HEAVY LOAD interview (Ragne & Styrbjörn Wahlquist)

“Flashing blades in the night!”

Το όνομά τους, βαρύ σαν Ιστορία. Η κληρονομιά τους, σπουδαία. Η αξία τους, αδιαμφισβήτητη. Είναι οι Σουηδοί θρύλοι HEAVY LOAD, που επέστρεψαν στη δισκογραφική δράση μετά από σαράντα (40) ολόκληρα χρόνια, με το φετινό “Riders of the Ancient Storm”. Το ακούσαμε, ενθουσιαστήκαμε, το παρουσιάσαμε και το επόμενο βήμα μας, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το να μιλήσουμε με το ιδρυτικό/ηγετικό δίδυμο των αδερφών Wahlquist, τον Ragne (κιθάρα/φωνή) και τον Styrbjörn (τύμπανα/φωνή). Σίγουρα δεν τα είπαμε όλα, καθώς μια συζήτηση μαζί τους είναι τόσο ενδιαφέρουσα που δεν τελειώνει ποτέ, αλλά είπαμε πολλά, πάρα πολλά. Τόσα, που όρεξη να έχεις να διαβάζεις!

Κύριοι, καλώς ήρθατε στο Rock Hard Greece και συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ. Είναι πραγματικά σπουδαίο!
Rock Hard, ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση και για την κριτική του “Riders of the Ancient Storm”. Ήταν πραγματικά μια υπέροχη κριτική, που τη διαβάσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση και μεγάλο ενδιαφέρον.

Πέντε χρόνια πέρασαν από την ημέρα που επαναδραστηριοποιηθήκατε. Τι μεσολάβησε από τότε, ως την κυκλοφορία του “Riders of the Ancient Storm“;
Styrbjörn: Το 2016, όταν ο Eddy (σ.σ: Malm, πρώην κιθαρίστας και τραγουδιστής της μπάντας) και εγώ ήμασταν στο φεστιβάλ Up the Hammers στην Αθήνα για να βραβευτούμε, έμεινα έκπληκτος και συγκινήθηκα πολύ από την ανταπόκριση των οπαδών. Όταν επέστρεψα στη Σουηδία, το είπα στον Ragne και νιώσαμε και οι δύο ότι δεν μπορούσαμε πλέον να μείνουμε μακριά από τη μουσική. Η μουσική είναι ένα επικίνδυνο ναρκωτικό για εμάς, κάνει τα περισσότερα άλλα πράγματα στη ζωή να φαίνονται μπανάλ. Εκείνη την στιγμή λοιπόν, δεν υπήρχε επιστροφή. Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του.
Εκτός όμως από τον σχεδιασμό και τις πρόβες για τις συναυλίες, ο Ragne και εγώ δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε στην ιδέα ενός καινούργιου album, ενός album επιστροφής. Ξέρεις, οι HEAVY LOAD στην πραγματικότητα δε διαλύθηκαν ποτέ. Ο Ragne και εγώ πάντα σχεδιάζαμε να κάνουμε νέα μουσική, ξέραμε πως θα επιστρέφαμε στην σκηνή. Μετά την περιοδεία μας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1985, ο Eddy και ο Andreas (σ.σ: Fritz, μπάσο) εγκατέλειψαν το συγκρότημα, αλλά ο Ragne και εγώ συνεχίσαμε να συνθέτουμε και να ηχογραφούμε μέχρι που το studio μας πλημμύρισε, τον Ιανουάριο του 2001. Μετά τις συναυλίες επανένωσης του 2018, ξεκινήσαμε να χτίζουμε το τρίτο μας studio, το Thunderload. Αυτό μας πήρε πολύ περισσότερο χρόνο από τον αναμενόμενο – όπως γίνεται συνήθως.

Είναι σημαντικό να έχετε τον δικό σας χώρο, δεν το συζητάμε…
Ακριβώς. Το να έχουμε το δικό μας επαγγελματικό studio, είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Είναι το μουσικό μας «σπίτι», στο οποίο μπορούμε να συνθέσουμε, να ηχογραφήσουμε και να εμβαθύνουμε στη δημιουργικότητά μας. Όταν το νέο μας «σπίτι» ολοκληρώθηκε, ξεκινήσαμε πυρετωδώς. Αρχίσαμε να «εξερευνούμε» τη δημιουργικότητά μας και να συνθέτουμε/ηχογραφούμε για τον νέο δίσκο. Βέβαια, ένα πράγμα που επιβράδυνε τα πράγματα ήταν φυσικά η πανδημία του Covid.
Ragne: Έχουμε γράψει ήδη αρκετά νέα τραγούδια και έχουμε ηχογραφήσει επίσης αρκετά. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, έχουμε κάποιο υλικό έτοιμο και για το επόμενο album! Δύο τραγούδια μάλιστα, από αυτά, μένει απλά να μιξαριστούν. Για το “Riders…”, θέλαμε ένα βινύλιο με πολύ καλό ήχο, οπότε έπρεπε αυτό να έχει σύντομη διάρκεια. Όπως καταλαβαίνεις, είχαμε να επιλέξουμε ποια τραγούδια θα μας αντιπροσώπευαν καλύτερα, ως HEAVY LOAD, το 2023 και να τα συμπεριλάβουμε σε αυτό.
Θέλαμε επίσης να δουλέψουμε σε ένα αναλογικό στούντιο, όπως κάναμε στη δεκαετία του ‘80 και επιπλέον, θέλαμε καλλιτεχνική ελευθερία. Από τη δεκαετία του ‘70 μέχρι την πλημμύρα που ανέφερε ο Styrbjörn, την Πρωτοχρονιά του 2001, οι HEAVY LOAD είχαν το δικό τους studio. Αρχικά, ήταν ένας χώρος πρόβας που με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε σε studio. Αργότερα, μετακομίσαμε στη Solna όπου χτίσαμε ένα μεγάλο studio, το δεύτερο κατά σειρά. Ήταν το «σπίτι» μας, όπως σου είπαμε και τώρα χρειαζόμασταν ένα νέο. Έτσι, δημιουργήσαμε ένα ακόμη studio, που είναι πλήρως εξοπλισμένο με αναλογικό εξοπλισμό, σε δικό μας χώρο.

Θες να μας πεις τι είδους εξοπλισμό χρησιμοποιείτε;
Ragne: Έχουμε ένα μίκτη 40 καναλιών από τη δεκαετία του ’70 με φανταστικό ήχο, ένα μαγνητόφωνο 32 καναλιών σε ταινία 2″, αλλά και ένα 24κάναλο σε ταινία 2″. Στη συνέχεια μιξάρουμε σε ταινία ¼” και κόβουμε και master-άρουμε από αυτήν τη μίξη. Παράλληλα, έχουμε ένα πλήρως ανεπτυγμένο ψηφιακό σύστημα, που χρησιμοποιούμε όταν γράφουμε τα τραγούδια μας και τα κάνουμε demo. Τέλος, τα ηχογραφούμε κανονικά σε μαγνητόφωνο 32 καναλιών. Επίσης υπάρχουν αυθεντικά λαμπάτα μικρόφωνα για τα φωνητικά, την ακουστική κιθάρα και μικρόφωνα δωματίου, στην αίθουσα των drums.
Η αίθουσα αυτή δεν έχει καθόλου υγρασία και είναι χτισμένη από ξύλο για να δίνει έναν «ζεστό», φυσικό ήχο στα τύμπανα. Έναν ήχο αέρινο, μεγάλο και δυναμικό. Φυσικά, απαιτείται ένας μουσικός που να μπορεί να χειριστεί και να εκμεταλλευτεί έναν τέτοιον ήχο, ένας μουσικός δυναμικός ως προς τον τρόπο που παίζει. Ο Styrbjörn διαθέτει όλες αυτές τις ικανότητες.
Τα ίδια ισχύουν για την ηλεκτρική κιθάρα, σε ένα δωμάτιο έτσι φτιαγμένο ώστε να δίνει «αέρα». «Ποιος μπαίνει σε μια ντουλάπα για να τραγουδήσει και να παίξει;» αναρωτιέμαι. «Όχι, όλοι θέλουν να τραγουδήσουν στο μπάνιο!» (γέλια) Η κατασκευή αυτού του studio πήρε πολύ χρόνο, αλλά το κάναμε όπως το θέλαμε. Εδώ είναι που το “Riders…” υλοποιήθηκε, παρόλο που κάποια τραγούδια, όπως το “Walhalla warriors” ηχογραφήθηκαν εν μέρει στο Thundlerload που καταστράφηκε.

Μέχρι το πρώτο σας reunion show, γινόταν όλο και πιο δύσκολο, όσο περνούσε ο καιρός, να κάνετε το επόμενο πρώτο βήμα και να ξεκινήσετε ξανά;
Ragne: Λογική υπόθεση αυτή, αν αναλογιστεί κανείς πόσος χρόνος χρειάστηκε. Δεν θέλαμε να βιαστούμε, θέλαμε να αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν τον χρόνο τους, ώστε να γίνουν όπως τα θέλουμε. Το επόμενο άλμπουμ θα έρθει προφανώς πιο γρήγορα, τουλάχιστον λίγο πιο γρήγορα από άλλα σαράντα χρόνια (γέλια). Συναισθηματικά, δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Είναι σαν όνειρο, όταν αφήνεις τη μουσική να σου κυριεύει την ύπαρξη. Η δημιουργία μουσικής και στίχων είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή και ακόμη περισσότερο, το να συναντάς το κοινό. Το να βγαίνεις στη σκηνή, είναι η απόλυτη εμπειρία. Η μουσική και η αλληλεπίδραση συναισθημάτων με το κοινό, είναι αυτό που κάνει τα πάντα ολοκληρωμένα.

Άρα, δεν σας φαίνεται περίεργη η μετά σαράντα χρόνια επιστροφή σας, σωστά;
Ragne: Περίεργη; Όχι, είναι απίστευτα υπέροχο όλο αυτό! Νιώθω ξανά έφηβος! Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, πιθανόν να έχεις δίκιο διότι όντως, είναι λίγο παράξενο το πόσο ισχυρά συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει μέσα μας η μουσική, το ποιες και πόσο ισχυρές δυνάμεις τίθενται σε κίνηση από αυτή και από τους στίχους.
Styrbjörn: Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση! Όταν ήμουν στο Up the Hammers το 2016 και συνάντησα το κοινό, ένιωσα ότι είχε περάσει μόλις ένας χρόνος από τις συναυλίες μας το 1985! Ήμουν έκπληκτος από την αίσθηση ότι ξαφνικά, ένιωθα να είμαι ξανά ο εαυτός μου – ο πραγματικός μου εαυτός, όπως ήμουν τότε. Τελικά ναι, τώρα είμαστε ξανά ο εαυτός μας!

Πριν κυκλοφορήσει το “Riders of the Ancient Storm“, ξέραμε πως δουλεύετε επάνω σε έναν δίσκο με ακυκλοφόρητο υλικό, το “Unreleased album“. Θα ήθελα λοιπόν να μάθω, αν όλα εκείνα τα τραγούδια «έφτασαν στα τελικά», ή υπάρχει ακόμη υλικό από τότε, που περιμένει την σειρά του.
Ragne: Υπάρχει υλικό για μελλοντικές κυκλοφορίες. Στην πραγματικότητα, όταν άνοιξα ξανά τη θήκη της Flying-V το 2016, έβαλα τα χέρια μου επάνω της και έπαιξα μερικά βαριά riffs, αφού δεν έπαιζα ηλεκτρική για μια ολόκληρη δεκαετία, ένιωσα καταπληκτικά! Πολύ σύντομα, θέματα και riffs «ξεχύθηκαν», φέρνοντας ένα χαμόγελο στα χείλη μου που δεν έλεγε να σβήσει! Ήταν σαν να με αγκάλιαζε ένα κύμα ζεστασιάς! Σύντομα, το τηλέφωνό μου ήταν γεμάτο από riffs, φράσεις, θέματα και μελωδίες σε μια ποσότητα πρωτόγνωρη για μένα. Επιτέλους, ένιωσα και πάλι σαν στο σπίτι μου! Λαχταρούσα να δημιουργήσω νέα τραγούδια, οπότε η ερώτηση «πρέπει να ηχογραφήσουμε ένα νέο άλμπουμ;» είχε μια και μόνο προφανή απάντηση: Φυσικά και πρέπει! Αλλά, γιατί να σταματήσουμε μόνο σε αυτό το «ένα»;
Styrbjörn: Από το 1985 μέχρι και το 2001 συνθέταμε και ηχογραφούσαμε. Μερικά τραγούδια λοιπόν από εκείνη την περίοδο, μπορεί να μπουν σε μελλοντικές δουλειές μας. Ωστόσο, κατά τα πρόσφατα χρόνια που πέρασαν, είχαμε πολλή και άκρως δημιουργική διάθεση, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά νέα τραγούδια που απαιτούν την κυκλοφορία τους σε δίσκους!

Πείτε μας για τη διαδικασία της ηχογράφησης. Υπήρξαν γεγονότα που αποτέλεσαν τροχοπέδη, ή πήγαν όλα καλά από την αρχή;
Ragne: Όλα πήγαν όπως αναμενόταν. Δεν υπήρξαν προβλήματα με τον εξοπλισμό μας και η διαδικασία εξελίχθηκε όπως έπρεπε. Ίσως το μόνο πρόβλημα ήταν η επιλογή του ποια τραγούδια θα συμπεριληφθούν τελικά στο album. Προφανώς, θέλαμε να συμπεριλάβουμε περισσότερα τραγούδια από όσα χώρο είχαμε διαθέσιμο οπότε κάποια στιγμή, συζητήσαμε αν ένα διπλό LP θα ήταν η σωστή επιλογή. Συνειδητοποιήσαμε τότε ότι αν το κάναμε αυτό, το album δε θα κυκλοφορούσε φέτος, στην τεσσαρακοστή μας επέτειο. Θέλω να πω, ένα διπλό LP θα χρειαζόταν έξι ή επτά ακόμα τραγούδια κι εμείς δεν είχαμε προχωρήσει τόσο πολύ στην παραγωγή νέων τραγουδιών, ώστε να έχουμε έτοιμες 14 συνθέσεις με ενορχηστρώσεις και στίχους. Δεν θα το έλεγα λοιπόν «πρόβλημα», αλλά η επιλογή των τραγουδιών που θα διαλέγαμε, σίγουρα προκάλεσε κάποιους «πονοκεφάλους».

Οι οπαδοί σας είναι εξαιρετικά πιστοί στη μπάντα. Σκεφτήκατε, όταν είχατε έτοιμα τα τραγούδια, αν όντως θα ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις τους; Προβληματιστήκατε;
Ragne: Αυτό το ερώτημα είναι αδύνατο να απαντηθεί! Γιατί; Γιατί πιστεύουμε πως κάναμε το καλύτερο δυνατόν. Όλη μας η ψυχή, όλη μας η καρδιά και όλη η αγάπη που θα μπορούσαμε να δώσουμε, είναι στο “Riders of the Ancient Storm”. Τι περισσότερο μπορεί να κάνει κανείς από το να εννοεί πραγματικά αυτό που κάνει, τι άλλο μπορώ να κάνω εγώ από το να παίζω με όλη μου την καρδιά και να εννοώ πραγματικά αυτό που κάνω, να νιώθω αγάπη για τη μουσική, για την Τέχνη… υποθέτω ότι έτσι νιώθουν όλοι (σ.σ: είσαι ρομαντική ψυχή, Ragne, αχ και να ’ξερες…).
Αν εγώ είμαι πραγματικά συγκινημένος από αυτό που κάνουμε, πιστεύω ότι αυτό μπορεί να αγγίξει και άλλους. Τίποτα και κανείς δε μπορεί να «παίξει» με τις «χορδές» των εσωτερικών συναισθημάτων ενός ατόμου, όπως η μουσική. Ταυτόχρονα, η μουσική προϋποθέτει ότι ο εκτελεστής/δημιουργός και ο ακροατής, έχουν ένα είδος συγγένειας, υπάρχει ένα είδος αμοιβαίας κατανόησης, που τους ενώνει. Πιστεύω επίσης ότι η μουσική, η Τέχνη αν θες γενικότερα, αποκτά μοναδικό νόημα για κάθε ακροατή/θεατή καθώς ασχολείται μαζί της και την κάνει «δική» του.
Styrbjörn: Συνθέτουμε τραγούδια και γράφουμε στίχους που μας συγκινούν. Για εμάς, η προσωπικότητα του κάθε τραγουδιού πρέπει να είναι ισχυρή και να το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Αν κάποιος περιορίζει τη δημιουργικότητά του, για να ταιριάζει με κάποιον άλλο, η καρδιά του δεν είναι δοσμένη στη μουσική. Αφήνουμε τα τραγούδια να γίνουν αυτό που απαιτούν από εμάς να γίνουν, να έχουν, σε μεγάλο βαθμό, τη δική τους θέληση.

Πιο πάνω, μιλήσαμε για τον εξοπλισμό σας. Ωστόσο, επειδή έτσι κι αλλιώς θεωρώ πως το μεγαλύτερο ατού του “Riders…” είναι, εκτός από τα εξαιρετικά του τραγούδια, η εξαίσια παραγωγή του, θα ήθελα να μου πείτε αν και πόσο εύκολο ήταν να επιτευχθεί αυτός ο πανέμορφος, vintage ήχος, πέραν της τεχνολογίας.
Ragne: Ο ήχος έρχεται απολύτως φυσικά, είναι ο τρόπος που το κάναμε πάντα, ή τουλάχιστον θέλαμε να το κάνουμε. Το “Riders…” είναι το πρώτο album των HEAVY LOAD όπου όλο το υλικό είναι ηχογραφημένο στο Thunderload. Με την πάροδο των ετών, έχουμε ασχοληθεί αρκετά με τις παραγωγές. Μέσω ενός μεγάλου αριθμού καλλιτεχνών που έχουν ηχογραφήσει σε μας, έχουμε κατανοήσει πλήρως το πώς θα καταφέρουμε κάτι να ακούγεται με τον τρόπο που εμείς επιθυμούμε. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι το χωρίζουμε σε τρία μέρη:
α) Τεχνικά ζητήματα, όπως η επιλογή των μικροφώνων και η τοποθέτησή τους σε σχέση με τα όργανα, η επιλογή του εξοπλισμού για να «αιχμαλωτίσει» αυτό που δημιουργούν οι μουσικοί, όπως η κονσόλα μίξης, τα μαγνητόφωνα κ.λπ.
β) Το πώς γίνεται η μίξη της ηχογράφησης, εννοώ, τι είδους ηχοτοπίο θέλει κανείς να επιτύχει. Εδώ επιδιώκουμε το βάθος, το πλάτος και την καθαρότητα. Θα πρέπει να υπάρχει τόσο δύναμη όσο και λεπτότητα.
γ) Βέβαια, το πιο σημαντικό πράγμα είναι πάντα το πώς παίζει ο μουσικός και τι ατομικό εξοπλισμό χρησιμοποιεί, έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον. Αν ο μουσικός δεν παίζει δυναμικά και καθαρά, καμία τεχνολογία στον κόσμο δεν μπορεί να του τα προσθέσει. Περισσότερη τεχνολογία απλώς τα «καταστρέφει». Στο μέτρο του δυνατού, πιστεύω ότι πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς λιτό, αλλά πολύ υψηλής ποιότητας, εξοπλισμό. Στην τεχνολογία, το άτομο, ο άνθρωπος, «πνίγεται» και χάνεται το συναίσθημα, ενώ μόνον εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να «αγγίξουμε» ο ένας τον άλλον σε βαθύτερο επίπεδο.
Styrbjörn: Τα πάντα παίζονται από ανθρώπους κι όχι από μηχανές. Επιπλέον, πρέπει να μπορεί να ακουστεί κάθε όργανο. Αν ο ακροατής κλείσει τα μάτια του, θα πρέπει να είναι σε θέση να «βλέπει» κάθε μέλος της μπάντας να παίζει! Κάθε όργανο εκφράζει συναισθήματα και απαιτεί το δικαίωμά του να «μιλήσει» και να τα προκαλέσει. Δυστυχώς, πολλές από τις σημερινές παραγωγές έχουν τόσο μεγάλη συμπίεση (σ.σ: ο κομπρεσαρισμένος ήχος, που λέμε) που τα πάντα «θολώνουν» και αυτό που τελικά ακούγεται, είναι μόνο τα φωνητικά που συνοδεύονται από έναν παχύ ηχητικό «τοίχο».

Σε σας αυτό το vintage παίξιμο, βγαίνει φυσικά.
Ragne: Εννοείς σε μελωδίες, θέματα, riffs και ρυθμούς;

Ναι, ακριβώς, μέσα από το ανθρώπινο στοιχείο που είπαμε πριν.
Ragne: Βεβαίως, πρέπει να πω ότι τόσο για τον Styrbjörn όσο και για εμένα, αυτό είναι κάτι που έρχεται φυσικά και απολύτως συνειδητά. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχει το ανθρώπινο στοιχείο. Για παράδειγμα, να ακούς την πένα να χτυπάει τη χορδή, δηλαδή το πώς χτυπά τη νότα, αφού αυτό επηρεάζει τον χαρακτήρα της. Με πολλή παραμόρφωση, αυτό κινδυνεύει να χαθεί και ακόμη και το απαλό παίξιμο, δεν έχει σχεδόν καμία διαφορά σε σχέση με το άκρως δυναμικό.
Κάθε φορά που πιάνω την κιθάρα μου, κάτι μαγικό συμβαίνει… είναι σαν η μουσική να βγαίνει από μέσα μου και να απελευθερώνεται! Το ίδιο συμβαίνει όταν γράφω το “Wahlgaard Saga”. Όταν κάθομαι στο πληκτρολόγιο, είναι λες και οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος ζουν μέσα μου κατά έναν παράξενο τρόπο και μου λένε ό,τι πρέπει να γραφτεί! Μπορεί να ακούγεται τρελλό, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς άλλους (σ.σ: ο Howard έλεγε ακριβώς το ίδιο για τον Conan, πως ο ίδιος έγραφε τις ιστορίες του). Μερικές φορές, οι ιδέες μου έρχονται σε στιγμές που θέλω να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό ή είμαι ήδη απασχολημένος με κάτι άλλο, αλλά αυτό είναι σπάνιο.
Με κάποιο τρόπο, στην συνάντηση με την κιθάρα, το πληκτρολόγιο του υπολογιστή, το στυλό και το χαρτί, κάτι συμβαίνει που κατευθύνει όλη μου την ενέργεια και είναι σαν να παύει να υπάρχει ο χρόνος. Συχνά, ξεχνάω να φάω ή ακόμη να φροντίσω τις ανάγκες μου! Τελικά, μπορεί να φτάσω σε σημείο να πρέπει ας πούμε να τρέξω στο μπάνιο!
Styrbjörn: Ναι, το στυλ μου στο τραγούδι και το παίξιμό μου προέρχεται από την καρδιά και τα συναισθήματά μου. Δεν σκέφτομαι ότι είναι vintage όμως… Απλά έχω διάφορα «οράματα» για το πώς θέλω να είναι και βάζω τα δυνατά μου για να το πετύχω.

Ο Niclas Sunnerberg έχει όλο το «πακέτο», καλλιτεχνικά και φυσιογνωμικά, για να είναι μέλος των HEAVY LOAD. Πως τον διαλέξατε;
Styrbjörn: Γνώρισα τον Niclas σε ένα rock club στην Στοκχόλμη πριν από περίπου επτά χρόνια. Όταν ο dj με αναγνώρισε και άρχισε να παίζει τραγούδια των HEAVY LOAD, ο Niclas και μερικοί από τους φίλους του με πλησίασαν και μου συστήθηκαν ως οπαδοί μας. Ο Niclas μάλιστα μου είπε ότι είχε παίξει παλαιότερα σε συγκροτήματα που έπαιζαν HEAVY LOAD διασκευές. Καθώς μιλούσαμε, ρώτησα τα παιδιά πόσο χρονών ήταν και τότε είπα: «Ω! Αυτό το τραγούδι μας, που ακούτε αυτή τη στιγμή, ηχογραφήθηκε τρία χρόνια πριν γεννηθείτε!» (γέλια) Η ζωή είναι τρελή, έτσι δεν είναι; Όταν ξαναφτιάχναμε λοιπόν το συγκρότημα για τις συναυλίες επανένωσης το 2018, κάλεσα τον Niclas για να τον δοκιμάσω στη ρυθμική κιθάρα και ταίριαξε εξαιρετικά.
Ragne: Κάναμε οντισιόν σε αρκετούς κιθαρίστες και ο Niclas ήταν η προφανής επιλογή. Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, παίξαμε μαζί το “Heavy metal angels” και το «έπιασε» αμέσως, με το τέλειο συναίσθημα και την τέλεια συμπεριφορά. Ο Niclas είναι μια μεγάλη προσθήκη και ένας φανταστικός άνθρωπος.

Εντυπωσιακή επίσης η χρήση των πλήκτρων και των κλασσικών οργάνων, οφείλω να πω…
Ragne: Έχω μουσικό υπόβαθρο από την παιδική μου ηλικία, η κλασσική μουσική ήταν το πρώτο πράγμα που άκουσα. Ο πατέρας μας, ο Ingemar, ήταν τραγουδιστής και ήθελε να γίνει επαγγελματίας της όπερας. Έκανε αίτηση στη σχολή όπερας στην Σουηδία ως σολίστ και μπήκε, ωστόσο επέλεξε έναν διαφορετικό δρόμο. Έκανε εξάσκηση στο σπίτι για ώρες σχεδόν κάθε μέρα, τραγουδώντας άριες όπερας και κομμάτια των Schubert, Schuman και Ιταλών συνθετών.
Τα συμφωνικά στοιχεία στη μουσική μας υπάρχουν για να προσθέσουν «χρώματα» στον ήχο, όχι για να αντικαταστήσουν το οτιδήποτε. Όσον αφορά την ενορχήστρωση, έχω παίξει βιολί, τρομπέτα και έχω ασχοληθεί λίγο με το φλάουτο και το κλαρινέτο. Όχι ότι κατέχω πραγματικά αυτά τα όργανα, αλλά μπορώ να παίξω. Με αυτό, εννοώ ότι έχω αρκετές γνώσεις για να ξέρω τι είναι δυνατόν να παιχτεί από τη σκοπιά ενός μουσικού, καθώς και τα πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς του εκάστοτε οργάνου.
Όσον αφορά τη χρήση των εγχόρδων, για παράδειγμα, φιλοδοξώ αυτά να ακούγονται σαν από ένα σύνολο από βιολιά. Στο τραγούδι “Walhalla warriors”, ακούς ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Το ηχογραφήσαμε δύο φορές, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα διπλό κουαρτέτο. Το heavy metal έχει σίγουρα την κιθάρα, τα τύμπανα, το μπάσο και τα φωνητικά ως απόλυτο σημείο εκκίνησης και αυτό ισχύει και με τη μουσική μας. Ταυτόχρονα όμως, δε γίνεται ένα τραγούδι λιγότερο heavy metal, επειδή προστίθενται σε αυτό έγχορδα ή άλλα όργανα, έτσι πιστεύω…

Και έτσι είναι!
Ragne: Το heavy metal λοιπόν, έχει να κάνει με αυτό που παίζεις, με το πώς εκφράζεσαι. Η καρδιά θα πρέπει να χτυπά σε ένα σώμα, στη ψυχή του οποίου κατοικεί το heavy metal. Από την άλλη, δεν υπάρχουν όργανα που να μπορούν να μεταδώσουν την ίδια ενέργεια με την κιθάρα, το μπάσο και τα drums. Τρία όργανα που μαζί γίνονται ένας ολόκληρος κόσμος ήχων, τόνων και διοχετεύουν μια ενέργεια που κάνει την καρδιά να χτυπάει πιο δυνατά και τις τρίχες στο σβέρκο να σηκώνονται! Το κόλπο και η ουσία με τα συμφωνικά όργανα είναι ότι αυτό που παίζεται, πρέπει να είναι γραμμένο για τα συγκεκριμένα όργανα. Αν είναι δυνατόν, οι τόνοι πρέπει να δημιουργούνται από ανθρώπινο χέρι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με το κουαρτέτο εγχόρδων στο “Walhalla warriors”.

Γιατί “Walhalla” και όχι “Valhalla“;
Ragne: Επειδή φαίνεται όμορφο με δύο όμοια αρχικά γράμματα. “W” και “W”! Επίσης, το επώνυμό μας είναι “Wahlquist”, η κιθάρα μου ονομάζεται “Wahlgaard” και η σειρά μυθιστορημάτων ονομάζεται “Wahlgaard Saga”.

Νομίζω πως το “We rock the world” ακολουθεί τα βήματα του “The guitar is my sword” και του “Roar of the North”. Υπάρχουν άλλες ομοιότητες, μεταξύ κάποιου καινούργιου και κάποιου παλαιού σας τραγουδιού; Σαν να μιλάμε για το «παιδί» του, να το πω πιο… λογοτεχνικά.
Styrbjörn: Ναι, υποθέτω ότι έχει κάποια σχέση και με τα δυο αυτά τραγούδια, όσον αφορά το heavy vibe του. Ωστόσο, νομίζω ότι έχει μια πολύ «αλαζονική» και ελαφρώς bluesy στάση που δεν υπάρχει στα τραγούδια που ανέφερες.
Ragne: Αυτό με τις ομοιότητες θέλω να το αφήσω στον ακροατή, να αποφασίσει ο ίδιος. (σ.σ: κατάλαβες, κάτι υπάρχει αλλά θέλει ψάξιμο το θέμα)

Ένα πολύ διαφορετικό κομμάτι, που δεν περίμενα να ακούσω, είναι το “Butterfly whispering“. Πως αποφασίσατε κάτι τέτοιο;
Ragne: Είναι ένα κομμάτι που έγραψα και ηχογράφησα για διάφορους λόγους. Η ιδέα ήταν να παιχτεί μόνο με την ακουστική μου κιθάρα, με όσο το δυνατόν λιγότερη τεχνολογία και πράγματα γύρω μου. Ήθελα επίσης να παίξω κάτι πραγματικά οικείο. Εκτός από κιθάρα, μου αρέσει να παίζω όλα τα είδη εγχόρδων οργάνων, ακόμα και πιάνο. Το “Butterfly whispering” λοιπόν, το έγραψα όταν τα παιδιά μου ήταν πολύ μικρά και μερικές φορές το έπαιζα όταν πήγαιναν για ύπνο, για να κοιμηθούν. Στο “Wahlgaard Saga”, σε μελλοντικό κεφάλαιο σε επόμενο βιβλίο, υπάρχει μια σκηνή όπου κάποιοι από τους κύριους χαρακτήρες μπαίνουν σε ένα πανδοχείο σε μια χώρα της νότιας Ευρώπης (σ.σ: Ισπανία; Ιταλία; Ποντάρετε!) και εκεί, ένας μουσικός παίζει ένα όργανο το οποίο δεν έχουν ξανασυναντήσει, μια κιθάρα. Εκεί, ακούγεται, ας πούμε, αυτό το κομμάτι.

Σας θεωρούν, δικαίως, ως την πρώτη heavy metal μπάντα της Σκανδιναβίας και από τους πρωτοπόρους του επικού heavy metal. Δε μπορώ όμως να δεχτώ τον όρο “Viking metal“, όπου κι εκεί λογίζεστε ως οι πρώτοι των πρώτων. Μήπως έχω εγώ λάθος; Τι σημαίνει πια αυτό το “Viking metal”;
Styrbjörn: Όσον αφορά τον όρο “Viking metal”, πιστεύω ότι ένας «βιώσιμος» ορισμός μπορεί να είναι κάτι σαν το παρακάτω:
1) “Viking metal” μουσική: Μουσική που είναι εμπνευσμένη από τις συμπεριφορές και τον τρόπο ζωής των Βίκινγκς.
2) “Viking metal” στίχοι: Στίχοι γύρω από συμπεριφορές και ιδέες των Βίκινγκς.
Από την παιδική μας ηλικία, νιώθουμε μια ισχυρή σύνδεση με εκείνους που έζησαν εδώ πριν από εμάς. Περπατούσαν στα ίδια δάση, κοίταζαν τους ίδιους ρούνους και έπλεαν στα ίδια νερά. Μαζί τους, μοιραζόμαστε τις αιώνιες ανθρώπινες προκλήσεις του να βρίσκεις το δρόμο σου στη ζωή και να γίνεσαι ο εαυτός σου. Μαζί τους, μοιραζόμαστε την πρόκληση του να σταθείς στο ύψος σου σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σου τον πάρουν. Αρχίσαμε να γράφουμε τραγούδια και στίχους εμπνευσμένα από τους Βίκινγκς στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο μας ήταν το “Son of the Northern Light” στο “Full speed at high level”, το 1978.
Ragne: Δεν ενδιαφέρομαι τόσο πολύ για την κατηγοριοποίηση της Τέχνης σε διαφορετικές κατηγορίες. Πιστεύω ότι η Τέχνη μπορεί να απελευθερώσει το μυαλό κάποιου όσο τίποτα άλλο και το να δημιουργείς όρια κατηγοριοποιώντας την, πραγματικά δε νομίζω ότι προσθέτει κάτι. Μπορεί να είναι απαραίτητο να ξέρεις σε ποιο ράφι να πας σε ένα βιβλιοπωλείο, αλλά κάνοντας αυτό, λες λίγο-πολύ «όχι» στα άλλα ράφια, πιθανότατα χωρίς να ξέρεις τι υπάρχει εκεί. Εμείς παίζουμε αυτό που ονομάζεται heavy metal εδώ και πολλά χρόνια και αισθάνομαι πολύ άνετα με αυτό. Όσο για τον διαχωρισμό του heavy metal σε διάφορες υποκατηγορίες, προτιμώ να τον αφήσω σε άλλους.

Υπάρχουν αχαρτογράφητα νερά για τους HEAVY LOAD; Τι άλλα περιθώρια για πειραματισμούς υπάρχουν για ένα συγκρότημα σαν το δικό σας;
Ragne: Η ερώτησή σου προκαλεί ψευδαισθήσεις για το μέλλον που πιθανότατα θα πρέπει να παραμείνουν ακριβώς αυτό, μια ψευδαίσθηση, ωστόσο, προσωπικά, θα το έβρισκα ενδιαφέρον να παρουσιάσουμε τα τραγούδια μας με μια ορχήστρα δωματίου και μια μικτή χορωδία. Σκέφτομαι ιδιαίτερα τραγούδια όπως τα “Ride the night”, “Walhalla warriors”, “Slave no more”, “Raven is calling” και “Sail away”. Δεν εννοώ με έναν τρόπο όπου θα δημιουργούνται μεγάλα, πομπώδη ηχοτοπία, αλλά περισσότερο ενορχηστρώσεις μοναδικές για κάθε όργανο, όπως κάναμε για το κουαρτέτο εγχόρδων στο “Walhalla warriors”.
Τα «επιθετικά» έγχορδα στο “Ride the night” και στο “Raven is calling” είναι επίσης τέτοια παραδείγματα. Νομίζω ότι θα ήταν φανταστικό να βάζαμε αληθινά έγχορδα στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών αυτών. Τα τύμπανα – μαμούθ του Styrbjörn, το βαρύ μπάσο του Torbjörn και οι κιθάρες οι δικές μου και του Niclas, σε συνδυασμό με τα κλασσικά έγχορδα, θα σας ανατρίχιαζαν! Και από πάνω τα φωνητικά, τα σόλο κιθάρας… μπορώ ήδη να το ακούσω στο μυαλό μου! (σ.σ: Τότε γιατί να είναι μια ψευδαίσθηση, αγαπητέ Ragne; Κάντε το!)

Εκτός από τα “Raven is calling“, “Angel dark“, “Valhalla warriors” και “Sail away” που έχουν κοινό στιχουργικό περιεχόμενο, με τι καταπιάνονται τα υπόλοιπα τραγούδια του “Riders…”;
Styrbjörn: Το “We rock the world” έχει στιχουργική συγγένεια με το τραγούδι “Might for right” από το “Death or Glory” (1982). Είναι ένα πολύ επαναστατικό τραγούδι, με αλαζονική στάση. Έχει να κάνει πολύ με ανθρώπους σαν εμένα – ανθρώπους που ασχολούνται με το metal και έχουν έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Όταν ήμουν νέος και πήγαινα στο σχολείο, ο Ragne και εγώ ήμασταν οι μόνοι με μακριά μαλλιά σε ένα σχολείο με περισσότερους από 900 μαθητές. Πάντα διεκδικούσα το δικαίωμά μου να δείχνω όπως θέλω και να λέω τη γνώμη μου, όποια και να είναι αυτή.
Αυτό δεν ήταν αποδεκτό από την κοινωνία και τους ανθρώπους της εξουσίας, γενικότερα (σ.σ: περίεργο, εδώ λένε πως μόνον στην Ελλάδα γίνονταν αυτά…). Όλα ξεκίνησαν ήδη από το νηπιαγωγείο, όταν ήμουν μόλις έξι ετών και είχα μακριά μαλλιά. Το τραγούδι “Slave no more” αναφέρεται στην καταπίεση που υπάρχει στην κοινωνία – σε μερικές χώρες μάλιστα περισσότερο από άλλες. Όπως μπορείς να δεις, αυτά τα τραγούδια επίσης σχετίζονται μεταξύ τους. Τα θέματα για τους στίχους μας και ο τρόπος που συνθέτουμε τα τραγούδια μας, προέρχονται από τις δικές μας εμπειρίες και τα συναισθήματά μας, τη ζωή μας. Έχουμε άλλα πράγματα να πούμε, πράγματα που βρίσκουμε πιο σημαντικά από το να μιλάμε για την αγάπη ή το σεξ ή το μεθύσι. Οι στίχοι μας είναι πολύ αληθινοί, αφορούν τον άνθρωπο.

Ας μιλήσουμε και για το μυθιστόρημά σας. Αυτό είναι το πρώτο μέρος του “Wahlgaard Saga”; Ή μιλάμε για μια δουλειά «μια κι έξω»;
Ragne: Τώρα που μιλάμε, έχω γράψει ήδη τρία μέρη, από 700 σελίδες το καθένα. Κάποιοι που γνωρίζουν τον κλάδο, προτείνουν ότι ο αριθμός των σελίδων σε κάθε μέρος είναι υπερβολικά μεγάλος και μου πρότειναν να χωρίσω κάθε βιβλίο στα δύο. Η πρώτη έκδοση, επομένως, καλύπτει τις αρχικές 300 σελίδες του πρώτου βιβλίου.

Επιστροφή στο “Riders of the Ancient Storm”… Ξέρετε, πιστεύω ακράδαντα πως είναι προορισμένο να μείνει κλασσικό. Το πιστεύετε κι εσείς;
Ragne: Με κάνεις πολύ ευτυχισμένο με αυτό που ακούω, Δημήτρη! Ο χρόνος θα δείξει αν βγεις σωστός ή όχι. Δεν έχει να κάνει με μας, αλλά με τους οπαδούς μας. Χωρίς αυτούς, είμαστε ένα «τίποτα».

Και πως θα αποκτήσουν οι HEAVY LOAD νέους οπαδούς στις μέρες μας, χωρίς να πρέπει να στηριχτούν αποκλειστικά στους παλαιούς;
Ragne: Αυτό εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τους συνεργάτες μας, τόσο στη No Remorse όσο και άλλους.

Με την οποία No Remorse τα πηγαίνετε περίφημα, υποθέτω…
Ragne: Ναι, μας υποστηρίζουν σε οτιδήποτε κι αν κάνουμε και αυτό είναι υπέροχο. Έχουμε μια άκρως φιλική σχέση, παράλληλα με την συνεργασία μας, μιλάμε για πολλά θέματα όπως μιλούν οι φίλοι μεταξύ τους και δουλεύουμε από κοινού για έναν σκοπό: Να διαδώσουμε τη μουσική των HEAVY LOAD όσο περισσότερο γίνεται.
Επιστρέφοντας σε αυτό που λέγαμε πριν, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι αυτό που έκανα πάντα, αυτό που νιώθω σωστό, με όλη μου την καρδιά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για μένα. Ορίζοντας τη μουσική, την καλλιτεχνική σου έκφραση αν θες, προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση μόνο και μόνο για να πουλήσεις περισσότερο, είναι σαν να βάζεις μια «τάπα» σε όλη τη χαρά της δημιουργίας και τότε δεν έχει πια νόημα. Δεν είναι για μένα αυτά…
Styrbjörn: Ελπίζω ότι οι άνθρωποι που τους αρέσουν οι δίσκοι μας, θα μας διαδώσουν και σε άλλους.

Ποια η αποδοχή των επανακυκλοφοριών σας, ως τώρα;
Ragne: Εξαιρετική πέραν πάσης προσδοκίας! Η αγάπη και τα θετικά σχόλια του κόσμου, οι κριτικές του Τύπου… Καταπληκτικά!

Ποια η σχέση σας με τα social media; Ποια η γνώμη σας για το internet, σε σχέση πάντα με την καλλιτεχνική σας έκφραση;
Ragne: Είμαστε αρκετά νέοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δημοσιεύουμε κάποια πράγματα στο Facebook, από καιρό σε καιρό και πρόσφατα ξεκινήσαμε έναν λογαριασμό στο Instagram, όπου επίσης δημοσιεύουμε πράγματα περιστασιακά. Καταλαβαίνω ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι σημαντικά, αλλά αυτό στο οποίο θέλω να αφιερωθώ είναι η δημιουργία μουσικής και στίχων. Καινούργια μουσική για καινούργια albums είναι αυτό στο οποίο θέλω να επικεντρωθώ, καθώς και να γράψω περισσότερα μέρη του βιβλίου μας. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αφαιρούν χρόνο από αυτό και παρατηρώ ότι επηρεάζουν την ικανότητα να επικεντρωθώ σε αυτό που έχει πραγματική αξία: στη δημιουργία μουσικής και κειμένων που βγαίνουν από «μέσα» μου.

Μεγάλη σκηνή με πολυπληθές αλλά ετερόκλητο κοινό, ή συναυλίες σε μικρότερα clubs μπροστά στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς σας;
Ragne: Πρώτα οι οπαδοί, πάντα. Πρέπει να αγαπώ αυτό που κάνω, να μπορώ να δίνω τον εαυτό μου, να μπορώ να ανοίξω την καρδιά μου στη σκηνή και να «πετάξω» πάνω από τον ουρανό. Για να συμβεί αυτό, χρειάζονται δύο πράγματα: Ένα κοινό που είναι εκεί για εμάς, ώστε να μπορούμε να είμαστε εμείς εκεί γι’ αυτό και μια σκηνή που καθιστά δυνατή την πραγματοποίηση μιας HEAVY LOAD συναυλίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά τα φώτα, τον ήχο, τον καπνό και πολλά άλλα. Και αυτό σημαίνει ότι οι συναυλίες σε μικρά clubs δεν ταιριάζουν  στους HEAVY LOAD. Σε καμία περίπτωση δεν περιφρονώ τέτοιου είδους show ή τις μπάντες που επιλέγουν να παίξουν εκεί, αλλά δεν είναι για μας.
Styrbjörn: Το όνομά μας συνδέεται στην πραγματικότητα με τη μεταφορά τεράστιας ποσότητας εξοπλισμού στις συναυλίες μας. Ήδη από την πρώτη μας συναυλία το 1976, είχαμε αρκετούς ενισχυτές Marshall, δύο πύργους με προβολείς και μια μηχανή καπνού. Εκείνη την εποχή αυτό ήταν ανήκουστο μεταξύ των σουηδικών συγκροτημάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ειπώθηκε ότι είχαμε το μεγαλύτερο show στην Σουηδία, εξαιρουμένων φυσικά των ABBA! Για να είμαστε λοιπόν πιστοί στο όνομά μας και στο show μας, χρειαζόμαστε μια αρκετά μεγάλη σκηνή.

Ποια η ψυχολογία σας, πριν από κάθε show; Είστε μήπως νευρικοί;
Ragne: Όχι, όχι ιδιαίτερα. Δίνω ό,τι έχω να δώσω και αυτό είναι αρκετό, τι άλλο να κάνω; Ωστόσο, αν υπάρχουν τεχνικά προβλήματα ή άλλα πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω, εύκολα δημιουργείται ένα συναίσθημα που με επηρεάζει αρνητικά.
Styrbjörn: Κι εγώ, όχι ιδιαίτερα. Αισθάνομαι πολύ άνετα στη σκηνή. Ωστόσο, συχνά είμαι ελαφρώς αγχωμένος ότι μπορεί να υπάρξουν τα τεχνικά προβλήματα που ανέφερε ο Ragne, ειδικά με το monitor.

Ακολουθείτε νέες μπάντες; Υπάρχουν κάποιοι δίσκοι που σας έχουν κάνει θετική εντύπωση;
Styrbjörn: Δυστυχώς όχι, δεν παρακολουθώ τις εξελίξεις, θεωρώ καλύτερο για τη δημιουργικότητά μου, να επικεντρώνομαι στη δική μου έμπνευση.

Τι θυμάστε από το Up the Hammers;
Ragne: Θυμάμαι άνδρες και γυναίκες με υψωμένα χέρια και δάκρυα στα μάτια, να τραγουδούν τα τραγούδια μας… δάκρυσα κι εγώ μαζί τους. Η ατμόσφαιρα, οι αντιδράσεις του κοινού, όλα ήταν τόσο έντονα που ναι, εκείνο το βράδυ γέμισα με ένα απίστευτο συναίσθημα ευφορίας! Σκέφτομαι εκείνη την συναυλία με πολλή αγάπη…
Styrbjörn: Το κοινό ήταν φανταστικό, οι Έλληνες οπαδοί μας είναι τόσο ξεχωριστοί! Εντάξει και εμείς καλά παίξαμε! (γέλια)

Τι να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον από τους HEAVY LOAD… εκτός από ένα ακόμη αθηναϊκό show;
Ragne: Ναι, υπάρχουν συζητήσεις για να έρθουμε στην Αθήνα, αλλά δεν μπορώ να σου πω κάτι περισσότερο για την ώρα. Πάντως, το 2024 ξεκινάμε τα shows και έχουμε ήδη δεχτεί πολλές κρούσεις από ολόκληρο τον κόσμο. Ένα από αυτά θα είναι στο Keep it True στις 26 Απριλίου, σαν headliners.

Κύριοι, τιμή μου και χαρά μου που μιλήσαμε… δικός σας ο επίλογος.
Ragne: Δημήτρη, η τιμή ήταν δική μας. Σε ευχαριστούμε πολύ για τις ερωτήσεις σου, που φανερώνουν γνώσεις και ενδιαφέρον για τη μουσική, το heavy metal και τους ιδίους τους HEAVY LOAD.
Styrbjörn: Περιποιεί μεγάλη τιμή για μας το ενδιαφέρον σου και το ενδιαφέρον του Rock Hard. Ελπίζω να τα πούμε από κοντά με την πρώτη ευκαιρία!

Δημήτρης Τσέλλος