Να τα μας λοιπόν! Αυτή ήταν πολύ ωραία έκπληξη σε κάθε περίπτωση! Και μάλιστα από την χώρα μας! Οι HIDEAWAY είναι έτοιμοι να δονήσουν την εγχώρια μουσική σκηνή με τούτο εδώ το ντεμπούτο! Λάθος, με τούτο εδώ το εξαιρετικό ντεμπούτο! Και πως θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από πλευράς μου έναν τέτοιο άλμπουμ, αφού το μουσικό ύφος που κινείται βρίσκει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο hard rock και το AOR.
‘Έχοντας ήδη πάρει μυρωδιά του τι είναι έτοιμη να παρουσιάσει η μπάντα, ακούγοντας το πρώτο single που ονομάζεται “Another day” (τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο), ήμουν σίγουρος ότι η ακρόαση θα κυλήσει πολύ όμορφα. Και δεν έπεσα έξω! Όλο το άλμπουμ σε οδηγεί πίσω στο παρελθόν με ένα πολύ όμορφο αλλά συνάμα μοντέρνο τρόπο. Το “Promises” που ακολουθεί είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι! Με τα «χρωματισμένα» solo του, με το ρεφραίν του, με τις αλλαγές του, με μία λέξη ένα ολοκληρωμένο τραγούδι. “Calling you” για τη συνέχεια και τραγούδι που ξεκινάει με lead, αλλάζει σε πλήκτρα με κάσες, «ανοίγει» στις γέφυρες και καταλήγει σε ρεφραίν, δεν γίνεται να μην είναι ωραίο! Αυτό που μου αρέσει σε αυτό το τραγούδι είναι οι ακουστικές κιθάρες, που ναι μεν παίζουν μία απλή συγχορδία αλλά είναι πολύ όμορφα τοποθετημένες! Το ομώνυμο τραγούδι είναι από αυτά που ακούς όταν είσαι μέσα σε κάποιο cabriole (ολόκληρο, 80άδικα πράγματα) οδηγώντας κατά μήκος κάποιου δρόμου στις παρυφές του Beverly Hills ατενίζοντας φοίνικες και ωραίες παρουσίες! Νομίζω είμαι ξεκάθαρος! Το “Lonely nights” είναι τραγούδι μοντέρνου hard rock, με αρκετή χρήση διπέταλου, δίνει έναν διαφορετικό τόνο στο άλμπουμ, λειτουργεί σαν αυτόνομο κομμάτι στη ροή του δίσκου και δίνει στον ακροατή κάτι το διαφορετικό! “Life is a wonder”για τη συνέχεια σε μία από τη πιο δυνατές στιγμές του δίσκου. Να πω την αμαρτία μου το εισαγωγικό riff μου έφερε στο νου το “I don’t know” του OZZY, λόγω τεχνικής. Πάραυτα, είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι που σε κρατάει για τα καλά στο πνεύμα του δίσκου, δίνοντας μία πιο δυνατή νότα σε ότι έχει ακούσει μέχρι στιγμής!
Το “When you feel (sometimes)” είναι από τις αγαπημένες μου στιγμές στον δίσκο. Πλήκτρα μπροστά και χρήση cowbell. Είναι δυνατόν να μην μου αρέσει; Εξαιρετικό τραγούδι! Έγραψα πιο πάνω πως τραγούδι που αρχίζει με lead είναι κομματάρα. Σε όλα αυτά προσθέστε πως το “Masquerade” ξεκινάει με το ρεφραίν και καταλήγει στα υπόλοιπα. Τι ισχύει; Το ίδιο και το αυτό με το “Calling you”! Στα πολλά συν του τραγουδιού η εξαιρετική μελωδία της κιθάρας! Το “Unknown hero” ξεκινάει από εκεί που σταμάτησε το “Masquerade”! Η ποιότητα είναι στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα και προσπαθώ, μετά από τη νιοστή ακρόαση, να καταλάβω τι με έχει χτυπήσει! Τα “Road to nowhere” και “Far away” είναι τα τραγούδια που κλείνουν αυτό το αριστούργημα! Το πρώτο αν και ξεκινάει σαν μπαλάντα άκρως συναισθηματική, εξελίσσεται σε ένα mid tempo τραγούδι με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά ενώ το δεύτερο αποτελεί το ιδανικό κλείσιμο για τον δίσκο! Εξαιρετική χρήση πλήκτρων καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, είναι ταμάμ και σου αφήνει την καλύτερη των εντυπώσεων καθώς είναι και αυτό από τις πιο heavy στιγμές του δίσκου!
Ειλικρινέστατα, δεν έχω ξανακούσει να παίζεται τόσο καλά το συγκεκριμένο είδος από ελληνικό συγκρότημα παρά μόνο σε εκείνο το αδιανόητο πρώτο άλμπουμ των RAW SILK. Όχι δεν θα μπω σε σύγκριση ανάμεσα στις δύο μπάντες. Οι HIDEAWAY είναι κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο, κάτι που αν το προσέξουν τα μέλη της μπάντας έχει όλα τα φόντα να μας κάνει περήφανους ανά την υφήλιο. Μιλάμε για ένα δίσκο με 11 τραγούδια, το ένα καλύτερο από το άλλο, που θα σου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον στα σχεδόν 50 λεπτά που διαρκεί. Θεωρώ πως έχουμε μία εξαιρετική κυκλοφορία και τα παιδιά το πιστώνονται στο 100%. Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι πως οι οπαδοί του είδους θα το λατρέψουν! Και για αυτό βάζω την υπογραφή μου. Το μόνο που εύχομαι από καρδιάς είναι το συγκεκριμένο άλμπουμ να φτάσει εκεί που του πρέπει και τα υπόλοιπα θα τα γράψει η ιστορία!
8 / 10
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
