HONEYBADGER – “Pleasure Delayer” (Made Of Stone Recordings)

Μέσα σε μια χρονιά που για να βγάλεις δίσκο στην Ελλάδα θα πρέπει να ανταπεξέλθεις στον Γολγοθά των lockdown, οι HONEYBADGER πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα των καιρών αλλά και της εγχώριας heavy rock σκηνής, που θέλει τους “μεγάλους” να αποδημούν προς τον βορρά και τους ήχους του Seattle, και ακολουθούν προς τα μεσοδυτικά το Route 66, διασχίζοντας με περισσή αυτοπεποίθηση την έρημο Mojave.

Η πορεία της μπάντας ξεκινάει το 2017 με το Ep “Rain” να ακούγεται λιγότερο φασαριόζικο από το σημερινό άλμπουμ, πλην όμως αρκούντως μελωδικό και με άνετη διάθεση. Από αυτή την πρώτη τους προσπάθεια οι HONEYBADGER κρατούν το μελωδικό στοιχείο, το οποίο βρίσκεται σε αφθονία στο “Pleasure Delayer”, ενώ ταυτόχρονα πατάνε (μέχρι να λιώσει) το fuzztone στις κιθάρες και το μπάσο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και η φωνή Δημήτρη Βαρδουλάκη έχει το αποκτήσει το απαραίτητο γρέζι αλά Αργύρης (από NIGHTSTALKER) δίνοντας με αυτόν τον τρόπο άλλο αέρα στις συνθέσεις. Έτσι λοιπόν με τον τσαμπουκά να ξεχειλίζει σε κάθε κομμάτι, το συγκρότημα μένει στις αρχές του stoner/desert rock χωρίς να ξεμυαλίζεται από το hype της εποχής, αφήνοντας τις μοντέρνες ιδέες στην άκρη. Αυτός ο δογματισμός θα μπορούσε να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της μπάντας, ωστόσο η δυναμική που εκπέμπει ο δίσκος δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη μπαίνοντας έτσι στην κατηγορία “κάνε ότι κάνεις, αλλά κάνε το σωστά”. Με άλλα λόγια, τι κι αν δανείζεσαι την μισή δισκογραφία των KYUSS και fuzzάρεις σαν τους TRUCKFIGHTERS, το θέμα είναι ότι το ζεις και αυτό το αυθεντικό συναίσθημα βγαίνει προς τα έξω πιο δυνατό από ποτέ. Στα συν, το easter egg στο κομμάτι “Laura Palmer” το οποίο αφορά την κλασική σειρά Twin Peaks του αρχιερέα του παράδοξου, David Lynch.

Εν κατακλείδι, το “Pleasure Delayer” είναι ένας δίσκος που οι λάτρεις του desert/stoner θα ακούσουν με μεγάλη ευκολία, καθώς τόσο η μουσική όσο και η σύντομη διάρκειά του δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για μια τύπου easy rider ακρόαση, είτε αυτή είναι σε πρώτο πλάνο, είτε στο background. Μία από τα ίδια λοιπόν, αλλά με τσαγανό και άποψη.

7/10

Νίκος Ζέρης