Me: Τελικά, το “Load” και το “Reload” δεν είναι κακοί δίσκοι.
Real Me: Ναι…είναι δισκάρες! Πως λέμε, “Master of Puppets” και “Justice…”… Ένα τέτοιο πράγμα. Άσε μας, μωρέ!
Me: Καλά, δεν σου είπα ότι ειναι και αριστουργήματα αλλά θεωρώ ότι ειδικά το “Load” άφησε πίσω του κομματάρες.
Real Me: “Hero of the day”, “Mama said”, “The outlaw torn” και δεν συμμαζεύεται… Τι να σου πω!
Me: Πήγες και διάλεξες ίσως τις πιο αδύναμες στιγμές. Ωστόσο έχει μέσα κομματάρες και το ξέρεις….“Bleeding me”, “Ain’t my bitch”, “2×4” κ.α.
Real Me: Ακούγονται αλλά όταν έχεις πίσω σου 5 αριστουργήματα αυτό μοιάζει σα να σου έχουν σερβίρει για κυρίως πιάτο σταβλίσια μπριζόλα και σου φέρνουν μετά για επιδόρπιο κάτι κουλουράκια που δίνουν στις καφετέριες… Αυτά με την κανέλα.
Me: Υπερβολές…άσε που αυτά τα κουλουράκια μου αρέσουν. Όπως και να έχει, τότε όλοι μας –και δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω- τους είχαμε κράξει γιατί είχαν κουρευτεί, είχαν βαφτεί, είχαν αλλάξει τρόπο ντυσίματος…
Real Me: Μάλλον ψηφίζεις Σύριζα, έ; Δεν εξηγείται αλλιώς! Μεγάλε… Το όνομα του συγκροτήματος είναι METALLICA και όχι OASIS! Και αυτό το video-clip του “Until it sleeps” με την ψευδο-gothic αισθητική, τι ήταν πάλι; Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Lars Ulrich από το Heavy Metal;
Me: Θυμάσαι και εσύ πολύ καλά εκείνη την εποχή…ήταν πολύ περίεργα τα πράγματα, με το grunge να κυριαρχεί και το industrial να κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα. Και αν εξαιρέσεις τους PANTERA & τους METALLICA, τα πράγματα στην Αμερική δεν πήγαιναν καθόλου καλά για το metal.
Real Me: Ναι, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ξεπουλάμε τα πάντα για να διατηρηθούμε στην επικαιρότητα και να γίνουμε τρέντουλες.
Me: Τώρα θα σε ρωτήσω κάτι και θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά. Δεν σου αρέσει το “Load”; Ξέχνα ρούχα, εμφάνιση και τα σχετικά…
Real Me: Τώρα μου αρέσει περισσότερο από τότε. Ίσως μεγάλωσα και δεν έχω τα σκαλώματα που είχα παλιότερα. Αυτό δε σημαίνει ότι συγκρίνεται με τα 5 προηγούμενα.
Me: Μαζί σου… Αλλά σου αρέσει. Σωστά;
Real Me: Ναι, μωρέ. Καλό είναι.
Me: Όχι καλό… Πολύ καλό.
Real Me: Άντε…πολύ καλό. Ωστόσο, το “Reload” δεν ακούγεται και πάνω σε αυτό δεν ακούω κουβέντα. Δεν έχω αλλάξει γνώμη γι’ αυτό όλα αυτά τα χρόνια.
Me: Η αλήθεια είναι ότι ούτε εμένα μου αρέσει τόσο πολύ…
Real Me: Τόσο πολύ…; Μήπως εννοείς, καθόλου; Τι να σου αρέσει, μωρέ; “Carpe diem baby”, “Prince charming”, “Fixxxer”. Σίγουρα μας δούλευαν τότε… Δεν εξηγείται αλλιώς!
Me: Τα παιδιά είχαν έμπνευση και είχαν να βγάλουν χρόνια studio άλμπουμ και έτσι έγραψαν πολλά κομμάτια για τα sessions του “Load/Reload”. Λογικό είναι να υπάρχουν και κακές στιγμές.
Real Me: Είχαν έμπνευση..; Τύφλα να έχει το “Powerslave” και το “Defenders of the faith”.
Me: Πάλι συγκρίνεις ανόμοια πράγματα… Δεν πειράζει. Σε έχω μάθει. Για την περιοδεία που ακολούθησε δεν μας λες τίποτα. Ούτε για την τρομερή βιντεοκασέτα που κυκλοφόρησε με το απίστευτο live!
Real Me: Δεν έχω να πω τίποτα… Στα live οι METALLICA είναι μακράν το κορυφαίο metal συγκρότημα όσον αφορά την απόδοση και τη συνολική παρουσία τους πάνω στη σκηνή. Δεν το συζητάμε!
Me: Έτσι μπράβο. Και ξέρω ότι για έναν πολύ άρρωστο λόγο είσαι και μεγάλος fan του Ulrich. Να το κοιτάξεις αυτό.
Real Me: Άσε μας ρε! Όλοι την πέφτετε στο Δανό! Όταν βγήκε το “Justice…” δεν είδα κανένα να παραπονιέται για τον τρόπο που έπαιζε τύμπανα, ούτε σας πείραξε το headbanging στο ρυθμό του “Sad but true” και του “Enter sandman”.
Me: Στα δύο τελευταία δώσε και κάνα credit στον Bob Rock και την αψεγάδιαστη παραγωγή του. Πρέπει να είσαι ένα από τα 64 άτομα (σύμφωνα με έρευνα) που γουστάρουν τον τρόπο που παίζει τύμπανα ο Lars.
Real Me: Ναι… Και πάντα θα τον γουστάρω. Ξεφύγαμε όμως… Να σε ρωτήσω κάτι εγώ τώρα. Πιστεύεις οι ίδιοι οι METALLICA γουστάρουν αυτά τα δύο άλμπουμ;
Me: Καλή ερώτηση. Νομίζω πως ναι… Ειδικά ο Lars και ο James. Απλώς είναι αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να δίνουν βάση σε άλλα κομμάτια στις συναυλίες τους και να αφήνουν στην άκρη το “Load” & το “Reload”. Αν και πάντα τιμούν κάτι “Fuel”, “The memory remains”, “Bleeding me” κτλ. Ωστόσο, ήταν μία περίοδος όπου μπόρεσαν να εξωτερικεύσουν πολλά συναισθήματα και να βγουν αλώβητοι.
Real Me: Έ, όχι και αλώβητοι. Λίγο μετά έφυγε ο Jason ενώ και ο James πάλευε με τους δαίμονές του που παρά λίγο να οδηγήσουν στη διάλυση.
Me: Αυτό είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα και δεν οφείλεται στα “Load/Reload”…τουλάχιστον όχι μόνο εκεί.
Real Me: Άντε να σου κάνω και την κλασική ερώτηση…. Πιστεύεις ότι θα έβγαιναν αυτοί οι 2 δίσκοι αν ζούσε ο Cliff;
Me: 100% ναι! Αυτό πιστεύω! Ο τύπος ήταν τίγκα στη μελωδία και μέσα στην όλη αισθητική των 70’s και των ετερόκλητων ακουσμάτων. Όταν στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 δεν νοούνταν να παίζεις metal και να έχεις τέτοιο ντύσιμο, ο Cliff πήγαινε κόντρα στο ρεύμα. Είμαι σίγουρος ότι όχι μόνο θα έβγαιναν αυτοί οι δύο δίσκοι αλλά πιθανότατα θα ήταν και ακόμη καλύτεροι. Ειδικά το “Reload”.
Real Me: Μη μου πεις ότι θα γούσταρε και το “St. Anger”;
Me: Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας εκεί έξω που γουστάρει το “St. Anger”…για πολλούς λόγους που δεν είναι επί του παρόντος.
Real Me: Λες να πάω να ακούσω το “Load”;
Me: Εμ, είδες; Ξαναέρχεσαι στα λόγια μου.
Real Me: Άσε, πάω να ακούσω το “Ride the lightning” και βλέπουμε.
Me: Καλά, πήγαινε βάλε και τα δύο… Δεν χάθηκε ο κόσμος. Το “St. Anger” μη βάλεις μόνο!
Real Me: Δεν τρελάθηκα… Δεν βάζω καλύτερα το “Nostradamus” των PRIEST; Ίδια σαβούρα είναι!
Me: Για PRIEST τα λέμε άλλη φορά…
Σάκης Νίκας
