Ποιος θυμάται τους HOLY MOTHER; Είχαν ξεκινήσει την πορεία τους το 1995, όταν δύο πρώην μέλη των BURNING STARR του Jack Starr, o Mike Tirelli και ο Jim Harris, ένωσαν τις δυνάμεις τους μαζί με τον θεό του μπάσου Randy Coven (R.I.P) και τον κιθαρίστα Spike Francis. Από τότε, με συνεχείς αλλαγές στον κιθαριστικό θώκο, έφτασαν να ηχογραφήσουν έξι δίσκους ως το 2003, με κορυφαία στιγμή αναμφισβήτητα το φοβερό και τρομερό “Toxic rain” του 1998. Ποιότητα πάντα είχαν σε ό,τι και να έκαναν, δυστυχώς όμως δεν απέκτησαν ποτέ το status που έπρεπε να αποκτήσουν. Τυχαίο; Δεν ξέρω. Σίγουρα, όπως συμβαίνει και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις, αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και παραμέτρων που σίγουρα δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν και να αναλυθούν.
Μετά από 18 ολόκληρα χρόνια λοιπόν, οι HOLY MOTHER επιστρέφουν με το έβδομό τους άλμπουμ και (κλασσικά) ανανεωμένη σύνθεση. Τις κιθάρες κρατά ο Greg Giordano των tech thrashers TURRIGENOUS και το μπάσο ο Russell Pzutto, πρώην τεχνικός μπάσου του Mark Mendoza των TWISTED SISTER, μέλος της μπάντας του Dee Snider και των power metallers REVERENCE. Επιστρέφουν όμως και με ανανεωμένο ήχο. Αν ήσουν από αυτούς που τους είχες λατρέψει στο “Toxic rain”, πράγμα που θεωρώ φυσιολογικότατο, ετοιμάσου να τεστάρεις τις αντοχές και κυρίως, την προοδευτική σου κρίση. Στο “Face this burn” οι HOLY MOTHER παρουσιάζουν ένα νέο, «μεταλλαγμένο» πρόσωπο, το οποίο καταρχάς μπερδεύει τον ακροατή. Ο ήχος του group ξεκινά από το κλασσικό US heavy/power, thrash-ίζει σε σημεία, ενώ αίσθηση κάνουν οι πολλές hard rock αλλά κυρίως alternative/modern rock/metal (μιλάμε για το rock συγκροτημάτων σαν τους ΑLICE IN CHAINS, SIXΧ:A.M ή τους BLACK LABEL SOCIETY) αναφορές. Η μπάντα παικτικά ΘΕΡΙΖΕΙ, μιλάμε για εντυπωσιακή απόδοση, ειδικά από τον Tirelli ο οποίος μας θυμίζει (κάποιοι βέβαια αυτό δεν το είχαμε ξεχάσει ποτέ) πως είναι πολύ μεγάλη φωνή, ανοίγοντας και αυτός τους ορίζοντές του προς διαφορετικής τεχνοτροπίας φωνητικές ερμηνείες. Ένας επιπλέον πόντος, έρχεται από την επίσης εντυπωσιακή, «κρυστάλλινη» παραγωγή.
Οπότε, από τα παραπάνω καταλαβαίνεις πως έγκειται στον ακροατή κατά πόσο θα «αγκαλιάσει» τον δίσκο αυτόν. Προσωπικά, ευχαριστήθηκα κάθε ακρόασή του. Μου άρεσε η διαφορετική του προσέγγιση, χάρηκα που αυτή συνοδεύεται από καλά τραγούδια και κυρίως, χάρηκα που άκουσα έναν από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές ακμαίο και δυνατό (μην ξεχνάμε τι είχε περάσει). Αν η δισκοθήκη σου περιέχει σημαντικές κυκλοφορίες από ένα ευρύτατο φάσμα ακουσμάτων, λογικά θα σου αρέσει το “Face this burn”. Αν είσαι όμως θιασώτης μόνο του “Toxic rain” ήχου, τότε άκου ΚΑΛΑ και ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ, πριν αποφασίσεις.
7,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
