a
Δεύτερος δίσκος για τους Έλληνες black metallers HOR, και η αλήθεια είναι ότι είναι ένα άλμπουμ που εγώ προσωπικά περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία. Βλέπετε, το “Exitium”, το ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2019 και που είχα την τιμή να παρουσιάσω μέσα από ετούτη εδώ τη στήλη, όχι μόνο μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις αλλά παράλληλα δημιούργησε και υψηλές προσδοκίες για την συνέχεια. Εξάλλου δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις που, μπάντες μετά από ένα πολύ καλό πρώτο δίσκο αποτυγχάνουν να ακολουθήσουν ανάλογη πορεία. Παρόλα αυτά όμως είχα ένα προαίσθημα ότι αυτό δεν θα συνέβαινε με τους HOR.
Ενώ λοιπόν ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει ο αχός που δημιούργησαν με το “Exitium”, οι HOR επιστρέφουν με το νέο τους άλμπουμ που τιτλοφορείται “ No birth nor end” και αποτελεί την φυσική εξέλιξη της μπάντας. Μέσα από τα έξι κομμάτια του δίσκου, οι HOR καταφέρνουν όχι μόνο να μην μείνουν στάσιμοι αλλά εξελίσσουν και εμπλουτίζουν τον ήχο τους, οδηγώντας τη μουσική τους άλλο ένα βήμα μπροστά. Τι θα ακούσετε λοιπόν; Ψυχρό, ωμό black metal, χωρίς συμβιβασμούς, με τα riffs του Ophion για μια ακόμη φορά να εντυπωσιάζουν. Ο πόνος, ο θυμός, η απόγνωση, δεν είναι δυνατόν να μην σε κατακλύσουν ακούγοντας τον Throne πίσω από το μικρόφωνο. Και όλα αυτά με την αίσθηση ενός επικείμενου ολέθρου . Είναι φανερό ότι τα δύο μέλη των HOR όχι μόνο δεν επαναπαύτηκαν αλλά δούλεψαν πολύ στον νέο δίσκο δημιουργώντας μια εφιαλτική ατμόσφαιρα. Η Νορβηγική σκηνή σκεπάζει πάλι με τα πέπλα της τις συνθέσεις του “No birth nor end”, εξάλλου οι HOR δεν έκρυψαν ποτέ τις επιρροές τους από τον συγκεκριμένο ήχο. Η διαφορά με το “Exitium” είναι ότι αυτή τη φορά υπάρχουν και συνθέσεις πιο μικρές σε διάρκεια και κατά συνέπεια πιο άμεσες. Το συναίσθημα του πεσιμισμού είναι ακόμη πιο έντονο, συνέπεια μάλλον των όλων καταστάσεων που ζούμε. Τα κομμάτια είναι κυριολεκτικά καταιγιστικά, φρενιασμένα. Μια κάθοδος στις πιο σκοτεινές αβύσσους της ανθρώπινης ψυχής. Αν τώρα θέλετε να μιλήσουμε για προτιμήσεις, εκτιμώ ότι θα πρέπει να εστιάσουμε σε δύο κομμάτια . Το πρώτο είναι το επιβλητικό “Will to immortality” που στο πρώτο μισό του κινείται σε μελαγχολικούς, σχεδόν doom ρυθμούς, και σταδιακά ανεβάζει στροφές μέχρι να επακολουθήσει το μακελειό. Το δεύτερο είναι το “Sibylla” που κλείνει τον δίσκο. Εδώ τα καθηλωτικά φωνητικά της IDVex (1/2 SOUTHERN NORTH) στην εισαγωγή και τη μέση του, προσδίδουν την απαραίτητη ατμόσφαιρα και μια πιο Ελληνική χροιά σε ένα φανταστικό κομμάτι οκτώμισι λεπτών γεμάτο οργή και θρήνο. Στο τέλος της πορείας, αντί για την πολυπόθητη κάθαρση, βρίσκεται ο θάνατος, και ο κύκλος ανοίγει πάλι με το πάτημα του repeat και το αγέρωχο “Worship our death”.
Στον επίλογο της παρουσίασης του “Exitium” είχα γράψει ότι “Αν με το ντεμπούτο τους οι HOR καταφέρνουν να προκαλούν τέτοια ρίγη ανατριχίλας στον ακροατή, δεν τολμώ να σκεφτώ τι μας περιμένει στη συνέχεια.” Η συνέχεια λοιπόν, είναι εξίσου εξαιρετική, αν όχι περισσότερο. Μόνο ένα ερώτημα μένει να απαντηθεί. Είναι το “No birth nor end” το καλύτερο black metal άλμπουμ της χρονιάς; Την απάντηση την ξέρω ήδη , και μπορεί να είναι σχετικά νωρίς, αλλά δεν νομίζω να αλλάξω γνώμη εύκολα.
8,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
