HEAVY METAL WORLD CUP 2018 – Οι «μεταλλικές» ομάδες του φετινού Μουντιάλ

Τις μέρες αυτές, διεξάγεται στα γήπεδα της Ρωσίας το Μουντιάλ 2018 και αφού όλοι μας στο Rock Hard ασχολούμαστε λίγο-πολύ με αυτήν τη διοργάνωση, είπαμε να φτιάξουμε τις δικές μας ομάδες, με metal μουσικούς που κατάγονται από χώρες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, με τον προπονητή τους. Όπως μας αρέσει να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις, βάζουμε στο παιχνίδι και όλους εσάς, να επιλέξετε μετά το τέλος του κειμένου, τη δική σας ιδανική ενδεκάδα. Πάμε γερά!

ΣΑΚΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Lars Ulrich (Δανία) – Υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό για το marketing πίσω από τους METALLICA, κάνοντάς τους ίσως το μεγαλύτερο συγκρότημα του κόσμου, ίσως είναι ο μόνος που μπορεί τα τιθασεύσει όλες αυτές τις προσωπικότητες που μαζεύτηκαν στην ομάδα. Μπορεί από μικρός να ασχολούνταν με το τένις, λόγω του πατέρα του, αλλά φήμες λένε πως παράτησε τη μελέτη στα ντραμς τα τελευταία χρόνια, για να ακολουθήσει καριέρα «προπονητού» (που θα έλεγε και ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας).

GK: Rick Allen (Αγγλία) – Κάποιοι προτιμούν «χταπόδια» κάτω από τα δοκάρια. Στη δική μου ομάδα προτιμώ… μονόχειρα και μικρό στο δέμας!!! Ο λόγος; Εδώ, τόσα χρόνια παίζει ντραμς καλύτερα από πολλούς αρτιμελείς συναδέλφους του, στο τέρμα θα κωλώσει ο γίγαντας Rick; Μην ξεχνάμε, ότι ο συμπατριώτης του Γκόρντον Μπανκς, δεν ήταν κι εκείνος πρώτο μπόι, αλλά δεν τον εμπόδισε αυτό να θεωρείται ο καλύτερος ever στη χώρα του, κάτω από τα γκολπόστ. Οποιαδήποτε σύγκριση με τον Δοξάκη του Εθνικού ή τον Θεολόγη Παπαδόπουλο, χαρακτηρίζεται εριστική τουλάχιστον!!! Αφήστε δε, που υπάρχει και η θρυλική φωτογραφία των LEPS, με τα «καυτά» ποδοσφαιρικά σορτσάκια με τη σημαία της Αγγλίας.

LB: Mille Petrozza (Γερμανία) – Καλύπτει με άνεση όλη την πλευρά, λόγω πολιτικών πεποιθήσεων!!! Μόνο αριστερά!!! Αυτό βέβαια είναι και το ελάττωμά του, αφού δύσκολα θα συγκλίνει προς το κέντρο, ποτέ βέβαια προς τα δεξιά… Αιώνιος έφηβος όμως, σκληροτράχηλος σαν τον συμπατριώτη του Πέτερ Μπρίγκελ, δεν θα δυσκολευτεί ακόμα και να φτύσει τους αντιπάλους τους, όπως τους στίχους του στο “Betrayer”. Το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τον αντίπαλο δεξιό εξτρέμ, τον κάνει ακατανίκητο στις σώμα με σώμα μονομαχίες, αφού θα βρίσκεται αντιμέτωπος ταυτόχρονα και με «δεξιό» και με «ακραίο».

RB: Janick Gers (Αγγλία) – Δεν νομίζω πως υπάρχει μουσικός, με καλύτερη φυσική κατάσταση από τον συμπαθή Janick. Το έχει αποδείξει άπειρες φορές, μετά την επιστροφή του Adrian Smith στους IRON MAIDEN, άλλωστε, τρέχοντας άσκοπα πάνω κάτω στη σκηνή, με την κιθάρα του. Έχω εμπιστοσύνη στον coach Ulrich, ότι θα τον «καλουπώσει», ώστε να μην κάνει περιττές ενέργειες, παρασυρόμενος από τα τσαλίμια που κάνει με την κιθάρα του στις συναυλίες και να αποφεύγει τις εξεζητημένες ντρίμπλες. Εξ ου και η θέση στην ενδεκάδα. Ο όρος του στο συμβόλαιο; Να φορά τη φανέλα που είχε στις φωτογραφήσεις του “Virtual XI”.

CB: Cronos (Αγγλία) – Ο σωστός, ο τίμιος Άγγλος αμυντικός, οφείλει να έχει σκατόφατσα, να είναι σκληροτράχηλος και να μην ξέρει μπάσο… εεε… μπάλα ήθελα να πω (Stewart Pearce, Vinnie Jones, Martin Keown). Μπορεί ο Cronos, να μην μπορεί να δώσει σωστή πάσα στα 3 μέτρα (εδώ προσπαθεί 40 χρόνια να μπει σωστά στο “Black metal”, θα μου πει κανείς, εδώ θα κωλώσει;), αλλά αν τολμάς, πέρνα από δίπλα του κι αν βγεις ατσαλάκωτος, θα πρόκειται για θαύμα. Κορμί γυμνασμένο όσο ελάχιστοι στην ηλικία του, αυτό το χούι να σκίζει τις φανέλες και να τις δένει κόμπο, όπως τόσα χρόνια κάνει με αυτό το φανελάκι που φορά στις συναυλίες, ίσως του κοστίσει τη θέση του στην ενδεκάδα, καθώς κρίνεται οικονομικά ασύμφορος από τον Ulrich, αφού αναγκάζεται σε κάθε αγώνα, να παραγγέλνει και καινούργια φανέλα στον εργάτη της μεσαίας γραμμής από το Newcastle.

CB: Thomas Gabriel Fischer (Ελβετία) – Άνθρωπος με το παρατσούκλι “Warrior”, δεν μπορεί να μην έχει θέση στην ομάδα. Βέβαια, οι άνθρωποι της ομάδας τον θέλουν να είναι βγαλμένος από τις πρώιμες ημέρες των HELLHAMMER, με το αντίστοιχο βάψιμο κι όχι τόσο avant-garde, με φιοριτούρες, της περιόδου των FROST στα τέλη των 80’s (βλέπε διασκευές σε WALL OF VOODOO και τα ρέστα). Οι προπονητές του, κατά την οδηγία Αλέφαντου στον Κυριάκο Καραταΐδη κάποτε («απόψε θέλω να παίξεις σαν Κυριάκος κι όχι σαν Κούλης), του λένε να παίξει σαν Warrior κι όχι σαν Fischer. Κι εκείνος, επειδή λειτουργεί με masterplan από την αρχή της καριέρας του, φροντίζει να «καθαρίζει το πιάτο» στον χώρο του κέντρου, απλά και μόνο με μία του ματιά (που αρκεί να φέρει την Αποκάλυψη).

DM: Adam “Nergal” Darski (Πολωνία) – Το αμυντικό σου χαφ, πρέπει εκτός των άλλων, να τρομάζει τον αντίπαλό του, φυσιογνωμικά. Απαράβατος κανόνας για τον Nergal, ότι θα εμφανίζεται στους αγώνες, βαμμένος όπως στις συναυλίες των BEHEMOTH. Παρά το ότι είναι φαινομενικά καχεκτικός, η παμπόνηρη αλεπού των πάγκων, Lars Ulrich, καταφέρνει σε κάθε αγώνα, να τον πείσει ότι ο καλύτερος επιθετικογενής παίχτης των αντιπάλων, είναι φανατικός χριστιανός… Ο Nergal, τότε μεταμορφώνεται σε λιοντάρι, σκίζει Βίβλους (κατά την αγαπημένη του συνήθεια) στα αποδυτήρια και ο αντίπαλός του, είναι σαν τους Χριστιανούς στις Ρωμαϊκές αρένες… Αφήστε που πριν τον αγώνα, έχει φωνάξει τους υπόλοιπους BEHEMOTH και φορώντας τις κουκούλες που έχουν συνήθως στα video clip τους, τραμπουκίζουν τα αποδυτήρια των αντιπάλων!

AM: Bruce Dickinson (Αγγλία) – Ο άνθρωπος-ορχήστρα. Τα κάνει όλα και συμφέρει. Ανοίγει κονσέρβες, βγάζει φελλούς, καθαρίζει λεκέδες, σκοτώνει έντομα, ξεβουλώνει νεροχύτες (ουπς, κατάκλεψα τον Θου-Βου). Τραγουδά , κάνει ξιφασκία, πιλοτάρει, οργανώνει το παιχνίδι, σκοράρει, κόβει τις επιθέσεις των αντιπάλων, εκτελεί τα στημένα… Τι άλλο να περιμένει κανείς από τον πιο πλήρη παίχτη που έχει στις τάξεις της η ομάδα; Αν μη τι άλλο, κέρδισε τη θέση με το… σπαθί του!!!

RM: Yngwie Malmsteen (Σουηδία) – Κάθε ομάδα, χρειάζεται τον παίχτη που θα «ρίξει τα τσιμέντα» με τις ντρίμπλες του, που θα κάνει την εξεζητημένη ενέργεια, που θα είναι ο «υδραυλικός». Τον ρόλο αυτόν, καλείται να παίξει ο βιρτουόζος Yngwie. Βέβαια, ντριμπλάρει με τον ρυθμό που παίζει σόλο, κατά συνέπεια όταν περνά έναν αντίπαλο, επιστρέφει για να τον ξαναντριμπλάρει, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία. Η κερκίδα τον λατρεύει, οι συμπαίκτες του όμως, δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν, διότι η μπάλα πάει μόνο από το αριστερό πόδι στο δεξί. Οξύθυμος, με προκλητικές δηλώσεις, μεγάλος trash talker, δεν διστάζει να τσακωθεί για ψύλλου πήδημα ακόμα και κατά τη διάρκεια του αγώνα, αρκεί να έχει λάβει εντολή από την πεθερά του. Έχουν υπάρξει αγώνες, όπου δεν του επιτράπηκε η συμμετοχή, επειδή αρνήθηκε να βγάλει τις χρυσές καδένες από λαιμό και τις χρυσές αλυσίδες από τα χέρια του, οπότε για σιγουριά, ο Ulrich, θα τον ξεκινά από τον πάγκο, σαν «χρυσή» εφεδρεία.

LM: King Diamond (Δανία) – Τι διάολο, να υπάρχει κι ένας με παρελθόν στο χώρο του ποδοσφαίρου. Έχοντας αναρρώσει πλήρως από το σοβαρό πρόβλημα υγείας του, ο Βασιλιάς Διαμάντης, μπορεί να παίξει άνετα τον ρόλο του «Ελ Σιντ» και να δώσει και την απαραίτητη ψυχολογική ώθηση στους συμπαίκτες του. Εννοείται με το corpsepaint, να χεστούν και λίγο πάνω τους οι αντίπαλοι. Μην σας πω και με τα κόκαλα που έχει στο μικρόφωνο κρυμμένα στις κάλτσες για γνήσιες ποδοσφαιρικές αλητείες!!!

CF: Schmier (Γερμανία) – Όσοι θυμούνται το πανύψηλο θωρηκτό του Αμβούργου, Χόρστ Χρούμπες, που μεσουράνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, θα συμφωνήσουν πως ότι πιο κοντινό του, είναι ο θηριώδης Schmier, των Γερμανών thrashers, DESTRUCTION. Με ύψος πάνω από 1,90 και γεροδεμένος, είναι ιδανικός σε παιχνίδι με έναν μοναδικό προωθημένο που μπορεί να υποδέχεται τα γεμίσματα στην αντίπαλη περιοχή και να σπάει τη μπάλα δεξιά και αριστερά. Το στυλ του, με τις ζώνες με τις σφαίρες και τους χρωματιστούς φακούς επαφής, είναι ικανό να στείλει στον πλησιέστερο ψυχολόγο τα αντίπαλα σέντερ μπακ.

CF: Max Cavalera (Βραζιλία) – Η Βραζιλία, μετά την ήττα της στο Μουντιάλ του 1982 από την Ιταλία του Πάολο Ρόσι, άφησε πίσω το jogo bonito με τεχνίτες όπως οι Πελέ, Ζίκο, Σώκρατες κτλ κι απέκτησε πιο ρεαλιστική προσέγγιση στο παιχνίδι της. Δεν θα προτιμήσω λοιπόν πιο «ντελικάτους» Βραζιλιάνους, όπως ο Kiko Loureiro ή ο Andre Matos και θα πάω στον Max, όχι μόνο επειδή έχει πάθος για το ποδόσφαιρο και φωτογραφίζεται συχνά-πυκνά με φανέλες της Εθνικής Βραζιλίας, αλλά επειδή στα μάτια όλων, είναι ένα κράμα Ρονάλντο (του κανονικού, όχι του κλαψιάρη) και Αντριάνο. Στα κιλά βέβαια, αλλά κανείς δεν έχασε από μία τέτοια σύγκριση. Βάλε και τη χώρα καταγωγής, ίσα που βρίσκει συμβόλαιο στη Super League.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ:
GK: Michael Poulsen (Δανία) – Ζούμε στην εποχή των social media και κάθε ομάδα χρειάζεται τον ζεν πρεμιέ της. Τον Ερρίκο Πετιλόν της, ρε αδερφέ, για τους παλιούς. Τον George Best, έστω (χωρίς όμως τις καταχρήσεις)!!! Όλοι μιλάνε για τις WAGs, έχουν πάει όμως σε συναυλία των VOLBEAT να δουν την αναλογία γυναικών; Ένα post στο Instagram, με το μαλλί γλυμμένο, ο Poulsen, θα δημιουργήσει τέτοιον πανικό, που οι γυναίκες που θα συρρεύσουν στο γήπεδο, θα στριγγλίζουν σε κάθε επαφή του με τη μπάλα και θα ακούγονται χειρότερα και από τις βουβουζέλες στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής!!! Επειδή δεν αρκεί μόνο να είσαι καλός, αλλά και να κάνεις τους άλλους να παίζουν χειρότερα!!! Ως μορφονιός, αγωνίζεται στο τέρμα, γιατί εκεί χαλάει πιο δύσκολα το μαλλί και τα τηλεοπτικά πλάνα τον δείχνουν πιο προσεγμένο. Στις δε εξόδους του, θυμάται το ακραίο παρελθόν του με τους DOMINUS και παίρνει παραμάζωμα συμπαίκτες και αντιπάλους…

RM: Tobias Forge (Σουηδία) – Δημιούργημα των media, τον επέβαλλαν στον Ulrich, εκείνος όμως, αφού δεν μπόρεσε να αντισταθεί να μην τον έχει στην ομάδα, προσπάθησε να δείξει πυγμή, αφήνοντάς τον στον πάγκο. Ο πρώην Πάπας, νυν Καρδινάλιος, έχει τρομερό following, όλοι μιλούν γι’ αυτόν κι έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου τις συνεντεύξεις της ομάδας. Όπως κάνει εδώ και χρόνια στο συγκρότημά του, τους GHOST, όπου έδινε συνεντεύξεις μιλώντας εξ ονόματος των “Nameless ghouls”, έτσι στις συνεντεύξεις Τύπου, φορά τα προσωπεία συμπαικτών του και μιλά εξ ονόματός τους. Με δεδομένο ότι είναι το πρόσωπο των ημερών και όλοι θέλουν να του μιλήσουν, έχει καταφέρει να αποσυμφορήσει όλη την υπόλοιπη ομάδα, που απερίσπαστη προπονείται χωρίς να πολιορκείται από οπαδούς και δημοσιογράφους. Αναμφισβήτητα, πολύτιμος ο ρόλος του!!!

CB: Ian Gillan (Αγγλία) – Ενώ ο coach Ulrich ήταν έτοιμος να στρατολογήσει τον Ritchie Blackmore, ο ατζέντης του Ian Gillan, του έστειλε ένα DVD με τις καλύτερες φάσεις του πελάτη του. Μόλις ο Δανός προπονητής, είδε την απόκρουση πάνω στη γραμμή, με κεφαλιά-ψαράκι του Gillan με τη μπαντάνα στα μαλλιά στο video clip του “Perfect strangers”, αποφάσισε να επιλέξει τον γκριζομάλλη τραγουδιστή για κυματοθραύστη των επιθέσεων των αντιπάλων, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του. Θυσίασε βέβαια το κοφτερό και δημιουργικό μυαλό του Blackmore (μετά το βέτο που άσκησε ο Gillan, όπως ήταν αναμενόμενο), αλλά γλίτωσε και τη γκρίνια γυναίκας και πεθεράς που θα ήθελαν να είναι βασικός και αναντικατάστατος. Επιπλέον, φημολογείται ότι ο Μαυροπερισσότερος, είχε απαιτήσει σε περίπτωση επιλογής του, να αγωνίζεται με σαγιονάρες ή στην καλύτερη με ελβιέλες, με τη λογική της αντικατάστασης της ηλεκτρικής κιθάρας με το μαντολίνο… Οπότε, πάμε με Gillan και συνθήματα υπέρ της αγαπημένης του Queens Park Rangers.

DM: Joe Duplantier (Ελβετία) – Ο ηγέτης των GOJIRA, κέρδισε μία θέση στο ρόστερ της ομάδας, έχοντας περιοδεύσει με τους METALLICA και παίζοντας με τον Max Cavalera στους CAVALERA CONSPIRACY. Ο λόγος δεν ήταν μόνο οι ηγετικές του ικανότητες, αλλά κυρίως το γεγονός ότι ο coach ήθελε να ρίξει τον μέσο όρο ηλικίας, που είναι ανησυχητικά μεγάλος. Ήθελε λοιπόν έναν παίχτη εγκεφαλικό, που να μην έχει απαιτήσεις για χρόνο συμμετοχής, έναν φέρελπι που θα μπορούν να ξεσπούν πάνω του οι βεντέτες της ομάδας, όταν τα πράγματα δεν είναι καλά και θα κουβαλάει και καμία βαλίτσα στις αποστολές. Κάτι σαν τον Κρίστιαν Λέτνερ στην πρώτη βερσιόν της Dream Team ένα πράγμα (μόνο που ελπίζουμε η καλλιτεχνική συνέχεια του Duplantier να είναι πολύ πιο σπουδαία από την «καριέρα» του Λέτνερ).

CF: Kai Hansen (Γερμανία) – Το Α και το Ω σε μια ομάδα με stars, είναι να υπάρχουν άνθρωποι που να κρατάνε τα αποδυτήρια. Ο Kai Hansen, αφού πέρασε τη φάση του φεύγοντας από τους HELLOWEEN, είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να φτιάχνει ευχάριστο κλίμα στα αποδυτήρια. Έξω καρδιά, πάντα με το χαμόγελο, έχει το ειδικό βάρος (ως «πατέρας» του power metal στην Ευρώπη) να επιβάλλεται στους συμπαίχτες του (σε κάποιους τουλάχιστον), αλλά και μέσα στο γήπεδο να αποδίδει πάντα πολύ ικανοποιητικά. Όπως και με τη μουσική του, κανείς δεν περιμένει την τρομερά εξεζητημένη ενέργεια, όλοι γνωρίζουν όμως ότι πάντα θα παίζει σε υψηλό επίπεδο, όντας δημιουργικός και ομαδικός. Παίχτης που αγαπάνε όλοι οι προπονητές, αφού γνωρίζουν σε κάθε αγώνα ότι θα πάρουν το καλύτερο δυνατό, παρότι σε ικανότητες μπορεί να υπάρχουν άλλοι πιο αθλητικοί και πιο μπαλαδόροι.

AM: Tony Iommi (Αγγλία) – Το απόλυτο τοτέμ της ομάδας. Μπορεί λόγω ηλικίας και προβλημάτων υγείας, να μην μπορεί να βγάλει ολόκληρο ενενηντάλεπτο, να είστε σίγουροι όμως, πως όταν το ματς στραβώνει, είναι ο πρώτος άνθρωπος τον οποίο κοιτάζει ο προπονητής του, αφού με μία του ενέργεια μπορεί να αλλάξει τη ροή του αγώνα, όπως με ένα riff, άλλαξε την ιστορία της μουσικής.

RB: Angus Young (Αυστραλία) – Είναι 63 ετών είπατε; Ας γελάσω… Το τρέξιμο που κάνει ο Angus Young σε μία συναυλία των AC/DC, είναι περισσότερο απ’ όσο έριξε ο Τσιάρτας σε ολόκληρη την καριέρα του. Κι αν νομίζετε πως οι κινήσεις του στο γήπεδο είναι απλοϊκές και μπορούν να τις κάνουν όλοι, για δοκιμάστε. Θα την πατήσετε, όπως όλοι εσείς που πιστέψατε κάτι παρόμοιο για τα riff του…

 

 

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Lars Ulrich (Δανία) – Μα καλά! Υπήρχε περίπτωση να είναι άλλος; Ο απόλυτος manager, ο άνθρωπος που ότι και να ακούσει από τον οπαδικό Τύπο, από τους οπαδούς τους ίδιους, ακόμα και από παίκτες του, έχει καταφέρει και έχει φτάσει την ομάδα στο Νο 1. Διαχειριστής, με τα ψυχολογικά του φυσικά και αυτός, μπορεί να είναι τσακωμένος με το ρυθμό, αλλά δεν τον θέλουμε για παίκτη. Θα δώσει τις εντολές του, θα βάλει το σορτσάκι του, θα κάτσει στον πάγκο και απλά θα κινεί τα νήματα. Θα ακούσει τη γιούχα του, θα γελάσει, θα τα καταφέρει στο τέλος. Προπονητής, manager, ιδιοκτήτης, τα πάντα όλα. Η ομάδα πρέπει να βγάλει και χρήμα να επιβιώσει παίδες! Τόσα λίτρα μπύρας τη μέρα θέλουν τα παιδιά!!!

GK: Marco Minnemann (Γερμανία) – Η νευραλγική θέση του Νο 1. Εδώ θες το χταπόδι. Να απλώνεται παντού και πιάνει και τα άπιαστα που λέμε. Να αποτελεί σημείο αναφοράς για την άμυνα, αλλά να είναι και απρόβλεπτος ώστε να γλιτώνει δύσκολες καταστάσεις. Να είναι σοβαρός και πλήρως συγκεντρωμένος, όμως να σου κάνει και τον «καραγκιόζη» μαζί και να αποφορτίζει την ομάδα από το άγχος. Μαζί του, δίπλα στο δοκάρι, αντί για πετσέτα, ο πιστός σου σύντροφος, Oink! Ασφάλεια.

LB: Gerre (Γερμανία) – H φωνή των TANKARD. Εργάτης, ακούραστος, ένας thrash-υς αριστερός μπακ που κατέχει το τόπι, όντας και φανατικός οπαδός της τίμιας Eintracht, της οποίας άλλωστε έχει επίσης διασκευάσει/επαναενορχηστρώσει τον ύμνο μαζί με τη μπάντα του. Στο χορτάρι θα είναι σκύλος και δε μας νοιάζει πως θα είναι το “morning after”. Συνέρχεται γρήγορα.

CB: Tom Angelripper (Γερμανία) – Μόνο και μόνο το όνομα και το ανάστημα του τραγουδιστή των SODOM, είναι αρκετό για να τον βάλεις στυλοβάτη της άμυνας! 1.85 αμυντικός, σκληροτράχηλος, χωρίς διάθεση για πολλά πολλά, που δεν καταλαβαίνει από νόμους, αφού “the saw is the law”. Περνάει η μπάλα ή κάποιο μέλος του παίχτη. Απλά, λιτά, απέριττα.

CB: Andreas Kisser (Βραζιλία) – Μπορεί να συνεχίζουμε με thrash στην άμυνα, αλλά βάζουμε έναν πιο εκλεπτυσμένο, εγκεφαλικό παίκτη, δίπλα στο τέρας τον Tom. Ο Andreas των SEPULTURA, μπορεί να έχει στο παθητικό του ένα ντροπιαστικό 8-0 από την ομάδα των IRON MAIDEN πίσω στο 2008 (ο ίδιος λέει ότι ήταν 7-2 το σκορ), αλλά δε φταίει ο ίδιος. Οργανωτής της άμυνας, με όραμα, ήρεμη δύναμη, συνδυάζοντας το Βραζιλιάνικο ταμπεραμέντο και τεχνική με την Αγγλική ποδοσφαιρική κουλτούρα όντας αρρωστάκι με τους BEATLES και το ποδόσφαιρο της χώρας. Αν τον τσαντίσεις βέβαια, παίζει να βρεθείς και “beneath the remains”.

RB: Brian Johnson (Αυστραλία) – Τεράστιος οπαδός της Newcastle ο τραγουδιστής των AC/DC, έχοντας παίξει και ένα cameo ρόλο στην ταινία “Goal: The movie”, φορώντας μάλιστα και επικό μπλουζάκι. Αεικίνητος, θα ανεβοκατεβαίνει από τα δεξιά και θα ρίχνει και μία γκαρίδα αν πάει κάποιος να ακουμπήσει τη μπάλα. Θα του περάσουμε και με μία ενεσούλα λίγο DNA από Angus Young για να συνεχίζει να τρέχει και αφού λήξει το ματς. Γατάκια, ακούτε τις “hells bells”;

DM: Johan Hegg (Σουηδία) – Το εξάρι που θέλουμε. Το εξάρι που αγαπάμε. Ο δολοφόνος με το αγγελικό… όχι, καμία σχέση αυτό με τον Hegg των AMON AMARTH. Τέλος πάντων. Θηριώδης, που όταν τσαντιστεί νομίζεις ότι θα σκάσει το mjolnir στο κεφάλι σου, δε θα αφήνει να περνάει τίποτα. Θα το σκεφτεί δύο φορές ο αντίπαλος να πάει κατα μέτωπο κοιτώντας τον με τα μαλλιά ανακατεμένα, το άγριο ύφος και φυσικά τα brutal που θα βγάζει όταν θα βλέπει το κεφάλι του επιτιθέμενου σαν horn γεμάτο κρύα μπύρα! Τον έχουμε και παίζουμε “with Odin on our side”.

CM: Steve Harris (Αγγλία) – Δε μπορεί να είναι άλλος ο αρχηγός! Μόνο MAIDEN. Απλά, λιτά και απέριττα. Δεν υπάρχει πιο μεγάλος ποδοσφαιρόφιλος και «καμμένος» metal μουσικός τέτοιου βεληνεκούς. Μέχρι και μπάσο στα χρώματα της West Ham έχει. Με το θεριό δίπλα να του δίνει ασφάλεια, θα ενορχηστρώνει την ομάδα και θα ξεσηκώνει και τις κερκίδες με τα «οοοοο» και τα συνθηματικά του άσματα. Ηγέτης από τους λίγους, που έχει τον σεβασμό τόσο των συμπαικτών του, όσο και των αντιπάλων. Σεβάσμιος αλλά και απόλυτος “trooper”. Ιστορία.

LM: King Diamond (Δανία) – Δε θα μπορούσε να λείπει ένας Βασιλιάς από την ομάδα, πόσο μάλλον ένας τόσο σχετικός με το ποδόσφαιρο, όσο ο Διαμαντής. Πριν φορέσει τα πράγματα του εξαποδώ, ο Kim Bendix τότε, τσούλαγε το τόπι στα τσικό της Hvidovre, της περιοχής που μεγάλωσε. Αριστερό εξτρεμάκι, να κάνει δίδυμο με τον Gerre και να συμπληρώνει το ακατέργαστο πάθος και δύναμη με το συνθετικό του οίστρο και να μας προσφέρει και ωραία γκολάκια με τα φάλτσα του. Αν δεν πιάσουν, έχει το falsetto (είδες τι έκανα εδώ, έτσι;;) του, που απλά θα ανοίξει δρόμο και θα προκαλέσει “sleepless nights” στους δύσμοιρους αμυντικούς του αντιπάλου.

RM: Akira Takasaki (Ιαπωνία) – Τον θες και ένα σβούρα στην ομάδα σου, δεν τον θες; Θες έναν βιρτουόζο που να είναι και ταχύτατος μαζί, αλλά να μη μένει μόνο σε αυτά, καθώς θα μπορεί να βάλει τη δύναμη στο παιχνίδι του, χωρίς όμως να είναι το πρωταρχικό του χάρισμα. 1.70, ανακατωσούρας, έχει μάθει να επιβιώνει στην ίδια ομάδα και ας αλλάζουν όλα γύρω του και υπόσχεται πολλές “crazy nights” στους αδαείς που θα τον δουν και θα τον περιφρονήσουν σαν άμπαλο. Αλάνικη η δεξιά πλευρά.

AM: Ritchie Blackmore (Αγγλία) – Το δεκάρι μας. Ο άνθρωπος που πρέπει να «μιλάει» στο τόπι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, αυτός που θα μας κάνει μάγκα τον επιθετικό, που θα ανοίξει τους ορίζοντες της ομάδας, που θα προσφέρει μαγικές στιγμές, που μπορεί να ξεχνάει τι σημαίνει άμυνα και ομάδα πολλές φορές, όμως θα κάνει δύο φάσεις που θα αλλάξουν την ιστορία του παιχνιδιού. Μην τον βάλεις να κάνει πολλά, άσε τον να κάνει τα δικά του, ελεύθερος και o “man on the silver mountain” θα σου “catch the rainbow”.

CF: Hansi Kursch (Γερμανία) – Δε θα μπορούσε να λείπει ο Βάρδος από αυτή την ομάδα! Δε γίνεται να έχεις δεκάρι έναν μάγο και εσύ να μη φέρεις και δράκους και άλλες φανταστικές μονάδες μαζί σου στο “battlefield”. Άλλωστε είναι και δεινός scorer όπως είδαμε και στο making of του “Imaginations through the looking glass DVD”. Δε θες φαντεζί, υπερτεχνικό παίκτη κλπ, αφού τους έχεις από πίσω του. Θες έναν πιστό στρατιώτη που θα πέσει “into the storm” χωρίς να σκέφτεται τίποτα και θα παστελώνει στην πρώτη ευκαιρία που θα βρεθεί. Άσε που θα μπορεί να κάνει και τον οργανωτή της κερκίδας μέσα από το γήπεδο! Στην τελική, μόνο και μόνο οι ιαχές “Valhaaaaalla” από το κοινό σε κάθε τεμάχιο, αρκούν. Hansi θεέ, πάρε και την ΠΑΕ!

 

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ
GK: Kai Hansen (Γερμανία) – Ο αναπληρωματικός του Minnemann πρέπει να είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτόν. Και ο μέγας Kai είναι! Χωρίς πολλές φανφάρες, είναι γεμάτος ουσία, απόλυτη εγγύηση, με τα διαπιστευτήριά του να μένουν εις τους αιώνες των αιώνων και με το χαμόγελο στα χείλη να είναι μεν ήρεμος, αλλά να ετοιμάζεται να σου κάνει και ένα stage diving από την κερκίδα  όπως τότε στο Ρόδον. Στρατιώτης, “man on a mission”, αυτός που θα δώσει στην ομάδα την ασφάλεια για να διεκδικήσει την επιτυχία.

DC: Thomas Gabriel Warrior (Ελβετία) – Ένας Ελβετός χωρίς τις τρύπες των τυριών τους, ένας CELTIC FROST-ικικός εγγυητής για την ομάδα, ένας θηριώδης κεντρικός αμυντικός, “the usurper” ρε παιδάκι μου. Βγαίνει ο Angelripper; Έχει live; Πεινάει; Ε μπαίνει ο κύριος εδώ και καθαρίσαμε. Μπορεί να μην είναι ταχύς, αλλά ένα βλέμα του αρκεί να αυξήσει την ταχύτητα των αντιπάλων… προς τα πίσω όμως! Στα σκούρα, τον βάζουμε και στη θέση του Hegg. Κατά προτίμηση όχι μαζί με Hegg. Ε ρε καημένοι αντίπαλοι!

RB, LB: Rick Allen (Αγγλία) – Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε μέλος των DEF LEPPARD, ειδικά ο Joe Elliott, καθώς η μπάντα είναι ταυτισμένη με το ποδόσφαιρο, όντας και μέλη του παλιότερου ποδοσφαιρικού σωματείου, της Sheffield FC. Όμως, ακόμα και με ένα χέρι, ο Rick Allen είναι αυτό που χρειάζεται μία ομάδα. Τσαγανό! Ο “Thunder God” που μπορεί με ένα χέρι να κάνει πράγματα που άλλοι δε μπορούν με δύο και που θα μπει και θα δώσει τέτοια δύναμη στους συμπαίκτες του που θα γίνουν “gods of war”. Εξαιρετική φυσική κατάσταση, ιδανικό συμπλήρωμα για τα βαριά κορμιά της άμυνας. Κέντρο, άκρα, όπου θες.

CM: Joe Duplantier (Γαλλία) – Το Γαλλικό κλειδί που έλειπε από τη μηχανή μας. Ένας χαφ που μπορεί κάλλιστα να καλύψει και τα δύο άκρα, όντας και κιθαρίστας και τραγουδιστής, ενώ αν χρειαστεί τον μετατοπίζουμε και σαν αμυντικό χαφ, αφού που και που παίζει και τύμπανα στους GOJIRA σε κάνα live, έτσι για το καλό, δίνοντας και το ρυθμό, αποτελώντας και τον στυλοβάτη. Εγκεφαλικός παίκτης, με ταχύτητα, με δικό του στυλ, που όμως προσαρμόζεται στα υπάρχοντα συστήματα και δημιουργεί ένα “magma” έτοιμο για καταστροφή.

DM: Johnny Rotten (Αγγλία) – Τη θες την αλητεία σου στα χαφ. Δεν τη θες; Θες μία σβούρα, κάποιον να μπει στο παιχνίδι στα δύσκολα και να στα κάνει όλα ώπα, να το γυρίσει τούμπα. Φανατικός ποδοσφαιρόφιλος (αν και Arsenal φτου κακά), όχι ακριβώς αυτό που λέμε «άγιος άνθρωπος», αλλά δε θέλουμε τέτοιους στις δύσκολες ώρες! Εδώ με τους SEX PISTOLS έφτιαξε το punk κίνημα, στο να ανατρέψει ένα ματς θα κωλώσει; Μπαίνει, τον βάζεις σε όποιο από τα δύο άκρα θες, τον βάζεις μέχρι και στην κορυφή της επίθεσης (κατά προτίμηση σε σύστημα με δύο επιθετικούς), αρχίζει τα δικά του, και αφήνει “bodies” στο πέρασμά του.

AM, CM: Tony Iommi (Αγγλία) – Αν βγει ο Blackmore, ποιος θα καθοδηγήσει την επίθεση; Αν βγει ο Harris, ποιος θα δέσει αρμονικά με την αγριάδα του κέντρου και θα τον σέβονται οι συμπαίκτες του και θα πάρει το περιβραχιόνιο του αρχηγού; Μα φυσικά ο Tony Iommi! Ήρεμος φαινομενικά, έχοντας όμως συμβόλαιο με την κόλαση, θα χρειαστεί 2-3 κινήσεις για να κάνει την ομάδα να κουνιέται στους ρυθμούς του. Ένας “paranoid” “wizard” που δε σταματάει ποτέ.

CF: Fernando Ribeiro (Πορτογαλία) – Χάνεις το ματσάκι. Οι αντίπαλοι έχουν κάνει μάγια, βουντού και τα πάντα όλα και έχουν εγκλωβίσει τον Hansi. Τι κάνεις; Σηκώνεις τον Ribeiro από τον πάγκο, του λες να πάει να αγκιστρωθεί μεταξύ καρδιάς αντίπαλης άμυνας και λίγο έξω από την περιοχή, να σπάει μπάλα, να σπρώχνει, να αποτελέσει την κολώνα (1.91 είναι το παιδί). Και φυσικά κυνηγάς και τα στημένα (όχι τα παιχνίδια!!). Αν δε έχει και πανσέληνο τη μέρα του αγώνα… “full moon madness” και τα μυαλά στα κάγκελα!

 

 

ΠΑΝΟΣ ΔΡΟΛΙΑΣ
Λοιπόν πάσης φύσεως άμπαλοι και προπονηταράδες του καναπέ και του save στο manager, δώστε βάση. Λόγω του αποκλεισμού Νορβηγίας, Ιταλίας και ΗΠΑ οι καλές επιλογές είναι μετρημένες. Οπότε κατεβάζουμε ένα κεντροευρωπαϊκής φιλοσοφίας 4-3-3 με άμυνα κάτω από την σέντρα, κλασικό εξάρι που κυνηγάει τα αντίπαλα χαφ μέχρι και στην τουαλέτα και τριάδα ντελικάτη μπροστά που μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα και να φορτώσει τα δίχτυα με κάμποσα τέρματα ανά παιχνίδι. Στο γήπεδο λοιπόν παρατάσσονται οι εξής (με φωνή Στράτου Σεφτελή):

Προπονητής: Thomas Gabriel Fischer (Ελβετία) – Αφού ο Tony Iommi προαλείφεται για επόμενος αρχηγός της FIFA και ο Lars Ulrich έχει αναλάβει το κομμάτι των χορηγιών για τη φανέλα της ομάδας, ο τρισμέγιστος Warrior ήταν η προφανής επιλογή. Ηγετική μορφή, άξιος καθοδηγητής από τον πάγκο με τέτοιο επίπεδο τακτικής ευφυΐας που ξεπερνάει την ρέντα του Zidane, στέλνει στο ταμείο ανεργίας τον Guardiola και σπρώχνει στην απόσυρση το πούλμαν του Mourinho. Αντιδρά μονίμως με ένα βαρύγδουπο «ugh!» σε κάθε χαμένη ευκαιρία και πραγματικά κανείς μα κανείς δεν θέλει να τον δει τσιτωμένο και συνοφρυωμένο στα αποδυτήρια μετά από ήττα να κατσαδιάζει υπό τους ήχους του “Synagoga Satanae”. Μάθε μπαλίτσα από τον Άρχοντα σου λέω.

GK: Ludwig Witt (Σουηδία) – Νέος, ορεξάτος και επιτομή της στιβαρότητας. Μπορεί να παίξει από blues και κλασικοροκιές μέχρι και επικό metal, οπότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί είναι πραγματικό χταπόδι κάτω από το τέρμα. Χάνει λίγο στις εξόδους σαν τον Νικοπολίδη, αλλά επειδή είναι οχυρό Ρούπελ δεν μασάει καθόλου κάθε φορά που η ομάδα κλείνεται στην άμυνα και τρώει απανωτές φάσεις από world-class επιθετικούς. Πριν αρχίσει το τουρνουά τον στείλαμε να κουρευτεί και να ξυριστεί για να μην μοιάζει με τον βουτυροχέρη Karius.

RB: Nergal (Πολωνία) – Μολονότι το παρουσιαστικό του χωρίς το corpsepaint φέρνει σε αυτό του Giandomenico Mesto, στην ουσία πρόκειται για ένα αρχοντικό μπακ με επελάσεις που θα ζήλευαν μέχρι και ο Cafu με τον Dani Alves. Ναι, όταν η μπάλα περνάει πολλές φορές από τα πόδια του μπορεί να γίνει υπερβολικά φλύαρος και μονολιθικός, ωστόσο, αρκούν μονάχα ένα-δυο διαβολικά αγγίγματα του για να κάνει την διαφορά από την μέση και μπροστά. Φήμες ότι τρολάρει τους συμπαίκτες του βάζοντας το “Satanica” να παίζει στη διαπασών κατά την διάρκεια του ντους ελέγχονται ως ανακριβείς.

CB: Tom Angelripper (Γερμανία) – Ντερέκι, αλητόφατσας και αγέραστος thrasher. Έχει χάσει ολίγη από την ταχύτητα του παρελθόντος αλλά παραμένει βράχος στην άμυνα. Άπιαστος στο ψηλό παιχνίδι, αντέχει στα σπρωξίδια και τα μπουνίδια που πέφτουν και στις δυο περιοχές σε κάθε στημένη φάση και δεν διστάζει να σβερκώσει με γνήσιο Bombenhagel-ικό μίσος κάθε αντίπαλο που κάνει τσαλιμάκια μπροστά από τη μεγάλη περιοχή. Για να τον πείσουμε να ενταχθεί στην ομάδα, του τάξαμε ως πριμ ένα καφάσι με μπύρες συν ετήσια συνδρομή στα καλύτερα σουβλατζίδικα της Θεσσαλονίκης.

CB: Steve Harris (Αγγλία) – Ο φύσει και θέσει αρχηγός της ομάδας. Κανονικά θα έπαιζε στα χαφ αλλά επειδή είναι το τελευταίο του Μουντιάλ και έχει ήδη υποσχεθεί την ιδρωμένη του φανέλα στον Γανίτη, τον βάλαμε καθοδηγητή στην άμυνα προκειμένου να ξεκινάει παιχνίδι από πίσω, να μοιράζει μακρινές μπαλιές και να ρίχνει κανά μπινελίκι που και που σε όποιον ξεχνάει τη θέση του μέσα στο γήπεδο (το αυτί του Dickinson δεν ιδρώνει πάντως). Παίζει με χαρακτηριστική άνεση και λίμπερο-σκούπα σε περίπτωση που χρειαστεί να γυρίσει το σύστημα με τρεις στην άμυνα.

LB: Piotr Wiwczarek (Πολωνία) – Σκυλί του πολέμου με ακούραστα πνευμόνια και θιασώτης του δόγματος «ή η μπάλα ή ο παίκτης». Παίζει man-to-man όλες τις βιρτουοζομανείς τιτίκες που κατεβαίνουν από την πλευρά του και δεν σκαλώνει να τους στείλει με τάκλιν αλά Γιάννης Καλιτζάκης στις πινακίδες. Δεν είναι φουλ επιθετικό μπακ, χαλάει και μερικές φορές το τεχνητό offside, τουλάχιστον όμως παραμένει μακράν από τους πιο αξιόπιστους αμυντικούς της ομάδας.

DM: Johan Hegg (Σουηδία) – Κλασικός Viking εξολοθρευτής με cojones μέχρι το πάτωμα. Γνήσιο τέκνο της καφρομεταλλικής σχολής της Στοκχόλμης, μεγάλωσε με αφίσες του Edgar Davids, Nigel de Jong και του Ivan Drago, οπότε κάθε παραμικρή μανούρα αρκεί για να σε στείλει πακεταρισμένο στα Επείγοντα Περιστατικά (ναι απατεωνίσκε Sergio Ramos σε εσένα απευθύνομαι). Μας έχει δηλώσει ξεκάθαρα πως όταν με το καλό αποσυρθεί από την ενεργό δράση, σκοπεύει να ανοίξει βιοτεχνία παραγωγής δερμάτων και περουκινιών με πρώτη ύλη τα ξηλωμένα σκάλπ των αντιπάλων του.

CM: Joe Duplantier (Γαλλία) – Κράμα Didie Deschamps, Toni Kroos και Ηλία Πουρσανίδη και συγχρόνως ο ορισμός του σύγχρονου ball-winning μέσου που μασάει σίδερα. Μαρσάρει επικίνδυνα όταν η μπάλα ανεβοκατεβαίνει από τη μια περιοχή στην άλλη, ογκόλιθος όταν το παιχνίδι παίζεται σε ανάλογο breakdown τέμπο με εκείνο του “Art of Dying”. Πιέζει ασφυκτικά τους αντιπάλους, κλέβει μπάλες και βγάζει φαρμακερές κάθετες που κόβουν τις αντίπαλες άμυνες στην μέση όπως το διαβολεμένο riff του “L’enfant sauvage”. Δεν θα γίνει πρώτη μούρη στα εξώφυλλα των εφημερίδων έπειτα από κάθε θρίαμβο, αλλά δεν παύει να αποτελεί την ραχοκοκαλιά του κέντρου.

CM: Michael Amott (Σουηδία) – Όταν έχεις αποφοιτήσει από την σχολή του δάσκαλου και μέγιστου μπαλαδόρου Michael Schenker, είναι φύσει αδύνατον να μην εξελιχθείς σε παίκτη παγκοσμίας κλάσης που ανεβάζει κάθε ομάδα δέκα επίπεδα. Επιβλητικός box-to-box μέσος που κινείται με φινέτσα και χάρη ανάμεσα στο κέντρο και τη μεγάλη περιοχή όπως ακριβώς και το solo του στο “Bridge of Destiny” των ARCH ENEMY. Έχει για πρωινό κάθε κοντοπίθαρο αμυντικό χαφ, μπορεί να κάνει σμπαράλια οποιαδήποτε προπονητικά τρικ σε ανύποπτες στιγμές του παιχνιδιού, ενώ διαθέτει παράλληλα σουτ-τηλεφώνημα που μπορεί να τρυπήσει εκτός από τα δίκτυα και τους σβέρκους των αντιπάλων με τον ίδιο μανιασμένο τρόπο όπως και το “We will rise”. Πίτσος εμπιστοσύνη.

RW: Bruce Dickinson (Αγγλία) – Ο τέλειος συνδυασμός εμπειρίας και κλάσης. Όταν ακόμα και σε αυτή την ηλικία μπορεί να τρέχει πάνω-κάτω στην σκηνή στις συναυλίες των MAIDEN, φαντάσου τι μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο με την μπάλα στα πόδια, κάθε φορά που ανεβαίνει υπό τους ήχους τους “Aces High” από την δεξιά πλευρά και συγκλίνει σαν μαχητικό της RAF προς το κέντρο προκειμένου να ξετινάξει με σουτ στο γάμα τα αντίπαλα δίχτυα. Έχει ήδη απόδοση 1.05 στο Πάμε Στοίχημα για το χρυσό παπούτσι της διοργάνωσης. Και από τον Messi σίγουρα ξέρει να εκτελεί καλύτερα πέναλτι.

RW: Kiko Loureiro (Βραζιλία) – Αφού κατάφερε να πείσει για το ταλέντο και την αξία του μέχρι και τον Dave Mustaine, το αριστερό άκρο της επίθεσης του ανήκει δικαιωματικά. Πιο ντελικάτος και από χορευτική πανδαισία του Nureyev, κλασικός Βραζιλιάνος ντριπλαδόρος που ηδονίζεται όταν σπάει γόνατα και αστραγάλους αντιπάλων σε κάθε του εφόρμηση πάνω στον ασβέστη. Εκτός από τις σέντρες-ξυράφι του, είναι σπεσιαλίστας και στις εκτελέσεις φάουλ.

CF: Michael Stanne (Σουηδία) – Μιχαλάκη είσαι τρέλα με του Rock Hard την φανέλα! Όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει μοντέλο αλλά αποφάσισε να γίνει ποδοσφαιριστής όταν είδε τον Στράτο Τζώρτζογλου να πρωταγωνιστεί στο “Η Φανέλα με το Εννιά”. Αφού έκανε σαράντα μέρες νηστεία για να πάρει επιτέλους την ευλογία του Ζλάταν και μεσολάβησε ο Σαμοΐλης προκειμένου να πάρει επιτέλους ρεπό από τους DARK TRANQUILITY, του δώσαμε φανέλα βασικού. Άψογος κεφαλοσφαιριστής, αντέχει στα τραβήγματα και έχει καλύτερο πλασέ και από εκείνο του Thierry Henry. Τον είχε προτείνει παλαιότερα ο Βλάσης Τσάκας για αντικαταστάτη του Marcus Berg στην Πανάθα, αλλά αυτός ξεροσταλιάζει περιμένοντας την Ρεάλ να ξεφορτωθεί το παλτό του Benzema προκειμένου να κάνει την τελευταία του μεγάλη μεταγραφή. Τον στέλνουμε επίτηδες σε κάθε συνέντευξη Τύπου προκειμένου να κάνει τα κοριτσόπουλα να λιώνουν για πάρτη του.

Αναπληρωματικοί:
CM: Kai Hansen (Γερμανία) – Μας κρατάει μούτρα που δεν το βάλαμε να παίξει βασικό στο κέντρο αλλά με τέτοιο χρώμα στην φράντζα δεν γινόταν αλλιώς. Παρόλα αυτά, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το απαράμιλλο ταλέντο και την τεράστια κλάση του, ειδικά από την μέση και μπροστά. Η επανασύνδεση με τον Weikath μας τρομάζει λίγο, αλλά ελπίζουμε πως θα είναι σε τοπ φόρμα όταν θα σφίξουν τα γάλατα στο τουρνουά.

CD: Ben Ward (Αγγλία) – Έχουμε βαρεθεί να του ρίχνουμε καμπάνες επειδή αράζει έξω από την περιοχή κάνοντας τσιγάρο και τσιρίζει σαν τον Ορέστη Μακρή κάθε φορά που το ψυγείο είναι άδειο από μπύρες. Προορίζεται κατά βάση για επιθετικός που θα μπαίνει ως αλλαγή στο 81’ και ενώ είναι κολλημένο στο Χ το ματς, ώστε να πάρει κεφαλιά στα στημένα και να το καρφώσει από το πουθενά στο 90φεύγα (γκολ ο Κολοσσός, γκολ ο Θεός Δέλλας και άλλα τέτοια σε περιγραφή του Κώστα Βερνίκου). Αν πάλι θέλεις να κρατήσεις αποτέλεσμα, τον γυρνάς στα σέντερ μπακ σε φάση Λαμπριάκου και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

DM: L.G. Petrov (Σουηδία) – Ο Vinnie Jones της ομάδας. Μονίμως μέσα στην τσαντίλα και το γκάρισμα του μέσα στο γήπεδο μπορεί να γίνει πιο ενοχλητικό και από τις βουβουζέλες στο Mundial της Νοτίου Αφρικής. Έχει τις κάρτες για πρωινό και αν τον αφήσεις μάλιστα μια μέρα χωρίς vodka και Bathory είναι ικανός να δαγκώσει μέχρι και τα δοκάρια. Χρησιμεύει κυρίως σε ρόλο αμυντικού χαφ, αλλά όταν το ματς γίνεται death ‘n’ roll αχταρμάς μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις της άμυνας και να δείρει ακόμα και τα ballboys.

LB: Fernando Ribeiro (Πορτογαλία) – Δεν ανεβαίνει, δεν κατεβαίνει, είναι μονίμως στην μαυρίλα και την μουντίλα οπότε εντελώς βυσματικά προορίζεται για αριστερό μπακ. Άπαξ και το ματς οδηγηθεί στην παράταση και τα πέναλτι και η ώρα έχει ξεπεράσει τις 12, τον πετάμε στο χορτάρι για να θυμηθεί τα black metal μεγαλεία των “Wolfheart” και “Irreligious” και να τρομάξει έστω και λίγο τους ανυποψίαστους αντιπάλους. Και επειδή λογικά στα προημιτελικά θα κληρωθούμε με Πορτογαλία χρειαζόμαστε κάποιον να ρίχνει μπινελίκια και γκάζια στον Cristiano Ronaldo.

GK: Igor Cavalera (Βραζιλία) – Αν δεν ήταν αυτό το καταραμένο μπυροκοίλι και το προγούλι που τον κάνουν να μοιάζει με τον Πασχάλη Τσαρούχα στο Παιχνίδι της Συγγνώμης, θα είχε πάρει σπίτι του την φανέλα του βασικού τερματοφύλακα. Επειδή όμως μπορεί ακόμα να παίξει στην εντέλεια ολόκληρο το “Beneath the Remains”, τον βάζουμε αλλαγή στην παράταση και λίγο πριν την εκτέλεση των πέναλτι για να πιάσει τα άπιαστα απέναντι στους ακριβοπληρωμένους «σπεσιαλίστες» και να μας βγάλει ασπροπρόσωπους. Ποιος Neuer, De Jea και Tim Krul μωρέ;

LW: Takeshi Ohtani (Ιαπωνία) – Πάντα είναι ψαρωτικό να έχεις έναν Γιαπωνέζο στην ομάδα σου. Ειδικά όταν αυτός είναι καλολαδωμένο μηχανάκι και μπορεί να σου βγάλει γούστα παίζοντας από αιθέριες ambient μελωδίες μέχρι και χειμαρρώδες doom. Δεν έχουμε κατασταλάξει ακόμα σε τι θέση μπορεί να παίξει στο χορτάρι, αλλά επειδή το ίδιο μάλλον θα συμβεί και με τους αντιπάλους, τον περνάμε μετά το 60’-65’ σε ένα από τα δύο άκρα της επίθεσης και τον αφήνουμε να σολάρει ασταμάτητα.

CM: Guillermo Izquierdo (Ισπανία) – Επειδή αυτό το τίκι-τάκα των Ισπανών είναι εκνευριστικό να το βλέπεις από την τηλεόραση και ακόμα πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσεις στο γήπεδο, χρειάζεσαι οπωσδήποτε κάποιον της ίδιας σχολής που να τρέχει, να thrash-άρει και να προωθεί γρήγορα την μπάλα στην αντεπίθεση. Τίμια επιλογή για τον πάγκο με πολύ μέλλον μπροστά του στο κουρμπέτι.

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΚΗΣ

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Tony Iommi (Αγγλία) – Δεν  υπάρχουν λόγια να περιγράψεις έναν τόσο ικανό μαέστρο. Έχει διδάξει τι σημαίνει απλό ποδόσφαιρο, που προσφέρει ψυχαγωγία. Κάνει πολλά με τα λίγα. Έχει πάρει όλους του τίτλους στην καριέρα του και πάντα καταφέρνει να πάρει το 100% από τους παίκτες του. Όταν αποσυρθεί, θα ακολουθήσει χάος.

GK: Sharlee D’ Angelo (Σουηδία) – Βράχος, ψηλός και αξιόπιστος. Ιδανικός για τερματοφύλακας, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει εύκολα λάθη και εμπνέει εμπιστοσύνη. Παίκτης με χαμηλό προφίλ, που έχει πέραση με τις θηλυκές παρουσίες. Μόνο κέρδος!

RB: Angus Young (Αυστραλία) – Κάποτε ήταν πιο εμπνευσμένος, αλλά διατηρεί τις αντοχές του, παρά την ηλικία του. Είναι παίκτης που έπαιζε όλη την πτέρυγα σε κάθε παιχνίδι, σε όλη του την καριέρα, δίχως ευτράπελα.

CB: Steve Harris (Αγγλία) – Δεν υπάρχει άλλος που να καλύψει αυτή τη θέση καλύτερα. Μεγάλη καριέρα εδώ και χρόνια, από τους καλύτερους στόπερ στον κόσμο, με ευφυία.

CB: Mario Duplantier (Γαλλία) – Τον θέλεις και λίγο κάφρο τον κεντρικό αμυντικό, να μην φοβάται να βάλει τα πόδια του στην φωτιά, να τρέχει, να τα δίνει όλα για την ομάδα. Παίζει τεχνικά, παίζει και κάφρικα.

LB: Danny Bowes (Αγγλία) – Ο αειθαλής παίκτης που άπειρα χρόνια τώρα παίζει στο 100% και είναι έμπιστος. Δίχως τραυματισμούς και με 3 μουντιάλ στο ενεργητικό του, είναι αναντικατάστατος στο αριστερό άκρο της άμυνας.

CDM: Michael Poulsen (Δανία) – Παίκτης Champions league, με τεράστια καριέρα τα τελευταία χρόνια που έχει πάρει το κλασικό στυλ που αρμόζει σε σταθερό box-to-box μέσο και το έχει ανάγει σε τέχνη. Από το πρώτο άγγιγμα ξέρεις ότι είναι μοναδικός παίκτης.

CM: Lars Ulrich (Δανία) – Βασικά έπαιζε τένις, αλλά επειδή τα λεφτά είναι στο ποδόσφαιρο έγινε γνωστός για γκολ που έβαλε κατά λάθος και που δεν μπορεί να επαναλάβει. Έχει καλές οργανωτικές τάσεις, εμπορική απήχηση, αλλά από συνοχή τίποτα! Άσε που είναι κοντός.

CM: Sascha Paeth (Γερμανία) – Αθόρυβος, αλλά ο κινητήριος μοχλός στο κέντρο. Με καλές ιδέες, μεγάλος εύρος κινήσεων, παρότι δεν βγαίνει εύκολα στο προσκήνιο και δεν σκοράρει. Είναι ο παίκτης που χρειάζεται κάθε ομάδα για να δουλεύει πολύ μέσα κι έξω από το γήπεδο

LW: King Diamond (Δανία) – Φαντεζί παίκτης, με πολλά πρόσωπα. Άκρως δημιουργικός στο μέσο του γηπέδου και μπροστά. Δεν μαρκάρει πίσω, αλλά με την φαντασία του και τον τρόπο που βλέπει γήπεδο, μπορεί να δώσει επιλογές μπροστά.

RW: Kiko Loureiro (Βραζιλία) – Το δεκάρι μας μόνο Λατίνος μπορεί να είναι. Μάγος της κιθάρας, αν και σαν ταλέντο μόνο πρόσφατα πήρε την μεγάλη μεταγραφή που τον εκτίναξε κι εμπορικά. Μπορεί να τρυπήσει όλες τις άμυνες και τους κάνει όλους να δείχνουν καλύτεροι με τις επιλογές του.

CF: Kai Hansen (Γερμανία) – Πολυτάλαντος και μπαρουτοκαπνισμένος επιθετικός. Παίζει και στην κορυφή και σαν δεύτερος επιθετικός. Σολάρει με την μπάλα στα πόδια και σίγουρα γράφει με τις φοβερές του ενέργειες. Κάποιες από τις ενέργειές του είναι για highlight.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ
GK: Till Lindemann (Γερμανία) – Σε αυτή τη θέση καλύτερα να είσαι ψηλός, αλλά αυτός με 1.84 εκ. ανταποκρίνεται. Καλός για αναπληρωματικός τερματοφύλακας, αν και δεν το βλέπω να παίξει σε όλη την διοργάνωση.

CB: Cronos (Αγγλία) – Αθυρόστομος αμυντικός, που έχει κάνει κάποια καλά παιχνίδια που τον έχουν κάνει θρύλο, αν και δεν είναι πάντα αξιόπιστος. Πάντως στο 1-με-1 να τον φοβάσαι, γιατί θερίζει. Επιστρέφει στην Εθνική λόγω λαϊκής βούλησης, μετά τον αποκλεισμό του αφού βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ουσιών.

CB: Leif Edling (Σουηδία) – Παλιάς κοπής αμυντικός, που είναι αργός αλλά κλασικός, αναγνωρισμένος για την αξία του, αλλά δίχως να έγινε ποτέ αστέρι. Αν θέλουμε να γυρίσουμε σε 5-4-1, είναι ιδανικός για να κρατήσει μπάλα και να χαραμίσει τον χρόνο.

CM: Leo Leoni (Ελβετία) – Με καλή καριέρα στην κεντρική Ευρώπη, είναι γνώστης στο πώς να αναπτύσσεται σωστά η ομάδα. Ανέκαθεν είχε λίγα σκαμπανεβάσματα και δυστυχώς δεν κατάφερε να γίνει γνωστός παγκοσμίως.

CAM: Fernando Ribeiro (Πορτογαλία) – Κι αυτός παλιά καραβάνα, με εμπειρία σε μικρά πρωταθλήματα, αλλά με καλές ιδέες. Σκληροτράχηλος σαν παίκτης, αλλά καλό παιδί. Παίζει σαν επιθετικογενής μέσος.

FC: Ronnie Romero (Ισπανία) – Συζητήθηκε πολύ όταν πήγε δανεικός σε μεγάλη ομάδα, αλλά δεν έπιασε. Θεωρείται μεγάλο ταλέντο και ίσως να μην έχει φανερώσει όλα του τα στοιχεία, αλλά έχει μέλλον.

FC: Akira Takasaki (Ιαπωνία) – Καλός στο κέντρο, με επικίνδυνες για τους αντιπάλους σόλο ενέργειες. Του λείπει η καλή επικοινωνία με τους συμπαίκτες, αλλά κατά τ΄ άλλα μπορεί να κάνει παπάδες. Μπαίνει αλλαγή και μπορεί να πάρει το παιχνίδι μόνος του.

 

 

ΣΑΚΗΣ ΝΙΚΑΣ

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Tony Iommi

GK: Tobias Forge (Σουηδία): To καλύτερο γκανιάν της φετινής σεζόν. Με βασικό φόβητρο τη μάσκα, η Εθνική Σουηδίας δεν θα αντιμετωπίσει κανένα απολύτως πρόβλημα κάτω από τα γκολπόστ.

RB: Lars Ulrich (Δανία): Γαλουχημένος με τις δάφνες του Euro 1992 αλλά και το μνημειώδες τρέξιμο στο “Blackened” και το “Damage Inc.”, o Lars φαντάζει σαν την ιδανική επιλογή του Δανού προπονητή για ταχύτητα και εμβολισμό (βλ. “Battery”) των αντίπαλων αμυνών.

LB: Akira Takasaki (Ιαπωνία): Φήμες θέλουν τον Takasaki να απειλεί με χαρακίρι εάν η Ιαπωνία δεν περάσει τουλάχιστον στα προημιτελικά του μουντιάλ. Η είδηση έπεσε σαν…κεραυνός στην ανατολή και οι συμπαίκτες του ελπίζουν να περάσουν τρελές νύχτες με τον ταχύτατο Takasaki στην αριστερή πλευρά της άμυνας.

CB: Biff Byford (Αγγλία): Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη επιλογή για τη θέση του στόπερ από τον ογκόλιθο του Yorkshire, το ισχυρό χέρι του νόμου που σαν άλλος σταυροφόρος θα υπερασπιστεί τα μετόπισθεν της Γηραιάς Αλβιόνας και θα την οδηγήσει στη μοίρα της που δεν είναι άλλη από την κατάκτηση του Μουντιάλ.

CB: Peavy Wagner (Γερμανία): Το έτερον ήμισυ του Biff στο κέντρο της άμυνας. Ο Peavey είναι ο βράχος πάνω στον οποίον θα πέσουν οι αντίπαλοι επιθετικοί. Τα παραπανίσια κιλά σε συνδυασμό με το χαρακτηριστικό λωριδοτυλιχτογένι του θα αποκαλύψουν τα μυστικά του παράξενου κόσμου των αντιπάλων.

CM: Nikolai Noskov (Ρωσία): Η επιλογή του Ρώσου προπονητή βασίστηκε σε ένα και μόνο πράγμα. Ο Noskov θα βροντοφωνάξει BANG, οι συμπαίκτες θα πουν DA DA DA και θα φουντώσει η φωτιά που θα παρασύρει τους διοργανωτές στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ήδη έχουν στηθεί γιγαντοοθόνες στο Gorgy Park για όλους τους αγώνες τους οποίους θα παρακολουθήσει και ο Μιχαήλ Γκορπατσόφ με καλεσμένους τους SCORPIONS.

CM: Fernando Von Arb (Ελβετία): Οι Ελβετοί βασίζονται στη σταθερή απόδοση του Von Arb ο οποίος κατάφερε να επιζήσει από τη σύγκρουση δύο αυτοκινήτων σε ένα μεταλλικό ραντεβού, να εξαπολύσει κεραυνοβόλο επίθεση σαν άλλος κυνηγός κεφαλών και όλα αυτά χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει διεύθυνση.

CM: Andreas Kisser (Βραζιλία): Άξιος συνεχιστής του Φαλκάο και του Ζίκο. Ο Kisser προτιμήθηκε από τις βεντέτες των Σελεσάο (αδερφοί Cavalera) διότι κράτησε άθικτες τις ρίζες του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου και διατήρησε ακέραιο χαρακτήρα παρά τη σχιζοφρένεια που προκάλεσε το όνομα του στις μάζες πριν από χρόνια.

ΑΜ: Ritchie Blackmore (Αγγλία): Ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας ο οποίος αν και τα τελευταία χρόνια ακολουθεί ατομικό πρόγραμμα εξάσκησης στα λιβάδια και στις πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης, εν τούτοις η στόφα του μεγάλου παίκτη δεν έχει φύγει από πάνω του. Το αναντικατάστατο δεκάρι της Εθνικής Αγγλίας.

AM: Steve Harris (Αγγλία): Το μεγάλο αστέρι της Εθνικής. Ο άνθρωπος που τρέχει στους λόφους των αντίπαλων αμυντικών γραμμών σαν πολεμιστής και προβλέπει κάθε κίνηση των αντιπάλων. Ξέρει ότι πρέπει να είναι γρήγορος αλλιώς η ομάδα του είναι πεθαμένη. Είναι ένας άνθρωπος που βρίσκεται στα άκρα και δεν χάνει καθόλου χρόνο σκεπτόμενος τι θα μπορούσε να είχε κάνει. Παραδόξως ήταν η έβδομη επιλογή του έβδομου κόουτς της Εθνικής Αγγλίας.

CF: Udo Dirkschneider (Γερμανία): Ο άνθρωπος που διαδέχτηκε τον Ρούντι Φέλερ και συνεχίζει στα πρότυπα του Γκερντ Μίλερ. Το φουνταριστό σκυλί με τη μεταλλική καρδιά είναι κάτι παραπάνω ότι θα βάλει τις μπάλες στον τοίχο…εεε…στο τέρμα αφού όλα αυτά τα χρόνια παραμένει ακούραστος και άγριος στο κέντρο της επίθεσης!

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ
FC: Andy Eftichiou (Αυστραλία) – Μεγάλο ταλέντο ο Ελληνοαυστραλός που έχει για είδωλο τον Τζίμη Πατίκα.

GK: Joey Tempest (Σουηδία) – Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε για τον Tempest που δεν είναι καθόλου προληπτικός και πιστεύει ότι η Σουηδία θα ξεκινήσει από το σκοτάδι του χθες πετώντας με τα φτερά του…αύριο!

CM: Steve Overland (Αγγλία) – Ο ιντελεκτουέλ χαφ της Αγγλίας που δίνει το απαραίτητο ραφινάρισμα στην ομάδα. Τα FM και τα κανάλια τον θέλουν στο βασικό σχήμα… Για να δούμε.

CM: Rock N’ Rolf (Γερμανία) – Το πειρατικό που θέλει να κατακτήσει το Μουντιάλ και να βρεθεί κάτω από το Jolly Roger στο Βασιλικό Λιμάνι για τα επινίκια.

AM: Joe Elliott (Αγγλία) – Ο άνθρωπος που κατάφερε να καθοδηγήσει με τεράστια επιτυχία μία κουφή λεοπάρδαλη έχοντας στο πλευρό του πολλές γυναίκες. Το βίτσιο του είναι να…ρίχνει ζάχαρη πάνω του προκαλώντας υστερία στο ασθενές φύλο.

CB: Ralf Scheepers (Γερμανία) – Η επιβλητική καράφλα και τα μπράτσα του Scheepers αποτέλεσαν το πρότυπο του γερμανικού ιδέωδους. Προτιμήθηκε στο βασικό σχήμα ο Peavey λόγω του προαναφερθέντος λωριδοτυλιχτογενιού.

AM: Alex Panza (Ισπανία) – Η τρου επιλογή των Λα Ρόχας! Έτοιμος να χτυπήσει χωρίς οίκτο όταν του ζητηθεί.

 

 

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΕΛΛΟΣ
ΟΝΟΜΑ ΟΜΑΔΟΣ: METAL UTD

ΕΔΡΑ: Ολυμπιακό Στάδιο Αλεπότρυπας, Άνω Κυψέλη, Αθήνα. Χωρητικότητα: 500 καθιστοί, 500 όρθιοι, 500 γύρω γύρω, 700 σε μπαλκόνια και ταράτσες, 2.000 στα Τουρκοβούνια.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ritchie Blackmore (Αγγλία) – Στα χρόνια του ήξερε πολλά κιλά τόπι (θυμίζω πως οι RAINBOW έχασαν από τους IRON MAIDEN στη Κοπεγχάγη μόνο με 4-3 σε έναν θρυλικό αγώνα, ενώ όλοι οι άλλοι έτρωγαν τις μπάλες 5-5 από την αρμάδα του Steve Harris), έχει το απαιτούμενο εκτόπισμα και ειδικό βάρος, έχει και ωραία προεδρίνα (Candice). Κάποιες στιγμές έρχεται σε κόντρα με τον ιδιόρρυθμο προπονητή της ομάδας του, αλλά γρήγορα πέφτει το σκοτάδι και αποχωρεί από τον καυγά για να παίξει baroque μουσική σε κάστρα. Επίσης έχει ιδανική συνεργασία με τον τεχνικό διευθυντή του, διότι ο τελευταίος απλά του εκμυστηρεύτηκε κάποτε πως “Gillan sucks!”.

ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Rod Smallwood (IRON MAIDEN) – Μεγάλο μυαλό, βλέπει πάντα πολύ μπροστά. Προλαβαίνει καταστάσεις, χαράζει σχέδια για το μέλλον, έχει άριστη συνεργασία τόσο με τον πρόεδρο όσο και με το προπονητικό team, εγκρίνει τις όποιες μεταγραφικές κινήσεις και αλλαγές στο roster, ασχολείται με το marketing. Κινητήριος μοχλός και ιθύνων νους των πάντων. Αν γίνει κάποια «στραβή» και η ομάδα του αδικηθεί, μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο ωσάν άλλος Ιβάν Σαββίδης, με τον Eddie στο πλευρό του, μόνο που δεν έχει όπλο στο χέρι αλλά το “The Number of the Beast”. Σούζα όλοι λέμε!

ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟ TEAM: Νίκος Αλέφαντος (Head Coach), Σάββας Κωφίδης – Θόδωρος Παχατουρίδης (συνεργάτες) – Ο Μεγαλέφαντος είναι ο μόνος που μπόρεσε να χαλιναγωγήσει όλους αυτούς τους αστέρες και να τους επιβληθεί. Φορά πάντα κόκκινο κοντομάνικο MEDIEVAL STEEL μπλουζάκι. Ξέρει τα κουμπιά τους, τα χούγια τους, είναι τετραπέρατος, κάνει κάθε μέρα και διαφορετική προπόνηση (2.000 έχει ξεσηκώσει μόνο από τον μακαρίτη τον Happel, τιναλεμετωρα, κοιμόταν στα παγκάκια, ταπανταολα), τοναταλλοξερωγω, παίζει άριστα το 5-3-2 (το’χει διδάξει ο άνθρωπος λέμε, το ’παιξε πρώτος με τον Αστέρα Εξαρχείων σε αγώνα με τα Σούρμενα το 1970) και διάλεξε σωστά για συνεργάτες του τον Κωφίδη και τον Παχατουρίδη. Ο Smallwood είχε τις επιφυλάξεις του, αλλά όταν ο κυρ-Νίκος του έδειξε τη γνωστή φωτό στον κήπο του Σαλιαρέλη, όπου ο μεν Κωφίδης φορούσε μπλούζα CRIMSON GLORY, ο δε Παχατουρίδης FLOTSAM AND JETSAM, επείσθη. Μνημειώδης η στιγμή που ο Yngwie Malmsteen μπήκε ως αλλαγή του Harris σε αγώνα με την Ένωση Stoner-άδων πέρυσι για το Κύπελλο, έπαιξε 5 λεπτά και έγινε με τη σειρά του αλλαγή επειδή δεν έδινε τη μπάλα από το δεξί στο αριστερό. Έκτοτε δεν είδε ούτε κερκίδα. Πού πας μωρή Τιτίκα…

GK: Biff Byford (Αγγλία) – Ψηλός, εμβληματικός, σκέτος Κέρβερος κάτω από τα goal-posts, «γεμίζει» την εστία του και χαρίζει σιγουριά. Αλύγιστος, αδάμαστος, σταθερός επί 40 χρόνια. «Καθαρίζει» τις φάσεις ψηλά, δεν «ψαρώνει» στα πέναλτι καθότι «παλαιά καραβάνα» και μπορεί να συνεννοείται εύκολα με τους αμυντικούς του με το χαρακτηριστικό του σφύριγμα. Το χειμώνα δεν αποχωρίζεται ποτέ το κλασσικό του μαύρο, δερμάτινο παλτό. Ο Lev Yashin του metal. Τέλος.

RWB: Malek Ben Arbia (Τυνησία) – Αραβικό άτι ο Τυνήσιος! Παίρνει πάνω του όλη τη πλευρά, καθώς και αμυντικές αρετές έχει, και γερά πνευμόνια, και φαρμακερή σέντρα στην επίθεση. Σημαντικό γρανάζι στη καλοδουλεμένη μηχανή των MYRATH, πήρε μεταγραφή για τη METAL UTD κατόπιν εισήγησης του progster Κωφίδη («άκου δω κυρ-Νίκο παικταρά, θα χαλάσει τον κόσμο!»). Το σκηνικό όπου, κατά τη πρώτη χρονιά του στην ομάδα, ήρθε σε παραλίγο ρήξη με τον coach Αλέφαντο ελέω Ραμαζανιού, ακόμη συζητιέται. Στον ισχυρισμό του παίκτη «δεν τρώω και δεν πίνω νερό όσο είναι έξω μέρα», ο κυρ-Νίκος απάντησε «χέστηκα, κλείσε τα παντζούρια, φάε και πιες». Μεγάλες στιγμές. Όπως τότε στη Προοδευτική με τον Ζαΐμι.

LWB: Janick Gers (Αγγλία) – Σκέτο μηχανάκι, τρέχει από σημαιάκι σε σημαιάκι ακατάπαυστα επί 90 λεπτά. Η «σταφιδιασμένη γριά» είναι εγγύηση τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Κλασσικός αριστεροπόδαρος, το δεξί το έχει μόνο για να περπατάει. Δεν είναι τυχαίο πως συνεργάζεται με κλειστά μάτια με τον Steve Harris, κάνουν το 1-2 και μπαίνουν με τη μπάλα στα δίχτυα, όπως στο “Fear of the Dark” και στο “Dance of Death”. Μόνο που ο συμπαθέστατος Gers κάποιες φορές συνεχίζει και εκτός ορίων γηπέδου. Ψυχάρα λέμε!

SW: Ian Hill (Αγγλία) – Ήρεμος, χαλαρός, κατευθύνει τους center back της άμυνά του (όλοι μπασίστες, τυχαίο;) με μαεστρία. Κάνει αθόρυβη δουλειά, είναι απλός στο παιχνίδι του (τετράχορδο ντίνγκι ντίνγκι μπάσο) καλύπτει κάθε «τρύπα» μπροστά από τη μεγάλη περιοχή, εμπνέει σεβασμό με το όλο στυλ του σαν τον Costacurta, δεν κάνει ποτέ δηλώσεις, δεν μπλέκει σε σκάνδαλα, δεν ροχαλίζει στον ύπνο του, θα ακούσουμε τη φωνή του όταν αποσυρθεί και βγάλει έναν μακρόσυρτο λόγο όπου θα λέει «Σας ευχαριστώ».

CB: Luis Eduardo Mariutti Pereira (Βραζιλία) – Ψηλός, δυνατός, παίζει πολύχορδα (δεν ξέρω πόσες χορδές έχουν) μπάσα και ξέρει και Muay Thai (πρωταθλητής Βραζιλίας επί σειρά ετών). Αναλαμβάνει δύσκολες αποστολές με χαρακτηριστική επιτυχία, καθώς πάντα «σβήνει» τον αντίπαλο φορ. Στην αρχή θα σε πάει με το μαλακό, μετά αν δεν καταλάβεις με ποιον έχεις να κάνεις, θα σου δώσει τον χιαστό στο χέρι. Ευγενική κατά τ’ άλλα φυσιογνωμία, είναι από τους αγαπημένους παίκτες του προπονητή γιατί δεν μιλάει, δεν λαλάει (άλλωστε έχει δηλώσει πως έχει ως ίνδαλμα τον Ian Hill) και μπορεί εύκολα να σκοράρει με κεφαλιά στις στημένες φάσεις. Ροχαλίζει όμως πολύ στον ύπνο του, ο Hill κοιμάται με ωτασπίδες.

CB: Peter Baltes (Γερμανία) – Βράχος σκέτος. Πάνω του στηρίζονται οι Accept. Αυτό είδε και ο παμπόνηρος coach Αλέ και τον πήρε στην ομάδα. Συνεργάζεται με τον Hill και τον Mariutti με κλειστά μάτια και κάποιες στιγμές θα τον δεις να προωθείται (solo μπάσο) ως τη μεσαία γραμμή όπου θα πάρει μέρος στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Bonus credit η α λα Μηνάς Χατζίδης αφάνα του.

DM: Per Wiberg (Σουηδία) – Η επιτομή του πλήρους παίκτη, κάνει τα πάντα και συμφέρει. Κόβει, καλύπτει χώρους, συμμετέχει στη δημιουργία, παίζει μπάσο, κιθάρα, πλήκτρα, hammond, mellotron, κάνει β’ φωνητικά, είναι και παραγωγός. Σπανίως συμμετέχει στο επιθετικό κομμάτι (υπάρχουν τόσοι να κάνουν τη δουλειά αυτή), το όριό του είναι λίγο πάνω από τη σέντρα. Χαμηλών τόνων, δηλώνει πρώτα οπαδός και μετά μουσικός. Ελάχιστοι οι αγώνες που θα τον δεις εκτός ενδεκάδας, αν αυτό γίνει θα είναι ή τραυματίας ή θα τον έχουν καλέσει να κάνει παραγωγή σε Τζαμαϊκανό prog funk-thrash group. Το απόλυτο 6άρι της ομάδος! Άξιος!

CM: Kai Hansen (Γερμανία) – Η φανέλα με το νούμερο «8» ανήκει δικαιωματικά στο γελαστό παιδί από το Αμβούργο. Συνθέτει, σολάρει, τραγουδάει, έχει δημιουργήσει ολόκληρη σχολή. Στο πρόσωπό του ο πολύπειρος coach κυρ-Νίκος βρήκε τον ιδανικό μπαλαντέρ στη μεσαία γραμμή. Αυτόν που θα πλαισιώσει το 10άρι της METAL UTD. Τον τελευταίο καιρό είχε πάρει κάποια κιλά και έχασε σε ταχύτητα, αλλά ο Μεγαλέφαντος τον έστειλε για προπόνηση στου Βεντίκου με παπούτσια spikes και ξαναβρήκε τη φόρμα του. Μοναδικό του αρνητικό, αυτή η χαζή μωβ τούφα στο μαλλί, που τη βλέπει ο Παχατουρίδης και του ανάβουν τα λαμπάκια. Όταν η ομάδα γευματίζει, αυτός τρώει πάντα κοκκινιστό (ρωτήστε τον Φράγκο, εκείνος ξέρει).

AM: Steve Harris (Αγγλία) – Καντάρια μπάλα… Παίζει κατά μήκος του άξονα, κατά πλάτος, μοιράζει assist με το τσουβάλι, μπαίνει στη περιοχή τρίτος φορ, σκοράρει κατά βούληση. Γρήγορος, «μπουκαδόρος», εξαιρετικός ντριμπλέρ, ξεσηκώνει τα πλήθη και δεν διστάζει να αναλάβει ακόμη και ρόλο προπονητή μέσα από τις 4 γραμμές του γηπέδου. Πολλές φορές έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει μες στο γήπεδο, αφού ως γνωστόν το σύνθημα “Up the Irons” είναι πάνω απ’ όλα.

FC: Bruce Dickinson (Αγγλία) – Δεν θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερος που να συνεργάζεται με τον Harris. O Steve του δίνει συνεχώς «πάρε-βάλε» πάσες, τις οποίες και εκμεταλλεύεται πάντα στο έπακρο ο πιλότος, ξιφομάχος, ηθοποιός, ποιητής, συγγραφέας, ψάλτης, καθηγητής Ιστορίας και φυσικά τραγουδιστής Bruce. Όντας κοντός, χώνεται εύκολα στη περιοχή και αναστατώνει τις αντίπαλες άμυνες, ντριμπλάρει κατά βούληση και βάζει γκολ με 1002 τρόπους και από 1002 μεριές. Κάνουν τρομερό τρίγωνο από αριστερά με τον Harris και τον Gers. Η μεγαλύτερή του στιγμή, όταν έκανε ένα τρομερό σλάλομ στο 97ο λεπτό, σε αγώνα κόντρα στη Μικτή Alternative και από το κέντρο έβαλε γκολ σε αντεπίθεση, περνώντας όποιον βρήκε μπροστά του, συμπεριλαμβανομένου και του τερματοφύλακα. Ποιος Μαραντόνα, ποιος Μέσι… εδώ μιλάμε για το “Accident of Birth”! Έχει πάρει και τηλεβόα σε αγώνα της ομάδας, φωνάζοντας “Scream for me Αλεπότρυπα”, ξεσηκώνοντας τους οπαδούς. Showman κανονικός.

FC: Christian “Zouille” Augustin (Γαλλία) – “Sooortiiileeeeège!” και τα γκολ να μπαίνουν 2-2. Μεγάλη φωνή, έχει αφήσει εποχή. Πρώτος σκόρερ στη Β’ Εθνική επί σειρά ετών, συνεχίζει και τα «παστελώνει» και στο Champions League. Όταν παίζει το «χιαστί» με τον Bruce (με τον οποίο συνεννοούνται στα Γαλλικά), θα σκοράρουν το λιγότερο 5 φορές. Εκρηκτικό μείγμα Just Fontaine, Jean-Pierre Papin με τσιρίδες Rob Halford. Αν έπρεπε ένας Γάλλος να είναι σε αυτή την ομάδα, αυτός είναι φυσικά ο Christian!

 

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ:
GK: Thomas Gabriel Fischer (Ελβετία) – Επιβλητική όσο και τρομακτική παρουσία o Ελβετός, σκορπά τον πανικό στους αντίπαλους επιθετικούς με το χαρακτηριστικό του, evil βάψιμο στα μάτια. Φημολογείται πως συνεννοείται με τους συμπαίκτες του λέγοντας “ugh!”. Δεν τρώει πέναλτι με τίποτα. Δεν ξέρω μήπως τρώει ανθρώπους.

CM: Akira Takasaki (Ιαπωνία) – Γεννημένος αρχηγός, αλλά μπροστά στο κοινό συμφέρον έχει γίνει ένα πολυεργαλείο ολκής. Παίζει όπου του πει ο προπονητής, παθιάζεται, shred-άρει, βάζει τα πόδια του «στη φωτιά». Οι κακές γλώσσες λένε πως έχει χάσει τον αρχηγικό του ρόλο ουσιαστικά από το 1991, γι’ αυτό και δέχτηκε αβίαστα την αλλαγή θέσης (10άρι ήταν). Όταν πλάσαρε άουτ από καλή θέση σε έναν αγώνα, στο τσακ τον πρόλαβαν μετά στα αποδυτήρια. Είχε ήδη γονατίσει για seppuku.

AM: Andre Andersen (Δανία) – Παίκτης ορχήστρα, ένας από τους λίγους που μπορούν να αντικαταστήσουν επάξια τον Steve Harris στην οργάνωση του παιχνιδιού. Κάποιες φορές μπερδεύει ακόμη και τους συμπαίκτες του με τις εξαιρετικά περίτεχνες πάσες του (αλλού κοιτά, αλλού πασάρει, αλλού τρέχει), αλλά τι περιμένεις από άτομο που παίζει ακόμη πλήκτρα «σπασμένα» σε 28 «φέτες»; Θεούλης ο Δανός.

CB: Robert Fudali (Πολωνία) – Ή αλλιώς, Rob Darken. Ο Πολωνός είναι ειδική περίπτωση. Ρωμαλέος αμυντικός. Μπαρουτοκαπνισμένος. Ή το πόδι ή η μπάλα, ποτέ και οι δυο μαζί. Σαν τον Nobby Stiles ένα πράγμα, ή τον Vinnie Jones. Παίζει μία, δεν παίζει τρεις. Ο Αλέφαντος τον βάζει στον αγώνα όταν «πρέπει», με την επωδό «φάτους!». Μόνο που ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του και οι ακραίες του καταβολές (epic pagan black), δεν αρέσουν και ιδιαίτερα στον Κωφίδη. Όταν είναι στον πάγκο, παίζει hurdy-gurdy, όταν η γυναίκα του η Olga Lantseva είναι στις κερκίδες, δεν βλέπει κανείς το ματς.

RWB: Jorge Pinero (Ισπανία) – Παίζει χαφ, παίζει μπακ, παίζει κόφτης, τρέχει ακατάπαυστα (είναι και νιάτο), φορά τα spandex και τα καρφιά του και πανηγυρίζει κρεμάμενος από τα σύρματα του γηπέδου, σαν τον Ντέμη τον Νικολαϊδη. Το ζει το ματς ο Ισπανός, όπως ζει και τα μελωδικά γκάζια των LEATHER HEART! Υπό τη προστασία του Dickinson, γιατί του θυμίζει τα νιάτα του.

DM: Vladimir Kholstinin (Ρωσία) – Τίμιος, εργατικός, δυστυχώς έπεσε σε δύσκολες εποχές, αλλιώς θα είχε κάνει μεγάλη καριέρα. Ξέρει πολλά κιλά μπάλα, αλλά δυστυχώς μιλά μόνο Ρώσικα. Οι κακές γλώσσες λένε πως παίζει επειδή η ομάδα πρέπει να έχει έναν Ρώσο ελέω Mundial, αλλά αυτός κλείνει στόματα όποτε (μία στο τόσο) μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Η φανέλα του πωλείται σκέτο χρυσάφι, obscure είναι αφού.

FC: Dushan Petrossi (Βέλγιο) – Ο Βέλγος μικρός ήθελε να γίνει Malmsteen. Ίσως ο πιο τεχνίτης παίχτης απ’όλους, η κανονική του θέση είναι επιτελικός μέσος, αλλά ακριβώς επειδή έδινε πάσα μόνο με τάμα στη Μεγαλόχαρη, ο Αλέφαντος τον έβαλε φορ. Τώρα δεν χρειάζεται να πασάρει. Δέχεται assist, κάνει ένα σύντομο αλλά άκρως βιρτουόζικο solo και το “κολλάει” το γκολ. Στα αποδυτήρια δεν τον κάνει κανείς παρέα, μόνο ο Kholstinin αφού έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο άλλος. Επίσης, ενώ όλοι φορούν φόρμες, αυτός φορά baroque πουκαμίσες. Τελειωμένη υπόθεση, του χρόνου μάλλον θα «πάρει πόδι».

 

 

 

ΝΤΙΝΟΣ ΓΑΝΙΤΗΣ

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Μπάμπης Τεννές
GK: Lars Ulrich (Δανία) – Η ομάδα ξεκινάει από το τέρμα. Μπορεί να μην έχει τον απαιτούμενο όγκο και το ύψος για την θέση αυτή αλλά ξέρει να κουμαντάρει με τον καλύτερο τρόπο τα μετόπισθεν. Έχει αποδείξει πως όποια επίθεση και να έγινε προς τους METALLICA την «απέκρουσε» και με γρήγορη συνέχεια βγήκε στην επίθεση. Και τι επίθεση… Βεντάλια α λα Βαλένθια του Έκτορ Ραούλ Κούπερ του 2000. Απαραίτητος!

RB: Janick Gers (Aγγλία) – Ακούραστος! Ο καταλληλότερος για αυτή τη θέση. Τρέχει χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος γιατί απλά μπορεί. Πνευμόνια που θα ζήλευε και ο Γκεμπρεσελασιέ, είναι παίκτης του προπονητή (όπως και στους MAIDEN), θα κάνει ότι του ζητηθεί με περίσσιο ζήλο και αυταπάρνηση. Σύμφωνα με μελέτες, το τρέξιμο που έχει ρίξει πάνω στη σκηνή ισοδυναμεί με το κύκλο της Γης επί 5! Εργαλείο!

CB: Marcel Schmier (Γερμανία) – Ο ένας από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς. Με σωματοδομή που σκοτώνει και ύψος κοντά στο 1.90, αποτελεί φόβητρο για τον κάθε επίδοξο επιθετικό που θα προσπαθήσει να του κάνει «τσαλιμάκια». Ανίκητος στον αέρα, δολοφόνος στο χορτάρι. Και μόνο που έχει γράψει τραγούδι που ονομάζεται “Mad butcher”, όλοι αντιλαμβάνονται τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο!

CB: Udo Dirkschneider (Γερμανία) – Ο τραγουδιστής των ACCEPT είναι ο ιδανικός παρτενέρ του Schmier. Η φάτσα του και μόνο αυτή είναι ικανή να τρομοκρατήσει σε κοινή θέα, παράλληλα με τον τραχύ χαρακτήρα του και το «μικρό» μέγεθος, συμπληρώνει το νταμάρι που βρίσκεται δίπλα του. Και οι δύο αμυντικοί είναι της νοοτροπίας ή πόδια ή μπάλα και κάνουν τον Vinnie Jones και τον Γιάννη Καλιτζάκη να μοιάζουν μπαλαρίνες. Πέρνα αν σου βαστάει.

LB: Vladimir Hostinin (Ρωσία) – Είναι ο κιθαρίστας των ARIA, ή όπως είναι γνωστοί στον άντεργκραο κύκλο σαν IRON MAIDEN της Ρωσίας. Είναι το alter ego του Janick Gers στο αριστερό άκρο της άμυνας, αφού και ο ίδιος κινείται στα ίδια επίπεδα με τον πρώτο. Κιθαρίστας και αυτός, δεν σταματάει να κινείται πάνω στη σκηνή και ιδιαίτερα αγαπητός στους λάτρεις που ασχολούνται με τα τοπικά πρωταθλήματα. Λόγω του Κομουνισμού δεν έφυγε ποτέ από τη χώρα και έτσι η μπάλα και το μέτσολ χάσανε ένα πολύ σπουδαίο παίχτη. Η φανέλα του βασικού του ανήκει δικαιωματικά!

DM: Angus Young (Αυστραλία) – Μικρός στο μάτι, μεγάλος στο… γήπεδο! Τι και αν του λείπει ύψος, το σκυλί – τσιουάουα, είναι ικανό να σου δώσει τα πνευμόνια στο χέρι με την συνεχή πίεση και τα αστείρευτα τρεξίματα που μπορεί να κάνει. Ιδανικός στο να βγάζει την ομάδα στην επίθεση με μία ριφιά / μπαλιά και να πιάνει τρικυμία την αντίπαλη ομάδα. Η αμυντική γραμμή που είναι πίσω του, του δίνει την απαιτούμενη ελευθερία να κινηθεί όπως νομίζει, και το κάνει πάρα πολύ καλά!

RM: Adrian Smith (Αγγλία) – Φινετσάτο δεξί χαφ με κορδέλα, βρίσκεται στην ομάδα λόγω του δεξιού διαβήτη που έχει στη θέση του ποδιού του. Μια ματιά στο βίντεο του “Wasted years” θα σας πείσει, όπου και βγάζει συστημένη τη μπάλα στο κεφάλι του αρχηγού που δεν είχε πρόβλημα να τελειώσει τη φάση. Στο γήπεδο κινείται αυστηρά σαν τον David Beckham, δε θα κάνει περιττά τρεξίματα αφού και ο ίδιος γνωρίζει πως δε χρειάζονται αλλά ξέρει ότι το δεξί του είναι ικανό κάθε φορά να τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα. Παίζει λόγω πρεστίζ στην ομάδα αφού φήμες λένε ότι την τελευταία φορά που έτρεξε, έφυγε από τους MAIDEN λόγω τραυματισμού!

LM: Tony Iommi (Αγγλία) – Έχει αποδείξει εδώ και πολλά χρόνια πως η ταχύτητα δεν είναι το παν για να είσαι φαντεζί. Έχοντας σαν πρότυπο, τον ντελικάτο Βασίλη Τσιάρτα, το αριστερό του πόδι / χέρι είναι ικανό να μετατρέψει την κάθε μπαλιά σε ραψωδία και να σε κάνει να κοιτάς σαν χαζός το πώς με τόση άνεση πραγματοποίησε τέτοια μπαλιά. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο της δύναμης και της αντοχής, παίχτες σαν τον Iommi είναι ευλογία να τους βλέπεις.

CF: Joakim Broden (Σουηδία) – Broden όπως Brolin. Το σουηδικό κρύο αίμα, ο φονιάς, ο Σουηδός Δημόπουλος χωρίς χαίτη. Η πολεμική μηχανή στην επίθεση. Ικανότατος σκόρερ, οσμίζεται την φάση πριν καν φτάσει η μπάλα στα πόδια του. Από τη στιγμή που θα φτάσει, θα εξαπολύσει το σουτ – κανονιά, δικιάς του έμπνευσης και προελεύσεως, με τη μπάλα να αναπαύεται στα δίχτυα αφού πρώτα έχει καρφωθεί στο «γάμα»  της εστίας. Δολοφόνος!

CF: Ritchie Blackmore (Αγγλία) – Ο μαέστρος. Ο παίχτης – ορχήστρα. Ο άνθρωπος που θα κάνει μανούρα χωρίς λόγω μόνο και μόνο για να ανάψουν τα αίματα στην κερκίδα. Ο παίχτης που θα σε κοιτάξει και αν δεν κάνει κίνηση στον χώρο για να σου πετάξει την μπαλιά, είναι ικανός να σηκωθεί να φύγει από το γήπεδο ή να σε αρχίσει στα κλωτσίδια γιατί δεν κατάλαβες την πρόθεσή του. Μυαλό ξουράφι, με ποδοσφαιρικά είδωλα τον Paul Gascoine (τσακωμοί) και Wayne Rooney (εμφύτευση μαλλιών), ο καταλληλότερος για αυτή την θέση, αποδεδειγμένα μάλιστα. Είναι ο “Stargazer” αυτής της ομάδας. Α, και αρέσκεται να σπάει κάμερες όταν πανηγυρίζει!

FC: Steve Harris (Αγγλία) – To πρότυπο αθλητή μέσα στην ομάδα και ο μοναδικός που κάνει διατάσεις πριν τον αγώνα. Δεν πίνει, δεν καπνίζει και έτσι ο Μπάμπης Τεννές του έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Χρησιμοποιεί με περίσσια άνεση και τα δύο πόδια (ανατρέξτε στο βίντεο “A day in the life”) όπως και ο Κριστόφ Γουαρτσίκα ή Κριστόφ Βαζέχα, βλέπει γήπεδο, τρέχει και πιέζει τα αντίπαλα στόπερ, πυροβολεί μετά από κάθε γκολ και είναι και ο μοναδικός που φοράει τη φανέλα από μέσα σαν γνήσιος 80άς. Δε θέλει και πολύ για να καταλάβει κανείς ότι είναι ο ηγέτης της ομάδας!

Αναπληρωματικοί

GK: Andreas Kisser (Βραζιλία) – Tερματοφύλακας και θεματοφύλακας του ονόματος των SEPULTURA. Επιλέγεται για να υμνηθεί όπως και ο Tafarel καθώς είναι από του Βραζιλιάνους που κάνουν το σταυρό τους πριν βγουν στη σκηνή διότι από τα μέλη της μπάντας του δεν θα είναι ποτέ σίγουρος. Επίσης, κάνει το σταυρό του και όποτε μπαίνει στο γήπεδο διότι με τα στόπερ που έχει μπροστά του όλο και κάποιο θύμα θα υπάρχει.

CB: Adam Darski (Πολωνία) – Ο τσουρουκάς αμυντικός των BEHEMOTH που χρειάζεται κάθε ομάδα αν τραυματιστούν τα βασικά στόπερ. Νταμάρι και αυτός, άνιωθος, γκαρίζει και τρομάζει φίλους και εχθρούς ενώ είναι της σχολής «τσιμάικα τσιλίκα» που σημαίνει πως όταν έρθει η μπάλα στα πόδια μου της τραβάω ένα «μύτο» και όπου πάει. Ποδοσφαιρικό του ίνδαλμα ο Κούλης Καραταΐδης!

LB, RB: Bjorn Strid (Σουηδία) – O τραγουδιστής των SOILWORK & NIGHT FLYING ORCHESTRA είναι η αλλαγή των δύο μπακ της ομάδας καθώς μπορεί να παίξει και στις δύο πλευρές. Αποδεδειγμένα μάλιστα, αφού τραγουδάει σε δύο μπάντες με διαφορετικό στυλ η μία από την άλλη. Ψηλός, κρατάει τη θέση του, δεν δημιουργεί προβλήματα αν δεν παίξει ενώ εθεάθη για διακοπές πέρυσι στην Αθήνα όταν και τον είδε ο Σάκης Νίκας στην παρουσίαση του δίσκου της Σοφίας Αρβανίτη.

DM: Thomas “Gabriel” Fischer (Ελβετία) – H αλλαγή τους Angus Young στη θέση του αμυντικού χαφ. Σκιάχτρο πραγματικό, παίζει εκεί λόγω του “Circle of the tyrants” το οποίο και παρομοιάζει με τον κύκλο στο κέντρο του γηπέδου. Δε νομίζω ότι τον ήθελε κάποιος για αντίπαλο.

LM, RM: Walter Giardino (Αργεντινή) – To πολυεργαλείο της ομάδας για τις δύο θέσεις των εξτρέμ. Ο κιθαρίστας των RATABLANCA είναι μεγάλος παίχτης και το αποδεικνύει κάθε φορά που πατάει στο γήπεδο. Βιρτουόζος, κατέχει την  τέχνη και την φαντασία ώστε με μία κίνηση να ξεσηκώσει τα πλήθη και να κάνει τους λάτρεις της στρογγυλής θεάς να παραμιλάνε με τα κατορθώματα του!

CF: Kai Hansen (Γερμανία) – Η αλλαγή του Blackmore. Μέγας ηγέτης, μεγάλη μπάλα, ιδρυτής της γερμανικής σχολής του power, αρέσκεται να σολάρει στο τερέν και να κάνει μάγκες τους συμπαίχτες του με τις μπαλιές του. Θα τον δείτε πολλές φορές σαν βασικό λόγω των τιμωριών του Blackmore από τις κόκκινες κάρτες. Ιδανικός για παίχτη ορχήστρα!

CF: Christian Augustin (Γαλλία) – O «Zouille» όπως είναι και το ψευδώνυμό του. Γαλλικό κλειδί, με αέρινες κινήσεις όπως και η φωνή του, είναι παίχτης του στυλ Karim Benzema. Ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο, βρίσκεται στην ομάδα λόγω των πρώτων εμφανίσεων που είχε κάνει και θεωρούνταν ταλέντο. Παίχτης που ανήκει στην κατηγορία «Σωτήρης Νίνης», θα είναι πάντα αγαπητός από την εξέδρα και ας υπάρχει η απαιτούμενη μουρμούρα.

 

 

 

 

ΘΑΝΟΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ

Coach: Ozzy Osbourne (Αγγλία) – Πριν τα παιχνίδια έχει έθιμο να βγαίνει σε μπαρ και να πίνει… Τα πάντα!! Είναι προληπτικός και πολλές φορές το κάνει και κατά την διάρκεια παιχνιδιών. Συχνά έχει δεχτεί κριτική για τις επιλογές του, αλλά συνήθως τις κάνει αφού πιεί. Οπότε, δικαιολογείται. Σύνθημα του πριν βγουν στο γήπεδο: “Let’s go fucking crazy”.

GK: Igor Cavalera (Βραζιλία) – Οδοστρωτήρας. Οι έξοδοί του είναι όπως το drumming του και άξια θεωρείται ο Tafarel της All Star Rοck ομάδας.

DR: Angus Young (Αυστραλία) – Εγγύηση δεξί μπακ. Σταθερό παιχνίδι, με το παίξιμό του να φαίνεται ίδιο και απλό όπως τα περισσότερα του riffs αλλά …δεν είναι.

DL: Nicke Andersson (Σουηδία) – Αριστερό μπακ, με δυνατές προωθήσεις, βάζει το πόδι στην φωτιά και πορώνει την εξέδρα όπως έκανε με τους HELLACOPTERS.

DC: Tom Angelripper (Γερμανία) – Center back παλιάς κοπής. Τάκλιν που μοιάζουν σαν να πέφτει ναπάλμ και κυριολεκτικά δεν περνάει τίποτα. H αντίληψη του για το ποδόσφαιρο… “The saw is the law”.

DC: Τhomas Fischer (Ελβετία) – Αργό και βαρύ Center Back όπως τα κουρδίσματα των FROST αλλά καταλυτικός και πολύπειρος παίχτης. Έχει επηρεάσει κόσμο και κοσμάκη το παίξιμό του.

DMC: Dani Filth (Αγγλία) – Εκκεντρικός για χρόνια, δεν δεχόταν να παίξει στην ομάδα γιατί οι εμφανίσεις ήταν πολύ φανταχτερές και γι’ αυτό οι τρίτες εμφανίσεις είναι κατράμι. Τότε μόνο καταδέχεται να παίξει… τσεκούρι ολκης, “δαγκώνει λαιμούς” σαν βαμπίρ, ανασταλτικά.

AMR: Robert Plant (Αγγλία) – Ακραίος από τους μεγαλύτερους ηλικιακά στην ομάδα αυτή μαζί με τον Ritchie Blackmore και τον Uli Jon Roth. Είναι ο γόης της ομάδας αλά George Best και φήμες λένε ότι είχε βύσμα που παίζει στην ομάδα αυτή καθώς πιο πολύ ασχολείται με τις γυναίκες στην εξέδρα, παρά με το τι γίνεται εντός γηπέδου. Στα νιάτα του μεγάλο ταλέντο – επηρέασε γενιές – και συνεχίζει να θεωρείται παίχτης είδωλο.

AMC: Lars Ulrich (Δανία) – Ο Βραχύσωμος Δανός είναι παντού – κάνει τα πάντα – είναι coach εντός γηπέδου – μαλώνει με τον Steve Harris πολύ συχνά καθώς και οι δύο είναι ισχυρογνώμονες του κερατά και είναι αρχηγοί στα παιχνίδια εναλλάξ. Είχαν απειλήσει ότι δεν θα κατέβουν να παίξουν, αν δεν έπαιρναν το περιβραχιόνιο.

AMC: Ritchie Blackmore (Αγγλία) – Συμφώνησε να μην πάρει περιβραχιόνιο αρκεί να πάρει την φανέλα με το 10. Απαίτησε να παίζει σε όλα τα παιχνίδια βασικός και να εκτελεί όλα τα πέναλτι και τα φάουλ. Είναι το τελευταίο Μουντιάλ που θα συμμετέχει όπως και ο Plant αλλά αν αλλάξει γνώμη στο μέλλον… Θέλει εγγυήσεις ότι θα ξαναπαίζει βασικός με το 10 στην πλάτη. Όλα έγιναν δεκτά αφού τέτοιους μπαλαδόρους δεν έχεις κάθε μέρα στην ομάδα. Παίχτης-σύμβολο και επιδραστικότατος. Μεγάλη κόντρα με Uli Jon Roth, αλλά ο τελευταίος επέλεξε να ξεκινάει από τον πάγκο καθώς δεν τον εκφράζει η τόσο εμπορική ομάδα που κατέβασε ο coach.

AML: Steve Harris (Αγγλία) – All Around παίχτης. Παίζει σε όλες τις θέσεις εξίσου άνετα … Παίζει και με τα  δύο πόδια και είναι επίσης ένας από τους πολλούς stars της ομάδας αν και δεν του φαίνεται. Είχε απειλήσει ότι δεν θα κατέβει να παίξει αν δεν έπαιρνε περιβραχιόνιο, αλλά ο coach συμβίβασε τα πράγματα κι έκανε αρχηγούς και τους δύο μαζί με τον Lars.

FC: Max Cavalera (Βραζιλία) –  Δεν έχει την σπιρτάδα του Romario, Pele δεν τον λες …φέρνει εμφανισιακά στον Ronaldo αφότου σταμάτησε το ποδόσφαιρο, αλλά ο τσαμπουκάς του και η μπάλα που παίζει μπορεί να κάνει ένα γήπεδο να είναι στα κάγκελα!!! Τα νεύρα, βασικό χαρακτηριστικό και η ταχύτητά του θυμίζει κάτι μεταξύ των riffs του Arise-Chaos AD. Τελευταία χρόνια …δεν είναι στα φόρτε του αλλά δεν θα μπορούσε και να μην είναι στην 11άδα.

 

 

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ:
GK: Robert Trujillo (Μεξικό) – O Αμερικανομεξικανός είναι πολύ σταθερός παίχτης και κέρδισε την παρουσία του στην 18αδα, άξια.

DMC: Cronos (Αγγλία) – Ξεκίνησε για body builder, βαρέθηκε και το έριξε στο ποδόσφαιρο. Προκλητικός στα νιάτα του, τον κατηγορούν για σατανιστή αλλά δεν τον νοιάζει… Τα βρίσκει με τον Dani Filth και όταν θέλει να παίξει, απλά παίζει χωρίς πολλά-πολλά… Ποιος θα του πει “όχι”; Έχει δείρει κόσμο κατά καιρούς και συνεχίζει να απειλεί αν η θέση του στην 11άδα παίζεται.

AMC: Uli Jon Roth (Γερμανία) – Το έτερο 10άρι, ίδιας αξίας και ταλέντου με τον Richie Blackmore. Φήμες λένε ότι θέλει μεταγραφή σε μία άσημη ομάδα της Γερμανίας… Σιχαίνεται τους δημοσιογράφους και τα trends.

FC: Bruce Dickinson (Αγγλία) – Έτερος επιθετικός μαζί με τον Max και τον συμπατριώτη του Ian Gillan. Ξεσηκώνει τον κόσμο όποτε σκοράρει φωνάζοντας “Scream for Me…” κάτι που δεν αρέσει στον Ritchie Blackmore και γι’ αυτό ξεκινάει από τον πάγκο πάντα ως αλλαγή.

MC: King Diamond (Δανία) – Εκκεντρικός χαφ, του αρέσει να φρικάρει το κοινό με σκόπιμα αντιαθλητικό παιχνίδι, κάτω από την εμφάνιση φοράει εκκεντρικές μπλούζες -συχνή αιτία τιμωρίας του, άθεος και δηλώνει ότι θα άλλαζε όλα τα τρόπαια του κόσμου για να κερδίσει την… Abigail.

AML: Tony Iommi (Αγγλία) – O πιο επιδραστικός παίχτης από όλους. Είναι χαμηλών τόνων – παίζει για το σύνολο, τον ενδιαφέρει η ομάδα να κερδίσει, έχει το κορυφαίο αριστερό χέρι-πόδι όλων των εποχών και παίζει εναλλάξ με τον Steve Harris.

DC: Adam Darski “Nergal” (Πολωνία) – Εκκολαπτόμενος, παίζει σε όλες τις θέσεις στην άμυνα. αν και δεν είναι γερή σωματοδομή αλλά το γρήγορο παίξιμο του είναι αρκετό για να τον θέσουν εντός αποστολής. Έκλεψε την θέση από τον Andreas Kisser καθώς ο τελευταίος … δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση και έχει και κόντρες με τα αδέρφια Cavalera.

 

 

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΑΣΜΠΑΓΙΑΝΝΗΣ

Κανένα σχήμα στο ποδόσφαιρο, δεν έπαιξε ποτέ τόσο αποτελεσματικά όσο η Ολλανδία των 70’s και η αντίστοιχη Γερμανία, με διαρκή τρεξίματα, εναλλαγές στην μπάλα και κοφτές επιθέσεις. Τα τριγωνάκια και τα τσαλίμια είναι για τα 5Χ5. Έτσι, παρουσιάζω εδώ την ιδανική σύνθεση για το Μουντιάλ, με έμπειρους ως επί το πλείστον παίκτες, που με την βοήθεια κάποιων νεότερων, για να υπάρχον ανάσες, θα πάρουν το τρόπαιο.
Το σχήμα που θα ακολουθηθεί, έχει επιλεχθεί, μας αρέσει και θα παίξουμε, το είπε ο κόουτς, είναι το 3-5-2…

Προπονητής
Udo Dirkschneider (Γερμανία) – Η τευτονική μηχανή σκέψης, που έδωσε τα αριστουργήματα των ACCEPT/UDO θα οδηγήσει στην μάχη την μίξη νέων/παλαίμαχων, με τη γνωστή στολή παραλλαγής. Τα γρυλίσματα του θα γεμίσουν τα γήπεδα και είναι σίγουρο ότι ο πρόεδρος Πούτιν θα βρει πολλά κοινά με το γερμανικό ποιμενικό… Αγαπημένη του φράση … “We re history”…

Βοηθός προπονητή/υπεύθυνος τακτικής
Thomas Gabriel Fischer (Ελβετία) – Ακόμη και τα πιο δύσκολα ματς, γίνονται εύκολα όταν τα αναλύσει ο βαθιά φιλοσοφημένος Fischer. Με τη βοήθεια πινάκων τακτικής του H. R. Giger, θα δώσει στους μάλλον με έλλειψη στοιχειώδους μόρφωσης και αισθητικής παίκτες, τη δυνατότητα, να αναλογιστούν το μαύρο μέλλον τους, μετά από πιθανή ήττα και τις ανάλογες ηθικές επιβραβεύσεις αν τα καταφέρουν… Δεδομένη η ψυχική ανάταση που θα επιτευχθεί με την ακρόαση πριν τους αγώνες του ολόκληρο το “To Megatherion” στα αποδυτήρια.

Υπεύθυνος εκγύμνασης
David Wyndorf (Η.Π.Α.) – Ο μόνος εκτός των χωρών που συμμετέχουν, έχει μεγάλη γνώση των ουσιών που βοηθάνε στην σωστή απόδοση μίας ομάδας καθώς και πώς να μην ανιχνεύονται στον έλεγχο. Με αγαπημένο motto του το “Space Lord motherfucker”, βοηθά την ομάδα να αποδομεί την ένταση και την κούραση και αποτελεί το καταφύγιο των παικτών μπροστά στην σκληρή προπόνηση του Στρατηγού. Η πιθανότητα να μην του χορηγηθεί βίζα από την Ρωσική κυβέρνηση φαντάζει πολύ μεγάλη, λόγω του παρελθόντος του στη χρήση παράνομων ουσιών.

GK: Igor Cavalera (Βραζιλία) – Εγγύηση για αποκρούσεις βασισμένες στην ικανότητά του, να κάνει τα πάντα από ακραίο thrash μέχρι tribal ρυθμούς, ενώ ταυτόχρονα καταβροχθίζει διπλά πιτόγυρα για να έχει τον απαραίτητο όγκο. Motto του το “Refuse/resist”.

LCD: Max Cavalera (Βραζιλία) – Αποδεδειγμένα σταθερός στο να κρατά την μπάλα στα πόδια του, σε άψογη συνεργασία με τον αδερφό του, θα βοηθήσει να μην έχουμε θέματα διεισδύσεων, αλλά και θα ενισχύσει την επίθεση με το γνωστό του, αδάμαστο πνεύμα. Κίνδυνος μόνο με τους ακροδεξιούς Ρώσους χούλιγκαν, γιατί ο Μαξ δεν κρατιέται και ανεβαίνει στην κερκίδα. Η σύγκρουση μαζί του, ισοδυναμεί με πρόσκρουση σε τοίχο, χωρίς αερόσακο.

CD: Steve Harris (Αγγλία) – Η καρδιά και η ψυχή των IRON MAIDEN στον ρόλο που της ταιριάζει, την καρδιά της ομάδας. Εξασφαλίζει ότι τα Βραζιλιάνικα καλόπαιδα, θα παίξουν βάσει των οδηγιών του Στρατηγού, αλλά ταυτόχρονα οργανώνει πως θα κινηθεί η μπάλα προς τις μπροστινές γραμμές. Η πιθανότητα να τον περάσεις, είναι μηδαμινή, γιατί το “Trooper” τα έχει πει όλα. Η καταγωγή του από το East End τον κάνει επιρρεπή σε κάρτες, αν προκληθεί, αλλά βασιζόμαστε στην ωριμότητα της ηλικίας και την παρουσία της κόρης του στις εξέδρες.

RCD: Peter Baltes (Γερμανία) – Ποτέ άλλοτε, ένας μπασίστας δεν έχει υποτιμηθεί τόσο. Ο υψηλόσωμος Peter Baltes καλός στο ψηλό παιχνίδια αλλά και ρυθμικός, στακάτος, είναι η κατάλληλη προσθήκη, για να σκορπίσει τον φόβο στους αντίπαλους επιθετικούς. Η παρουσία του στο “Balls to the wall” είναι ενδεικτική του τρόπου που σκέπτεται η ομάδα. Αποτελεί προσωπική επιλογή του προπονητή. Ακούστε τον να τραγουδά το “The king’ και αναγνωρίστε ένα ακόμα ταλέντο, που έφαγε η άμυνα.

Κέντρο

Στα άκρα έχουμε το δίδυμο των αδελφών Michael και Christopher Amott, γνωστοί από τις επιθετικές συνεργασίες τους στους ARCH ENEMY, έχουν αιχμηρά riff και βλέμμα που σαρώνει. Μαζί με την κλασική μεταλλική εμφάνιση του Βορρά, θα ανατρέψουν οποιαδήποτε αμυντική γραμμή, με εκρηκτικές επελάσεις.

Οι σχεδιαστές των επιθέσεων είναι μια μίξη παλιού και νέου. Ο Wolf Hoffman των ACCEPT, με τις ευλογίες του Στρατηγού και την γνώση των κλασικών συνθετών και παλιός στο κουρμπέτι, ανά πάσα στιγμή, δημιουργεί. Γνώστης της τακτικής αλλά και του αυτοσχεδιασμού, ένας νέος Ρουμενίγκε, που μπορεί να προωθηθεί και πίσω από τους δύο επιθετικούς, αλλά κρατά το κέντρο στην εποπτεία του. Βοήθεια του στη δημιουργία και νέο αίμα στην σκηνή, το Σουηδικό ταλέντο του Erik Martensson (ECLIPSE, NORDIC UNION, AMMUNITION) ο συνθέτης όλων των αριστουργημάτων της μελωδικής σκηνής των 00’s. Θα δώσει την πινελιά της ανεμελιάς που χρειάζεται σε μια ομάδα με έντονη έμφαση στην τακτική, αναγκάζοντας με το απρόβλεπτο των συνθέσεων/κινήσεων του, να χειροκροτήσει το βλοσυρό Σλάβικο κοινό. Τελευταίος έρχεται ο Πολωνός Adam «Nergal» Darski, ένας παίκτης που ανέβηκε στην εκτίμηση του κόσμου με το περυσινό ME AND THAT MAN .. Δείχνει μια πρωτόγνωρη ωριμότητα και ικανότητα να αλλάζει στυλ παιχνιδιού και να προσαρμόζεται με επιτυχία σε νέες συνθήκες. Απρόβλεπτος, θα σοκάρει τους αντίπαλους προπονητές με τις ευέλικτες πρακτικές του και θα μαγέψει το θηλυκό κοινό των γηπέδων με την εμφάνιση του. Είναι επίσης ο σχεδιαστής των εμφανίσεων της ομάδας , με τα γνωστά αποτελέσματα, δικαστήρια κτλπ. Όταν χρειαστεί μπορεί να στηρίξει την επίθεση εναλλασσόμενος με τον Ηoffman. Έχει αναλάβει επίσης λόγω πρότερης επαγγελματικής εμπειρίας, το κούρεμα, ξύρισμα των συμπαικτών του.

FC: Fernando Ribeiro (Πορτογαλία) – Κατ’ εντολή του προπονητή, έχει ένα βαρύ, ψηλό επιθετικό στο πρόσωπο του συμπαθούς Πορτογάλου, ο οποίος θα παίξει μόνο τις ήμερες που έχει ολόγιομο φεγγάρι. Η Πορτογαλική καταγωγή του τον κάνει ιδανικό, για να παίξει ως φορ περιοχής τραγουδώντας στίχους από τη Βίβλο ανάποδα και μπλοκάροντας τους αντίπαλους τερματοφύλακες, με μαύρα κεριά και πεντάλφες από τα Τζάμπο. Αγαπημένος του βοηθού τακτικής.

FC: Mille Petrozza (Γερμανία) – Επειδή χρειάζεται και το εύκολο σκοράρισμα, μια παλιά καραβάνα των συναυλιακών χώρων/γηπέδων με έντονη προσωπικότητα και εκρηκτικότητα ο Γερμανός Mille, έχει αναλάβει τον ρόλο του φουνταριστού. Μικρόσωμος, αλλά αεικίνητος, με αποθέματα ενέργειας αστείρευτα, μπορεί να συνεργαστεί με τους πάντες από τον Martensson έως τον Hoffman, με σκοπό να ισοπεδώσει την αντίπαλη εστία. Κλασική η απάντηση του σε κακές πάσες… Betrayer…

Αναπληρωματικοί

GK: Mikkey Dee (Σουηδία) – Σουηδός με Ελληνική καταγωγή, αποτελεί μια εγγύηση ότι θα κρατήσει την εστία ανέπαφη, όσο παράλληλα δημιουργεί σειρά από αναμνηστικά για την πορεία της ομάδας στο Μουντιάλ. Αξιόπιστος με τεχνική αλλά και επιθετικότητα, θυμίζει τις καλές ημέρες όταν δεν πέρναγαν στην μικρή περιοχή μπάλα και παίκτης μαζί. Εγγυημένος για μακροχρόνια απόδοση υψηλού επίπεδου.

CD: Schmier (Γερμανία) – Τεχνικός, ψηλός και οργανωτικός, ο Γερμανός θα μπορέσει να αντικαταστήσει τον Harris αν χρειαστεί αλλά και τα ακραία μπακ. Το μόνο του θέμα είναι ότι είναι επιρρεπής στα φάουλ λόγω του εκρηκτικού χαρακτήρα του.

CD: Chris Von Rohr (Ελβετία) – Η άλλη προσθήκη του χαρισματικού ρυθμικού μπασίστα των KROKUS, δίνει μια ακόμη ευκαιρία στην ομάδα να διατηρήσει την άμυνα της σε υψηλά επίπεδα με τον Chris Von Rohr που είναι η ραχοκοκαλιά του γκρουπ του, αλλά και βασικός συνθέτης, δίνοντας ένα αίσθημα εμπιστοσύνης σε όσους είναι μπροστά του, φτάνει να μην παίζει με το τέμπο του “Tokyo nights” εκτός αν προηγούμαστε.

Στο κέντρο έχουμε παίκτες που ως αλλαγή μπορεί να ανατρέψουν το παιχνίδι και να απελευθερώσουν την ομάδα από την στιβαρή τακτική του Στρατηγού για αυτό και μένουν ως αλλαγές.

LW: Akira Takasaki (Ιαπωνία) – Ο Ιάπωνας με την περιπετειώδη ζωή, Akira Takasaki μπορεί να εξαπολύσει κλασικότροπες επιθέσεις, να αναπολήσει τα χρόνια του στην industrial σκηνή αλλά πάντα είναι ο Task of Jaguar. Είναι δημιουργικός σε σημείο, να μην τον καταλαβαίνουν οι συμπαίκτες του, αλλά μπορεί να πάρει την ομάδα από το χέρι και να τη σύρει στην νίκη. Μόνος φόβος η ευθιξία του στις ήττες, που τον οδηγεί σε απόπειρα χαρακίρι.

CM: Christofer Johnson (Σουηδία) – Η άλλη προσθήκη στο κέντρο είναι ο Σουηδός ηγέτης των THERION, δημιουργικός, ευφάνταστος, με μόνο μειονέκτημα ότι θέλει 22 παίκτες και δύο μπάλες για να υλοποιηθούν τα πλάνα του. Παρόλα αυτά, σε ώρες που η ομάδα θέλει μια πιο επική προσέγγιση και να εντυπωσιάσει ο Johnson του “Τheli” είναι η λύση μας να και τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο ελαφρύς στην προσέγγιση, ίσως λόγω της ενασχόλησής του με πιο ελαφρά τραγούδια.

CM: Don Airey (Αγγλία) – Τελευταίος παίκτης για το κέντρο αλλά και κρυφός οργανωτής στην επίθεση ο Don Airey, παίκτης που χρειάστηκε χρόνο για να γίνει πρωταγωνιστής, αλλά με άνεση δίνει απαντήσεις πως στήνεται μια ομάδα, ικανός να οδηγήσει χωρίς φόβο τις πιο δύσκολες τακτικές άλλων στην υλοποίηση τους ,προσθέτοντας τον δικό του, προσωπικό τόνο. Μόνος φόβος μην του αφήσετε πολύ χώρο και αρχίσει τα σόλο. Το θέμα του Hammond στα αποδυτήρια, για ζέσταμα, προβληματίζει επίσης, αλλά αποτελεί και φίλο του πρώην Ρώσου προέδρου, οπότε θα έχει θερμή υποδοχή.

FC: Joel O’ Keeffe (Αυστραλία) – Η επίθεση έχει μόνο μια αλλαγή και ακούει στο όνομα Joel O’ Keeffe των AIRBOURNE. Αυστραλός, νεαρός, αεικίνητος, (εδικός στο σκαρφάλωμα και στα αιχμηρά riff) μπορεί να κερδίσει έναν αγώνα μόνος. Η ενέργεια του δεδομένη, η αποτελεσματικότητα του, σίγουρη. Αυτό που χρειάζεται είναι να μην τον καλέσουν σε αντιντόπινγκ κοντρόλ, γιατί μια μπίρα ή πολλές δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
 

 

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΛΩΝΗΣ

Προπονητής: Ozzy Osbourne (Αγγλία) – Δεν βλέπω βέβαια να υπάρχει και η απόλυτη πειθαρχία στα αποδυτήρια, ιδίως με κάτι φυντάνια όπως Cronos και Abaddon, αλλά μόλις ο coach δώσει το σύνθημα “Let’s go fuckin’ crazy” η ομάδα θα είναι έτοιμη. Όπως πρέπει.

GK: Johan Hegg (Σουηδία) – Ψαρωτικός όσο δεν πάει, ο τραγουδιστής των AMON AMARTH διατηρεί τον έλεγχο μέχρι να μπει σε berserker mode και να προκαλέσει τον τρόμο στους αντίπαλους επιθετικούς. Ίνδαλμα του ο Jason Statham στο ρόλο του παρανοικού Μοναχού στην ταινία “Mean Machine”, με τον Vinnie Jones.

RB: Cronos (Αγγλία) – Αμυντικός παλαιάς κοπής, στα χνάρια του Αντώνη Μαυρέα και Terry Butcher, πιστός στο δόγμα που λέει «ή ο παίκτης ή η μπάλα, και οι δυο μαζί ποτέ» και με βλέμμα που παραπέμπει στον Zed από την Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή, σίγουρα όποιος επιθετικός τον είχε απέναντι του, θα το σκεφτόταν να τον αντιμετωπίσει, αν δεν ήθελε τους αστραγάλους του σε μπεγλέρι.

LB: Steve Harris (Αγγλία) – Ιδανική θέση για τον αειθαλή αρχηγό που θα έχει την δυνατότητα να πραγματοποιεί και τις γνωστές του επελάσεις οργώνοντας την αριστερή πλευρά του γηπέδου.

CD: Tom Angelripper (Γερμανία) – Γομάρι σκέτο ο συμπαθέστατος Tom και με όγκο που δεν εκτοπίζεται εύκολα, σίγουρα θα καθάριζε εύκολα τις ψηλές σέντρες στην περιοχή του, ενώ θα ήταν ιδανικός και επιθετικά για τις στημένες φάσεις.

CD: Leif Edling (Σουηδία) – To alter ego του Angelripper, σαφώς πιο ντελικάτος παίκτης αλλά με εμπειρία που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

LM: Tommy T. Baron (Ελβετία) – Το πουλέν της Ελβετίας, το καμάρι της Ζυρίχης καλύπτει απόλυτα την αριστερή πλευρά του γηπέδου και βγάζει σέντρες-φαρμάκι προς τους επιθετικούς της ομάδας.

RM: Mike Wead (Σουηδία) – Γυρολόγος αλλά με απίστευτη εμπειρία, ο Σουηδός βιρτουόζος μπορεί να προσφέρει πολλά, τόσο επιθετικά, όσο και ανασταλτικά.

CM: King Diamond (Δανία) – Ο μαέστρος της ομάδας. Ο καθοδηγητής. Απ’ αυτόν περνούν όλες οι μπαλιές και από την διάθεση του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η απόδοση της ομάδας.

CM: Mikkey Dee (Σουηδία) – Κάθε ομάδα χρειάζεται έναν παίκτη να κρατάει τον ρυθμό. Να ανεβάζει στροφές εκεί που πρέπει και να τις κατεβάζει όποτε κρίνει απαραίτητο. Ιδανικότερη περίπτωση από τούτον εδώ τον λεβέντη δεν υπάρχει. Πραγματικά μοναδικός.

FC: Michael Schenker (Γερμανία) – Με εμπειρία που δεν αμφισβητείται από κανέναν, ο Γερμανός σούπερ σταρ στην καλή του μέρα, κυριολεκτικά δεν έχει αντίπαλο. Στο πρόσφατο παρελθόν οι καταχρήσεις τον είχαν καταντήσει επιθετικό επιπέδου Σάντορ Τόργκελε αλλά τελευταία δείχνει να έχει ξαναβρεί τον χαμένο του εαυτό. Εμείς πάντως τον εμπιστευόμαστε.

FC: Akira Takasaki (Ιαπωνία) – Εδώ δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Παιχταράς ολκής, είναι ικανός να μοιράσει άπειρες σακούλες για τον εμετό σε όποιον δύσμοιρο αμυντικό βρεθεί μπροστά του. Βέβαια, τόσο αυτός όσο και ο Schenker θα πρέπει να γίνουν πιο ομαδικοί στο παίξιμο τους και να δίνουν καμιά πάσα αλλιώς τους βλέπω να γυαλίζουν πάγκο.

Αναπληρωματικοί
GK: Schmier (Γερμανία) – Ψηλός και επιβλητικός, ιδανική επιλογή για να αντικαταστήσει τον Hegg στη (μάλλον βέβαιη) αποβολή του.

RB: Abaddon (Αγγλία) – Σε περίπτωση “ατυχήματος” (γκουχου, γκουχου) του Cronos και αδυναμίας συμμετοχής του, ο πρώην κολλητός του, είναι εξαιρετική περίπτωση. Ψηλός, ψαρωτικός με τα γυαλιά ηλίου του, έχει ένα θέμα με την πειθαρχία αλλά το γεγονός ότι έγινε πρόσφατα πατέρας και με την προυπόθεση ότι ο coach του εξασφαλίζει ένα μπουκάλι Jack Daniels την ημέρα, μας κάνουν να βλέπουμε το μέλλον με αισιοδοξία.

CD: Rob Halford (Αγγλία) – Η γριά κότα έχει το ζουμί και στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να μην ο πολύπειρος παίκτης να μην μπορεί να βγάλει το ενενηντάλεπτο όπως παλιά, μπορεί όμως να δώσει πολύτιμες ανάσες όταν χρειαστεί και να βοηθήσει με την εμπειρία του. Χρήσιμη αλλαγή.

LW: Mille Petrozza (Γερμανία) – Ο συγκεκριμένος παίκτης θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στη βασική ενδεκάδα, καθώς τα riffs ξυράφια του αποτελούν φαρμακερές σέντρες. Ιδανικός για την περίπτωση που το παιχνίδι γίνει υπερβολικά σκληρό και αποσυντονιστεί ο Wead.

CM: Tom G. Warrior (Ελβετία) – Παίκτης με σκοτεινό παρελθόν και πολλές αμαρτίες, ψάχνει την εξιλέωση μέσω της ομάδας αυτής. Το ταλέντο του θεωρείται αναμφισβήτητο, όμως τα ψυχολογικά του προβλήματα τον έχουν οδηγήσει στον πάγκο. Είναι στο χέρι του να παλέψει με τους δαίμονές του και να διεκδικήσει με αξιώσεις θέση στην βασική ενδεκάδα.

FC: Nibbs Carter (Αγγλία) – Ο άνθρωπος που έδωσε στους SAXON μια γερή κλωτσιά στον κώλο όταν την χρειάζονταν, αποτελεί την χρυσή αλλαγή της ομάδας για την επιθετική γραμμή. Ενθουσιώδης και δυναμικός, μπορεί να παρασύρει την ομάδα στο ρυθμό του και να την οδηγήσει στη νίκη.

FC: Cederick Forsberg (Σουηδία) – O ηγέτης των BLAZON STONE, απόντως του παλαίμαχου Rolf Kasparek αποτελεί κι αυτός μια από τις νέες ελπίδες της ομάδας. Δείχνει να έχει ξεπεράσει τον μέντορα του και αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, στο επόμενο Μουντιάλ θα είναι σίγουρα βασικός.

Bonus. Cheerleaders και φανατικές οπαδοί της ομάδας, οι Βραζιλιάνες NERVOSA. Μακελειό και αλίμονο σε όποιον δύστυχο οπαδό αντίπαλης ομάδας βρεθεί απέναντί τους.

Καλό Μουντιάλ να έχουμε!

 

 

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΚΗΣ
It’s a heavy metal football world

Επιτέλους η τετραετία αναμονής φτάνει στο τέλος της και βρισκόμαστε στην τελική ευθεία, πριν ξεκινήσει το φετινό παγκόσμιο κύπελλο. Στιγμές με τηλεοράσεις στα μπαλκόνια, πίτσες και παγωμένες μπύρες να μας κρατούν συντροφιά και καφενειακές συζητήσεις, όπου φανερώνουν πόσο μεγάλοι προπονηταράδες είμαστε, θαυμάζοντας ταυτόχρονα παίκτες παγκόσμιας κλάσης να αγωνίζονται με τα χρώματα των Εθνικών τους ομάδων, είναι αυτές που περιμένει κάθε ποδοσφαιρόφιλος. Έτσι λοιπόν και εμείς αποφασίσαμε να βγάλουμε τον Guardiola που κρύβεται μέσα μας και να φτιάξουμε την δική μας ομάδα, που θα κάνει την Αργεντινή του Μαραντόνα να φαντάζει Θύελλα Ραφήνας, η οποία θα αποτελείται από αγαπημένες φιγούρες του heavy metal, αλλά με μοναδική προϋπόθεση, η εθνική τους ομάδα να συμμετέχει στο παγκόσμιο κύπελλο. Δείτε την ομάδα μας, μελετήστε την καλά και πάρτε τα τεφτέρια σας, κάντε τους υπολογισμούς σας και φτιάξτε μία αντίστοιχη ομάδα που θα κερδίσει την δική μας heavy metal Εθνική!

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Σάββας Κωφίδης

GK: Dani Filth (Αγγλία) – Και οι κοντοί έχουν ψυχή, λέω από το ξεκίνημα για να σας προλάβω! Μπορεί ο νόμος της αλάνας να θέλει τον χοντρό να κάθεται τέρμα και αυτός που φέρνει την μπάλα να είναι στην επίθεση, αλλά εδώ μιλάμε για άλλο επίπεδο μπάλας. Μπορεί ο καλός μας Dani να μην πήρε μπόι στην εφηβεία, αλλά πως νομίζετε ότι απέκτησε αυτή την ιδιαίτερη φωνή; Μα με το να φωνάζει στους ξυλοκόπους που είχε μπροστά του να γυρίσουν στην άμυνα. Γεμάτος ενέργεια, είναι η ιδανική περίπτωση για την θέση κάτω από τα δοκάρια, όπου θα εκτινάσσεται σαν αίλουρος και θα αποκρούει τα σουτ από εκεί που βολεύονται οι αράχνες! Στα τετ-α-τετ δε, μια τσιρίδα του αρκεί για να αποσυντονίσει το αντίπαλο σέντερ φορ!

CD: Schmier (Γερμανία) – Είσαι επιθετικός και βλέπεις απέναντι σου τον Schmier. Η πρώτη σου σκέψη είναι πως θα είναι αργός και εκεί κάπου, πριν κάνεις την προσπάθεια σου, έχεις ήδη μαζέψει τα κομμένα πόδια σου από το χορτάρι και έχεις φύγει άκλαυτος. Το “Mad butcher” από που βγήκε πιστεύετε; Μεγάλος χασάπης στο ερασιτεχνικό της Γερμανίας. Φόβος και τρόμος για τα γατουλίνια που θα πάνε να τον ντριπλάρουν. Δεν νομίζω πως θα ήταν πολλοί αυτοί που θα ρίσκαραν την ζωούλα τους απέναντι στο γερμανικό αυτό θωρηκτό!

CD: Chris Boltendahl (Γερμανία) – Ο Mad Butcher σφάζει και ο νεκροθάφτης σκάβει τους τάφους για να μην μείνει τίποτα στον αγωνιστικό χώρο. Ο τραγουδιστής των GRAVE DIGGER είναι ο «καθαριστής». Με την ταχύτητά του και με την γερμανική νοοτροπία που θέλει στο τέλος να κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί, είναι ο άνθρωπος που μηδενίζει την έννοια κινδύνου στην περιοχή της ομάδας μας. Σαφώς, την θέση του βασικού την κέρδισε και μετά την εκτέλεση του “Ελλάς” του Παπακωνσταντίνου. Ο δυναμισμός και η ένταση στην διασκευή αυτή, ήταν το μήνυμα για να βάλει το κεφάλι κάτω ο Παπασταθόπουλος για να δουλέψει και να γίνει ο αμυντικός που είναι σήμερα.

LB: King Diamond (Δανία) – Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τα μπακ πρέπει να οργώνουν τον ασβέστη. Να αποτελούν πηγή κινδύνου στις αντίπαλες άμυνες αλλά και να κρατούν τα μετόπισθεν με νύχια και με δόντια. Ο Kind Diamond την έχει τη θέση αυτή για πλάκα. Σε ηλικία που θα ζήλευε να παίζει μέχρι και ο Costacurta, ο μεγάλος Δανός, με τις επελάσεις του, σκορπάει τρόμο που μπροστά του η ιστορία της Abigail θυμίζει παραμύθι του Hans Christian Andersen.

RB: Adam “Nergal” Darski (Πολωνία) – Στην ηλικία των 41 ετών, ο Adam Michal Darski, θυμίζει Roberto Carlos στα 24! Αν και μιλάμε για εντελώς διαφορετικό σουλούπι, ο Πολωνός τραγουδιστής των BEHEMOTH, φοράει το make up του και καλύπτει πλήρως τη θέση του δεξιού μπακ, που δικαιωματικά ανήκει στο ζαρκάδι της Νορβηγίας Abbath.

DCM: Johan Hegg (Σουηδία) – Γίγαντας, Viking, κολόνα της ομάδας! Ο τραγουδιστής των AMON AMARTH ως άλλος πολέμαρχος, φωνάζει “shield wall” και οι αντίπαλοι πέφτουν επάνω στο κορμί του και εξαφανίζονται όπως τα κύματα που σκάνε επάνω σε έναν βράχο. Η συμμετοχή του βέβαια ήταν αμφίβολη μέχρι τελευταία στιγμή! Το πάθος του για γουρουνοπούλα και υδρόμελο δεν το είχε ούτε ο αείμνηστος Rabesatratana, που έκανε πλούσια τα σουβλατζίδικα της Νέας Φιλαδέλφειας.

AMC: Steve Harris (Αγγλία) – Αν και η φυσική του θέση δεν είναι αυτή, πρέπει ο ένας και μοναδικός αρχηγός να παίξει στην θέση του μαέστρου. Με την εμπειρία του αλλά και με τις μαγικές ασσίστ του, είναι ο άνθρωπος που οργανώνει όλο το παιχνίδι. Το 10 το καλό ανήκει δικαιωματικά στον Steve Harris, τον μεγαλύτερο μπαλαδόρο στο heavy metal. Και ενώ μπορεί να μην έχει το μαγικό πόδι του Βασιλάκη Τσιάρτα, δεν φοβάται να βουτήξει στις λάσπες για να μην χαλάσει η χωρίστρα!

LM: Rolf Kasparek (Γερμανία) – Αν δεν ήταν ο Kasparek και το πειρατικό του, η Εθνική μας όχι μόνο δεν θα κέρδιζε το Euro, αλλά δεν θα έβλεπε καν τελική φάση ομίλων μεγάλης οργάνωσης. Οι καλές σχέσεις του καπετάνιου με τον συμπατριώτη του Otto Rehaggel, ήταν αυτές που έκαναν τον Kasparek να μας δανείσει το πειρατικό του, για να κάνουμε την τρελή πορεία του 2004. Με αυτό το οπλοστάσιο, ο Kasparek είναι το πρώτο κανόνι της ομάδας από τα αριστερά, που σε συνεργασία με τον Kind Diamond που καλύπτει τα μετόπισθεν, κάνουν το δίδυμο Κασάπη-Σαβέφσκι να θυμίζει Τσουμάγκα-Γροντή.

RM: Ozzy Osbourne (Αγγλία) – Επιλογή με μεγάλο ρίσκο. Ίνδαλμα του Luis Suares, εξού και το συνήθειο του δεύτερου να δαγκώνει του αντίπαλους παίχτες. Φλερτάροντας με τις κόκκινες, ο Ozzy Osbourne είναι ο παίχτης με τα περισσότερα τρεξίματα στον αγωνιστικό χώρο. Όταν αποφασίσει να αφήσει τις νυχτερίδες ήσυχες, τους λαιμούς των αντιπάλων ανέπαφους και τα χάπια που κάνουν τον παλαίμαχο άσο να κυνηγάει τις γυναίκες των συμπαικτών του, είναι ο παιχταράς που θα ξεσηκώσει τα πλήθη με τις ενέργειες του. Παρανοϊκός (“Paranoid”) από την αρχή μέχρι το τέλος.

FC: Nick Holmes (Αγγλία) – Τρέχοντας αμέριμνος στα λιβάδια του Halifax, κάτω από τον σκοτεινό και βαρύ ουρανό της Αγγλίας, ο Nick Holmes εξελίχθηκε στον Peter Crouch της καρδιάς μας. Ένας βαρύς τραυματισμός χάλασε την μεταγραφή του στην Newcastle και από την απογοήτευση του έγραψε το “No hope in sight”. Τίποτα όμως δεν τελείωσε και εμείς του δίνουμε μία ακόμα ευκαιρία να δείξει ότι μπορεί να γίνει ο γκολεαδόρ της ομάδας.

FC: Max Cavalera (Βραζιλία) – Για τέλος άφησα τον άνθρωπο με τον αριθμό 11 στην πλάτη. Ο Max Cavalera έχει πάρει την φανέλα του βασικού σπίτι του. Το βαρύ αυτό σέντερ φορ, σε αντίθεση με τους συμπατριώτες του που έκαναν γκελάκια με πορτοκάλια στην παραλία της Copa Cabana, αυτός έκανε προπόνηση με τους ιθαγενείς μέσα στην ζούγκλα του Αμαζονίου, ντριπλάροντας από φίδια μέχρι μαϊμούδες! Τα σουτ που κάνει είναι πιο φονικά από το δάγκωμα των πιράνχα. Μια ματσόλα και έχει σκοτώσει όλες τις μπεκάτσες που πετούσαν αμέριμνες! Ο γάμος του καραγκιόζη διαλύθηκε μετά από την καραβολίδα του στο video clip του “Orgasmatron”.

Αναπληρωματικοί

CM: Biff Byford (Αγγλία) – Ο γερόλυκος Biff είναι ο μεγάλος σύμβουλος της ομάδας. Η παρουσία του στον πάγκο δίνει την απαραίτητη ηρεμία και εμπειρία. Στα λίγα λεπτά που θα περάσει στον αγωνιστικό χώρο, θα κερδίσει το χειροκρότημα και θα τρέξει λίγο, αλλά σαν τον άνεμο. “Ride like the wind” Biff, είναι το σύνθημα που ακούγεται από τις εξέδρες και αναγκάζει τον προπονητή να τον ρίξει στον αγώνα.

FC: Rob Halford (Αγγλία) – Ο Halford ξεκινάει στον πάγκο λόγω τραυματισμού. Ταξίδεψε στην Ρωσία φορώντας τα πέτσινα και τα δερμάτινα και με το που προσγειώθηκε η ομάδα συγκάηκε. Μόλις αναρρώσει, θα είναι ο άνθρωπος που θα πάρει την θέση του Nick Holmes στην περίπτωση που ο δεύτερος ξεκινήσει να φιλάει το χορτάρι επειδή το θεωρεί «ιερή γη».

GK: Joe Duplantier (Γαλλία) – Το παιδί αυτό αν δεν έβλεπε ιπτάμενες φάλαινες θα έπαιζε βασικό. Οι εμμονή του αυτή όμως τον αφήνει στον πάγκο για να συνέλθει. Όταν πάψει να βλέπει οράματα, ο coach πιστεύω θα δώσει τόπο στα νιάτα και θα δούμε θαύματα από αυτόν.

RW: Kai Hansen (Γερμανία) – Η τελευταία περιοδεία του με τους HELLOWEEN ήταν πολύ κουραστική. Ο πάγκος για τον Kai Hansen είναι μόνο για λίγο, ώστε να πάρει τις απαραίτητες ανάσες. Η χαρακτηριστική του ντρίπλα επάνω στην γραμμή, η τσιρίδα αλά “Ride the sky” όταν πανηγυρίζει και η θεική κόμμωση, που όσο και αν προσπαθεί να την μιμηθεί ο Neimar δεν τα καταφέρνει, συνθέτουν μία μορφή που απαγορεύεται να λείπει από την ομάδα.

FC: Fernando Ribeiro (Πορτογαλία) – Εκπρόσωπος της Πορτογαλίας, της καμπαρντίνας και των σεισμόπληκτων. Σταθερή και πολύχρονη αξία και ο άνθρωπος που ο Christiano Ronaldo οφείλει τα πάντα. Αν δεν ήταν ο Ribeiro να δείξει στον κάγκουρα άσο της Ρεαλ Μαδρίτης πως παίζεται το τόπι, o Ronaldo θα έβλεπε την Irina Shaik μόνο στα εξώφυλλα των περιοδικών.

DCM: Mille Petrozza (Γερμανία) – Ο Mille έχει φάει πάγκο λόγω πειθαρχικών παραπτωμάτων. Η τάση του για βία, έχει σφυρηλατήσει ένα αμυντικό χαφ τρομερό, αλλά με έφεση με τάκλιν στην καρωτίδα. Το πρόβλημα στην περίπτωση του είναι ότι το ευχαριστιέται! Τέτοιο κλαδευτήρι δεν μπόρεσε να βγάλει ποτέ το τσικό της St. Pauli.

CD: Mikael Stanne (Σουηδία) – Παίχτης εργαλείο αλλά χρίζει ειδικής φροντίδας και περιποίησης. Δεν δέχεται να παίξει χωρίς το αγαπημένο του μαύρο πουκάμισο, με αποτέλεσμα στους μεσημεριανούς αγώνες να κοκκινίζει πιο πολύ από τον Ομπράντοβιτς και να παθαίνει θερμοπληξία πριν το ημίχρονο.

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Jens Bogren (Σουηδία) – Ο σύγχρονος guru της παραγ… εμ προπονητικής! Σκ@τ@ πιάνει, χρυσός γίνεται. Έχει φτιάξει την καριέρα σε πολλούς παίχτες και όλες οι ομάδες του παίζουν συμπαγές και καλογυαλισμένο ποδόσφαιρο. Αν και αφήνει ελεύθερους τους παίχτες του να δημιουργήσουν, επεμβαίνει εκεί που πρέπει για να βελτιώσει τη λειτουργία της ομάδας. Αγαπημένο σύστημα το 4-3-3.

GK: Dirk Verbeuren (Βέλγιο) – Εγγύηση στα μετόπισθεν. Αποπνέει εμπιστοσύνη στην άμυνα με την σταθερότητα στο παίξιμό του, την οποία και κατευθύνει με μαεστρία. Έχει εκπληκτικά αντανακλαστικά και είναι ικανός για την πιο τρελή απόκρουση, γεγονός που του έχει χαρίσει το προσωνύμιο «το χταπόδι». Η πρόσφατη μεταγραφή του στους MEGADETH ανέβασε κατακόρυφα τις μετοχές του στο «ποδοσφαιρικό» χρηματιστήριο.

CD: Steve Harris (Αγγλία) – Ο εμβληματικός αρχηγός αυτής της ομάδας. Αγωνίζεται στη θέση του κόφτη (λίμπερο) και από αυτόν ξεκινάει το δημιουργικό παιχνίδι της ομάδας, καθώς αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ άμυνας και κέντρου. Ειδικότητά του η κάθετη πάσα που διασχίζει όλη την αντίπαλη άμυνα, βγάζοντας τον επιθετικό της ομάδας σε προφανή θέση για γκολ. Στη διάρκεια της καριέρας του έχει κάνει άπειρες φορές μάγκες τους συμπαίκτες του με τις συνθέσεις του. Αν και στη δύση της καριέρας του, είναι ποιοτικός σαν το παλιό καλό κρασί. Τιμάει το κοντό παντελονάκι που φοράει όλα αυτά τα χρόνια στα παιχνίδια-συναυλίες της ομάδας του. Φήμες ότι δίνει «χαρτάκι» στον προπονητή, πριν από κάθε ματς, κρίνονται ως αναληθείς.

CD: Johan Hegg (Σουηδία) – Κλασικό δείγμα «ξυλοκόπου» Σκανδιναβού αμυντικού. Ψηλός, ογκώδης και πολύ δυνατός, είναι απροσπέλαστος στο ψηλό παιχνίδι και αποτελεί φόβητρο για τους αντιπάλους, τους οποίους καταπίνει σαν τις μπύρες με τις οποίες γεμίζει το κέρας που έχει στη ζώνη του! Σήμα κατατεθέν τα ουρλιαχτά του μετά από κάθε επιτυχημένη επέμβαση, με τις οποίες παγώνει το αίμα των αντιπάλων του, δείχνοντας έτσι την Viking καταγωγή του.

RB: Marcus Grosskopf (Γερμανία) – Κλασικό «τρεχαντήρι» που τρέχει ασταμάτητα πάνω-κάτω, οργώνοντας τη δεξιά πλευρά. Δεν είναι και ο καλύτερος παίχτης τεχνικά, αλλά δε θα τον χαρακτήριζες και «ξυλοκόπο». Όμως ότι χάνει σε τεχνική το κερδίζει σε επιμονή και χαρακτήρα. Είναι η ψυχή της ομάδας, ο παίχτης που με ένα του αστείο θα ανεβάσει το ηθικό της ομάδας. Είναι γενικά αμυντικογενές μπακ και βοηθάει κλείνοντας τρύπες στην άμυνα. Και όταν τα πράγματα ζορίσουν και αρχίσουν να πέφτουν κάποιες ψιλές, είναι ο άνθρωπος που θα μπει στη μέση για να λύσει την παρεξήγηση μεταξύ συμπαιχτών ή και αντιπάλων.

LB: Kiko Loureiro (Βραζιλία) – Είναι το κλασικό βραζιλιάνικο αριστερό μπακ που βγαίνει μπροστά και ξεχνάει να γυρίσει πίσω. Είναι πολύ καλός ντριμπλαδόρος και του αρέσει να περνάει τους πάντες ντριμπλάροντας από τα αριστερά, τόσο πολύ που πολλές φορές βγαίνει άουτ με τη μπάλα στα πόδια. Του αρέσει να παίζει 1-2 με τους συμπαίκτες του, ιδιαίτερα στα solo του, και να βγάζει σέντρες-ξυράφι στους επιθετικούς μέσα στη μεγάλη περιοχή. Δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την ομάδα ιδιαίτερα μετά τη μεταγραφή του στους MEGADETH.

DMC: Leif Edling (Σουηδία) – Ογκόλιθος (σαν τα riff των CANDLEMASS) στη μεσαία γραμμή, αποτελεί απροσπέλαστο τείχος για τους επιθετικούς της αντίπαλης ομάδας. Αν και αμυντικογενής παίχτης, δεν στερείται δημιουργικότητας, βοηθώντας αρκετές φορές  στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας του. Ειδικότητά του είναι να κατεβάζει το tempo της ομάδας του, όταν απαιτείται για να διατηρηθεί ένα θετικό doom αποτέλεσμα.

CM: Kai Hansen (Γερμανία) – Ο ορισμός του box to box μέσου. Δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή με το παίξιμό του και έχει επηρεάσει όσο λίγοι άλλοι τους παίχτες, Γερμανούς και μη, που παίζουν σε αυτή τη θέση. Εξαιρετικός δημιουργός και με έφεση στο σκοράρισμα, για αυτό και ο προπονητής του ζητάει από αυτόν να πατάει συχνά στην αντίπαλη περιοχή. Ειδικότητά του τα σουτ-τσιρίδες έξω από την περιοχή.

AMC: Yngwie Malmsteen (Σουηδία) – Ο Βασίλης Τσ(ι)άρτας της Σουηδίας! Εγωκεντρικός και φλύαρος όσο δεν πάει, αλλά ξέρει καντάρια μπάλα. Όντας μεγάλος βιρτουόζος της στρογγυλής θεάς, αποτελεί συνεχή κίνδυνο για την αντίπαλη άμυνα και με μια περίτεχνη ενέργειά του μπορεί να αλλάξει τη ροή του αγώνα. Είναι σπεσιαλίστας στην εκτέλεση φάουλ και αναλαμβάνει με το έτσι θέλω όλα τα στημένα της ομάδας του, ακόμα και όταν η εντολή του προπονητή του είναι διαφορετική. Μεγάλες αδυναμίες του η άμυνα και οι δηλώσεις. Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς Yngwie μου.

RW: Andre Olbrich (Γερμανία) – Πολύ καλός τεχνίτης με τη μπάλα στα πόδια. Του αρέσει η μπάλα να περνάει από την πλευρά του και ενώ θέλει να ελέγχει διαρκώς το παιχνίδι και το tempo της ομάδας του, φτιάχνει συνέχεια ευκαιρίες για τους επιθετικούς. Αν και δεν είναι εξαιρετικά γρήγορος, η τεχνική του τον βοηθάει να ξεπεράσει τους αντιπάλους του και να μαγεύει τα πλήθη με το παίξιμό του, το οποίο έχει γίνει αφορμή να γίνει τραγούδι στα χείλη πολλών οπαδών ανά την υφήλιο.

LW: King Diamond (Δανία) – Προσδίδει πολυφωνία στην επίθεση της ομάδας. Όπως προσαρμόζει τη φωνή του, ανάλογα με το χαρακτήρα που υποδύεται, έτσι προσαρμόζει και το παιχνίδι του ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας. Έτσι είτε θα βγει αριστερά στο κόρνερ για να τροφοδοτήσει τους συμπαίκτες του, είτε θα κόψει προς το κέντρο, είτε θα παίξει σαν δεύτερος επιθετικός στο πλευρό του φουνταριστού της ομάδας. Τα κάνει όλα και συμφέρει. Είναι πολυεργαλείο στα χέρια κάθε προπονητή.

FC: Bruce Dickinson (Αγγλία) – Όσο μπόι του λείπει, το αναπληρώνει σε ταχύτητα οξυδέρκεια και θράσος. Αεικίνητος μέσα στο γήπεδο, όσο και πάνω στη σκηνή, αναστατώνει την αντίπαλη άμυνα και φορτώνει την εστία με γκολ χάρη στα εκπληκτικά τελειώματά του. Θεωρείται ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στη θέση του και πολλοί έχουν χρηστεί κατά καιρούς σαν διάδοχοί του, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Με αυτόν στη σύνθεσή της η ομάδα απογειώνεται και διεκδικεί στα ίσια τον παγκόσμιο τίτλο, κάτι που είναι περισσότερο από εμφανές κατά την απουσία του.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ:
GK: Martin Lopez (Ουρουγουάη) – Παίχτης μεγάλης κλάσης, με εξαιρετικό προσόν να αλλάζει το tempo της ομάδας του και να την κατευθύνει. Θα μπορούσε να κάνει πολύ μεγάλη καριέρα, αλλά επηρεάζεται εύκολα από μια άσχημη ημέρα, με αποτέλεσμα να μην έχει σταθερότητα στην απόδοσή του. Είναι ικανός για την πιο δύσκολη απόκρουση, αλλά και να φάει το πιο φτηνό γκολ.

CD: Edu Falaschi (Βραζιλία) – Είναι οπαδός του δόγματος «περνάει η μπάλα ή ο παίχτης» και άρχοντας του trash talking. Ο προπονητής του τον χρησιμοποιεί σε ειδικές καταστάσεις, όταν θέλει να εκνευρίσει και να εξαφανίσει τον αντίπαλο επιθετικό και όταν θέλει να κάνει μπάχαλο το ματς, για να καταστρέψει το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας. Δεν αντιδρά καλά στην κακή κριτική, κάτι που τον έχει φέρει σε ρήξη με τους οπαδούς της ομάδας, τους οποίους και τους έχει «στολίσει» ουκ ολίγες φορές.

DCM: Max Cavalera (Βραζιλία) – Πολύ έμπειρος παίχτης. Είναι ο λόγος που πολλοί βραζιλιάνοι μουσικοί βγάζουν τα προς το ζην, καθώς έβαλε τη Βραζιλία στον metal μουσικό χάρτη. Ξέρει να ελέγχει τέλεια τον ρυθμό του παιχνιδιού και με την εμπειρία του μπορεί να αποσοβήσει επικίνδυνες καταστάσεις για την άμυνά και βρει μοναδικές ευκαιρίες για αντεπίθεση. Είναι πολύ καλός στις συνεργασίες του με τους συμπαίκτες του και ξέρει να παίρνει το καλύτερο από τον καθένα τους.

CM: Greg Mackintosh (Αγγλία) – Αριστεροπόδαρος κεντρικός μέσος που κρατάει τη θέση του στο κέντρο χωρίς να βγαίνει πολύ μπροστά στην επίθεση, ανακόπτοντας τυχόν αντεπιθέσεις. Έχει την ικανότητα να δημιουργεί ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις στα αντίπαλα καρέ, τροφοδοτώντας τους συμπαίχτες του με πιασιάρικες πάσες, όπως και τα riff που συνθέτει. Αν και στην πορεία της καριέρας του είχε μετατραπεί σε φαντεζί και light παίχτη, τον τελευταίο καιρό έχει ξαναπροσθέσει μια επιθετικότητα στο παιχνίδι του, κάτι που τον έχει βοηθήσει να βρει τη χαμένη φόρμα του.

AMC: Tobias Sammet (Γερμανία) – Πολύ καλός δημιουργικά και εκτελεστικά, έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του τα τελευταία χρόνια. Έχει τρομερή φαντασία και του αρέσει να μοιράζει το παιχνίδι, αλλά δε θα διστάσει να πάρει πρωτοβουλίες αν βρει ανοιχτό χώρο. Γνωστός για το ιδιότυπο χιούμορ του, είναι ιδιαίτερα παραγωγικός τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα με την εθνική του ομάδα όπου και έχει πιο σταθερή απόδοση. Το στοίχημά του είναι να μπορέσει να αντέξει για πολύ καιρό ακόμα σε ρυθμούς πρωταθλητισμού.

RW: Michael Poulsen (Δανία) –Εξαιρετικός στο να μαγεύει τα πλήθη με τη μπάλα στα πόδια. Χορεύει τους αντιπάλους σε ρυθμούς ροκαμπίλι και γίνεται επιθετικός εκεί που δε το περιμένεις, σκοράροντας ακατάπαυστα. Είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους συναδέλφους του και σύντομα, αν συνεχίσει έτσι, αναμένεται να πάρει τη φανέλα του βασικού στο σπίτι του.

FC: Michael Kiske (Γερμανία) – Βρίσκεται πλέον στη δύση της καριέρας του. Η φυσική του κατάσταση και η φωνή του, δε του επιτρέπουν να αγωνιστεί για πολλά λεπτά και έτσι ξεκινάει κάθε παιχνίδι από τον πάγκο. Η ποιότητά του όμως είναι αναμφισβήτητη και έτσι στα λίγα λεπτά που θα αγωνιστεί θα κάνει τη διαφορά, οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη και τους οπαδούς να θυμηθούν τα κατορθώματά του όταν ήταν στο απόγειο της καριέρας του. Δεν έχει χάσει την ικανότητά του να ματώνει τα αντίπαλα δίχτυα και όποτε τον χρειαστεί η ομάδα του το επιτυγχάνει, δείχνοντας ότι το κάνει καλύτερα από τους επίδοξους μιμητές του.