρήσουν την υπόσχεση τους και να κυκλοφορούν συχνά δουλειές σαν το “Fields of blood”!
8/10
Θοδωρής Μηνιάτης
