“Sky is the limit”
Κάποιες εβδομάδες πριν, είχαμε δώσει το «διαδικτυακό παρόν» σε μία exclusive online προακρόαση του πολυαναμενόμενου, επερχόμενου δίσκου των επανασυνδεδεμένων HELLOWEEN. Αφού ακούσαμε μία φορά το άλμπουμ και συνομιλήσαμε σε φιλικό επίπεδο για δύο περίπου ώρες με τους Sascha Gerstner, Andi Deris, Michael Weikath και Markus Grosskopf, ένας από τους τραγουδιστές –πλέον- του σχήματος, ο Andi Deris, βρήκε το κουράγιο και κάναμε κι ένα video interview για κάτι παραπάνω από μισή ώρα. Πολλές απορίες σχετικά με το άλμπουμ λύνονται, αλλά θα ακολουθήσει και άλλη συνέντευξη, λίγο πριν την κυκλοφορία του “Helloween” τον Ιούνιο. Διαβάστε με ιδιαίτερη προσοχή τι μας είπε ο άνθρωπος που στην κυριολεξία έσωσε τους HELLOWEEN και δείτε το video ακριβώς από κάτω.
Πως σου φάνηκε που μοιράστηκες το νέο σου άλμπουμ διαδικτυακά με καμία 30ρια δημοσιογράφους;
Φυσικά και ήταν πολύ ωραία, αλλά ταυτόχρονα και άβολα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήμασταν εδώ, στο στούντιο, 20-25 άνθρωποι, θα ακούγαμε το δίσκο παρέα, θα είχαμε οπτική επαφή ενώ τώρα είχαμε ένα video conference όπου μιλάνε όλοι μαζί και για να φτάσει η σειρά σου να μιλήσεις, πρέπει τα το βουλώσουν οι υπόλοιποι (γέλια). Στην πραγματική ζωή θα ήταν πιο εύκολο, αλλά στο τέλος της ημέρας είμαι πολύ χαρούμενος που λειτούργησε και είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε το listening session με αυτόν τον τρόπο. Όπως έλεγα πριν, σ’ ένα Γερμανό δημοσιογράφο, η τεχνολογία μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Η πανδημία μας χτύπησε όταν ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε τη μίξη του δίσκου, αλλά με τις οπτικές ίνες, με το internet, εμείς ήμασταν εδώ που βρίσκομαι, στο στούντιό μας και μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με τη Νέα Υόρκη όπου γινόταν το mix. Εκείνοι έβλεπαν τα ProTools μας και παρενέβαιναν όπου έπρεπε κι εμείς βλέπαμε την κονσόλα τους και παρεμβαίναμε όπου νομίζαμε, σε πραγματικό χρόνο. Όπως και στην προακρόαση, έτσι και στη δημιουργία του δίσκου, η τεχνολογία μας βοηθάει πάρα πολύ.
Πως καταφέρατε να βάλετε σε μία τάξη τρεις κιθαρίστες και τρεις τραγουδιστές; Όταν βρίσκεστε πάνω στη σκηνή, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα. Στο στούντιο όμως, μάλλον μπερδεύονται περισσότερο.
Νομίζω ότι το πιο αγχωτικό κομμάτι, ήταν να κανονίσουμε ποιος παίζει τι. Το ίδιο και στα φωνητικά. Το να τραγουδήσουμε με τον Michael, δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Ο ένας τραγουδούσε τα πιο ψιλά, ο άλλος τα πιο χαμηλά, ΟΚ. Αλλά μετά έπρεπε να βρούμε ποια εκδοχή θα κρατήσουμε. Εγώ να κάνω τα δεύτερα φωνητικά στο συγκεκριμένο σημείο ενός τραγουδιού ή ο Michael; Τα ηχογραφούσαμε και οι δύο, όλα, μετά συμφωνούσαμε ποια πρέπει να κρατήσουμε και τα ηχογραφούσαμε από την αρχή. Κάποιοι νομίζουν ότι το να έχεις τρεις τραγουδιστές, μειώνει τη δουλειά που έχεις να κάνεις, αλλά στο τέλος της ημέρας, καταλήγεις να κάνεις τουλάχιστον τη διπλή δουλειά… Ηχογραφείς, ακούς, αποφασίζεις, δοκιμάζεις με τον αντίστροφο τρόπο και ξανά η ίδια διαδικασία. Ενώ, αν είσαι ένας τραγουδιστής, τα ηχογραφείς όλα και τελειώνεις. Τελειώναμε από το στούντιο αργά το βράδυ μ’ ένα κεφάλι «καζάνι», όχι επειδή τραγουδούσαμε, αλλά από τη συγκέντρωση. Ευτυχώς ήταν ο Michael, περάσαμε πολύ ωραία, πίναμε το κόκκινο κρασί μας και ήταν πιο εύκολα τα πράγματα. Αλλά όταν νύχτωνε, καταλάβαινες πόσο αγχωτική μέρα είχες. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους κιθαρίστες…
Με αυτόν τον τρόπο όμως, μπορείς να βγάλεις έναν ακόμα διπλό δίσκο, βάζοντας τις alternate versions των τραγουδιών, βάζοντας τις εκδοχές που έμειναν έξω!!!
(γέλια) Ναι, αυτό κάναμε στο “Skyfall”. Υπάρχουν εκδοχές που τραγουδά ο Michael όλα τα κουπλέ, που τραγουδάω εγώ όλα τα κουπλέ, που τραγουδάμε διαφορετικά ρεφρέν. Στην εκδοχή που μπήκε στο δίσκο, τραγουδάω κάποια κουπλέ, λίγα ακόμα σημεία και όλες τις πάνω φωνές στα ρεφρέν.
Να σου πω την αλήθεια, περίμενα περισσότερο Kai Hansen στο δίσκο κι όχι μόνο στο “Skyfall”, που είναι και το τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Βέβαια, αν το μετρήσει κανείς με τα λεπτά, είναι 12 λεπτά του Kai, αναλογικά δεν κάνει τόσο μεγάλη διαφορά, τελικά. Είναι και το πρώτο single, συν τοις άλλοις. Πως χωρίσατε τα τραγούδια που έγραψε ο καθένας, γιατί είστε και πάρα πολλοί συνθέτες στους HELLOWEEN, εκτός των άλλων…
…στο τέλος της ημέρας, πρέπει να αποφασίσεις ποια τραγούδια ταιριάζουν στο κλίμα του δίσκου και με αυτή τη λογική, «πετάχτηκαν» 2-3 τραγούδια έξω. Δεν θέλεις να έχεις ένα μαύρο πρόβατο ανάμεσα σε άσπρα ή το αντίστροφο. Πάντα, σε κάθε δίσκο, κοιτάζεις την κατεύθυνση που παίρνει κι επιλέγεις τα αντίστοιχα κομμάτια. Θυμάμαι, το “The dark ride” για παράδειγμα. Υπήρχαν 4-5 τραγούδια του Weiki κι ένα δικό μου, που ήταν «χαρούμενα» και δεν ταίριαζαν με τον σκοτεινό χαρακτήρα του δίσκου. Ακόμα κι αν είναι φοβερά τραγούδια, αν δεν ταιριάζουν σ’ ένα δίσκο, ο κόσμος δεν θα τα δεχτεί. Αλλά ξέρεις, τα τραγούδια είναι εκεί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον επόμενο δίσκο. Δεν ξέρεις…
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βάλατε μπαλάντα στο δίσκο;
Ακριβώς. Η μπαλάντα είναι ένα από τα παραδείγματα. Θα ταίριαζε μπαλάντα στο δίσκο, αν έπιανε το vibe και το συνολικό συναίσθημα. Σίγουρα, μία χαρούμενη μπαλάντα, δεν θα ταίριαζε σ’ ένα δίσκο που είναι αρκετά «μυστηριώδης». Έχουμε ηχογραφήσει μία μπαλάντα, αλλά δυστυχώς την ηχογραφήσαμε προτού πιάσουμε το vibe του δίσκου, επειδή είχε γραφτεί νωρίς στην όλη διαδικασία και δεν γνωρίζαμε που πηγαίνουμε. Θεωρώ όμως ότι θα τη χρησιμοποιήσουμε στον επόμενο δίσκο μας, επειδή είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι και θα την ηχογραφήσουμε ξανά.
Κατανοώ ότι ο δίσκος γράφτηκε πριν την πανδημία, οπότε τα τραγούδια είναι τουλάχιστον 1,5 έτους. Δεν νιώθετε την ανάγκη να γράψετε καινούργια τραγούδια τώρα, που δεν υπάρχουν και περιοδείες;
Όχι, καθόλου. Εντελώς κατά τύχη, υπάρχουν τραγούδια αλλά και στίχοι που ταιριάζουν απόλυτα με την εποχή που ζούμε, σε σημείο που να υπάρχει κόσμος που να θεωρεί ότι κάποια μέρη του δίσκου γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Τα τραγούδια που ο κόσμος θεωρούσε ως τέτοια, είναι αυτά που μιλάνε για τα πράγματα που συμβαίνουν τώρα, στην πραγματικότητα. Δηλαδή την απώλεια της ελευθερίας, τους ισχυρούς που σου λένε τι να κάνεις και πώς να ζεις. Ο τρόπος διαχείρισης της πανδημίας, σε παγκόσμια κλίμακα είναι πολύ άσχημος, διότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν καταστραφεί τώρα και θεωρώ ότι θα μπορούσαμε να είχαμε αντιμετωπίσει την πανδημία με πολύ καλύτερο τρόπο. Κοίτα για παράδειγμα τι έγινε στη Σουηδία. Εκεί είχαν νόμους που προέβλεπαν ότι σε περίπτωση πανδημίας, θα έπρεπε ο κόσμος να κρατά αποστάσεις και οι ηλικιωμένοι να μένουν σπίτια τους, όπως και συνέβη και όποιος είχε ανάγκη, έπρεπε να φοράει μάσκα. Αυτός ήταν ένας καλός τρόπος αντιμετώπισης, πάνω-κάτω. Εδώ, στην Ισπανία, αλλά και στη Γερμανία, όποιος είχε γρίπη, πήγαινε στο νοσοκομείο να δει αν έχει κορονοϊό, και ξεχείλιζαν τα νοσοκομεία από κόσμο, δημιουργώντας έμφραγμα στο σύστημα υγείας.
Έχει υπάρξει ήδη συζήτηση σχετικά με το όνομα του δίσκου, “Helloween”. Για εμένα είναι προφανής ο τίτλος, αφού μιλάμε για τη μεγάλη επιστροφή δύο μελών, μία νέα αρχή κι έναν trademark ήχο. Από την άλλη, έχετε ήδη ένα EP, με το όνομα του συγκροτήματος. Δεν ανησυχείτε μήπως προκαλέσει κάποια σύγχυση;
Υπήρξε μία συζήτηση ανάμεσά μας, αλλά αποφασίσαμε να προχωρήσουμε έτσι. Ξέρεις, υπάρχουν πολλοί οπαδοί των HELLOWEEN, με τους οποίους μιλάμε, που δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει ένα EP, “Helloween”. Επίσης, δε νομίζω να δει κανείς τα δύο εξώφυλλα και να μπερδέψει το καινούργιο με το EP.
Μιας κι ανέφερες το εξώφυλλο, πρέπει να ομολογήσω ότι είναι συγκλονιστικό. Πραγματικά απίστευτο και με πολλές αναφορές σε προηγούμενους δίσκους. Δεν βλέπω όμως κάποια κολοκύθα. Είναι μόνο στο logo;
(γέλια) Είναι στο logo και θα υπάρχει και μέσα, σίγουρα. Είναι πολύ cool το εξώφυλλο, φυσικά. Είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε τέσσερα εξώφυλλα. Τα τρία απ’ αυτά, ήταν τίγκα στις κολοκύθες, αλλά και την ίδια στιγμή πολύ σε μορφή κόμικ, πολύ «αστεία», πολύ “cheesy”, θα έλεγα, παρότι ήταν πάρα πολύ ωραία εξώφυλλα. Κανένα τους όμως δεν ταίριαζε με το κλίμα του δίσκου, που σίγουρα δεν είναι “happy, happy”. Έχει σκαμπανεβάσματα στη διάθεση, αλλά τα χαρούμενα σημεία, είναι μόνο κάπου ενδιάμεσα. Μόνο το “Mass pollution”, θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι «χαρούμενο».
Από την άλλη, έχοντας δει το lyric video του τραγουδιού, δεν θα το χαρακτήριζα και «χαρούμενο» με τέτοιους στίχους!!!
Ακριβώς! Τα υπόλοιπα τρία εξώφυλλα, λοιπόν, παρότι ήταν ωραία, εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Αυτό που επιλέξαμε, όταν το είδαμε σε ελαιογραφία, μας ξετρέλανε. Συμφωνήσαμε να το ολοκληρώσει, να το φωτογραφίσει στην καλύτερη δυνατή ανάλυση και ψηφιακά να κάνει όποιες μικροδιορθώσεις. Πρέπει να δεις την αυθεντική ελαιογραφία του εξωφύλλου. Θα πάθεις πλάκα!!!
Να δω ποιος θα την πάρει στο σπίτι του!!! (γέλια)
Προβλέπω να μένει στο προβάδικό μας (γέλια) (σ.σ. το προβάδικό τους, στην Τενερίφη, τυγχάνει να είναι του Deris!!!).
Νιώσατε ποτέ πολύ αγχωμένοι από τις υψηλές προσδοκίες του κόσμο από το δίσκο αυτό; Είναι άλλο να παίζεις τα παλαιότερα τραγούδια σου σε συναυλίες κι άλλο να γράφεις καινούργια, με τους οπαδούς να περιμένουν πάρα πάρα πολλά από αυτή τη σύνθεση…
Πάντα υπήρχαν υψηλές προσδοκίες με τους δίσκους μας, αλλά τώρα ήταν όντως πολύ υψηλότερες, με τον «παλιό-νέο» τραγουδιστή και τον «παλιό-νέο» κιθαρίστα.
«Παλιό-νέο» ή «νέο-παλιό»;
Καλή ερώτηση!!! Εγώ είμαι ο «νέος-παλιός».
Ναι, αλλά είσαι πιο παλιός από το νέο (σ.σ. έχει τραγουδήσει πολλά περισσότερα χρόνια από τον Kiske στους HELLOWEEN).
Πάντα θα είμαι ο «νέος-παλιός», επειδή είμαι μεγαλύτερος από τον Michael (γέλια και από τους δύο).
Όταν ακούσαμε το “Skyfall”, νομίζω ότι όλοι οι δημοσιογράφοι πάθαμε πλάκα, αφού είναι ένα απίστευτο τραγούδι. Δεν είναι όμως ριψοκίνδυνο να βγάλετε ως πρώτο single ένα 12-λεπτο τραγούδι;
Ναι, είναι ριψοκίνδυνο να βγάλεις video clip και πρώτο single ένα 12λεπτο τραγούδι, αλλά πολύ γρήγορα διαπιστώσαμε ότι το να κάνεις και τα δύο αυτά μαζί, εκτοξεύει το budget. Δεν θέλω να πω νούμερο αλλά πίστεψέ με, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Αλλά, δυστυχώς, έπρεπε να κόψουμε γύρω στα 4,5 λεπτά για να μπορούμε να το κυκλοφορήσουμε. Σε προσωπικό επίπεδο –αλλά αυτό είναι η άποψή μου ως μουσικός- θεωρώ ότι είναι ευνουχισμένο το τραγούδι. Το αυθεντικό είναι ένα ολόκληρο ταξίδι, ενώ τώρα είναι σαν μία… εκδρομή! Αν ακούσει κάποιος το outro… Νομίζω ότι χάνεσαι ακούγοντάς το… Είναι πραγματικά εκπληκτικό. Ταξιδεύεις… Η short version είναι 7,5 λεπτά, κάθε άλλο παρά short version δηλαδή (γέλια), αλλά υπάρχουν αρκετά πολύ ωραία σημεία που λείπουν. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Είναι μία μικρή εκδρομή, αντί για ένα μεγάλο ταξίδι. (σ.σ. να συμπληρώσω ότι στην κουβέντα που είχαμε πριν τη συνέντευξη, είχαν πει, ότι ο λόγος που επέλεξαν το τραγούδι αυτό, εκτός των άλλων, είναι επειδή τραγουδούν και όλοι, Hansen, Kiske, Deris και είναι πολύ χαρακτηριστικό HELLOWEEN τραγούδι).
Υποθέτω ότι ένα από τα επόμενα single θα είναι το “Best time”. Νιώσατε ότι χρειαζόταν να γράψετε ένα τραγούδι σαν το “I want out”;
Όχι, αλλά μόλις ο Sascha Gerstner έπαιξε αυτό το βασικό riff, ήταν τόσο απλό αλλά συνάμα τόσο κολλητικό, που νιώσαμε ότι έπρεπε να γραφτεί ένα τέτοιο κομμάτι. Αυτό που συνειδητοποιώ, είναι ότι το πιο δύσκολο είναι να γράψεις κάτι εύκολο που να σου κολλήσει στο μυαλό. Αν παρατηρήσεις το hook, είναι εκεί και μοιάζει με αυτό του “I want out” (σ.σ. δείτε το σχετικό σημείο στο video που τραγουδάει το ρυθμό). Δεν ήταν στις προθέσεις του Sascha, αλλά το riff που έγραψε, σου έδινε το ρυθμό. Όταν έβαλα την ιδέα μου για το κουπλέ και τη γέφυρα και βρήκαμε και το ρεφρέν, ξαφνικά είχες κάτι σαν το “I want out”, βασικά όμως εξαιτίας του ρυθμού. Δεν είναι αυτό το χαρούμενο του ‘I want out”, είναι ένα party τραγούδι, αλλά με βάθος. Μας ταίριαξε πολύ καλά πάντως, επειδή οι HELLOWEEN έχουν αγαπηθεί πολύ για mid tempo rockers όπως το “Future world”, το “I want out”, το “Dr. Stein” ή και το “If I could fly”. Μπορεί οι HELLOWEEN να είναι οι «εφευρέτες» του μελωδικού power metal, αλλά πάντα έγραφαν pop metal τραγούδια όπως αυτά και ο κόσμος τα δεχόταν με μεγάλη ευχαρίστηση, παρότι πολλές φορές είναι cheesy. Όταν σε λένε όμως HELLOWEEN, σου επιτρέπεται να είσαι cheesy (γέλια).
Στην κουβέντα που κάναμε μετά την ακρόαση του δίσκου, είπατε ότι πλήκτρα στο δίσκο έχει παίξει ο Jens Johansson των STRATOVARIUS. Πως και δεν το έχετε πει δημόσια αυτό, μέχρι τώρα;
Ο Jens είναι φίλος όλων μας, αφού έχουμε περιοδεύσει πολλούς μήνες με τους STRATOVARIUS και πάντα μπορείς να καλέσεις ένα φίλο (γέλια). Είναι κι ένας από τους καλύτερους πληκτράδες που γνωρίζω, φυσικά.
Να σε ρωτήσω κάτι προσωπικό. Θεωρώ ότι σίγουρα έσωσες την καριέρα των HELLOWEEN, βρισκόμενος στο σωστό χρόνο και τόπο και κατάφερες, παρότι μιλάμε για τους «εφευρέτες» του μελωδικού power metal, να δημιουργήσεις ένα νέο κύμα οπαδών, που ξεκίνησαν να σας παρακολουθούν από την εποχή που ήσουν εσύ πίσω από το μικρόφωνο. Ξαφνικά, λοιπόν, δεν βλέπεις έναν, αλλά δύο τραγουδιστές να έρχονται στο σχήμα (ας μην ξεχνάμε τον Kai). Πόσο άνετα ένιωσες με αυτό; Προφανώς, περνάτε καλά με τον Michael Kiske, το βλέπουμε και το νιώθουμε, και σίγουρα νιώθεις πιο άνετα στις συναυλίες, όταν εκείνος τραγουδά τα δικά του μέρη!!!
Για εμένα ήταν μία κατάσταση win win. Ποτέ δεν έκρυψα ότι μου είναι πολύ δύσκολο να ερμηνεύω τα τραγούδια του Michael Kiske. Και να σου πω, για οποιονδήποτε τραγουδιστή είναι πολύ δύσκολο. Μου είναι πολύ δύσκολο να συνδυάσω δύο στυλ φωνητικών σε μία συναυλία. Με το στυλ που εφάρμοσα στο “Master of the ring”, κάνεις ζημιά στον εαυτό σου όταν τραγουδάς με την τεχνική των ψιλών νοτών. Όταν έχεις υιοθετήσει την rock n’ roll τεχνική να τραγουδάς από το στομάχι σου, οι ψιλές σου νότες γίνονται ολοένα και χειρότερες. Έτσι, τα τραγούδια της εποχής του Michael Kiske ήταν πάντα για εμένα ένας εφιάλτης. Φαντάσου, στην περιοδεία για το “Master of the rings”, παίζαμε 8 τραγούδια από εκείνο το δίσκο και όταν τραγουδούσα τα πιο παλιά, «σκότωνα» τη φωνή μου. Πες μου να τραγουδήσω δύο ώρες στο στυλ του “Master of the rings”, είμαι μια χαρά. Πες μου να πω 2-3 τραγούδια του Michael Kiske στην αρχή μία συναυλίας, το κάνω. Ποτέ δεν θα ακουστώ τόσο καλός όσο ο Michael, αλλά θα το κάνω. Αν μου πεις όμως να τα ανακατέψω, ένα δικό μου, ένα του Michael, με σκοτώνει. Δεν γίνεται. Όταν ήρθε ο Michael πίσω, ένιωσα με τεράστια ανακούφιση… Στεναχωριόμουν που δεν μπορούσα να πω τα τραγούδια του τόσο καλά, μερικές φορές που δεν ήταν η φωνή μου όπως έπρεπε και είναι τόσο ωραία αυτά τα τραγούδια. Ήμουν σε πολύ άσχημη φάση, κάποιες φορές.
Και το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει συναυλία των HELLOWEEN χωρίς το “I want out”, το “Future world”, το “A tale that wasn’t right” και τόσα άλλα… Και πρέπει να τα τραγουδήσεις και καλά, αλλιώς θα σε κριτικάρουν πολύ άσχημα.
Ναι, ακριβώς. Ήρθε όμως ο Michael και πλέον ερμηνεύει ο ίδιος τα τραγούδια του. Εγώ, μπορώ να εμφανίζομαι ως guest επί σκηνής, να το «παίζω κονιόρδος» (κάνει τη σχετική γκριμάτσα) και να «είμαι μαζί του» για 20’’. Στα 22’’ όμως, η φωνή μου «τα σκατώνει» πάλι και σταματάω. Χαχαχαχαχα.
Είσαι ο «ώριμος νέος-παλιός τραγουδιστής» και μπορείς να βγαίνεις ως τέτοιος πλέον (γέλια). Μην ξεχνάμε όμως και τον Kai, που λέει κι εκείνος τα τραγούδια από το “Walls of Jericho“…
Ναι, αλλά η φωνή του, ταιριάζει με τη δική μου. Δεν έχω πρόβλημα με τα δικά του τραγούδια. Αν νομίζει ότι πρέπει να φωνάζει ή να κραυγάζει το κάνει με την ψυχή του. Αν έχεις μετά να τραγουδήσεις όμως το “Eagle fly free”, πρέπει να συγκρατηθείς γιατί θα εκτεθείς. Δεν έχει πλάκα. Τώρα όμως, είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω! Να είσαι σίγουρος ότι και ο Michael θα σου πει το ίδιο. Ότι δηλαδή είναι χαρούμενος που δεν χρειάζεται να λέει τα δικά μου δύσκολα τραγούδια. Πλέον ο συνδυασμός είναι πολύ ταιριαστός. Μόνο να μην πεις σε μένα να τραγουδήσω τα απαλά σημεία και στον Michael να τραγουδήσει τα σκληρά! (γέλια) Ας είμαστε ειλικρινείς. Για εμένα και τον Michael, αυτό είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Για τους κιθαρίστες; Μερικές φορές. Ο Weiki, ας πούμε, έχει την άνεση να πάει να κατουρήσει, αφού υπάρχουν άλλοι δύο κιθαρίστες επί σκηνής (γέλια). Είναι τόσες και τόσες οι φορές που ο Weiki έφευγε την ώρα της συναυλίας για να κατουρήσει και βρισκόταν ξαφνικά μόνος του ο Sascha! Ο μόνος που δεν πρέπει να είναι ευχαριστημένος, είναι ο Dani, ο ντράμερ μας. Τώρα, με δύο τραγουδιστές, αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να παίζουμε περισσότερη ώρα στις συναυλίες μας, αλλά με το είδος που παίζουμε και τις απαιτήσεις που έχει η μουσική μας, είμαι βέβαιος ότι κάποιες φορές είναι μαρτύριο για εκείνον…
Δυστυχώς για εκείνον, το drum kit του Ingo, που χρησιμοποιήσατε στις ηχογραφήσεις, δεν τον βοηθάει, αλλά είναι πολύ σημαντικό για το συγκρότημα. Όχι μόνο σημειολογικά, αλλά κι επειδή συνεισφέρει πολύ και στον ιδιαίτερο ήχο του δίσκου.
Ακριβώς! Το μοντέλο του Ingo, δεν βγαίνει πια. Στο στούντιο, εγώ έχω το επόμενο. Είναι πολύ καλό drum kit, το ακούς στους δίσκους άλλωστε, αλλά ηχεί πολύ μοντέρνο. Δεν γινόταν να βγάλουμε τον 80s ήχο με τις μοντέρνες πινελιές με το drum kit που είχα (σ.σ. δείτε αναλυτικά στο video που ακολουθεί, πως εξηγεί ηχητικά τις διαφορές στον ήχο).
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Andi. Νομίζω ότι ο κόσμος πήρε μία ιδέα τι να περιμένει από το νέο άλμπουμ των HELLOWEEN. Περιμένω να τα πούμε και από κοντά, όταν μπορέσετε να έρθετε για την συναυλία σας που έχει κλείσει εδώ και καιρό, αλλά η ημερομηνία διεξαγωγής της είναι άγνωστη με την πανδημία.
Ευχαριστώ πολύ. Τα λέμε σύντομα.
Σάκης Φράγκος
(Photos: Franz Schepers)
https://www.youtube.com/watch?v=xi5HyIEvhEE
