a
Πόσο συχνά ακούς μουσική και φαντάζεσαι πως είσαι κάπου αλλού, κάποιος άλλος ή και τα δυο μαζί; Όχι συχνά, να υποθέσω. Μεγαλώνεις, τρέχεις μέσα στους ξέφρενους ρυθμούς της καθημερινότητας ακουμπώντας επιφανειακά πράγματα και καταστάσεις που άλλες εποχές θα «βούταγες» μέσα τους, έχεις χίλια δυο στο κεφάλι σου να σε ταλανίζουν, δεν είσαι πια πιτσιρικάς αλλά ένας «ώριμος» ενήλικας, που δεν δίνει πολύ χώρο σε κάθε τι ρομαντικό… Έτσι δεν είναι; Και όσο και να προσπαθείς για το αντίθετο, είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρεις.
Δεν είναι όμως όλα τόσο μαύρα. Ευτυχώς, υπάρχουν καλλιτέχνες σαν τους GREY RIVER & THE SMOKEY MOUNTAIN που αν τους ακολουθήσεις, μπορούν πανεύκολα να σου ανοίξουν μια πόρτα σε μια άλλη διάσταση, έναν άλλον, παράλληλο κόσμο, όπου τα παραπάνω δεν υφίστανται. Μια τέτοια πόρτα άνοιξε στο Θέατρο Noūs, γωνία σχεδόν Πατησίων και Τροίας (για Πατησιώτες, Κυψελιώτες και όσους γνωρίζουν την περιοχή), έναν καινούργιο, φιλόξενο και πολύ ωραίο χώρο, που φιλοδοξεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τα καλλιτεχνικά δρόμενα των Αθηνών.
Μπαίνοντας στο θέατρο, βλέπω μια σκηνή η οποία είχε «μεταμορφωθεί» σε… σαλόνι, με vintage επίπλωση και διακόσμηση. Πέτρος Μαλιάρας ονομάζεται ο άνθρωπος που επιμελήθηκε την σκηνοθεσία και οφείλω να του δώσω συγχαρητήρια. Κάθισα στη θέση μου και καθώς η ώρα περνούσε, έβλεπα αρκετό κόσμο να έρχεται. Το προσωπικό στοίχημα του γκρουπ έδειχνε να κερδίζεται και όταν όλα ήταν έτοιμα, η αίθουσα ήταν γεμάτη από φίλους της μπάντας που κι αυτοί περίμεναν με ανυπομονησία να δουν αυτό το κάτι διαφορετικό! Από τα πρώτα τραγούδια, καταλάβαμε όλοι τι ήθελε να κάνει η παρέα αυτή: Να μεταφέρει στην σκηνή τον χώρο στον οποίο πειραματίζεται, προβάρει, γράφει καινούργια μουσική, συζητά, λέει αστεία, διασκεδάζει… Να μοιραστεί δηλαδή προσωπικές της στιγμές, με όλους εμάς! Και το εγχείρημα πέτυχε.
Folk, bluegrass, country, blues, Americana, υποβόσκουσα ροκιά σε ακουστικό ύφος, μιας και επί τούτου δεν υπήρχαν τύμπανα τη φορά αυτή… Τα τραγούδια που διάλεξαν οι GREY RIVER & THE SMOKEY MOUNTAIN, τόσο δικά τους από ολόκληρη τη μέχρι τώρα δισκογραφία τους όσο και διασκευές, δημιουργούν εικόνες. Μουσική για Ιρλανδούς σκληροτράχηλους εργάτες σε λατομεία και ορυχεία στα Απαλάχια Όρη, μοναχικούς ταξιδευτές που αναζητούν το ρίσκο και το εύκολο κέρδος, πιστολάδες και χαρτοπαίκτες (ή και χαρτοκλέφτες) στο μοναδικό saloon κάποιας μικρής, επαρχιακής πόλης στην Αμερικανική Δύση, πειρατές στην Tortuga αλλά και η βόρια, ομιχλώδης Ευρώπη με τις παραδόσεις και τους παραμυθάδες της, όλα πέρασαν από μπροστά σου!
Η Ρένα Παπαγεωργίου στη φωνή και στο μαντολίνο συνεπήρε το κοινό με τη φωνή της και όπως πάντα κέρδισε τις εντυπώσεις και με την γλυκύτητα και την σοβαρότητά της, κάνοντας τέλεια φωνητική αντίθεση με τον «μπάσο» και άτυπο δεύτερο frontman, Σαράντο Γκουμάκο (κιθάρα, φωνή). Ο Τάσος Γουσέτης στο βιολί έχει σαφέστατα πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Μελέτης Πόγκας (μπάντζο και β’ φωνητικά) παίζει σημαίνοντα ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου ενώ ο κοντραμπασίστας Γιάννης Βουτσινάς κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει – βαστά όλο το οικοδόμημα. Και η «χημεία», το «δέσιμο» μεταξύ των παιδιών αυτών είναι απίστευτα. Τόσο, που αμφιβάλω αν χρειάζονται πρόβες για να παίξουν.
Νομίζω πως οι καλύτερες στιγμές του live ήταν το σκοτεινό, λυρικό “King and the Crow”, το υπέροχο, μελαγχολικό “Unlovable” (αδυνατώ να σκεφτώ πως υπάρχει κάποιος που να ακούσει και να μην αγαπήσει τούτη τη μπάντα), το hit “Live to tell the tale” και το πειρατικό έπος “Devil’s reef”, ενώ το ομώνυμο κομμάτι από το επερχόμενο νέο τους άλμπουμ με τίτλο “Wake me when I’m home”, που θα κυκλοφορήσει μέσα στην επόμενη χρονιά, ήδη έχει αγαπηθεί από τον κόσμο. Τι θα ήθελα; Το “Cold skin” από το “Captain Death” LP και το “Lay with me”. Άσε που καθόμουν δίπλα-δίπλα με την Μάρτζη που κάνει τα υπέροχα gospel φωνητικά στην studio έκδοση του τελευταίου. Λέω εγώ τώρα…
Το θερμότατο χειροκρότημα και οι επευφημίες μας, συνόδευσαν τα τελευταία λόγια της Ρένας και τις ευχαριστίες όλων των παιδιών, με την υπόσχεση στο επόμενο live να ανταμώσουμε ξανά όλοι μαζί και γρήγορα. Εγώ πάλι, ξέχωρα από αυτό, θα περιμένω με ακόμη μεγαλύτερη ανυπομονησία τον καινούργιο δίσκο. Κάτι μου λέει πως θα είναι κι αυτός, όπως και οι προηγούμενοι, εξαιρετικός. Αλλά αυτά θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα…
SETLIST: 1. Mabelgrey (διασκευή BROWN BIRD) 2. Silver line 3. Something’s wrong 4. When everybody’s gone 5. All the days 6. Rosemary Jones 7. Lucky bastard 8. Let the river flow 9. Dark man 10. Captain Death 11. King and the Crow 12. Ballad for Beelzebub (διασκευή GRAVEYARD TRAIN) 13. Blueberry eyes 14. Left with a stranger 15. Unlovable 16. Live to tell the tale 17. Alive 18. Dark land 19. Wake me when I’m home 20. Devil’s reef
Ανταπόκριση: Δημήτρης Τσέλλος
Φωτογραφίες: Νώντας Εμμανουήλ
