“Heavy metal giants and monsters”
O τελευταίος δίσκος των HELLOWEEN, “Giants and monsters”, η αλήθεια είναι ότι δεν ενθουσίασε μόνο τη συντακτική ομάδα του Rock Hard, αλλά και σχεδόν σύσσωμο το μεταλλικό κοινό. Ποιος θα μπορούσε να είναι, λοιπόν, πιο κατάλληλος να μιλήσει για τον δίσκο, από τον Kai Hansen, κιθαρίστα, τραγουδιστή, συνιδρυτή του συγκροτήματος και φυσικά πολυαγαπημένου του ελληνικού –κι όχι μόνο- κοινού. Εννοείται, πως μιλώντας με τον Hansen, έχεις μία συζήτηση φιλική κι ευχάριστη, με χιούμορ και …αλήθειες! Διαβάστε για του λόγου το αληθές.
Όλοι οι συντάκτες του Rock Hard συμφωνούμε πως το “Giants and monsters” είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των HELLOWEEN δίχως αμφιβολία. Ακούγοντας το δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις.
Ναι, κι εγώ είμαι πολύ ικανοποιημένος με το άλμπουμ.
Ένιωθες πως απολάμβανες μεγαλύτερη ελευθερία με το “Giants and monsters” παρά με το ομώνυμο του 2021 μιας και το τωρινό line–up έχει περιοδεύσει και αναπτύξει μια δυνατή χημεία;
Ναι, ήμασταν σίγουρα πολύ πιο χαλαροί και άνετοι. Ήμασταν πολύ πιεσμένοι με το πρώτο άλμπουμ κι εγώ ειδικά ένιωθα συνέχεια πως καμία από τις συνθέσεις μου και διάσπαρτες ιδέες μου δεν ήταν αρκετά καλές ώστε να συμπεριληφθούν και έτσι κατέληξα να γράφω μόνο ένα ολοκληρωμένο κομμάτι, το “Skyfall”. Τώρα όμως ήμουν πολύ πιο χαλαρός αφού, όπως είπες, είχαμε αναπτύξει μια δυνατή χημεία κάτι που μας επέτρεψε να προσαρμοστούμε στις ανάγκες και επιδιώξεις του καθενός, ακόμα και να εμπνεύσουμε ο ένας τον άλλο. Ανακαλύψαμε τι μπορούν να αντιπροσωπεύουν οι HELLOWEEN στο σήμερα και επιπλέον βελτιωθήκαμε ως συνθέτες και παραγωγούς. Αν θέλεις, χτίσαμε από κοινού μια αίσθηση του τι πρέπει να είναι οι HELLOWEEN σήμερα.
Όταν έγραφες το κομμάτι “Majestic” που κλείνει το άλμπουμ με επικό τρόπο, είχες καθόλου υπόψη σου το ομώνυμο άλμπουμ των GAMMA RAY;
Ναι όντως! Αυτό το τραγούδι είχα αρχίσει να το γράφω για εκείνο το άλμπουμ αλλά για κάποιο λόγο δεν μπόρεσα να το τελειοποιήσω και το άφησα στην άκρη. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έγραψα ένα σωρό κομμάτια και θυμήθηκα πως είχα το demo του κομματιού στον σκληρό μου δίσκο και το δούλεψα. Και τώρα ακούτε το αποτέλεσμα!
Είναι απλώς μια σύμπτωση που σ’ όλες τις συνθέσεις σου πρωταγωνιστούν και οι τρεις τραγουδιστές όπως και στο “Skyfall”;
Καλή ερώτηση, δεν είμαι σίγουρος. Μου βγαίνει φυσικά. Όταν για παράδειγμα ο Andi γράφει ένα κομμάτι, το κάνει έχοντας τη δική του φωνή υπ’ όψη και μοιράζεται την φωνητική μελωδία με τον Michael. Εγώ δεν συμπεριλαμβάνομαι τόσο. Όταν εγώ γράφω ένα κομμάτι, εγώ το τραγουδάω και γράφω την φωνητική μελωδία, τουλάχιστον στα demo. Ύστερα συζητάμε ποιος θα τραγουδήσει τι και πως. Μου είναι πιο φυσικό πιθανό να τραγουδήσω σε κομμάτια που έγραψα ο ίδιος παρά σε άλλα. Παρόλα αυτά, έχουμε μοιράσει πολύ καλά τα φωνητικά στο δίσκο, καλύτερα από ότι στον προηγούμενο κι εγώ έχω το μερίδιο που μου αντιστοιχεί και μερικά highlights κάτι που αρκεί αφού δεν είμαι ο κύριος τραγουδιστής. Με τη βοήθεια επίσης των παραγωγών μπορούμε να διακρίνουμε πότε ένα μέρος αντιστοιχεί περισσότερο στον Michael ή τον Andi ή ακόμα και στους τρεις μας.
Τώρα λοιπόν που ανακαλύψατε μια ιδανικότερη χημεία ειδικά με τρεις τραγουδιστές πρέπει να σου πω τα παράπονα που ακούστηκαν με αφορμή το ομώνυμο άλμπουμ ήταν πως εσύ δεν τραγουδούσες αρκετά, πως δεν έγραψες αρκετά τραγούδια και δεν υπήρχε μπαλάντα κάτι που άλλαξε στον τωρινό δίσκο. Αφουγκραστήκατε τα παράπονα των οπαδών ή προέκυψε αλλιώς αυτό;
Όχι, ήταν κάτι που απλώς προέκυψε. Ακούμε φυσικά τους οπαδούς μας και διαβάζουμε τα σχόλια τους αλλά στη τελική μπορούμε να πράξουμε μόνο όπως νιώθουμε σαν ομάδα. Η αλήθεια είναι πως ναι, μετά από ένα διάστημα, συνειδητοποιήσαμε πως θα μπορούσα να τραγουδήσω περισσότερο στον επόμενο δίσκο και εν τέλει τα μοιράσαμε όμορφα με δύο συνθέσεις έκαστος σε μένα, τον Andi, τον Weiki και τον Sascha και ένα bonus track στον Marcus. Λάθος! Εγώ έχω δυόμιση και ο Andi τριάμισι!
Αν θυμάμαι σωστά, διαβάζοντας το γερμανικό Rock Hard, είχατε γράψει γύρω στα είκοσι τραγούδια για το άλμπουμ. Πως έγινε η επιλογή τω κομματιών αυτή τη φορά;
Ναι όντως, αλλά δεν θέλαμε στο τέλος να κυκλοφορήσουμε έναν διπλό δίσκο ή έναν με είκοσι κομμάτια, επομένως τα κρατάμε για έναν μελλοντικό δίσκο. Μπορούμε να τα συμπεριλάβουμε σε έναν επόμενο δίσκο αλλά το ζήτημα εδώ ήταν να βάλουμε μαζί κομμάτια που ταιριάζουν μεταξύ τους και που δίνουν την εικόνα ενός ολοκληρωμένου δίσκου. Και μάλιστα, η τελική απόφαση πάρθηκε από εμάς αλλά και τους παραγωγούς, την δισκογραφική και το management.
Όταν έγραψες το “Giants on the run”, είχες υπόψη σου πως θα μπορούσε να είναι ένα opener όπως το “Eagle fly free”;
Όχι, αυτό αν θέλεις θα μπορούσε να είναι το “Savior of the world” που είναι ένα πιο κλασσικό speed metal, Weikath κομμάτι. Στο “Giants…” υπάρχει περισσότερη ποικιλία και φανερώνει μια άλλη πιο απροσδόκητη πτυχή των σύγχρονων HELLOWEEN.
Πες μας λίγο για την αγάπη σας για την Ιαπωνία. Έχετε το κομμάτι “This is Tokyo” ύστερα από την κυκλοφορία του live άλμπουμ στο Budokan. Οι Γερμανοί και οι Έλληνες θα αρχίσουν να παραπονιούνται (γέλια).
Ναι, (γέλια) έχεις δίκιο κι εγώ το σκέφτηκα. Για μας ήταν πάντοτε μια πολύ εξωτική εμπειρία από τα 80s όταν αρχίσαμε να παίζουμε εκεί. Ξέρεις, μεγαλώσαμε ακούγοντας το “Tokyo tapes” των SCORPIONS και για μας ήταν πραγματικά σαν να μεταφέρεσαι σε ένα άλλο σύμπαν όταν παίξαμε εκεί. Μετά από τόσα χρόνια ίσως ήταν καιρός να γράψουμε ένα κομμάτι γι’ αυτή την εμπειρία και γι’ αυτό το μέρος στο οποίο έχουμε ζήσει τόσες εμπειρίες. Είναι σίγουρα πολύ πιο εξωτικό μέρος, σαν τη διαφορά του να πηγαίνεις για διακοπές στην Ιταλία και ύστερα στο Μπαλί. Πέρασα μάλιστα τις διακοπές μου στην Κρήτη φέτος!
Ποιο κομμάτι του δίσκου σας προκάλεσε την μεγαλύτερη έκπληξη σε σχέση με το πώς ακουγόταν σε αρχικό στάδιο και στο demo;
Σίγουρα το “Under the moonlight” που αρχικά ακουγόταν πραγματικά χάλια, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι αντιπροσωπεύει το κομμάτι. Το δουλέψαμε αρκετά και τώρα έχει κάτι από το δεύτερο “Keeper…” από την πιο χιουμοριστική πλευρά. Το “Hand of God” ένιωθα αρχικά πως δεν ταιριάζει στη μπάντα αλλά αφού έπαιξα αρκετά τα μέρη στη κιθάρα, άρχισε να μου κάθεται ολοένα και καλύτερα.
Πετάξατε ποτέ κάποιο κομμάτι στον κάδο επειδή δεν ήταν αντιπροσωπευτικό των HELLOWEEN και τι ακριβώς σημαίνει στο σήμερα ο όρος «HELLOWEEN σύνθεση»;
Καλή ερώτηση. Είναι ένα κομμάτι που ακούγεται σαν να γράφτηκε από τη μπάντα HELLOWEEN. Ξέρεις, υπάρχει πολλή ποικιλία στη μουσική μας και θα ήταν άδικο να μας κατηγοριοποιήσει κανείς αποκλειστικά ως speed/power μπάντα. Είμαστε ουσιαστικά μια heavy metal μπάντα με διαφορετικές εκφάνσεις στη μουσική. Το ίδιο ισχύει και για τους GAMMA RAY. Ακούς κόσμο να συζητάει για το τι είναι το power metal και πετάγεται κάποιος και λέει: δίκαση, ψιλά φωνητικά και ταχύτητα. ΟΚ, άρα τότε το “Exciter” των JUDAS PRIEST ή το “Highway star” είναι power metal. Ε, δεν μπορώ να συμφωνήσω με τον ορισμό αυτό.
Το power metal είναι επομένως οι JUDAS PRIEST ερμηνευμένοι από τους HELLOWEEN και GAMMA RAY!
Χαχαχα, ναι, όντως. Βάλε και λίγο NWOBHM παιγμένο από τους IRON MAIDEN και το ‘χουμε!
Λαμβάνοντας υπόψη πως υπάρχουν επτά δυνατές προσωπικότητες στο γκρουπ, συμβαίνουν διαμάχες ανάμεσα σας που ωστόσο ωφελούν την δημιουργική διαδικασία;
Δεν θα έλεγα πως υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ μας. Προσπαθούμε γενικά να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας σε κάθε περίσταση. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που διαφωνούμε και που δημιουργούνται κάποιες προστριβές ειδικά στις πρόβες αλλά όχι όπως παλιότερα που κρατούσαμε κακία ο ένας στον άλλο. Είναι ωραία που μπορούμε να διαφωνούμε έστω και έντονα χωρίς να μπαίνει στη μέση ο εγωισμός, σεβόμενοι τα όρια μας.
Ρωτάω διότι στο press release γίνεται λόγος περί “friction” σε σχέση με την δημιουργία της μουσικής, κάτι που μου έκανε εντύπωση.
Είναι σίγουρα κάτι που υποβόσκει και όχι κάτι που βγαίνει στην επιφάνεια.
Όταν συναντώνται δυνατές προσωπικότητες σε μια ομάδα, υπάρχει ένας φιλικός ανταγωνισμός για το καλό της ομάδας. Είναι κάτι θετικό.
Ναι, αν δεις τον άλλο κιθαρίστα να παίζει ένα καταπληκτικό σόλο, αμέσως θέλεις να βελτιωθείς, να φτάσεις στο επίπεδο του. Όχι για να κερδίσεις και να βγεις από πάνω. Και γι’ αυτό δουλεύουμε πολύ σκληρά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη παρεξήγηση που οπαδοί και τύπος συνεχίζουν να διαιωνίζουν;
Ένα θα ήταν ότι ο Andi είναι υποτιμημένος, μάλλον επειδή τραγουδούσε στο παρελθόν τα τραγούδια του Kiske και ο κόσμος δεν φαινόταν να του αρέσει. Είναι όμως τόσο δυνατός και με πολλές δεξιότητες. Το άλλο είναι πως είμαστε μια καθαρόαιμη power metal μπάντα χαχαχα. Μερικές φορές εγώ νιώθω λίγο υπερτιμημένος πως τάχα μου εγώ δημιούργησα το power metal ενώ το έκανε ο Weikath μαζί μου. Μαζί, με όλες τις προστριβές αλλά και την ιδανική μας ένωση, δημιουργήσαμε κάτι ιδιαίτερο. Οι HELLOWEEN δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς εμένα αλλά και χωρίς τον Weikath. Και το ίδιο αρχίζει σταδιακά να ισχύει για τον Andi και για τον Sascha – δες τα τραγούδια που έγραψε για τον δίσκο.
Όταν άκουσα το “Universe (gravity for hearts)”, νόμισα πως εσύ το είχες γράψει και εξεπλάγην ευχάριστα αφού αυτό με έκανε να σκεφτώ πως η νεότερη γενιά έχει μάθει από σας και τώρα παίρνει τα ηνία.
Έμαθε από τους καλύτερους!
Και παίζει με τους καλύτερους!
Το ‘χει και τα πάει τέλεια! όταν άκουσα το demo του, αμέσως αναφώνησα πως αυτό ακριβώς ψάχνουμε, αυτό είναι οι HELLOWEEN. Είχε πλάκα να διαβάζω στο δίκτυο σχόλια πως θα μπορούσα εγώ να το είχα γράψει.
Ο Dani ηχογράφησε πάνω σε τρία διαφορετικά σετ τυμπάνων για τον δίσκο. Κατά πόσο σας προκάλεσε αυτό και σας επηρέασε ειδικά στις κιθάρες;
Όχι, δεν άλλαξε κάτι. Είναι λίγο κάτι που κάνουν οι ντραμς, είναι «σπασίκλες» και ο παραγωγός μας είναι έτσι με τα τύμπανα. Το ωραίο είναι πως δεν ακούς τη διαφορά από κομμάτι σε κομμάτι.
Οι μεταλλάδες είμαστε σπασίκλες και κολλάμε στις λεπτομέρειες ειδικά όταν το αγαπάμε. Υπάρχει κάποια σημαντική λεπτομέρεια στο άλμπουμ που ίσως κανένας δεν θα προσέξει;
Θα έλεγα πως σε αντίθεση με τον προηγούμενο δίσκο που ήταν φορτωμένος με πολλά επίπεδα, με πλήκτρα και διπλές ηχογραφήσεις, τώρα όλα ακούγονται πιο ξεκάθαρα και αυτό αλλάζει πολλά στο τελικό αποτέλεσμα.
Αν μπορούσες να στείλεις ένα μήνυμα στον 20χρονο εαυτό σου όταν άρχισες να παίζεις στους HELLOWEEN, τι θα του έλεγες;
Μη σταματάς, συνέχισε και θα δεις όλα θα πάνε καλά. Δεν μπορούσα να το φανταστώ τότε. Θα έλεγα σίγουρα μην ντύνεσαι όπως ντυνόσουν στα 80s!
Κοιτώντας πίσω λοιπόν, θα έλεγες πως οι μεγαλύτεροι γίγαντες και τα τέρατα βρισκόντουσαν στην μουσική βιομηχανία ή περισσότερο μέσα σου;
Και τα δύο. Υπήρχαν πολλοί γίγαντες και πολλά τέρατα. Ενίοτε, εμείς οι ίδιοι ήμασταν τέρατα ειδικά στο πως χειριζόμασταν κάποιες καταστάσεις.
Σάκης Φράγκος
Απομαγνητοφώνηση: Φίλιππος Φίλης
Φωτογραφίες: Mathias Bothor
