a
“I want back!!!”
Κάθε συνέντευξη με τον Kai Hansen είναι απολαυστική. Όταν η αφορμή για τη συνομιλία, δε, είναι το reunion των HELLOWEEN, η χαρά είναι διπλάσια. Οι κολοκύθες επέστρεψαν λοιπόν κι ο Hansen συνομίλησε με τον Σάκη Φράγκο και το ROCK HARD, σε μία από τις πρώτες τους συνεντεύξεις μετά την ανακοίνωση του reunion και της επερχόμενης περιοδείας. Και ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστικός σε ότι αφορά τα 80’s, τις σχέσεις του Michael Weikath με τον Michael Kiske, τις δικές του σχέσεις με το γκρουπ, τον Roland Grapow αλλά και για πιθανή επερχόμενη εμφάνιση του γκρουπ στην Ελλάδα. Πάνω από μία ώρα κουβέντας, μέσα σε 4.500 λέξεις ο Kai Hansen στο πιάτο σας (ή μάλλον στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού σας). Enjoy!
Χαίρομαι πολύ που τα ξαναλέμε με αφορμή το reunion των HELLOWEEN. Ένα θέμα που απασχολούσε τους οπαδούς του heavy metal από την πρώτη μέρα που έφυγες από το συγκρότημα…
Ένα δίκιο το έχεις… Κάτι είχα ακούσει κι εγώ (γέλια)…
Στο παρελθόν, υπήρχαν αρκετά περιστατικά που έδειχναν ότι πλησιάζαμε στο reunion, όπως η κοινή περιοδεία των GAMMA RAY με τους HELLOWEEN, η δημιουργία των UNISONIC, ακόμα και η κοινή εμφάνιση στο Wacken Open Air του 2004. Παρόλα αυτά, τα πράγματα κινήθηκαν με απελπιστικά αργούς ρυθμούς. Ποιος ήταν ο λόγος που τελικά σας έκανε να τα ξαναβρείτε;
Είναι δύσκολο να πω έναν μόνο λόγο. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί λόγοι όμως. Ένας ήταν η περιοδεία των AVANTASIA όπου έπαιξα μαζί με τον Michael Kiske. Πριν από τότε, ο Michael κατά κάποιον τρόπο φοβόταν να βγει στη σκηνή πάλι. Ξέρεις σίγουρα τις απόψεις που είχε και το γεγονός ότι ήταν μακριά από τη metal σκηνή για πολύ καιρό. Σ’ εκείνη την περιοδεία ανακάλυψε εκ νέου τη μουσική αυτή και διαπίστωσε ότι είναι πολύ ωραία. Σίγουρα η ίδρυση των UNISONIC άνοιξε κατά κάποιο τρόπο μία ακόμα πόρτα, αφού απέκτησε ακόμα περισσότερο εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Βέβαια, υπήρχαν και τα σοβαρά θέματα που είχαν ο Kiske με τον Weikath… Μιλούσαμε με τους HELLOWEEN πολλές φορές όταν βρισκόμασταν σε φεστιβάλ και θα μπορούσα να πω ότι πίεζα προς αυτήν την κατεύθυνση. Πάντα έλεγα στον Michael (σ.σ. Weikath), ότι κάποια στιγμή έπρεπε να ξεπεράσουν τα πράγματα του παρελθόντος και ότι θα ήταν κρίμα να μην κάναμε το reunion αν είχαμε αυτή τη δυνατότητα. Δεν ήθελα να φτάσουμε σε μία ηλικία που να λέγαμε «γαμώτο, τώρα είμαστε αρκετά γέροι για το κάνουμε αυτό» και να μετανιώναμε που δεν το είχαμε κάνει νωρίτερα. Κάποια στιγμή λοιπόν, οι δύο Michael έκαναν ένα ραντεβού για να λύσουν τα προβλήματα του παρελθόντος και προφανώς πήγε πολύ καλά. Από εκείνη τη στιγμή, μπορούσαμε να κάνουμε ένα ραντεβού όλοι μαζί πλέον, ώστε να συζητήσουμε πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε να συμβεί, κάτω από ποιες προϋποθέσεις κτλ. Και τελικά αποδείχθηκε ότι όλοι ήθελαν πολύ να συμβεί αυτή η επανένωση. Θα έλεγα λοιπόν ότι δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος, αλλά μία ολόκληρη διαδικασία μέσω της οποίας πραγματοποιήθηκε το reunion.
Μήπως πήρε και αρκετό λόγο, εξαιτίας οικονομικών εκκρεμοτήτων που έπρεπε να καθοριστούν;
Όχι. Το οικονομικό ποτέ δεν τέθηκε επί τάπητος, να σου πω την αλήθεια.
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ο Kiske επανήλθε στο προσκήνιο, είχα συζητήσει την προοπτική να τον φέρω στην Ελλάδα για συναυλία, αλλά το αφεντικό της Frontiers μου είχε πει ότι δεν ήταν σε θέση να δώσει συναυλίες, όχι επειδή δεν είχε την κατάλληλη φωνή, αλλά επειδή είχε σοβαρούς ενδοιασμούς για το πώς θα τον έβλεπαν οι οπαδοί των HELLOWEEN τώρα που είχε παχύνει κι έχει χάσει τα μαλλιά του από την εποχή που τον ήξεραν… Ισχύει αυτό;
Ναι, βέβαια. Αν εξαφανιστείς για αρκετά χρόνια κι επανέλθεις και φαίνεσαι διαφορετικός, σίγουρα θα έχεις τη σκέψη για το πώς σε βλέπουν οι οπαδοί σου… Κάποια στιγμή, όλοι θα το αντιμετωπίσουμε αυτό, αφού γερνάμε. Σίγουρα, πρέπει να φαίνεσαι ωραίος στη σκηνή, ξέρεις «αιώνια νεότητα» κι έτσι, αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει αυτό (γέλια). Ο Michael διαπίστωσε ότι αν είσαι ακόμα καλός σ’ αυτό που κάνεις, δεν έχει σημασία αν φαίνεσαι διαφορετικός από το παρελθόν.
Το power metal, θεωρώ ότι βρίσκεται σε μία κάμψη τα τελευταία χρόνια και οι GAMMA RAY είναι μέρος αυτού του κινήματος. Θεωρείς ότι το reunion των HELLOWEEN είναι ένα γεγονός που θα δώσει ώθηση σε ολόκληρο το power metal και θα βοηθήσει ίσως και τους GAMMA RAY;
Προχωρά πολύ μπροστά η σκέψη σου (γέλια). Ποτέ δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο!!! Εγώ βλέπω πολύ κινητικότητα στη metal σκηνή και η πίτα χωρίζεται ανάμεσα σε πολλά σχήματα, αφού έχουν δημιουργηθεί πολλά νέα συγκροτήματα, ορισμένα εκ των οποίων γράφουν καλή μουσική και διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο. Υπάρχει μία σαφής πτώση στις πωλήσεις, αλλά δεν βλέπω κάποια πτώση στο όλο κίνημα. Αν δεν είσαι οι METALLICA, οι πωλήσεις των CD είναι αστείες. Αν κρίνω από την αποδοχή του κόσμου, το power metal –αν κι εγώ τα αποκαλώ όλα heavy metal- είναι σίγουρα παρόν. Υπάρχουν τόσα πολλά σχήματα, πολλά εκ των οποίων βασίζονται στην παραδοσιακή metal μουσική και βάζουν τα δικά τους, σύγχρονα στοιχεία. Το βλέπω από τον γιο μου, που είναι 17 ετών έχει το δικό του γκρουπ. Παίζουν ένα είδος που βασίζεται στο παραδοσιακό heavy/power metal, εμποτισμένο με μοντέρνο, djent υλικό. Πάντα υπάρχει μία μετάβαση, αλλά βλέπω ότι η heavy metal σκηνή βρίσκεται σε άνθηση.
Τώρα που μίλησες για τον γιο σου, πόσο πιστεύεις ότι μπορεί να τον βοηθήσει ή να τον αγχώσει το γεγονός ότι κουβαλάει τη βαριά κληρονομιά του Hansen;
Είναι πάντα ένα νόμισμα με δύο όψεις. Δεν έχει όμως καμία σημασία αυτό που λες, παρά μόνο ότι κάνει εκείνος. Η μπάντα του είναι σπουδαία. Έχουν πολύ καλό τραγουδιστή και γράφουν πολύ ωραία τραγούδια. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτόν. Καταλαβαίνω ότι ίσως να είναι λίγο «αντι-παραγωγικό» να κουβαλάς το όνομα κάποιου που «ήταν εκεί», μπορεί να βοηθήσει σε κάποιες καταστάσεις, αλλά στο τέλος, το μόνο που έχει σημασία είναι να γράφεις καλή μουσική και δεν θα έχει κανένα νόημα ποιο όνομα κουβαλάς…
Σίγουρα είναι δύσκολη και η θέση σου, να βρεις την κατάλληλη ισορροπία, που να τον βοηθάς και που να τον αφήνεις μόνο του…
Βασικά τον αφήνω μόνο του. Όπου και όποτε με χρειάζεται, είμαι εκεί και τον βοηθάω όπου με χρειάζεται ή όποτε μου το ζητάει, αλλά μέχρι εκεί. Είναι εντελώς ανεξάρτητοι και σαν γονιός δεν είμαι ιδιαίτερα φιλόδοξος. Να σκεφτείς ότι ο γιος μου ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησε. Δεν του είπα τίποτα, δεν τον πίεσα να παίξει. Προς μεγάλη μου χαρά, εντελώς ξαφνικά την ξαναέπιασε στα χέρια του από μόνος του. Μου έδειξε κάποιους καινούργιους κιθαρίστες που δεν τους ήξερα κι εγώ του έδειξα τους κλασικούς και αγαπημένους μου, όπως τον Uli Jon Roth ή τον Michael Schenker.
Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει «θρύλος» όπως ο πατέρας του!!!
Είναι δύσκολο να γνωρίσεις επιτυχία στις ημέρες μας, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι θα δημιουργήσει κάτι πολύ καλό. Είναι πολύ κοντά στο να έχουν αρκετά τραγούδια ολοκληρωμένα ώστε να δημιουργήσουν έναν δίσκο και όταν συμβεί αυτό, θα είμαι πολύ χαρούμενος να τους βοηθήσω κάνοντας την παραγωγή και να δούμε που πάει.
Επιστροφή στους HELLOWEEN. Πολλές φορές σχέσεις διαλύονται για ασήμαντους λόγους. Μετά από τόσα χρόνια, βλέπεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συνέβη και με τους HELLOWEEN;
Όχι, όχι. Υπήρχε λόγος που έφυγα εγώ και μάλιστα πολύ σοβαρός.
Έχεις πει επανειλημμένως ότι είχες μπουχτίσει οποιοσδήποτε ήθελε κάτι από τους HELLOWEEN να επικοινωνεί μαζί σου…
Αυτό δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Εγώ ήμουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος επειδή ήμουν και ο πρώτος τραγουδιστής. Από την αρχή είχαμε κάποιον να μας μανατζάρει, παρότι έβαζα όλη την προσπάθειά μου κι εγώ σ’ αυτό το κομμάτι. Στη συνέχεια βέβαια είχαμε δύο management κι εκεί το πράγμα έγινε too much για μένα κι έχασα τον έλεγχο των πάντων. Δεν μπορούσα να έχω έλεγχο στα καθημερινά πράγματα και γενικά δεν μπορούσαμε να πάρουμε αποφάσεις, πολύ απλά διότι τις αποφάσεις τις έπαιρναν άλλοι για εμάς κι αυτό δεν ήταν cool.
Φτιάχνοντας τη δική σου μπάντα λοιπόν, θα μπορούσες να έχεις και τον απόλυτο έλεγχο σε κάποια πράγματα…
Δεν ήταν ο σκοπός της δημιουργίας των GAMMA RAY αυτός. Δεν ήμουν ευχαριστημένος με τα πράγματα που συνέβαιναν στους HELLOWEEN. Βέβαια, με το επόμενο βήμα που διάλεξα να κάνω ήμουν μόνος μου, οπότε είχα τον έλεγχο, αυτό είναι βέβαιο (γέλια). Δεν με ενδιέφερε όμως. Είχα επιλέξει να μην έχω manager εκείνη την περίοδο. Για να επιστρέψω όμως στο παρόν των HELLOWEEN, βλέπω τα πλεονεκτήματα του να έχεις ένα δυνατό management, με ανθρώπους που να εμπιστεύεσαι. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν το συμφέρον των HELLOWEEN, τους εμπιστεύεσαι απόλυτα και μπορείς να συγκεντρωθείς μόνο στη μουσική και να αφήσεις τους άλλους να ασχοληθούν με τα υπόλοιπα.
Υπάρχει και μία πολλαπλή σχέση πλέον με την Bottom Row, παρόλο που δεν μανατζάρουν εκείνοι τους GAMMA RAY, αφού παίζεις και με τον Κώστα Ζαφειρίου (που έχει το management των HELLOWEEN) στους UNISONIC.
Ναι, είμαστε «συνδεδεμένοι» με πολλούς τρόπους. Μας είχαν βοηθήσει πολύ και στην “Hellish Tour”, όταν είχαμε περιοδεύσει GAMMA RAY και HELLOWEEN μαζί κι έχουμε εξαιρετική σχέση.
Στην περιοδεία σκέφτεστε να παρουσιάσετε 1-2 καινούργια τραγούδια; Υπάρχουν πλάνα για κάποιον δίσκο ίσως μετά; Ή είναι απλά κάτι one-off;
Πρέπει να σου πω ότι σκεφτόμαστε να γράψουμε τουλάχιστον ένα ωραίο καινούργιο κομμάτι και να το παρουσιάσουμε στην περιοδεία. Πέρα απ’ αυτό, θα κάνουμε την περιοδεία και θα δούμε τι θα συμβεί.
Οπότε δεν αποκλείετε τίποτα και περιμένετε να δείτε πώς θα είστε ανάμεσά σας μετά το τέλος της περιοδείας, την αντιμετώπιση του κόσμου και την επαφή σας μαζί του κι όλα αυτά…
Ακριβώς αυτό. Θέλουμε να περάσουμε ωραία κι αν συμβεί αυτό, είμαι ανοιχτός για όλα.
Λογικά, όλοι θα πρέπει να είναι έτοιμοι για όλα, αν τα πράγματα πάνε όπως τα σχεδιάζετε.
Ακριβώς. Κανείς δεν εξαναγκάστηκε να έρθει στην περιοδεία κι αυτό είναι πολύ ωραίο. Δεν υποχρεωθήκαμε να κάνουμε το reunion για οικονομικούς λόγους. Ευτυχώς, μπορούμε κι επιβιώνουμε και χωρίς να είμαστε μαζί (γέλια) και δεν έχουμε τέτοιο πρόβλημα. Αλλά, αν περάσουμε ωραία, γιατί να μην κάνουμε κάτι μαζί και πάλι;
Από το ξεκίνημά τους, οι HELLOWEEN ήταν ένα συγκρότημα με ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Πιστεύεις ότι μπορείτε να το μεταδώσετε στον κόσμο επί σκηνής αυτό, μετά από τόσα χρόνια;
Φυσικά και μπορούμε. Δεν πρέπει να ξεχνάς όμως, πως όταν ξεκινήσαμε ήμασταν μικρά παιδιά και συμπεριφερόμασταν έτσι. Εννοείται ότι έχουμε «ηρεμήσει» με τα χρόνια, αλλά μερικές φορές ξαναγινόμαστε παιδιά. Δεν γίνεται τίποτα προγραμματισμένο, αλλά όταν βρισκόμαστε μαζί, κάνουμε συνέχεια πλάκες, γελάμε και περνάμε τόσο ωραία, που βγαίνει φυσιολογικά. Ίσως πιο «ώριμη πλάκα» θα έλεγα, αλλά πάντα υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα.
Μία λίγο «περίεργη» ιδέα που μου ήρθε στο μυαλό, έχει να κάνει με τον αδικοχαμένο Ingo Schwichtenberg. Έχεις γράψει το τραγούδι “Afterlife” για να τον τιμήσεις. Μήπως θα ήταν μία καλή ιδέα να το παίζατε επί σκηνής ως φόρο τιμής στον αυθεντικό σας ντράμερ;
Είναι ένα τραγούδι των GAMMA RAY κι έχουμε τόσα πολλά τραγούδια των HELLOWEEN να παρουσιάσουμε, οπότε δεν βρίσκω ότι είναι πολύ καλή ιδέα. Δεν θα σου πω τι ακριβώς θα κάνουμε, αλλά σίγουρα θα τιμήσουμε τον Ingo με κάποιον τρόπο και θα φροντίσουμε να «βρίσκεται» κι αυτός στη σκηνή μαζί μας. Έχουμε κάποιες πολύ ωραίες ιδέες.
Μήπως αγόρασες το drum kit του Ingo από τον Roland Grapow που το πόσταρε στο internet;
Όχι, αλλά γνωρίζω τον άνθρωπο που το αγόρασε. Κι έκανες καλά που μου το θύμισες, γιατί επικοινώνησε μαζί μου και ήθελε να του το υπογράψω, οπότε πρέπει να το κάνω κάποια στιγμή. Είναι σε ασφαλή χέρια. Είναι πολύ ωραίο drum set και το σκεφτόμουν να το αγοράσω. Από την άλλη όμως, πνίγομαι στις κιθάρες και σ’ όλα αυτά τα πράγματα που ήδη έχω και δεν χωράει με τίποτα… Κρίμα, γιατί είναι ένα καταπληκτικό drum set.
Πάντως, το timing του Roland Grapow, ο οποίος πόσταρε στο internet την ημέρα που ανακοινώσατε το reunion, ότι πούλαγε το drum set του Ingo, ήταν ένας σαφής υπαινιγμός ότι το κάνατε για τα λεφτά. Διαβάζοντας τα σχόλια που έκανε, είδα ότι –μεταξύ των άλλων- τόνιζε με δόση πικρίας, ότι ποτέ δεν τον πλησίασε κάποιος από τους HELLOWEEN για να πάρει μέρος στο reunion. Θέλεις να σχολιάσεις κάτι;
Όχι και πολλά… Από την πρώτη στιγμή, όλο το θέμα με το reunion των HELLOWEEN ήταν να επιστρέψω εγώ και ο Michael Kiske. Πρακτικά, κανείς δεν σκέφτηκε να επιστρέψει ο Roland, διότι θα είχαμε τέσσερις κιθαρίστες. Πώς θα χειριζόμασταν αυτήν την κατάσταση; Τρεις κιθαρίστες είναι αρκετοί. Αλλά τέσσερις; Νομίζω ότι θα το παρακάναμε.
Και φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσεις απ’ έξω τον Sascha Gerstner…
Για κανέναν λόγο. Ο Sascha είναι ήδη πολλά χρόνια στο συγκρότημα, είναι εξαιρετικό παιδί και πολύ καλός κιθαρίστας. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο.
Έχετε συζητήσει καθόλου τη διάρθρωση των συναυλιών σας; Ποια τραγούδια θα παίξετε, ποιος θα τραγουδάει κτλ; Υποθέτω εσύ θα τραγουδήσεις κομμάτια του EP και του “Walls of Jericho” κ.ο.κ.
Ναι, βασικά αυτή είναι η αρχική ιδέα. Θα έχουμε τραγούδια απ’ όλες τις εποχές και σίγουρα θα στο μικρόφωνο θα είναι ο αντίστοιχος τραγουδιστής. Αυτό όμως είναι πολύ προβλέψιμο και πολύ προγραμματισμένο. Ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να συνδυάσουμε καταστάσεις κι εποχές. Να τραγουδήσω για παράδειγμα ένα κομμάτι από την εποχή του Michael, να γίνουν πράγματα που θα κάνουν τις συναυλίες μας πιο ενδιαφέρουσες και λιγότερο προβλέψιμες. Με τρεις τραγουδιστές έχουμε τόσες πολλές δυνατότητες και θέλουμε σίγουρα να τις εκμεταλλευτούμε. Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε με τον Sascha πάνω στο κιθαριστικό υλικό και τις ενορχηστρώσεις. Αργότερα θα πάμε στο θέμα των φωνητικών αν και νομίζω ότι ήδη έχουν βρεθεί ο Andi Deris και ο Michi. Κάποια στιγμή, θα βρεθούμε κι όλοι μαζί να συζητήσουμε γι’ αυτό το θέμα. Στις πρόβες νομίζω ότι θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις για όλα.
Διάβασα ένα πολύ ωραίο απόσπασμα δηλώσεων του Andi Deris, όπου έλεγε πως είναι πολύ χαρούμενος που επιτέλους δεν χρειάζεται να «τσιτώνεται» πλέον για να τραγουδήσει τα κομμάτια του Kiske, τώρα που θα είναι μαζί του κι εκείνος (γέλια).
Ναι, είναι αλήθεια πως περνούσε δύσκολα προσπαθώντας να ερμηνεύσει εκείνα τα τραγούδια. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να πεις τα τραγούδια του Michael Kiske, γιατί οι οπαδοί δεν το αποδέχονται εύκολα αφού θέλουν τον Michael πίσω από το μικρόφωνο και σε διαβεβαιώνω ότι είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να τα τραγουδήσεις. Δεν ζηλεύω καθόλου τον Andi που είναι υποχρεωμένος να τραγουδάει ζωντανά κάθε βράδυ αυτά τα τραγούδια (γέλια).
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται και πολύ μυαλό να υποθέσω ότι θα βγει κάποιο live CD/DVD απ’ αυτήν την περιοδεία…
Πφφφ… Νομίζω ότι είναι απολύτως προφανές ότι θα γίνει κάτι τέτοιο… Θα ήταν ηλίθιο αν δεν το κάναμε…
Τουλάχιστον να έχετε εσείς οι ίδιοι ένα επαγγελματικό video από τις συναυλίες αυτές, να τις θυμάστε, αφού την επόμενη μέρα από την πρώτη συναυλία, θα τα βρείτε όλα στο YouTube (γέλια).
(γέλια) Αυτό ακριβώς. Δεν αξίζει τον κόπο να βγάζεις πλέον live άλμπουμ. Απλά αξίζει να υπάρχει σαν ένα ντοκουμέντο. Αφού θα υπάρχουν τόσα δείγματα στο YouTube, κανείς δεν αγοράζει live άλμπουμ. Απλά θα κοστίσει πολλά χρήματα ώστε να το έχει ο κόσμος τζάμπα !! Χαχαχαχαχα! Πάντως λογικά θα γίνει. Κάποια από τις εταιρίες μας, θα θελήσει να το βγάλει να βγάλει έστω και λίγα χρήματα απ’ αυτό!
Εντάξει, το καταλαβαίνω αυτό που λες απόλυτα, αλλά αυτό που βλέπω ότι γίνεται, τουλάχιστον στην Ελλάδα αν κρίνω καλά από τις αντιδράσεις του κόσμου, είναι κάτι παρόμοιο όπως όταν επέστρεψε ο Bruce Dickinson στους IRON MAIDEN.
Χαίρομαι πολύ που το ακούω αυτό. Τα μηνύματα που παίρνω κι εγώ είναι πως ο κόσμος είναι πολύ ενθουσιασμένος με αυτό το reunion. Έχω υψηλές προσδοκίες και θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν να μην απογοητευθεί ο κόσμος.
Βέβαια, υπάρχει ο κόσμος που λέει ότι το κάνετε για τα λεφτά…
ΧΑΧΑΧΑ (καγχάζει)
…εγώ λέω πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ότι είναι λογικό κάτι τέτοιο να πληρωθεί καλά. Αλλά στην περίπτωσή σας συγκεκριμένα, το βλέπω σαν κάτι που είναι «ή τώρα ή ποτέ». Αν χάσετε αυτήν την ευκαιρία, πότε θα το κάνετε; Όταν γίνετε 70 χρονών; Και μετά να βρίζετε τους εαυτούς σας που δεν αφήσατε στην άκρη τους εγωισμούς νωρίτερα;
Μπράβο ρε Σάκη… Είναι σαν να κλείνει ο κύκλος, φίλε. Κατά κάποιον τρόπο ήταν ένα κεφάλαιο που παρέμενε ανοιχτό. Οι φήμες δεν σταματούσαν ποτέ, απ’ όλον τον κόσμο. Κι εσύ τόσα χρόνια με ρωτούσες πότε θα γίνει αυτό το reunion, άλλωστε. Αυτήν την περίοδο νιώσαμε ότι ήταν η κατάλληλη περίοδος να γίνει. Είναι από αυτά τα πράγματα που απλά νιώθεις πότε φτάνει η κατάλληλη στιγμή και το κάνεις.
Είσαι ένας πολύ ενεργός μουσικός όλα αυτά τα χρόνια. Εκτιμώ πάρα πολύ το γεγονός, σε μία προσωπική κουβέντα που είχαμε πριν λίγους μήνες, ότι μου απέδειξες πως δεν είσαι μουσικός που είναι να βγει στη σύνταξη, αλλά πιστεύεις ότι έχεις πολλά να δώσεις ακόμα και το δείχνεις με πράξεις. Πως σου φαίνεται όμως το γεγονός ότι έχεις φύγει από τους HELLOWEEN σχεδόν 30 χρόνια πριν και σχεδόν όλος ο κόσμος ασχολείται κυρίως με τις ένδοξες μέρες των 80’s παρά με το τι συμβαίνει τώρα; Σε ενοχλεί αυτό σαν ενεργό μουσικό;
Όχι, καθόλου. Έχει τη νοσταλγία μέσα του, κάτι που δεν είναι κακό και τότε η metal σκηνή ήταν πολύ διαφορετική απ’ ότι σήμερα. Συναντώ συνέχεια ανθρώπους που λένε «μακάρι να υπήρχα κι εγώ τότε». Είναι σαν να λέμε οι δυο μας «μακάρι να ήμουν στο Woodstock».
Πως νιώθεις όμως όταν βάζεις τον καλύτερο εαυτό σου σε κάποιο άλμπουμ, το οποίο πιστεύεις ότι μπορεί να αντέξει στο χρόνο και ο κόσμος έρχεται και σου ζητάει τα “Keepers…”; Τουλάχιστον είναι δική σου μουσική πάλι (γέλια)
Χαχαχαχα! Έλα μωρέ, αφού ξέρεις πως είναι η φάση… Είμαι ΟΚ με αυτό, δεν με χαλάει καθόλου. Ευτυχώς υπάρχει αρκετός κόσμος που ακούει τους δίσκους μας. Τα πράγματα χρειάζονται κάποιον χρόνο για να γίνουν cult. Το βλέπω από τον εαυτό μου. Λέω για παράδειγμα, ότι δεν θα ξαναβγεί άλμπουμ σαν το “Paranoid” ή το “Sabbath bloody Sabbath”, παρότι οι BLACK SABBATH, τα χρόνια που ακολούθησαν έβγαλαν πολλούς εξαιρετικούς δίσκους. Τα άλμπουμ με τα οποία όμως ξεκίνησες να ακούς μουσική, είναι δύσκολο να ξεπεραστούν κατά κάποιο τρόπο. Όλα έχουν να κάνουν με την ηλικία, το χρόνο, την εμπειρία που άκουσες κάτι και όλα αυτά το κάνουν cult.
Πάμε πάλι στις παλιές μέρες των HELLOWEEN. Χαίρομαι που βγαίνει ένα βιβλίο για τη Noise Records που συμπεριλαμβάνει και αποσπάσματα από συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον Karl Walterbach, ιδιοκτήτη της εταιρίας. Είναι ευρύτερα γνωστό, ότι το συμβόλαιο που είχατε με τη Noise, σας «στραγγάλιζε». Κοιτάζοντας πίσω, τι θα κάνατε διαφορετικά;
Κοίτα, εμείς είχαμε υπογράψει εκείνο το συμβόλαιο και είχαμε ανθρώπους να μας συμβουλεύουν επειδή δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα τι να κάνουμε. Δεν μπορούσαμε λοιπόν να κάνουμε πολλά πράγματα διαφορετικά. Βέβαια, θα μπορούσαμε να βγάζαμε περισσότερα λεφτά . Πρέπει όμως να σου πω ότι όσο ήμουν στο συγκρότημα, ήμασταν καλά. Ποτέ δεν υπέφερα απ’ αυτό το συμβόλαιο!!! Ευτυχώς, τα χοντρά προβλήματα παρουσιάστηκαν όταν είχα φύγει από το συγκρότημα. Ο Walterbach… (γελά περιπαιχτικά) Μου ζητήθηκε να κάνω ένα σχόλιο για εκείνον, για το βιβλίο που ανέφερες, αλλά αρνήθηκα, καθώς το μόνο που θα μπορούσα να πω, είναι ότι «ο γαμ**ένος, μου χρωστά έναν σκασμό λεφτά»!!! (γέλια) Έκανε επενδύσεις στην Αμερική με τα λεφτά μου και ακόμα μου τα χρωστάει!!! Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορώ να μιλήσω και με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν.
Εκείνος έλεγε ότι πλήρωνε έναν καλό μισθό στα συγκροτήματα πρώτης γραμμής, όπως ήταν οι HELLOWEEN και ότι συγκεκριμένα για εσάς, έδωσε 350.000 γερμανικά μάρκα περισσότερα απ’ όσα προβλεπόταν, για να περιοδεύσετε.
Τα χρόνια των “Keepers…”, δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα σχετικά με τα οικονομικά. Δεν ξέραμε πόσα χρήματα έμπαιναν στο γκρουπ. Αυτό που θυμάμαι, είναι ότι στο “Keeper… I” παίρναμε, αν δεν κάνω λάθος, 1.000 γερμανικά μάρκα ο καθένας μας για μισθό, κάθε μήνα. Αν χρειαζόμασταν έναν ενισχυτή, το ζητούσαμε από την εταιρία και μας το έπαιρνε. Όλα τα υπόλοιπα χρήματα, πήγαιναν σε άλλους ανθρώπους, που δεν είχαμε ιδέα ποτέ ποιοι ήταν.
Εκτός από το συμβόλαιο με τη Noise, τι θα άλλαζες από αυτά που έκανες την περίοδο που ήσουν στους HELLOWEEN;
Δεν θα άλλαζα τίποτα. Δεν θα μπορούσα να γνώριζα τότε, αυτά που γνωρίζω σήμερα. Σήμερα είμαι ΟΚ, ζω άνετα, κάναμε ωραία πράγματα με τους HELLOWEEN, παίζω ακόμα μουσική, οπότε δεν μετανιώνω για πράγματα. Θα μπορούσα να πω ότι δεν θα χρειαζόταν να επιμένω τόσο πολύ στην άποψή μου και να επιτρέπω τις διαφορετικές απόψεις. Αν πίστευα κάτι, τότε αυτό ήταν, δεν άλλαζα γνώμη με τίποτα. Ήθελα να γίνονται όλα όπως πίστευα εγώ. Ίσως δεν ήμουν αρκετά ώριμος… Αν γνωρίζεις τι κάνεις όμως, θα μπορούσε να είναι και η συνταγή για την επιτυχία. Υπάρχει όμως πάντα ο κίνδυνος να οδηγηθείς σε αντιπαραθέσεις με τους υπόλοιπους. Λίγη ευαισθησία παραπάνω δεν βλάπτει τελικά. Έμαθα όμως κι όλα είναι καλύτερα τώρα (γέλια).
Τα προβλήματα ανάμεσα στους HELLOWEEN ήταν αρκετά. Ποια ήταν πιο δύσκολα να λυθούν; Αυτά ανάμεσα σε σένα και τον Weikath ή αυτά ανάμεσα στον Kiske και τον Weikath;
Νομίζω ότι ήταν τα παλιά φαντάσματα του Kiske και του Weikath που δεν είχαν λυθεί. Μη με ρωτήσεις ποια ήταν αυτά τα προβλήματα, δεν έχω την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ιδέα, ούτε ποια ήταν, ούτε πως λύθηκαν. Ξέρω τα προβλήματα που είχα εγώ με τον Weiki, που έφτασαν σε σημείο που δεν τα πηγαίναμε καθόλου καλά, αλλά όλα έχουν λυθεί και πλέον είναι ιστορία.
Ποιο ήταν τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχατε να λύσετε με τον Weiki;
Μέχρι το “Walls of Jericho”, είχαμε πολύ καλή χημεία και λύναμε μαζί όλα τα προβλήματα, παρότι υπήρχε ένας υγιής ανταγωνισμός ανάμεσά μας κι ο ένας έδινε ώθηση στον άλλο. Όταν έφτασε η ώρα για το “Keeper…” ήταν στην αρχή να το κάνουμε διπλό άλμπουμ, με όλα τα τραγούδια μέσα. Τελικά, αποφασίσαμε μετά από παρότρυνση και της εταιρίας μας, να βγάλουμε δύο χωριστούς δίσκους και στο πρώτο μέρος του “Keeper…” μπήκαν μέσα περισσότερα δικά μου κομμάτια, επειδή είχαν μεγαλύτερη σχέση με το “Walls of Jericho” που είχε προηγηθεί. Ίσως τα τραγούδια του Weiki να μην είχαν δουλευτεί τόσο καλά ή να μην ήταν πολύ καλά από εμπορικής άποψης και τελικά, το μόνο κομμάτι του που μπήκε ήταν το “A tale that wasn’t right”. Φυσικά, ποτέ δεν του άρεσε αυτό. Εγώ κέρδισα τα φώτα της δημοσιότητας για τις συνθέσεις μου κι εκείνος είχε μπει στο περιθώριο κατά κάποιον τρόπο. Εγώ δεν έδινα σημασία σ’ αυτά τα πράγματα, γιατί με ενδιέφερε το καλό του συγκροτήματος. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι σχέσεις μας έγιναν κάπως «ανθυγιεινές»…
Τα υπόλοιπα τραγούδια μπήκαν αυτούσια στο “Keeper 2”;
Όχι. Δουλεύτηκαν εκ νέου, γράφτηκαν και κάποια καινούργια, όπως για παράδειγμα το “Eagle fly free” που έγραψε ο Weikath. Για λόγους ισορροπίας, είχαμε πει ότι θα έμπαινε μόνο ένα δικό μου κομμάτι στο “Keeper 2”, αλλά τελικά μπήκαν τρία. Τα “I want out”, “March of time” και “Save us”. Ούτε αυτό του άρεσε, όπως καταλαβαίνεις… (γέλια)
Από τη στιγμή που πληρωνόσασταν με μισθό, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, ποιος ο λόγος να χρειάζεσαι τα συνθετικά credits αφού δεν θα πληρωνόσουν παραπάνω; Μόνο για τη δόξα;
Αυτό ήταν το δίκαιο/άδικο της κατάστασης στους HELLOWEEN. Όλα τα χρήματα από τα συνθετικά δικαιώματα έμπαιναν σ’ έναν κουβά και τα μοιραζόμασταν όλοι μας ισόποσα, ανεξάρτητα από το ποιος είχε γράψει ποια τραγούδια. Όταν έφυγα από τους HELLOWEEN και διεκδίκησα τα χρήματά μου, έμεινα έκπληκτος από το πόσα λεφτά είχαν μαζευτεί.
Υπάρχει κάποια ιστορία από τα 80’s που δεν έχεις πει και θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Θεέ μου… Είναι τόσες πολλές, θα είμαι λοιπόν αυθόρμητος τώρα. Κάτι πολύ χαρακτηριστικό που μου έδειχνε ότι κάτι δεν λειτουργούσε καλά στους HELLOWEEN ή ότι δεν λειτουργούσε καθόλου. Ήταν στην περιοδεία του “Keeper 2”, αφού είχα πει ότι αν τα πράγματα δεν βελτιωθούν μεταξύ μας, θα έφευγα πριν το τέλος του χρόνου. Ήμασταν στο tour bus και στη γαλαρία ήταν οι δύο Michael (Weikath και Kiske), οι οποίοι διαφωνούσαν έντονα σχετικά με το ποιο μέρος του αυγού είναι λιγότερο υγιεινό. Το ασπράδι ή ο κρόκος; Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο έντονα τσακώνονταν για τα αυγά. Ήταν τόσο ξεροκέφαλοι και οι δύο που ήταν εντελώς γελοίο. Πέρασε μία ώρα κι εγώ ήμουν αρκετά ηλίθιος που είχα προσπαθήσει να παρέμβω κι έλεγαν τα ίδια και τα ίδια προσπαθώντας να πείσει ο ένας τον άλλον. Τους παράτησα κι επέστρεψα μετά από δύο ώρες, μόνο και μόνο για να τους βρω να διαφωνούν το ίδιο έντονα και να λένε τα ίδια και τα ίδια πράγματα. Αυτό μου έδωσε να καταλάβω ότι είχαμε χάσει εντελώς την ικανότητα να λύνουμε τα προβλήματά μας με τη συζήτηση. Είχαμε πολλά λόγια κι όχι αρκετή μουσική. Ήταν πολύ σημαντική αυτή η διαπίστωση για εμένα. Ένα ακόμη αστείο περιστατικό που θυμάμαι από μία αμερικάνικη περιοδεία, είναι μία ταινία που γυρίσαμε εγώ ο Markus και ο Ingo, σχετική με το «Ψυχώ», όπου είχαμε γυρίσει μέχρι και τη σκηνή με την κουρτίνα στο μπάνιο, έχοντας κέτσαπ αντί για αίμα. Είχε πολύ πλάκα. Στην ίδια αμερικάνικη περιοδεία, ο Markus είχε πάρει τα κλειδιά για το δωμάτιό μας από τον tour manager, όταν μέναμε σ’ ένα motel σε κάποιον αυτοκινητόδρομο. Ήμασταν όλοι ψόφιοι από την κούραση κι ο Markus τσέκαρε το νούμερο του δωματίου, αλλά το κλειδί δεν ταίριαζε. Σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιος ήταν μέσα στο δωμάτιο και του φώναζε «τι κάνεις στην πόρτα μου» και διάφορα τέτοια!!! Αφού υπήρχε έντονη λογομαχία, κάλεσαν την αστυνομία και τελικά αποδείχθηκε ότι ο Markus από τη νύστα του, είχε πάει σε λάθος ξενοδοχείο και προσπαθούσε να μπει σε δωμάτιο άλλου!!! Την επόμενη μέρα, έπεσε τρελό γέλιο!!!
Μήπως το περιστατικό που μου είπες για τα αυγά και τον τσακωμό που είχαν οι δύο Michael, τους ώθησε να κάνουν το video clip του “Kids of the century” που δείχνει να έχουν αυγά στα μάτια; (γέλια)
(γέλια) Λες; Τώρα που μου το θύμησες, δεν αποκλείω να συνέβη γι’ αυτό!!! Χαχαχαχα! Πρέπει να ρωτήσεις ή τον Weiki ή τον Michael γι’ αυτό, να σου το ξεκαθαρίσουν, αφού εγώ δεν ήμουν στο συγκρότημα τότε!
Λες να βρήκαν τελικά το ανθυγιεινό μέρος του αυγού;
Μάλλον έκαναν ένα «ανθυγιεινό» εξώφυλλο, αφού κανείς δεν φαινόταν να γουστάρει το εξώφυλλο του “Pink bubbles go ape”. Είναι ένα πολύ περίεργο εξώφυλλο, αλλά σίγουρα δεν ταίριαζε με τους HELLOWEEN.
Μέχρι και το λογότυπο είχαν αλλάξει και είχαν στραβώσει οι οπαδοί σας.
Ναι, ο κόσμος δεν γουστάρει τις πολύ δραστικές αλλαγές.
Ήταν πολύ περίεργος δίσκος γενικότερα, σε μία περίεργη χρονική στιγμή αφότου έφυγες. Παρόλα αυτά, τουλάχιστον τα μισά κομμάτια, μου αρέσουν αρκετά, θα έλεγα.
Κι εμένα, θα έλεγα ότι κατά κάποιον τρόπο μου αρέσει αρκετά ο δίσκος εκείνος.
Ήδη έχουμε ξεπεράσει τη μία ώρα και η απομαγνητοφώνηση θα είναι δύσκολη, οπότε να φυλάξω μερικές ερωτήσεις για την επόμενη φορά. Να υποθέσω ότι τον επόμενο ενάμιση τουλάχιστον χρόνο θα τον περάσεις με τους HELLOWEEN.
Ναι. Προβλέπονται πολλές ακόμα ερωτήσεις κι ακόμα περισσότερες απαντήσεις, αλλά σίγουρα πολύ μουσική. Εσύ όμως με πέτυχες σε μία από τις πρώτες μου συνεντεύξεις!
Θα σας δούμε στην Ελλάδα; Πως το βλέπεις;
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα έρθουμε. Δεν είναι τίποτα οριστικό, αλλά βλέπω ότι λείπουν πολλές ημερομηνίες. Να σκεφτείς ότι στη Γερμανία έχουμε κλείσει μόλις δύο συναυλίες, που δεν νομίζω ότι είναι αρκετές (γέλια).
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Πάντα χαίρομαι όταν μιλάμε.
Εγώ ευχαριστώ και είμαι βέβαιος ότι θα τα πούμε από κοντά σε λίγο καιρό και πάλι.
Σάκης Φράγκος
