Πολλές φορές αναλογίζομαι τελευταία, ότι όταν ένα group χαρακτηρίζεται ως “progressive”, αποκτά μια ιδιαίτερη ρετσινιά που το κατατάσσει σε μια συνομοταξία συγκροτημάτων που ενώ δεν υπάρχουν αμφιβολίες για την τεχνική τους κατάρτιση, αυτόματα ξεκινούν οι δεύτερες σκέψεις για το fun που παράγουν με τις συνθέσεις τους. Πάρα πολλά τα παραδείγματα των νεόκοπων σχημάτων που ενώ βγάζουν δύσκολες αρμονίες και επιληπτικούς ρυθμούς, χωρίς ψεγάδια, τελικά δεν καταφέρνουν τίποτα παραπάνω από το να ικανοποιήσουν μια ελίτ που ακολουθεί τυφλά αυτόν τον ήχο. Οι HAKEN κολλάνε σε όλη αυτή την συλλογιστική, γιατί κάπου το 2016 κυκλοφόρησαν το “Affinity” με κατεύθυνση εμπορική, υιοθετώντας έναν φορτωμένο με 80’s πλήκτρα και συνθέσεις εξαιρετικά πιασάρικες για prog μπάντα. Το εγχείρημα ήταν επιτυχημένο ως προς την απήχηση που ήθελαν να πιάσουν, όμως καλλιτεχνικά άφηνε αρκετά περιθώρια για κριτική.
Το φετινό άλμπουμ, με τίτλο “Vector”, τα καταφέρνει πολύ καλύτερα στο καλλιτεχνικό σκέλος, αφού επαναφέρουμε τις υψηλού επιπέδου εναλλαγές ρυθμών, τις ατέλειωτες αλληλουχίες riffs και όλα τα γνωστά κόλπα της βρετανικής μπάντας που μας είχε ξετινάξει με τα πρώτα τρία άλμπουμ της. Ευτυχώς για το group, το υλικό που συνέθεσαν εν μέρει τους βοηθά να μην χάσουν την επαφή τους με το ευρύ ακροατήριο. Για παράδειγμα το τρίλεπτο “The Good Doctor” είναι σίγουρη επιτυχία, από τα πιο σφιχτά hits που έχω ακούσει στον χώρο τα τελευταία χρόνια, μια σύνθεση που θα ζήλευαν πολλές αμερικάνικες djent μπάντες. Αντίστοιχα το “Puzzle Box” που ακολουθεί, είναι μια κλασική (βρετανική) progressive metal σύνθεση, με συνεχείς διαφοροποιήσεις επιρροών και ρυθμών, με sing along refrains και πλήθος λεπτομερειών που της προσδίδουν ενδιαφέρον.
Στο σχεδόν 13λεπτο “Veil”, το γκρουπ θεωρώ ότι επαναφέρει την πλήρη υπόστασή του πριν το “Affinity”, με ένα κομμάτι που άνετα θα μπορούσε να υπάρχει στο “Visions” ή το “Aquarius” (το “The Mountain” παραμένει προς το παρόν ένα άπιαστο όνειρο ποιότητας, ακόμα και για το ίδιο το σχήμα). Ο Ross Jennings αποδίδει εκπληκτικά ακόμα και τα rap περάσματα, επιβεβαιώνει την φήμη του ως μιας άξιας φωνής στο ευρωπαϊκό “μελωδικό metal” και παρά τους επιβεβαιωμένους περιορισμούς στις δυνατότητες του, στο “Vektor” είναι εξαιρετικός. Το “Nil By Mouth” θεωρώ ως μια σχετικά αδύναμη στιγμή, λόγω των πολλών τετριμμένων, φασόν, prog σημείων που περιλαμβάνει. Ίσως οι μουσικοί χαζέψουν με την πολυλογία των οργάνων, εγώ ειλικρινά απέχω, μιας και δεν αναγνωρίζω τίποτα το ενδιαφέρον εδώ. Αντίθετα το πιο αισθαντικό “Host”, με τις ακουστικές κιθάρες και την βοκαλιζέ του χροιά, απλώνει καλύτερα τα δυνατά του σημεία, χωρίς να κουράζει, παρά τα επτά λεπτά του.
To “Vektor” είναι ένας αξιόλογος δίσκος που θα ικανοποιήσει υπέρ του δέοντος τους φίλους του progressive metal, διότι διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά του ήχου σε υψηλή ποσότητα και ποιότητα. Ίσως διατηρήσει και το buzz που έχει το group τα τελευταία πέντε χρόνια, όμως σίγουρα δεν θα τους δώσει την δυνατότητα να πάρουν την θέση των LEPROUS στην πρώτη θέση των προτιμήσεων αυτών που απαιτούν πάντα το καλύτερο δυνατό από τις μπάντες που παίζουν στο κορυφαίο επίπεδο.
7 / 10
Αλέξανδρος Τοπιντζής
