a
“Pale blue dot”
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη κυκλοφορία του 5ου κατά σειρά full length δίσκου των prog blacksters HAIL SPIRIT NOIR, “Fossil gardens”. Ένας ακόμη δίσκος «κόσμημα» της ελληνικής extreme metal σκηνής, από μια μπάντα που ουδέποτε κυκλοφόρησε κάτι λιγότερο από σπουδαίο. Περισσότερα για τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, αλλά και γενικά τη μπάντα, μας είπε ο κιθαρίστας και στιχουργός της μπάντας Θεοχάρης.
Το “Fossil gardens” λαμβάνει εξαιρετικές κριτικές και έχει θετική αποδοχή από τους οπαδούς. Εσείς είστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα;
Νομίζω πως θα ήταν λίγο περίεργο να το κυκλοφορούσαμε και να μην είμαστε ικανοποιημένοι. Σε ένα χρόνο από τώρα μπορεί να σκίζουμε τα ρούχα μας ότι είναι χάλια, δεν νομίζω βέβαια, αλλά για την ώρα το άλμπουμ μου δίνει την εντύπωση της ίσως πιο ολοκληρωμένης μας δουλειάς. Και είχε και αρκετή από αυτή μέχρι να το τελειώσουμε. Μας ικανοποιεί το ίδιο βέβαια το γεγονός ότι και ο κόσμος φαίνεται να του αρέσει. Δεν ήταν ο στόχος αυτός βέβαια αλλά όπως και να το κάνουμε το θέλουμε.
Μετά από έναν δίσκο χωρίς black φωνητικά, επιστρέψατε σε αυτά, με ακόμα πιο αγριεμένες διαθέσεις. Συνειδητή επιλογή;
Συνειδητή όχι, γιατί όπως και στο “Eden In reverse” έτσι κι εδώ η μουσική που προέκυψε ήταν που απαιτούσε τα φωνητικά που ακούτε. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε καθαρές φωνές σε αυτά τα τραγούδια, εκτός φυσικά από τα σημεία που υπάρχουν. Είναι όντως το πιο επιθετικό μας άλμπουμ, όμως ακόμα κι αυτό σαν γεγονός είναι τυχαίο. Όπως καθετί δημιουργικό, καμμιά φορά ακόμα και τα εντελώς μη δημιουργικά πράγματα, έτσι κι εδώ αντικατοπτρίζεται η διάθεση του Χάρη, του βασικού συνθέτη της μπάντας δηλαδή, αλλά και το που είμαστε και σαν άνθρωποι. Κάποιες φορές που προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο ή έχουμε πει ότι πάμε για έναν τάδε ήχο, μπορώ να σας πω ότι όλες αυτές τις φορές απλά έχουμε καταλήξει σε κάτι διαφορετικό εντελώς, το οποίο εν τέλει ήταν αυτό που θέλαμε απλά δεν μπορούσαμε να το περιγράψουμε (γέλια). Τις συνειδήτες επιλογές αν δεν αφορούν φαγητό(!) τελευταία τις έχουμε απορρίψει στην σύνθεση.
Αναμφισβήτητα η μπάντα έχει το δικό της ήχο. Ωστόσο στο νέο δίσκο διακρίνονται επιρροές από ARCTURUS και συγκεκριμένα το “The sham mirrors”.
Χμμμ! 90s υπάρχουν προφανέστατα γιατί και ο Χάρης και εγώ ακούγαμε πολύ τους δίσκους εκείνης της περιόδου που μας έβαλαν στο black metal κιόλας. Μάλιστα το ντεμπούτο των STORMKEEP, που είναι κανονικά Tribute στα αυτιά μου εκείνης της περιόδου, το άκουσε ο Χάρης πάρα πολύ. Αλλά συγκεκριμένα για το “The sham mirrors” δεν θα πω ότι την ακούω. Θα έλεγα πιο πολύ οι ARCTURUS είναι συνολικά μια επιρροή. Από την άλλη, μπορεί απλά να μην την καταλαβαίνω. Ένα άλλο ωραίο που μας είπαν είναι το ότι το τελευταίο κομμάτι μοιάζει με Devin Townsend το οποίο ούτε καν το φανταζόμουν ότι θα το ακούγαμε ποτέ αλλά είμαι τεράστιος fan, τι fan δηλαδή, fanboy κανονικό! Νομίζω ότι για άλλη μια φορά πηδήξαμε δεκαετία πάντως. Πήγαμε στο 1990-2000. Πάλι άθελα μας αλλά έτσι μου φαίνεται ότι βγήκε. Δεν έχω να πω κάτι για το επόμενο βέβαια .
Στιχουργικά η μπάντα ξεκίνησε κατά το πλείστων με μια αγάπη προς το σκοτάδι των δαιμόνων και συνεχίζει με το σκοτάδι του διαστήματος. Ποια η πηγή έμπνευσης σας;
Δεν ξέρω, νομίζω ότι οι στίχοι μας προέρχονται από συζητήσεις που κάνουμε κάθε φορά που ηχογραφούμε το άλμπουμ και βγαίνουν οι εκάστοτε προβληματισμοί μας στην επιφάνεια. Νομίζω ότι το άγνωστο και η ερμηνεία του είναι αυτό που μας τραβάει περισσότερο, ή εμένα τουλάχιστον σαν Θεοχάρη. Η ανθρώπινη φύση, ο χρόνος ακόμα και το σκοτάδι, τα θεωρώ άγνωστα ως προς την κατανόησή τους. Πάντα ήταν και λίγο δηκτικοί οι στίχοι μας, στα πρώτα άλμπουμ ακόμα περισσότερο που ήταν και λίγο χιουμοριστικές ιστορίες τρόμου, και προοδευτικά αυτό ίσως να μην είναι τόσο εμφανές. Στο “Fossil gardens”, που είναι ο δικός μας τρόπος να δώσουμε ένα όνομα στο σύμπαν, τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο απαισιόδοξα όσο π.χ. στο “Mayhem in blue” ή στο “Eden In reverse”. Το “Fossil gardens” είναι, ακόμα και μουσικά δηλαδή, ένας θριαμβευτικός δίσκος στα αυτιά μας. Είναι σαν μια γιορτή για τα γεγονός ότι είμαστε γεμάτοι ελαττώματα και κάνουμε συνεχώς λάθη αλλά ίσως και για αυτό να είμαστε εδώ που είμαστε. Με ότι σημαίνει αυτό για την πορεία του κόσμου. Η έννοια της εξέλιξης είναι κάτι που με συναρπάζει. Αν σκεφτούμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ενέργειας που έχουμε σήμερα προέρχεται από απολιθώματα θα καταλάβουμε πόσο κάτι τόσο χρονικά παλιό διαμορφώνει το μέλλον. Το πως στοιχεία ενός πολιτισμού ενώ παραμένουν ίδια αλλάζουν έννοιες και νόημα όσο εξελίσσεται ο κόσμος γύρω τους είναι κι αυτό κάτι το οποίο είναι εντυπωσιακό.
Οι περισσότεροι σας χαρακτηρίζουν ως psy black metal, άλλοι prog ή ακόμα και avant-garde. Εσύ πως θα περιέγραφες τη μπάντα;
Το progressive black metal θα ήθελα να πω αλλά αύριο μπορεί να αλλάξω και γνώμη. Δεν ξέρω, ηχητικά σαν αναφορά συνήθως λέω black metal σε συνδυασμό με κάποια prog rock μπάντα που θα μου έρθει εκείνη την ώρα αλλά δεν ξέρω αν το πετυχαίνω πάντα (γέλια). Όλα τα παραπάνω μαζί ίσως;
Πέντε δίσκοι, έξι με τον τρόπον τινά επετειακό “Mannequins”. Όλοι διαφορετικοί με κάποια κοινά στοιχεία. Είναι κάτι που επιδιώκετε;
Τα κοινά στοιχεία είναι η επιτυχία μας, δηλαδή το ότι υπάρχει μια HAIL SPIRIT NOIR ταυτότητα στον ήχο. Αυτή ίσως να είναι και η πραγματική μας επιδίωξη. Οι δίσκοι ακούγονται διαφορετικοί μεταξύ τους γιατί αλλάζουν και τα ενδιαφέροντα μας και οι επιρροές μας. Προφανώς υπάρχει παρούσα η αρχική βάση του ήχου αλλά έχοντας προσπαθήσει μια φορά να γράψουμε κάτι στο ίδιο ύφος με το “Mayhem in blue” είχαμε αποτύχει παταγωδώς οπότε από τότε είπαμε ότι όπως μας προκύψει η μουσική. Και ευτυχώς έχουμε αυτά τα κοινά στοιχεία να την κάνουν HAIL SPIRIT NOIR. Καλό δεν είναι να μην ξέρετε τι σας περιμένει με κάθε άλμπουμ;
Σε «πηγαδάκια» συζητήσεων οπαδών για τη μπάντα, επικρατεί η άποψη ότι η μουσική σας, δεν είναι για όλες τις στιγμές. Εγώ διαφωνώ. Απλά πρέπει να επιλέξεις το κατάλληλο άλμπουμ από τη δισκογραφία σας.
(Γέλια)! Ευχαριστούμε για την προτίμηση! Δεν ξέρω για όλες τις ώρες αλλά όταν γράφουμε την ακούμε όλη την ώρα οπότε για την ώρα κρατάω μια κάποια απόσταση (γέλια). Τι να σου πω, δε λέω ότι είμαστε και «elevator music» αλλά ούτε ότι έχει συγκεκριμένη ώρα η μουσική μας. Θεωρώ ότι μουσική ακούμε όποτε θέλουμε να την ακούσουμε και για τελείως διαφορετικούς λόγους ο καθένας άρα το ίδιο ισχύει και για τους δικούς μας δίσκους. Αλλά ας πάμε με την δικιά σου εκδοχή, με βολεύει καλύτερα!
Ο Δημήτρης, ο άνθρωπος «μυστήριο» της μπάντας, ο οποίος εντυπωσιάζει με τη μοναδική χροιά του στους δίσκους σας, δεν έχει εμφανιστεί ποτέ με τη μπάντα, ούτε ακόμα και σε φωτογραφίες. Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτόν.
Ας μείνει και λίγο από μυστήριο ρε παιδιά, δεν είναι κακό! Λοιπόν, με τον Δημήτρη Δημητρακόπουλο συναντηθήκαμε την εποχή του “Πνεύματος” όταν ψάχναμε για καθαρή φωνή. Γενικά δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με το metal, έχει με πιο rock ήχους και αρκετή με τον έντεχνο, ότι είναι αυτό τέλος πάντων. Δεν είχε ποτέ κάποιο ενδιαφέρον να εμφανιστεί live οπότε και εμείς τότε επειδή δεν είχαμε βλέψεις για συναυλίες δεν είχαμε θέμα με αυτό. Η φωνή του έδεσε πάντως με την μουσική μας.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω, πως μέλη των HAIL SPIRIT NOIR ασκούν επαγγέλματα που δεν τους αφήνουν πολύ ελεύθερο χρόνο, σε συνδυασμό με τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις και το κερασάκι στη τούρτα είναι πως δε ζείτε κοντά οι περισσότεροι. Πόσο δύσκολη κάνει τη… μουσική σας καθημερινότητα αυτό; Φτάσατε ποτέ σε σημείο να πείτε «φτάνει»;
Όχι. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Βοηθάει πολύ το γεγονός ότι δεν είναι βιοποριστικός ο σκοπός μας. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τότε και θα έπρεπε να ληφθούν άλλου είδους αποφάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η μουσική μας καθημερινότητα να δυσκολεύει όταν πρόκειται να κάνουμε live. Αλλά για την σύνθεση ίσα ίσα, είναι που μας κάνει την καθημερινή καθημερινότητά μας καλύτερη. Μπορεί να μας κουράζει με την κυριολεκτική έννοια, αλλά μας ξεκουράζει. Δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε στο “φτάνει” τόσο εύκολα. Αν ήταν μετά από τόσα χρόνια, αν υπολογίσουμε και τις προηγούμενες μπάντες πριν τους HAIL SPIRIT NOIR, θα είχαμε ήδη εγκαταλείψει το ματς.
Υπάρχουν σχέδια για συναυλίες για τη προώθηση του νέου δίσκου;
Δεν θα πω τίποτα για να μην βγω ψεύτης όποια κι αν είναι η απάντηση μου!
Γιώργος Δρογγίτης
