Πολλά έχουν αλλάξει από το 1995 που σχηματίστηκαν ως φυσική συνέχεια των παλιών CRADLE OF FILTH, έχοντας στις τάξεις τους τον μπασίστα τους Jon Kennedy, που εκτέλεσε χρέη τραγουδιστή στο πρώτο τους EP και full length album τους.
Με καινούριο τραγουδιστή, τον Joe Stamps, οι Άγγλοι κυκλοφορούν αισίως το έκτο τους full length album και έρχονται να μας υπενθυμίσουν πόσο της «μόδας» ήταν στα late 90s το στυλ των CRADLE OF FILTH. Όλα τα standards του τότε ήχου της, εμπορικά, μεγαλύτερης black metal μπάντας όλων των εποχών είναι εδώ: Από τις ατμόσφαιρες, τα χαρακτηριστικά τσιριχτά φωνητικά που οι κακεντρεχείς τα ταμπελοποίησαν ως «Duffy duck» μέχρι ακόμα και την τότε τραγουδίστρια τους έχουν στις τάξεις τους (Sarah Jezebel Deva).
Σε καμμία περίπτωση δε θα μπορούσαν να σας πείσουν για την ειλικρίνεια των προθέσεων τους, μιας και μιλάμε για μια συνταγή παγιωμένη και συγκεκριμένη. Μόνο που πλέον το target group τους έχει μειωθεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και στην τελευταία τους προσπάθεια οι CRADLE OF FILTH ίσα ίσα που κέρδισαν μια παραπάνω ακρόαση από τους παλιούς οπαδούς τους. Τολμώ, όμως, να πω ότι αν κυκλοφορούσαν αυτές εδώ οι συνθέσεις από τους CRADLE OF FILTH θα είχαν δεχτεί πολύ καλύτερης αντιμετώπισης απ’ό,τι οι δικές τους. Είναι απλές στη δομή τους και στοχευμένες για να ακουστούν από τη συνομοταξία των metalheads που «από black metal ακούω DIMMU BORGIR και CRADLE OF FILTH». Πιο σαφές παράδειγμα από το “Whispers of the mountain Ossuary” με τις κοφτές heavy ρυθμικές κιθάρες, δεν νομίζω να υπάρχει!
Αξίζουν τη προσοχή σας; Σίγουρα ναι, αν ανήκετε στη συνομοταξία που προανέφερα ή είστε fan των CRADLE OF FILTH! Οι υπόλοιποι απλώς προσπεράστε τους, γιατί μάλλον θα βρεθείτε στη δύσκολη θέση που βρέθηκα εγώ: Να εθιστείτε από την «πλαστική» τους ηχητική ολοένα και περισσότερο, με κίνδυνο να ψάχνεστε μήπως ξαφνικά σας άλλαξαν τα γούστα σας…
7/10
Λευτέρης Τσουρέας
