a
Σαββατόβραδο και μια πολύ ωραία ευκαιρία να απολαύσουμε μια από τις καλύτερες μπάντες του melodic hard rock τους H.E.A.T. Για αυτό τον λόγο κατηφορήσαμε με τον συνάδελφο Θεοδωρή Μηνιάτη με την καλύτερη διάθεση και η αλήθεια είναι όπως θα διαβάσετε και παρακάτω πως με την εξαιρετική και άψογη εμφάνιση των Σουηδών δεν μπορούσες παρά να φύγεις πλήρως ικανοποιημένος και με ακόμα καλύτερη διάθεση από αυτήν που πήγες.
Αρχή έγινε γύρω στις 20:20 με το πρώτο support σχήμα τους Έλληνες alternative rockers, D3LTA. Με κόσμο περίπου 150 άτομα ίσως και λίγο πάνω τα παιδιά προσέφεραν ένα πολύ καλό μεν αλλά πλήρως ακουστικό show κάτι που ίσως δυσκολεύει λίγο τα πράγματα όταν πρέπει να ζεσταθείς για μια ηλεκτρική καταιγίδα που έπεται. Εντούτοις προσωπικά μου έμεινε μια πολύ καλή γεύση έστω και με την δυσκολία που ανέφερα, μιας και τα παιδιά μέσα από τις έξι διασκευές και το ένα δικό τους κομμάτι, έδειξαν πως έχουν μέλλον και νομίζω ότι σε μια πιο ηλεκτρική εμφάνιση μελλοντικά θα δείξουν ακόμα καλύτεροι. Προς ώρας όμως, πολύ καλή εμφάνιση, σωστά στημένοι, καλοπροβαρισμένοι όπως φάνηκε και με πολύ καλό ήχο στο δικό τους μέρος.
Αυτός δηλαδή που ήταν το πρόβλημα στο μεγαλύτερο μέρος από το show των δικών μας επίσης DANGERANGEL τους οποίους και είχαμε πολύ καιρό να δούμε στα μέρη μας. Η μπάντα μετά από το διάστημα που είχε να εμφανιστεί στην Ελλάδα είχε πραγματικά πάρα πολύ καλή διάθεση και έκαναν μια πολύ καλή εμφάνιση, προσπαθώντας να ζεστάνουν τον κόσμο και να τον προετοιμάσουν κατάλληλα για το κυρίως μενού. Το setlist τους περιλάμβανε κομμάτια και από τους τρεις πολύ καλούς δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει. Έδειξαν γενικά το πόσο δεμένο σχήμα, με πολύ κέφι, ενέργεια και επαγγελματισμό. Ο B.J. Έδειξε ότι πέρα από καλή φωνή έχει και πολύ καλή σκηνική παρουσία, ο Ahas στα πλήκτρα έδινε ένα πολύ ωραίο show αλλά και παλμό στον κόσμο που ήταν σίγουρα κάτι παραπάνω από 400 άτομα κατά την διάρκεια της εμφάνισης τους. Ήρεμη δύναμη Ethan Snow στην κιθάρα και σφιχτό και δυναμικό rhythm από τους Rudy Rallis και Tony V. σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα. Ο κόσμος έδειχνε να ευχαριστήθηκε και να ζεστάθηκε από τους DANGERANGEL παρά τα πολλά προβλήματα όπως είπαμε στον ήχο, όπως η πολύ χαμηλή κιθάρα ανά φάσεις, τα πάνω κάτω που έκαναν τα μικρόφωνα στα φωνητικά αλλά και στα πλήκτρα. Στα τελευταία όμως τέσσερα κομμάτια ευτυχώς όλα είχαν βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό μπορούσε και κανείς να απολαύσει καλύτερα αυτό που μπορούσαν να προσφέρουν τα παιδιά. Ελπίζουμε την επόμενη φορά εκτός από την διάθεση, το ταλέντο και τον επαγγελματισμό τους να έχουν και καλύτερο ήχο για να μπορούμε να τους απολαύσουμε ακόμα καλύτερα.
Παναγιώτης Γιώτας
Το ρολόι έδειχνε σχεδόν 22:30 όταν με το “The Heat Is On” του Glenn Frey σαν «χαλί» ένα-ένα τα μέλη των H.E.A.T έκαναν την εμφάνισή τους στην σκηνή. Ο κόσμος είχε πια σχεδόν γεμίσει το κάτω μέρος του club (γύρω στα 600 άτομα), κάτι πολύ χαρμόσυνο από την μια αλλά και «παράξενο» από την άλλη για μένα αφού δεν περίμενα το συγκρότημα να έχει τόση δημοτικότητα στο Ελληνικό κοινό. Πριν την συναυλία είχα την πεποίθηση ότι οι παρευρισκόμενοι θα «έπαιζαν μπάλα» στο χώρο όντας λίγοι, αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα. Επίσης ήταν έκδηλη η «αγωνία» μου για την έκβαση της ζωντανής εμφάνισης του σχήματος. Βλέπετε για τον γράφοντα οι H.E.A.T αποτελούν ένα από τα καλύτερα groups στο μελωδικό hard rock, οπότε δεν θα ήθελα με τίποτα να παρακολουθήσω κάτι μέτριο. Θα σκεφτείτε «μα καλά δεν έχει δει videos τους που είναι μια χαρά;» και ίσως θα έχετε και δίκιο, αλλά η ζωντανή απόδοση των καλλιτεχνών πέραν του φυσικού ταλέντου εξαρτάται και από κάποιες συνθήκες κάθε φορά, όπως σε τι κατάσταση (ψυχολογική, υγείας κλπ) είναι το κάθε μέλος ή από τον ήχο που τους συνοδεύει.
Όλα «απαντήθηκαν» μετά τα πρώτα δυο λεπτά του εναρκτήριου “Bastard Of Society” αφού ήταν ένας καλός οιωνός σε ότι θα βλέπαμε αργότερα. Από το πρώτο δευτερόλεπτο το group είχε πολύ καλό ήχο, ο οποίος σταδιακά καλυτέρευε στην διάρκεια της βραδιάς κι έτσι όλα τα τραγούδια τους ακούγονταν όπως έπρεπε λες και είχες βάλει ένα CD τους στο πολύ καλής ποιότητας στερεοφωνικό σου. Η επιλογή των κομματιών που διάλεξαν να παρουσιάσουν αλλά και η σειρά με την οποία τα έπαιξαν, είχε μια ωραία ροή, δεν υπήρχε «κοιλιά» και σίγουρα ήταν προς τιμή τους ότι το κοινό δεν βαρέθηκε σε καμία στιγμή και ήταν συνεχώς σε μια εγρήγορση για ότι ακολουθούσε. Θα τολμήσω να αναφέρω ότι κάποιες συνθέσεις τους ηχούσαν καλύτερα ζωντανά σε σχέση με τα albums τους, τουλάχιστον σε μένα.
Ιδιαίτερη βαρύτητα στο set list δόθηκε στις 3 τελευταίες studio δουλειές τους, κάτι αρκετά λογικό αφού αυτές τους έδωσαν την ώθηση να είναι τώρα πια ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα στο χώρο, κάτι που φάνηκε και από την προσέλευση του κοινού. Ίσως κάποιοι θα ήθελαν να ακούσουν περισσότερα τραγούδια από τις 2 πρώτες, και ειδικά από το ντεμπούτο (σίγουρα μας έλειψε το “Feel The Heat”) αλλά στο τέλος της βραδιάς θεωρώ πως δεν μπορούσες να ζητήσεις κάτι άλλο ή κάτι παραπάνω από το συγκρότημα που έδωσε το 100% των δυνατοτήτων του έτσι ώστε όλες οι συνθέσεις να ακούγονται αψεγάδιαστες. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση ότι δεν παίχτηκαν τα “Falling Down” και “1000 Miles” αφού τα θεωρώ hits τους, αλλά η μπάντα για να μην τα παίξει κάποιο λόγο θα είχε.
Πέραν όμως των αναμφισβήτητα αξιομνημόνευτων συνθέσεων, οι H.E.A.T έχουν έναν από τους καλύτερους frontmen στην σύγχρονη ιστορία του μελωδικού hard rock. Ο Erik Grönwall, σίγουρα ήταν «ντοπαρισμένος» πριν βγει στην σκηνή! Δεν εξηγείται αλλιώς η απίστευτη ενέργεια που είχε από το πρώτο δέκατο του δευτερόλεπτου που πάτησε το πόδι του στο σανίδι. Έκανε συνεχώς head banging, κωλοτούμπες στην σκηνή, καμάκι σε γυναίκες στις μπροστινές σειρές, προς το τέλος της εμφάνισης ανέβηκε στα ηχεία δίπλα στην σκηνή και τραγουδούσε από εκεί είτε όρθιος είτε ξαπλωμένος. Στο “Emergency” επειδή οι στίχοι αναφέρουν στην αρχή τις λέξεις “heart attack”(καρδιακή προσβολή) έπεσε ξαφνικά στην σκηνή λες και έπαθε έμφραγμα, στο “Beg Beg Beg” «απαίτησε» από το κοινό να τον πάνε με crowd surfing μέχρι το bar και όταν έφτασε ανέβηκε στην μπάρα και σαν άλλη stripper χόρευε ερμηνεύοντας το “Whole Lotta Rosie” των AC/DC, φυσικά με την ηχητική συνοδεία των συναδέλφων του. Ήταν συνεχώς πολύ κοντά ή μέσα στο κοινό με αποκορύφωμα το “Living On The Run” όπου χοροπηδούσε, σχεδόν αγκαλιασμένος με τον κόσμο. Όταν ήταν στη σκηνή έπαιρνε τα κινητά κάποιων οπαδών και βιντεοσκοπούσε την συναυλία. Σε καμία στιγμή της ύπαρξης του στο club δεν σταμάτησε να κουνιέται λες και τον διαπερνούσε συνεχώς ρεύμα πολύ υψηλής τάσης παρά μόνο όταν κάθισε σε καρέκλα ερμηνεύοντας ακουστικά το “Laughing At Tomorrow” (πραγματικά απόρησα πως άντεξε!). Και σημειώστε όλα αυτά τραγουδώντας στο 1000%, χωρίς να λαχανιάσει, να νιώθει/εκφράσει κούραση ή να χάσει τον ρυθμό ή νότα. Πραγματικά ήταν εκπληκτικός, ο ορισμός της λέξης “frontman”. Ανά στιγμές ο τρόπος που κινούνταν στην σκηνή μου έφερε στο μυαλό την χαρακτηριστική κίνηση του σώματος του Ozzy Osbourne που βλέπαμε κάποτε στα videos. Έχοντας μια εξαιρετική φωνή, και να μην τα έκανε όλα αυτά, και να ήταν απλά στη σκηνή ερμηνεύοντας τα τραγούδια, κανείς δεν θα είχε ενοχληθεί. Κάνοντας τα όμως όλα αυτά σίγουρα έγινε «talk of the town» σε όλους. Από εκείνη την βραδιά και μετά, νομίζω ότι έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία αφού κάπως έτσι «χτίζεις καριέρα».
Δεν ήταν όμως μόνο αυτός. Όλα τα μέλη των H.E.A.T έδωσαν το 101% των δυνατοτήτων τους, αποδεικνύοντας ότι πια είναι σχήμα «από το πάνω ράφι» αφού είναι μια καλοκουρδισμένη, άκρως επαγγελματική μηχανή της οποίας κάθε μέλος έχει μια συγκεκριμένη θέση στην σκηνή και στο όλο στήσιμο του group, και κάθε κίνηση του δεν είναι παράταιρη στο χώρο αφού καθείς έχει το ρόλο του. Η εμφάνισή τους δημιούργησε στο κοινό την μετάφραση στα Ελληνικά του ονόματος του σχήματος χωρίς την τελείες αφού πολύς κόσμος όταν άναψαν τα φώτα ήταν ιδρωμένος, και σίγουρα θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια σαν μια από τις καλύτερες που έχουμε δει στην χώρα μας. Νομίζω ότι αν υπήρχε σε video θα αποτελούσε το ιδανικό οπτικό σεμινάριο για τις νεότερες γενιές αλλά και για όσους δεν ήρθαν να δουν τι έχασαν. Το πλήρες set list ήταν:
Bastard Of Society / Breaking The Silence / Danger Road / Emergency / Shit City / Downtown / In And Out Of Trouble / It’s All About Tonight / Beg Beg Beg-Whola Lotta Rosie (AC/DC)-Piece Of My Heart (JANIS JOPLIN) / Living On The Run / Laughing At Tomorrow / Redefined / Late Night Lady / Mannequin Show / Tearing Down The Walls / Encore: Point Of No Return / A Shot At Redemption
Θοδωρής Μηνιάτης
Φωτογραφίες: Γιάννης Δόλας (www.rockpages.gr)
