Me: Άντε…πότε θα ανοίξουν επιτέλους;
Real Me: Τι κάνεις, ρε ταλαίπωρε, έξω από το δισκάδικο στις 9 το πρωί;
Me: Φίλε, είναι Σάββατο και όπως ξέρεις είναι τελετουργικό για μένα εδώ και δεκαετίες η πρωινή βόλτα στα δισκάδικα.
Real Me: Μωρέ ναι, μαζί σου αλλά άσε τους ανθρώπους πρώτα να πιουν μία γουλιά καφέ. Τώρα που το σκέφτομαι, πάμε να πιούμε έναν καφέ μαζί και πηγαίνεις στις 10 για δίσκους. Εκεί θα είναι…δεν φεύγουν.
Me: Άντε πάμε.
Real Me: Τι θα πάρεις σήμερα;
Me: Δεν τα ξέρεις… Κάτι επανεκδόσεις από άγνωστα hard rock συγκροτήματα των 80s.
Real Me: Ωχ κατάλαβα…πάλι make-up, κραγιόν, κολλάν, λακ και άγιος ο Θεός!
Me: Τώρα τι να σου εξηγώ εσένα που ποτέ δεν έχεις ακούσει τίποτα και κρίνεις από την εμφάνιση και μόνο.
Real Me: Ποια εμφάνιση μωρέ; Που δεν ξεχωρίζεις αν είναι άντρες ή γυναίκες!
Me: Λέγε τα δικά σου. Η μουσική μετράει, φιλαράκι… Και δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που οι αγαπημένοι σου PARADOX ή οι EXHORDER απασχόλησαν σοβαρά πάνω από 100 νοματαίους…σε όλο τον κόσμο!
Real Me: Έτσι είναι το thrash, μεγάλε… Για λίγους και εκλεκτούς!
Me: Εκλεκτός είναι μόνο ο πατσάς που έλεγε και ο Φέρμας στον «Πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη». Όπως και να έχει για μία ολόκληρη δεκαετία το hard rock κυριαρχούσε στον κόσμο, πουλούσε εκατομμύρια δίσκους και το κυριότερο άφησε πίσω του κλασικά τραγούδια που ακόμη παίζονται στο ραδιόφωνο και στα clubs.
Real Me: Μέχρι που ήρθε το grunge και σε μία νύχτα άλλαξαν τα πάντα… Εξαφανίστηκε η αγαπημένη σου μουσική.
Me: Ναι…εξαφανίστηκε μιας αλλά όχι δια παντός. Και το ξέρεις!
Real Me: Η ουσία είναι ότι από τότε που βγήκε το “Nevermind” όλοι πέταξαν τις λακ και άρχισαν να ασχολούνται με σοβαρά ζητήματα που απασχολούσαν τη νεολαία τότε!
Me: Κατ’ αρχάς, να σου πω ότι τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Είσαι πιο μικρός και δεν τα έζησες…λογικό είναι να μην ξέρεις τι παίχτηκε. Θα στα εξηγήσω όμως. Κατά δεύτερον, ποια σοβαρά θέματα, ρε συ…; Μέσα στη μαυρίλα και στην καταχνιά ήταν όλοι σε σημείο τέτοιο που μία ταινία του Αγγελόπουλου σου φαινόταν σα να έβλεπες πρωινάδικο με τη Μενεγάκη!
Real Me: Και τι ήθελες ρε συ; Να μιλάνε συνέχεια για γκόμενες και πάρτυ; Τα βαρέθηκαν όλοι αυτά!
Me: Φίλε, εξαρταται τι ζητάς από τη μουσική και πως αντιμετωπίζεις τη ζωή. Αυτό που ξέρω είναι ότι και στα δύο κινήματα υπήρχαν καλά και κακά συγκροτήματα. Και ξέρεις ότι δεν έχω παρωπίδες και δεν ακούω τίποτα άλλο πέρα από hard rock. Έχεις έρθει σπίτι μου και έχεις δει ότι έχω π.χ. PEARL JAM, ALICE IN CHAINS, STONE TEMPLE PILOTS, TAD…μέχρι και GRUNTRUCK!
Real Me: To ξέρω… Δεν μπορώ να σου πω κάτι γι’ αυτό.
Me: Αυτό έλειπε. Ας ξαναγυρίσουμε όμως στη γνωστή καραμέλα ότι το grunge σκότωσε το hard rock…
Real Me: Δεν είναι έτσι δηλαδή…;
Me: Όχι ακριβώς. Ναι, πράγματι το MTV σταμάτησε να παίζει σχεδόν εν ριπή οφθαλμού video clips από WARRANT, CRUE, POISON κτλ. και εκεί που έβλεπαν τα ματάκια μας την Tawny Kitaen στο “Here I Go Again” και την Bobbie Brown στο “Cherry Pie” βλέπαμε τον κυρ Θόδωρο Cobain με τη ζακέτα από τη λαική και τον μπαρμπα-Μανώλη Weiland με την κουνιστή καρέκλα λες και ήταν σε καμία φυτεία στη Νέα Ορλεάνη.
Real Me: χαχαχαχα…από φυτεία άλλο τίποτα οι συγκεκριμένοι πάντως!
Me: Μωρέ, δεν με νοιάζει τι έκαναν στην προσωπική τους ζωή. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος σταμάτησε να διασκεδάζει ή μάλλον να βλέπει τη μουσική σαν μία απόδραση από τη σκληρή πραγματικότητα και τη ρουτίνα.
Real Me: Είναι αυτό που είπες…ζητούσε πλέον άλλα πράγματα ο κόσμος.
Me: Εσύ το είπες αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Σου είπα πριν ότι σχεδόν σε μία νύχτα το MTV σταμάτησε να παίζει hard rock. Μη φανταστείς ότι οι κοστουμάτοι στις δισκογραφικές δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτό. Αυτοί κινούσαν τα νήματα και έπαιρναν τις αποφάσεις. Εκείνοι ήταν που αποφάσισαν ότι το hard rock έπρεπε να πεθάνει και ότι το grunge θα ήταν ο επόμενος βασιλιάς.
Real Me: Βέβαια, πρέπει να παραδεχτείς ότι και πολλά συγκροτήματα είχαν γίνει τυποποιημένα για να μη σου πω ότι ήταν κατασκευασμένα από τις εταιρείες οι οποίες έβλεπαν εύκολο χρήμα λόγω εμφάνισης χωρίς να υπάρχει από πίσω η ανάλογη ποιότητα.
Me: Σωστό αυτό αλλά ούτως ή άλλως δεν υπάρχει κίνημα στην ιστορία της μουσικής που να έβγαλε μόνο ποιοτικά σχήματα. Ωστόσο, η ειδοποιός διαφορά με την Αμερική της δεκαετίας του ‘80 ήταν ότι μπορεί να μην ήταν όλοι π.χ. GUNS, JOVI ή LEPPARD αλλά έβγαζαν έναν αυθεντικό αέρα που σήμερα απλούστατα δεν υπάρχει.
Real Me: Να μην αναφέρω καν Σουηδία στην κουβέντα του σήμερα, έτσι;
Me: Δεν ασχολούμαι με hard rock από τα Lidl και το ξέρεις. Βέβαια, δεν είναι όλοι έτσι για να μην μαζοποιούμε κιόλας. Στο θέμα μας όμως…πέρα από τις εταιρείες και την υποβάθμιση της ποιότητας των συγκροτημάτων, ένας άλλος πολύ σοβαρός λόγος ήταν ότι και τα ίδια τα μεγάλα συγκροτήματα δεν κυκλοφορούσαν στα early 90s δίσκους ανάλογου επιπέδου με τα αντίστοιχα των 80ς. Μα και πέρα από το grunge, αναδεικνυόταν εμπορικά τότε το thrash και το πιο ακραίο metal (π.χ. PANTERA) ενώ και το όλο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής δεν ευνοούσε πια την…rock n’ roll all night, party everyday ατμόσφαιρα με την δραματική αλλαγή στο οικονομικό κλίμα ειδικά στην Αμερική.
Real Me: Ναι, αυτό είναι αλήθεια.
Me: Επίσης, κάτι εξίσου σημαντικό είναι ότι ο έφηβος π.χ. του 1983 είχε πλέον μεγαλώσει και στα 90s δεν ήθελε πια να…νιώσει τη φασαρία ή να του μιλήσει βρώμικα κάποια γκόμενα. Είχαν αλλάξει τα ενδιαφέροντα και οι υποχρεώσεις του με αποτέλεσμα μουσικά να μην τον καλύπτουν ενδεχομένως οι POISON οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν καλύπτονταν και οι ίδιοι με τη μουσική τους το 1993.
Real Me: Τελικά, το grunge σκότωσε το hard rock ή όχι;
Me: Αυτό που έκανε το grunge είναι να αλλάξει δραστικά το μουσικό τοπίο αλλά δεν ήταν ο Cobain και το “Smells like teen spirit” εκείνο που έσβησε το hard rock από το χάρτη. Μην ξεχνάς άλλωστε ότι αρκετούς μήνες μετά την κυκλοφορία του “Nevermind” και του “Ten” οι DEF LEPPARD, οι BON JOVI, οι SLAUGHTER και άλλοι πολλοί έκαναν πολυπλατινένιους δίσκους ενώ φυσικά υπήρχαν και οι GUNS N’ RΟSES που τα είχαν ισοπεδώσει όλα μαζί με τους METALLICA, βέβαια…
Real Me: Ναι αλλά το τέλος ερχόταν…
Me: Έβλεπες παντού την αλλαγή στο κλίμα… Sτα περιοδικά, στην τηλεόραση, στη μόδα. Αλλά η αλήθεια βρίσκεται σε όλους τους παραπάνω λόγους. Πίσω από τον επιφανειακό θάνατο του hard rock από το grunge, κρύβονταν πιο πολύπλοκα κίνητρα δισκογραφικών εταιρειών, η τυποποίηση του προιόντος, η συνθετική φθορά των ναυαρχίδων του hard rock και φυσικά η αλλαγή του κοινωνικού κλίματος.
Real Me: Μην ξεχνάς και αυτό που είπες…άλλαζε και το ακροατήριο…άλλαζαν τα ενδιαφέροντα του.
Me: Ναι… Kαι κάτι ακόμη. Άλλαζαν και τα ενδιαφέροντα των ίδιων των συγκροτημάτων. Δες πόσο άλλαξαν στα 90s μπάντες όπως οι BON JOVI, DEF LEPPARD, WINGER, POISON, MOTLEY CRUE, WARRANT…οι ίδιοι οι δημιουργοί τους είχαν μεγαλώσει, είχαν αλλάξει και ήθελαν να μιλήσουν για πιο «σοβαρά» θέματα. Διάολε, ακόμη και οι GUNS άλλαξαν με τα “Illusion…”!
Real Me: Η μουσική όπως η ζωή κάνει όμως κύκλους.
Me: Γι’ αυτό και βλέπεις τόσες πολλές hard rock μπάντες των 80s να περιοδεύουν ασταμάτητα και να γεμίζουν συναυλιακούς χώρους. Είναι η νοσταλγία για μία καλύτερη εποχή αλλά και για καλύτερα τραγούδια….μην το ξεχνάς!
Real Me: Ακόμη και οι πιτσιρικάδες που δεν τα έζησαν φαίνεται να γουστάρουν.
Me: Γιατί έχουν δει videos στο internet και έχουν ακούσει ιστορίες από τους μεγαλύτερους. Δεν είναι το ίδιο πράγμα βέβαια αλλά ας είναι και έτσι.
Real Me: Για αυτό σου λέω…μην είσαι γκρινιάρης, Και η Σκανδιναβία κάτι έχει δώσει τα τελευταία χρόνια.
Me: Μου αρκεί αν κάποιος πιτσιρικάς από τους H.E.A.T. και τους ECLIPSE θα ανακαλύψει αμερικάνικες μπάντες των 80s και early 90s. Ελπίζω να καταλάβει τη διαφορά αφού είναι σα να τρως από τα McDonald’s και να ανακαλύπτεις ξαφνικά το πιο γαμιστερό σουβλάκι στη γειτονιά σου!
Real Me: Πάμε να πάρουμε δίσκους τώρα…άντε θα σου κάνω το χατήρι και θα αγοράσω κάτι από τα δικά σου…πες μου ένα δίσκο που να πάρω και να «λιώσω» σήμερα το βράδυ.
Me: Διάλεξε χρονιά.
Real Me: 1988
Me: “Long cold winter” ή “Open up and say ahh”
Real Me: Δεν ρωτάω καν μπάντες…
Me: Αυτό έλειπε… Πάντως EXHORDER δεν είναι!
Σάκης Νίκας
