a
Σάββατο και στο κέντρο της Αθήνας έχουμε…..πανηγύρι. Κέφι, κουλτούρα και πολιτισμός, κατευθείαν από τη Σκωτία. HELLRIPPER επιτέλους εν Ελλάδι για πρώτη φορά. Να σημειωθεί ότι με το που άνοιξαν οι πόρτες, η μπάντα άραζε στο merch, έτοιμη να μιλήσει με τους ΠΑΝΤΕΣ, με εξέχουσα φιγούρα τον μπροστάρη/ιθύνοντα νου James McBain. Έναν τρομερά προσιτό και ευγενικό τύπο, που δεν πρέπει να αρνήθηκε κουβέντα και φωτογραφία ούτε σε ένα άτομο στο venue, όπως και οι υπόλοιποι μουσικοί που τον πλαισίωναν. Αυτό είναι το attitude που σου ανοίγει πόρτες και σε πάει πραγματικά μπροστά. Μην εκπλαγείτε αν τους δείτε σε καμιά μεγάλη εταιρεία στο μέλλον όπως είδαμε τους MIDNIGHT στη Metal Blade.
Ξέρετε όμως ποιους περίμεναν επίσης να δουν και μας έλεγαν και καλά λόγια για το παίξιμο τους; Τους INCINERATION A.D.. Ναι, τα δικά μας νεόκοπα παιδιά, με το δικό τους black/thrash κράμα. Η αλήθεια είναι ότι τους είχα δει μόνο στο Athens Extreme festival πέρυσι το Δεκέμβριο. Έκτοτε τους έχασα άλλη μια φορά ενδιάμεσα, οπότε σήμερα θα έβλεπα το τι επιπλέον θα είχαν να δώσουν. Και διάολε, οι τύποι πάτησαν στο σανίδι με το “Unholy damnation of wrath”, με αέρα μπάντας που θα πάει πολύ μα πολύ μπροστά. Και ξεχωριστά θα ήθελα να σταθώ, στην απίστευτη ενέργεια που έδωσε αυτός ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ drummer, μόλις στα 19 του χρόνια. Τρομάζω στη σκέψη του τι θα μπορεί να κάνει ακόμα και στα 25 φερ’ ειπείν με αυτό το υπόβαθρο.
Στα δε καινούργια κομμάτια (“In league with damnation”, “Relentless warkvlt deathmachine”, “Heaven shall fall”, “Echoes of war” και το κλείσιμο με το “Cerberus”) βλέπω μια πραγματικά ελπιδοφόρα μπάντα που εξελίσσεται ραγδαία σε κάτι που νομίζω ότι μόνο όταν ακούσουμε ένα full-length ηχογράφημα θα συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς είναι. Παίρνοντας όσα έκανε το “Goatfuck Armageddon blasphemy” στο επόμενο επίπεδο, πότε από πλευράς βίας, πότε από πλευράς δυναμικών (ειδικά αυτή η γλυκιά mid-tempo SLAYER-ιλα στο “Heaven shall fall”!). Κερασάκι στη τούρτα μια και τους ανέφερα, ενώ ήδη το κοινό που αποτελούνταν κατά κόρον από πιτσιρικάδες τους είχε αγκαλιάσει με ένα εκρηκτικό pit, η φονική διασκευή στο “Black magic” των SLAYER.
Παιγμένη με τη λύσσα των Αρχόντων όταν περιόδευαν για το “Reign in blood” το ‘86, έβαλε φωτιά στο pit, στέλνοντας τους πάντες να συναντήσουν το Βελζεβούλη μια ώρα αρχύτερα! Αυτά τα παιδιά, θα πάνε ΠΑΡΑ πολύ μπροστά, πολύ σύντομα να μου το θυμηθείτε. Το γράφω, γιατί το πιστεύω, απλά και όμορφα. Γιατί είδα πως έχουν ήδη κερδίσει και συνεχίζουν να κερδίζουν τα παιδιά της ηλικίας τους, αλλά και τους αμέσως μεγαλύτερους (καλή ώρα σαν τον τύπο που υπογράφει αυτές τις γραμμές). Μπράβο και πάλι μπράβο!
Και τώρα ήρθε η ώρα. Ξέρετε ήδη ότι οι HELLRIPPER είναι μια σπουδαία, υπολογίσιμη δύναμη στο σημερινό black/speed/thrash παρακλάδι. Αυτό που δεν ξέρατε είναι πως έπαιξαν σε ένα κατάμεστο Temple, κάτι που όταν το συζητήσαμε και με τη μπάντα κατ’ ιδίαν πριν τη συναυλία, τους προκάλεσε ειλικρινή έκπληξη (και χαρά βεβαίως!). Ένα Temple που έγινε κάτι ανάμεσα σε κερκίδα γηπέδου, καυγά στο γαλατικό χωριό και “άνθρωπος εναντίον ανθρώπου” από τις πρώτες νότες του “All hail the goat” και για τα επόμενα 70 δολοφονικά λεπτά και συνολικά 19 κομμάτια, δείχνοντας μας ότι οι INCINERATION A.D. ήταν απλά το ζέσταμα. Τι “Spectres of the blood moon sabbath”, τι “Hell’s rock ‘n’ roll”, τι “Nekroslut”….η μπάντα έβλεπε την ατμόσφαιρα να μυρίζει μπαρούτι, το κόσμο να την λατρεύει, κυρίως τον νεότερο, ανταποδίδοντας την εκρηκτική τους ενέργεια.
Ακούσαμε υλικό επιπλέον ως εξής από τους δίσκους της: “Coagulating darkness” (“Bastard of hades”, “Demdike (In league with the devil)”, “Within the everlasting hellfire”, “From hell”) “The affair of the poisons” (ομώνυμο, “Vampire’s grave”, “Hexennacht”, “The hanging tree”) “Warlocks grim & withered hags” (“The nuckelavee”, “Goat vomit nightmare”), το single “Fork-tongued messiah”, συν τα “Nunfucking Armageddon 666”, “Headless angels”. Και εκεί θα τελείωνε στη μια ώρα το set. Αλλά όχι, είχαμε και καθυστερήσεις στον αγώνα, με τα “Flesh ripper” και “Total mayhem” να ανακαινίζουν εκ βάθρων το Temple σε μια απόδοση που συνολικά άγγιξε την αντίστοιχη των MIDNIGHT εκεί μέσα προ πενταετίας! Να πω εδώ, πόσο εντύπωση μου έκανε που τα πιο mid-tempo κομμάτια ειδικά των τελευταίων κυκλοφοριών δεν προτιμήθηκαν έναντι των γρήγορων, μετατρέποντας τη συναυλία σε κολαστήριο!
Εικάζω ήθελαν να κάνουν επίδειξη δύναμης, που φυσικά και τους βγήκε σε καλό, μια και ο κόσμος ήταν με αφρούς στο στόμα! Ο κύριος McBain, δεν ξέχασε να τονίσει το πόσο τρελαμένοι ήμασταν από κάτω, το πόσο ευγνώμων ήταν στο χώρο και τη διοργάνωση, αλλά και το πόσο στήριξε όλος ο κόσμος που ήρθε να τους δει. Χώρια τα φοβερά λόγια για τους INCINERATION A.D. (από σκηνής αυτή τη φορά), τα μέλη των οποίων ήταν μέσα στο χαμό ενεργά (εύγε!), που έκαναν το χώρο ακόμα πιο οικογενειακό. Μιλάμε για πραγματική σφαγή από αυτές που θα διηγούμαστε στα εγγόνια μας. Και όπως είπα και στον συνάδελφο και αδελφό Θοδωρή Κλώνη μετά τη λήξη του live “δεν θα ήθελα να είμαι η μπάντα που βγαίνει να παίξει μετά από αυτό”. Συμφώνησε απόλυτα.
Για μπάντα που γεμίζει ΕΤΣΙ το Temple στη πρώτη της φορά, εικάζω η επόμενη φορά θα θέλει μεγαλύτερο venue! Ειλικρινά κάντε το να συμβεί, θέλω ήδη επανάληψη του μακελειού με ακόμα περισσότερο κόσμο από κάτω να τους αποθεώνει όπως τους MIDNIGHT στο Κύτταρο π.χ.!
Ανταπόκριση: Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
