Χωρίς πρόλογο, δε χρειάζεται εξάλλου…
Αξίωμα πρώτο: Σκοπός κάθε καλλιτέχνη, κάθε συγκροτήματος, είναι να κάνει εμπορική επιτυχία. Να ακουστεί σε mainstream κοινά, να βγει γρήγορα μπροστά, στα mainstream «φώτα». Οι απειροελάχιστες εξαιρέσεις, κάποιων πολύ ιδιαίτερων περιπτώσεων, υπάρχουν απλά για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα και οι GREEN LUNG, που από το underground ανήκουν πια στα «μεγάλα σαλόνια», σίγουρα δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτές.
Αξίωμα δεύτερο: Η μουσική βιομηχανία και η μουσική γενικότερα, είναι ένα άθλημα δίκαιο. Προχωρά και ακμάζει όποιος δουλεύει σωστά, έχει πρόγραμμα, σύστημα, δεν είναι τεμπέλης, δεν του φταίνε συνεχώς οι άλλοι και κοιτά μόνο την «καμπούρα» του. Αν/όταν κάνεις αίσθηση στο underground, τα «τσακάλια» του mainstream θα σε «οσφρηστούν», δεν πρόκειται να μην πάρεις την ευκαιρία σου. Και εδώ οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες και πολύ «χτυπητές». Οι GREEN LUNG, με την υπογραφή συμβολαίου με τη Nuclear Blast, εκταμιεύουν κέρδη που τους αξίζουν, προερχόμενα μέσα από μια εξαιρετικά ποιοτική και συνεχώς/συνεχή ανοδική πορεία, που έδειξε ότι η μπάντα δούλεψε και δουλεύει με τον τρόπο που αναφέραμε πιο πάνω.
Αξίωμα τρίτο: Μέρος της μεθοδικής δουλειάς είναι και οι πολλές και καλές συναυλίες. Lives που δίδονται από τη μικρότερη τρώγλη, μέχρι το μεγαλύτερο στάδιο. Που σε αναγκάζουν να «λιώσεις σόλες» επί σκηνής. Όπου μπορείς, όποτε μπορείς και όσο μπορείς. Η βρετανική πεντάδα, δε δημιούργησε τον πυρήνα των οπαδών της από τη μια στιγμή στην άλλη. Για να φτάσει να παίζει σε φεστιβάλ όπως το Roadburn, το Bloodstock και το Download και να κάνει παγκόσμια περιοδεία με τους CLUTCH, ίδρωσε, μόχθησε και έπαιξε σε πολύ μικρά ακροατήρια, με την ίδια ζέση που έπαιξε μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους. Όσο για σκηνική παρουσία; Αυτονόητα, super!
Αξίωμα τέταρτο: Η συνθετική ικανότητα είναι έμφυτη. Δε μπορούν όλοι να γράφουν καλά τραγούδια, πώς να το κάνουμε. Σε αυτό που κάνεις όμως, όπως το κάνεις τέλος πάντων, πρέπει να είσαι πηγαίος, αυθεντικός, να το ζεις, να το αγαπάς. Στην περίπτωση των GREEN LUNG, πέραν του ότι υπάρχει συνθετικό ταλέντο αδιαμφησβήτητο, φαίνεται πως το group ζει και αναπνέει για να παίζει αυτό ακριβώς το στυλ του 70s heavy rock/proto metal. Δεν το κάνει για τη «μόδα» και τη «μόστρα».
Αξίωμα πέμπτο: Οι καλογραμμένοι στίχοι μετρούν εξίσου με τη μουσική. Και τούτο το παγανιστικό rock «βιβλίο», στα «κεφάλαιά» του, φιλοξενεί αντίστοιχες καλογραμμένες ιστορίες. Εκτενή αναφορά στη λαογραφία της περιοχής του Dartmoor, από το Old Crockern μέχρι το Wistman’s Wood, ταινίες τρόμου σαν το cult “Blood on Satan’s Claw” και το “Dracula” του F.F. Coppola, λαϊκούς θρύλους περί καιόμενων μαγισσών, ιστορίες φαντασμάτων σαν το “Pallinghurst Barrow” του Grant Allen… Το επίτομο έργο “Folklore, Myths and Legends of Britain”, το “The old straight track” του Alfred Watkins, το “Mythago Wood” του Robert Holdstock, γραπτά του John Muir, τη «μητέρα» της σύγχρονης, νεοπαγανιστικής μαγείας Maxine Sanders… τέτοια πράγματα θα βρεις εδώ.
Αξίωμα έκτο: Η σωστή παραγωγή, κερδίζει το παιχνίδι από τα αποδυτήρια. Και είμαστε στο 2023, δε νοείται ένα album να μην έχει καλό ήχο. ΤΕΛΟΣ. Η αναβίωση του “vintage” ήχου τώρα, προϋποθέτει αυθεντικό vintage εξοπλισμό και αυθεντικές τεχνικές, ώστε να βγει ένα πραγματικό retro ηχόχρωμα, προσαρμοσμένο όμως στα δεδομένα του 21ου αιώνα. Όλα τα υπόλοιπα, είναι ημίμετρα και «περίπου». Μιλώντας για το “This heathen land…”, o συνήθης ύποπτος Wayne Adams στα Bear Bites Horse Studio, μαζί με τον Tom Dalgety (OPETH, CLUTCH, GHOST) στη μίξη και με σημείο αναφοράς τον Martin Birch και δίσκους σαν το “Mob Rules” και “Rising”, του χάρισαν μια αψεγάδιαστη παραγωγή.
Αξίωμα έβδομο: Δεν αρκούν μόνον οι καλές συνθέσεις, οι καλογραμμένοι στίχοι και η σωστή παραγωγή. Πρέπει να υπάρχει και το κατάλληλο «αμπαλάρισμα» αυτών. Πόσα και πόσα albums δεν έχουν χάσει αρκετό από το πιθανό ενδιαφέρον του κόσμου, επειδή το εξώφυλλο ήταν κακό ή αταίριαστο με το περιεχόμενο; Οι GREEN LUNG λοιπόν, γράφουν μεν εξαιρετικά τραγούδια, αλλά ξέρουν πως όλο το πακέτο πρέπει να είναι το κατάλληλο. Έτσι, συνεχίζουν την παράδοση των χαρακτηριστικών, «ζωγραφιστών», σχεδόν κινηματογραφικών εξωφύλλων και με το artwork τους, κερδίζουν τον ακροατή από την πρώτη ματιά.
Επίλογος, αυτός χρειάζεται…
Η αλυσίδα των “Free the witch” – “Woodland rites” – “Black harvest”, μεγαλώνει με έναν ακόμη ισχυρό κρίκο, τον ισχυρότερό της, με την προσθήκη του “This heathen land…”. Sabbath-ιανά riffs, κέλτικες διπλές αρμονικές γραμμές, η κιθάρα σε «αντιπαράθεση» με το Hammond, occult, φολκλορική ατμόσφαιρα, blues «πινελιές»… Η Γηραιά Αλβιώνα στο πιάτο σου. Και τα πολύ ευδιάκριτα πάρε-δώσε με τους GHOST, κυρίως των πρώτων δύο δίσκων, μόνο θετικά μπορώ να τα δω. Αυτά είναι το “This heathen land…”, αυτοί είναι οι GREEN LUNG. Αν όσα γράφτηκαν σε «γαργάλησαν» αρκετά ώστε να ψάξεις περαιτέρω, εδώ είμαστε να σε βοηθήσουμε. Πως; Τσέκαρε το αφιέρωμα του Underground Halls. Vol. 80 και θα πάρεις μια ακόμη καλύτερη ιδέα για ένα group που με αναγκάζει να υποκλιθώ και να του «βγάλω το καπέλο», για πολλοστή φορά.
«Πέρα από τις πόλεις και τους αυτοκινητόδρομους της σύγχρονης Βρετανίας, μακριά από την επιρροή των χριστιανικών εκκλησιών και καθεδρικών ναών της, βρίσκεται μια άλλη χώρα. Μια παλαιότερη, πιο ‘παράξενη’ χώρα. Μια χώρα με μοναχικούς λόφους και έρημους βάλτους, με ξεχασμένα δάση και μυστηριώδη μενίρ (menhir). Ελάτε… Ήρθε η ώρα να εξερευνήσετε την απόκρυφη Αλβιώνα, να ταξιδέψετε στον παράξενο κόσμο της βρετανικής λαογραφίας, να δείτε τη μαγεία που υπάρχει ακόμα εκεί έξω, σ’ αυτή την ειδωλολατρική γη…»
Ερχόμαστε!
9 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
