Ο θάνατος ενός από τους πιο “metal” καλλιτέχνες που πέρασαν ποτέ από τον πλανήτη έχει συγκλονίσει την υφήλιο. Από την Τρίτη 13 Μαΐου ο Giger δεν είναι πλέον μαζί μας, αφήνοντας την τελευταία του πνοή από τραύματα, τα οποία προήλθαν από πτώση στη σκάλα του σπιτιού του. Σίγουρα ένας άδοξος θάνατος για έναν τέτοιο καλλιτέχνη που άγγιξε τα πιο κρυφά σημεία και τους φόβους του ανθρώπινου μυαλού κάνοντάς τους εικόνα.
Ο Giger γεννήθηκε το 1940 από πατέρα φυσικό ο όποιος προσπάθησε να τον σπρώξει προς την φαρμακευτική. Ευτυχώς (ή δυστυχώς για τα όνειρα μας που έγιναν εφιάλτες), ο Giger επηρεασμένος από τα σκοτεινά μονοπάτια της φαντασίας του H.P.Lovecraft και την τέχνη του παρανοϊκά ευφυή Salvador Dali, αποφάσισε να σπουδάσει αρχιτεκτονική και βιομηχανικό σχέδιο (Industrial). Στην πορεία επέτυχε τον απόλυτο συσχετισμό της μηχανής με το ανθρώπινο σώμα δημιουργώντας φανταστικούς εφιαλτικούς κόσμους σε ένα στυλ που ονομάστηκε “βιομηχανικό”, καταφέρνοντας να μπει στο υποσυνείδητο της ανθρώπινης ύπαρξης παρουσιάζοντας τους εσωτερικούς μας φόβους με έναν τρόπο που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ.
Με δουλειές όπως το αγαπημένο μου “Necronomicon” (1977) και “Necronomicon II” (1985) δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεάσει όλους τους τομείς της τέχνης. Έτσι λοιπόν η δουλειά του εξαπλώθηκε σε ότι μπορεί να πάει το μυαλό σας. Από ταινίες (με τα “Alien” να παραμένουν από τα πιο ανατριχιαστικά φιλμ που έχουν υπάρξει ποτέ), κόμικς και computer games, μέχρι μουσεία και μπαρ τα όποια φιλοτέχνησε ο ίδιος! Ξέρετε πολλούς καλλιτέχνες που εν ζωή, είχαν ήδη το δικό τους μουσείο τέχνης, κερδίζοντας έτσι από “Όσκαρ Οπτικών Εφέ” μέχρι μια θέση στο “Science Fiction and Fantasy” Hall of Fame το 2013.
Όπως ήταν φυσικό δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεάσει με την δουλειά του και τον κόσμο της μουσικής. Από το πειραματικό ροκ μέχρι το ακραίο metal ο Giger επέλεγε ο ίδιος συνήθως που ήθελε πραγματικά να συνεισφέρει με την δουλειά του.
Από μια σειρά με κιθάρες της Ibanez που βγήκαν με την δίκια του μοναδική πινελιά, τα stage show της ανατρεπτικής γαλλίδας new wave/rock Mylène Farmer , το πρώτο επίσημο βιντεοκλίπ των Γερμανών punk rockers Böhse Onkelz και το stand του μικροφώνου του γνωστού τραγουδιστή τον KORN, Jonathan Davis, ο Giger φιλοτέχνησε και έναν αριθμό από εξώφυλλα που πολλά από αυτά είναι αναγνωρίσιμα σε πολλούς metalheads. Σε αυτά θα κάνουμε μια μικρή αναφορά ως φόρο τιμής σε αυτόν τον μοναδικό καλλιτέχνη που “έφυγε” από κοντά μας.
WALPURGIS – “The Shiver” (1969)
Για πρώτη φορά εξώφυλλο του Giger έγινε για την ελβετική ψυχεδελική ροκ μπάντα τους WALPURGIS. Απέκτησαν ένα cult όνομα στο χώρο του krautrock και σε αυτό βοήθησαν πολύ οι “ενοχλητικές”, για την εποχή, εικόνες του άλμπουμ.
Emerson Lake & Palmer – “Brain Salad Surgery “(1973)
Ο Giger ήταν φανατικός υποστηρικτής της μουσικής των ELP και ενθουσιάστηκε για την ευκαιρία που είχε να δημιουργήσει το εξώφυλλο του τέταρτου άλμπουμ τους.
Ο κανονικός τίτλος του άλμπουμ ήταν “Whip Some Skull on Ya” μια έκφραση που στην αργκό αναφερόταν στην πεολειχία! Ότι έπρεπε να εξιτάρει την διαστροφική φαντασία του Giger. Όταν είδε η δισκογραφική εταιρεία έκανε φυσικά την παρέμβαση της ώστε να αποκρύψουν όσο μπορούν το ανδρικό μόριο! Το εξώφυλλο είχε και το νέο logo των ELP το οποίο χρησιμοποιήθηκε από εκεί και μετά. Ο Giger αναφέρει στο βιβλίο του ότι ποτέ δεν πλήρωσαν το λογαριασμό για τα έργα τέχνης του γι’ αυτό το άλμπουμ. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ένας σχεδιαστής που δούλευε με την μπάντα στο παρελθόν, προσπάθησε να πάρει τα εύσημα για το artwork. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί μετά από μερικούς μήνες σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. (Να αναφέρω εδώ ότι η Li Tobler, Ελβετίδα ηθοποιός η οποία διατηρούσε σχέση με τον Giger, αυτοκτόνησε το 1975 κατά την διάρκεια της σχέσης τους…).
ATTAHK – “Magma” (1978)
Οι Attahk μια Γαλλική prog rock μπάντα που ο mastermind της Christian Vander είχε δημιουργήσει δική του γλώσσα στους στίχους της μπάντας (με την ονομασία Zeuhl) δεν θα μπορούσαν να μην ταίριαζαν με μια προσωπικότητα σαν τον Giger. Τα δυο δαιμονικά μωρά που είναι στο εξώφυλλο τα λένε όλα.
THE DEAD KENNEDYS – “Frankenchrist” (1985)
Το άλμπουμ ήταν ένα αντικείμενο της διαμάχης, λόγω μιας αφίσας που ήταν στο εσωτερικό του δίσκου. Η αφίσα με την ονομασία “Τοπίο από πέη”, ήταν ένας πίνακας που απεικονίζει σειρές από πέη και αιδοία. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος είχε παραπεμφθεί σε δίκη για διανομή επιβλαβούς υλικού σε ανηλίκους, αν και η υπόθεση δεν κατάληξε σε καταδίκη, ο Jello Biafra που είχε την εταιρία δίσκων οδηγήθηκε σχεδόν στην πτώχευση. Μόνο μέσα από την υποστήριξη των οπαδών κατάφεραν να μείνουν ζωντανοί. Ο Biafra κέρδισε την προσοχή, ως υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου, και ήταν στη συνέχεια ένα από τα πιο ενεργούς αντιπάλους του Resource Center Parents Music.
CELTIC FROST – “To Mega Therion” (1985)
Ίσως ο γνωστότερος πίνακας στον κάθε οπαδό του Heavy Metal. Τα “Satan I” και “Victory II” τα οποία συναντάμε στο άλμπουμ των CELTIC FROST είναι από τα πιο ανατριχιαστικά δημιουργήματα του Ελβετού. Ο Giger έδωσε τα δυο έργα στον Tomas Gabriel Warrior δωρεάν, ώστε να χρησιμοποιηθούν για το artwork και από τότε ξεκίνησε μια φιλία και συνεργασία σε όλα τα επίπεδα η οποία κράτησε μέχρι και σήμερα.
STEVE STEVENS – “Atomic Playboys” (1989)
Το πρώτο άλμπουμ του κιθαρίστα του Billy Idol και Vince Neil, είχε στο εξώφυλλο ένα κομμάτι του Giger το οποίο ήταν και το λιγότερο προκλητικό που έκανε ο Ελβετός καλλιτέχνης. Αυτό θα ήταν και το τελευταίο έργο που πήρε σαν ανάθεση από δισκογραφική εταιρεία ο Giger.
ATROCITY – “Hallucinations” (1990)
Οι Γερμανοί death metallers χρησιμοποίησαν το έργο “Hommage an S Becket I” για να ντύσει το ντεμπούτο τους “Hallucinations”, που έδωσε ένα περισσότερο απόκοσμο συναίσθημα στο γενικότερο κλίμα του άλμπουμ.
CLEPSYDRA – “Hologram” (1991)
Για του Ελβετούς prog rockers, ο Giger δημιούργησε ένα από τα ιδιαίτερα γλυπτά του για να κοσμήσει το εξώφυλλο τους.
DANZIG – “How the Gods Kill” (1992)
Μια από τις συνεργασίες που ΕΠΡΕΠΕ να γίνουν. Ο Evil Elvis (aka Glen Danzig) βρήκε τον τέλειο εκφραστή της παρανοϊκής του μουσικής στη ζωγραφική του Giger.
Το εξώφυλλο του album είναι ένας πίνακας του 1976 που ονομάζεται “Meister und Margeritha” (Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα) από τον HR Giger. Για το εξώφυλλο του άλμπουμ, o Giger τροποποίησε την αρχική ζωγραφική ελαφρώς, καλύπτοντας το κάθετο πέος “του Άρχοντα” με ένα στιλέτο που φέρει την ερμηνεία του Giger στο σύμβολο του Danzig.
CARCASS – “Heartwork” (1993)
Άλλο ένα πολύ αναγνωρίσιμο εξώφυλλο για κάθε οπαδό του metal που σέβεται τον εαυτό του. Το τέταρτο άλμπουμ των CARCASS ήταν το άλμπουμ που συνεργάστηκαν με τον Ελβετό καλλιτέχνη αλλά και αυτό που ουσιαστικά έκανε το “breakthrough” της μπάντας, όντας το πιο αξιομνημόνευτο μέχρι σήμερα (ακριβώς όπως και στην περίπτωση των CELTIC FROST). Το γλυπτό που απεικονίζεται στο εξώφυλλο, “Life Support 1993”, είναι μια ενημερωμένη έκδοση από ένα γλυπτό που δημιούργησε o Giger στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
HIDE – “Hide Your Face” (1994)
Το ντεμπούτο του γιαπωνέζου altenative/hard rock καλλιτέχνη HIDE είναι μια αναπαραγωγή μιας μάσκας που φιλοτεχνήθηκε από τον H.R.Giger
DR.DEATH – “Somewhere in Nowhere” (1999)
Το δεύτερο άλμπουμ των Γερμανών Industrial Gothic Metallers δανείστηκε στο εξώφυλλο το έργο του Giger, “Birth Machine”.
TRIPTYKON -“Eparistera Daimones” (2010)
25 χρόνια μετά το “Το Mega Therion” η συνεργασία σχέση Giger / Tom Warrior παίρνει και πάλι μπρος. Ένα έργο ζωγραφικής του 1975, με τίτλο “Vlad Tepes” κόσμησε το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ της νέας προσπάθειας του Warrior προς την ακουστική άβυσσο. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης την τέχνη του Vincent Castiglia, ένας διακεκριμένος Αμερικανός καλλιτέχνης που ζωγραφίζει αποκλειστικά με ανθρώπινο αίμα.
TRIPTYKON – “Melana Chasmata” (2014)
Το δεύτερο άλμπουμ των TRIPTYKON έμελε να είναι και το τελευταίο με κάποιο έργο του Giger στο εξώφυλλο. Έκλεισαν έτσι τριάντα χρόνια συνεργασίας του με το πνευματικό του παιδί, τον Tomas Gabriel Warrior.
Μια τεράστια προσωπικότητα της τέχνης έφυγε, η δουλειά του όμως θα ζει για πάντα στους εφιάλτες μας. R.I.P.
Υ.Γ. Σε λίγες μέρες θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Warrior με πολλές λεπτομέρειες για την συνεργασία και τον άνθρωπο Giger.
Γιώργος Καραγιάννης
