GUS G interview

“Lead to a quantum of solace”

Ο μεγαλύτερος Έλληνας κιθαρίστας, ολοκλήρωσε αυτό που τόσοι οπαδοί του ζητούσαν εδώ και πολλά χρόνια. Δηλαδή, ένα κιθαριστικό άλμπουμ στο οποίο ξεδιπλώνει, τόσο τις επιρροές του, όσο και το μεγάλο εύρος των ικανοτήτων του. Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένα άλμπουμ με όμορφες μελωδίες, όπου σπρώχνει τα συνθετικά κι εκτελεστικά του όρια. Είχαμε αρκετά να πούμε για το “Quantum leap” και για τους FIREWIND βέβαια.

Όταν βρεθήκαμε τελευταία φορά στην πόλη σου και πίναμε καφέ, σε είχα ξαναρωτήσει για το κιθαριστικό άλμπουμ και μου είχες πει ότι ψηνόσουν να το κάνεις και τελικά το έκανες. Επειδή πολλοί από εμάς σου το λέγαμε εδώ και χρόνια, νιώθεις πως το έκανες κι έφυγε ένα βάρος από πάνω σου; «Ορίστε, πάρτε το τώρα κι αφήστε με ήσυχο;»
(γέλια) Εντάξει, δεν το έκανα για τους άλλους, για μένα το έκανα. Ήταν όμως η κατάλληλη στιγμή που ήμασταν αποκλεισμένοι και δεν υπήρχε καμία πίεση. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το είχα καταφέρει αφού ετοιμαζόμασταν να κυκλοφορήσουμε το τελευταίο άλμπουμ των FIREWIND, είχαμε πλάνα να βγούμε σε περιοδείες. Αν τα κάναμε όλα αυτά, δεν νομίζω να το είχα ολοκληρώσει. Εκεί που ετοιμαζόμασταν να σπρώξουμε ξανά τους FIREWIND, θυμάσαι που τα λέγαμε…. Αναγκαστήκαμε να τα σταματήσουμε όλα. Οπότε είπα, πάμε να το κάνουμε, δίχως καλεσμένους, δίχως συνεργάτες και βλέπουμε τι θα γίνει.

Μετά από τόσα άλμπουμ, πώς κάθεσαι να γράψεις για πρώτη φορά ένα κιθαριστικό άλμπουμ, δίχως τραγουδιστή;

Κοίτα, μου βγήκε αρκετά αβίαστα θα έλεγα. Αυθόρμητα, καθώς έχω γράψει εκατοντάδες τραγούδια και μου άρεσε η ιδέα να γράψω κάτι χωρίς να έχω στο μυαλό μου άλλους συνεργάτες, αλλά και το ότι θα ήταν κάτι διαφορετικό. Βγήκε φυσιολογικά και αυθόρμητα, όλος περιέργως καθώς πάντα ζοριζόμουνα με τα instrumental που έγραφα.

Θα έλεγες ότι ξεπέρασες ένα φόβο σου; Διότι έλεγες πως δεν ήξερες πώς να γράψεις ένα ολόκληρο άλμπουμ με instrumental κομμάτια.
Ναι, σίγουρα ήταν ένας φόβος που ξεπέρασα. Εκτίθεσαι με έναν διαφορετικό τρόπο πιστεύω, καθώς η κιθάρα γεμίζει όλο το κομμάτι πλέον, δεν υπάρχει ένας τραγουδιστής που θα τραβήξει μέρος της προσοχής. Μπορείς να εκτεθείς, επειδή προσελκύεις όλη την προσοχή πάνω σου.

Από την άλλη, δεν νοιώθεις πως σου δίνεται η ευκαιρία να ζωγραφίσεις πάνω σε λευκό καμβά; Δηλαδή οτιδήποτε κι αν θέλεις να βάλεις μπορείς να το κάνεις.
Ναι, αυτό είναι το καλό της φάσης. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Όλα επιτρέπονται κι από πολλές πλευρές είναι απελευθερωτικό. Μετά από 9 άλμπουμ με τους FIREWIND, μου επέτρεψε να σπάσω κάποια στεγανά. Το άκουσες το άλμπουμ, δεν είναι αποκλειστικά metal, έχει διαφορετικά στοιχεία κι επιρροές, πράγματα που δεν θα έβαζα ποτέ στο συγκρότημα.

Και πώς το ξεκίνησες. Είπες πως θα γράψεις ένα κιθαριστικό άλμπουμ από το μηδέν; Είχες ήδη κάποια κομμάτια;
Είχα κάποιες ιδέες, άλλωστε πάντα αποθηκεύω τις ιδέες που μου έρχονται σ’ ένα folder και όταν έρθει η ώρα τις χρησιμοποιώ. Οπότε ακούγοντας κάποιες ιδέες μου έρχεται έμπνευση, μετά ενώνω κάποια μέρη και καταλήγω σε μια κατεύθυνση για ένα τραγούδι. Πέρυσι, στο πρώτο lockdown μου ερχόταν συνεχώς νέες ιδέες κι έγραφα ακατάπαυστα. Ήταν η περίοδος που θα κυκλοφορούσε το άλμπουμ, αλλά είχα μεγάλη έμπνευση εκείνες τις εβδομάδες. Σχεδόν καθημερινά, κάτι σπάνιο για μένα. Έτσι μάζεψα υλικό πολύ γρήγορα και μετά το εξέλιξα και το ολοκλήρωσα σταδιακά. Έπαιζα μέρα-νύχτα στο πρώτο lockdown και με βοήθησε αρκετά μέχρι το τέλος του καλοκαιριού πέρυσι. Μετά έκατσα να ηχογραφήσω το άλμπουμ και να το στήσω και μόλις τελείωσα, μπορώ να σου πω, ότι δεν έπιασα κιθάρα για ένα-δυο μήνες (γέλια).

Αποτοξίνωση (γέλια).
Ναι ρε συ, δηλαδή τα δίνεις όλα για ένα άλμπουμ και μετά νοιώθεις πως έχεις στερέψει και χρειάζεσαι διάλειμμα.

Ολοκλήρωσες το “Quantum leap” σχεδόν ένα χρόνο πριν. Πώς σου φαίνεται σήμερα όταν το ακούς;
Ναι είναι ήδη πάνω από 8 μήνες και τώρα έχω ξαναπιάσει την κιθάρα και μαθαίνω σιγά σιγά τα τραγούδια. Έχει αρκετά πράγματα μέσα που θέλουν μελέτη. Αυτό είναι καλό γιατί μου δείχνει ότι έσπρωξα τον εαυτό μου. Τώρα πριν μιλήσουμε έπαιζα αρκετές ώρες. Έχω κανονίσει να κάνουμε και πρόβα με κάτι παιδιά εδώ, για να τα δω και ζωντανά τα τραγούδια. Ίσως να κάνουμε και κάποιο live-streaming. Θα το δοκιμάσουμε να δούμε.

Η πρώτη μου εντύπωση όταν το άκουσα ολόκληρο ήταν ότι είχε μεγάλη ποικιλία. Στη συνέχεια άρχισα να βλέπω ποια μέρη μου θύμιζαν FIREWIND, ή ποιο κομμάτι θα μπορούσε να μπει σε δίσκο του συγκροτήματος. Όμως, υπάρχουν και πολλές στιγμές διαφορετικές. Από την αρχή ξεχώρισα το “Enigma of life” όπως σου είχα πει, αλλά από κοντά το “Chronesthesia” είναι από τα αγαπημένα μου.
Αυτό είναι το πιο Satriani-κό, επηρεασμένο από το “Surfing with the alien”.

Σίγουρα πιο Satriani παρά Vai σε όλο το άλμπουμ.
Ναι βέβαια. Μάλιστα όταν ξεκίνησα, έκατσα να ακούσω πολύ Joe Satriani. Μπορεί να θαυμάζω τον Steve Vai, αλλά παρα-είναι πειραματικός για τα γούστα μου. Άκουσα τα αγαπημένα μου instrumental άλμπουμ, περισσότερο για να καταλάβω πώς δουλεύει καλύτερα η ενορχήστρωση. Όταν γράφεις έναν ολόκληρο δίσκο, είναι κάτι διαφορετικό. Ήθελα να κάνω κομμάτια που να ακούγονται ευχάριστα, δίχως να είναι υπερβολικά progressive, δεν ήθελα να είναι όπως οι δίσκοι του Alan Holzwarth δηλαδή, που είναι εκπληκτικοί κιθαριστικά, όμως δεν ακούγονται εύκολα.

Πριν το ακούσω πάντως, περίμενα πως θα έχεις κάτι πολύ πειραματικό, που θα οργίαζες δηλαδή, αν και θεωρούσα αναμενόμενο ότι και πάλι οι συνθέσεις σου θα ήταν song–oriented.
Από την στιγμή που δεν είμαι υποστηρικτής του prog και δεν τα ακούω αυτά, θα ήταν δύσκολο να μου έβγαινε κάτι τέτοιο. Μου αρέσει το τρίλεπτο-τετράλεπτο κομμάτι. Είναι τέχνη το να φτιάχνεις ένα κομμάτι για το ραδιόφωνο, όταν το κάνει καλά. Μου αρέσει να έχει ένα δυνατό hook, να σε τραβάει το ριφ του, να σου κολλάει η μελωδία. Αυτό μου άρεσε ανέκαθεν. Το “Chronesthesia” που είπες, είναι πιο περιπετειώδες, πιο prog, αλλά μέχρι εκεί.

Τo “Quantum leap” μου άρεσε πολύ ως τίτλος. Δεν ξέρω αν βλέπεις James Bond, όπως εγώ, αλλά μου έφερε λίγο αυτό στο μυαλό.
Ναι, βλέπω, αλλά εκεί ήταν “Quantum of solace”. Μου άρεσε ο τίτλος και η λέξη δεν έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στο metal. Βέβαια, για μένα η όλη φάση ήταν ένα μεγάλο άλμα και ο τίτλος το υποδηλώνει αυτό. Ταίριαζε και στο κομμάτι, που έχει μεγάλα άλματα στην κιθάρα (γέλια)

Μιλώντας για άλματα, ποιο θα έλεγες πως είναι το κομμάτι που σε έσπρωξε παραπέρα, περισσότερο;
Σίγουρα το “Chronesthesia” και το “Fierce”. Αυτό, παρόλο που είναι ένα κλασικό Gus κομμάτι, στο σόλο επικρατεί πανικός, σε σημείο που δυσκολεύτηκα να τα ξαναπαίξω αυτά, τώρα που ξαναμαθαίνω τα μέρη. Ήθελε μελέτη. Και το “Exosphere”όπου έβαλα για πρώτη φορά 7άχορδη έχει κάποιες άλλες ιδέες.

Τώρα που έκανες το πρώτο άλμα, πιστεύεις πως έχεις άλλον ένα instrumental δίσκο μέσα σου;
Ναι, σίγουρα ναι. Να σου πω την αλήθεια, μου άρεσε πολύ. Το ευχαριστήθηκα αρκετά και θα ήθελα να το ξανακάνω.

Για τους νέους κιθαρίστες που θα ακούσουν το “Quantum leap”, τι θα έλεγες πως είναι το highlight;
Ω, δύσκολη ερώτηση. Δεν το έχω σκεφτεί αυτό, όμως πιστεύω πως έχουν πολλά να ανακαλύψουν μέσα στο άλμπουμ, Έχει πολλά επίπεδα, ωραίες ιδέες πιστεύω για να ανακαλύψουν οι κιθαρίστες, πέρα από τα σόλο. Το σημαντικό είναι να ευχαριστηθείς την μουσική βέβαια.

Πώς σου ήρθε η ιδέα να αυτοσαρκαστείς, με το βίντεο του “Fierce”;
Είχα την πρόθεση να κάνω ένα home-video και την φοβερή έμπνευση σεναρίου (γέλια). Είναι ένας θλιμμένος rock star, ο οποίος ζει μόνος του ενώ έχει ξεφτίσει κάπως η φήμη του. Χρησιμοποίησα το corpse paint, τόσο για να δηλώσω την θλίψη του, όσο και για να δείξω τον περιθωριοποιημένο μεταλλά. Είμαστε λίγο τα μαύρα πρόβατα της κοινωνίας. Τέλος πάντων. Αυτός βρίσκει την αγάπη, σε μια κοπέλα που κρατούσε σκλάβα σε ένα δωμάτιο. Εν τέλει, ξυπνά και καταλαβαίνει πως ήταν ένας εφιάλτης όλο αυτό… ή μήπως δεν ήταν; (γέλια) Πάω για Όσκαρ σκηνοθεσίας (γέλια).

Πάμε λίγο στους FIREWIND. Μόλις κυκλοφόρησε και το “New found power”. Ήταν bonus σε κάποια έκδοση αυτό;
Ήταν να μπει στο “Firewind” και για κάποιο λόγο έμεινε απ’ έξω. Πραγματικά δεν θυμάμαι γιατί. Πιθανώς να το είχαμε κρατήσει για να βγει αργότερα με μια άλλη έκδοση του δίσκου ή σε κάποιο single. Δεν θυμάμαι. Όταν ήρθε η πρόταση από την AFM για την εορταστική κυκλοφορία για τα 25 χρόνια της εταιρίας, που θα είχε μόνο ακυκλοφόρητα τραγούδια, ήταν η τέλεια ευκαιρία για να το δώσουμε.

Τι προγραμματίζεις τώρα; Πάνω που ετοιμαζόσασταν για μεγάλη περιοδεία, όλα σταμάτησαν λόγω του κορονοϊού, οπότε τώρα που επιστρέφει σιγά-σιγά η κανονικότητα, τι έχεις στο μυαλό σου;
Ας παίξουμε με το καλό την περιοδεία και βλέπουμε. Του χρόνου συμπληρώνουμε 20 χρόνια από το πρώτο άλμπουμ, οπότε θα είναι επετειακή. Σχεδιάζω να το κάνω remaster, να το κυκλοφορήσω σε βινύλιο για πρώτη φορά, οπότε έχω τέτοια σχέδια και να ακολουθήσει το δεύτερο. Και να δούμε πώς θα πάει όλο αυτό το πράγμα τα επόμενα δύο χρόνια, πώς θα ξαναμπούμε στην αγορά και μετά θα δούμε ποιο είναι το επόμενο βήμα για τους FIREWIND.

Έχει περάσει σχεδόν ενάμισι χρόνος από το άλμπουμ και το ακούω ακόμα συχνά. Το έχω ευχαριστηθεί τόσο, που μόνο νομίζω με το “Premonition” μου είχε συμβεί τελευταία φορά.
Ναι, το ακούω κι από άλλους αυτό. Κι εγώ το βάζω εκεί ψηλά με τα καλύτερά μας άλμπουμ. Δυστυχώς πέσαμε σε μια απίστευτη συγκυρία και … (γέλια)

Είδα πως η Αμερικανική περιοδεία που είχατε κλείσει με τους SYMPHONY X, τελικά δεν θα γίνει.
Όχι, μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση δεν ξανακάνω σχέδια για Αμερική. Εμείς χάσαμε πολλά λεφτά από αυτή την κατάσταση, αφού είχαμε πληρώσει για βίζες, εγκρίθηκαν αλλά δεν μας την έδωσαν, ούτε τις ανανεώσαν, ούτε μας επέστρεψαν τα χρήματα. Ευτυχώς δεν είχαμε κλείσει και πτήσεις, λεωφορεία κλπ διότι η ζημιά θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Οπότε δεν έχω βλέψεις για οτιδήποτε εκτός Ευρώπης, μέχρι να ανοίξουν τα σύνορα. Εδώ ούτε για Ελλάδα δεν έχουμε επιβεβαιώσει τίποτα.

Μέχρι τότε θα τα ξαναπούμε!

Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης