Υπάρχουν κάποιες μπάντες που, παρά την βραχύβια πορεία τους, καταφέρνουν να αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους και να μνημονεύονται για αρκετά χρόνια ακόμα και μετά από την διάλυση τους. Μια από αυτές είναι και οι Σουηδοί thrashers HYPNOSIA. Στη σύντομη διάρκεια ζωής τους, κυκλοφόρησαν το EP “Violent intensity” το 1999 και ένα full length άλμπουμ το 2000, το διαβόητο “Extreme hatred” μέχρι την διάλυση τους δύο χρόνια αργότερα. Αυτό λοιπόν το εξαιρετικό ντεμπούτο τους επανακυκλοφορεί η Petrichor σε μια πολύ φροντισμένη έκδοση και βέβαια το γεγονός αυτό δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.
Το “Extreme hatred” έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως το “Extreme aggression” της πρώτης δεκαετίας της νέας χιλιετίας. Υπερβολή; Δεν νομίζω, καθώς το “Extreme hatred” αποτελεί ηχητικά τη φυσική εξέλιξη του θρυλικού άλμπουμ των KREATOR ενώ παράλληλα έχει και αυτήν την ωμότητα του “Pleasure to kill”. Και για να προλάβω τυχόν κακεντρεχείς που ενδεχομένως να ισχυριστούν ότι οι HYPNOSIA δεν ήταν παρά μια copy/paste μπάντα των Γερμανών, να απαντήσω ότι ποτέ οι Σουηδοί δεν διεκδίκησαν δάφνες πρωτοτυπίας και ποτέ δεν έκρυψαν τις επιρροές τους. Η ουσία είναι ότι το “Extreme hatred” είναι ένας ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ thrash δίσκος που ο σκοπός του δεν ήταν να καινοτομήσει, αλλά να κατεδαφίσει τα πάντα στο πέρασμα του. Και αυτό οι HYPNOSIA το κατάφεραν απόλυτα.
Μιλάμε για ένα άλμπουμ απόλυτου μακελειού που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τις λεγόμενες κλασικές κυκλοφορίες του είδους, αλλά τολμά και τις κοιτά κατάματα. Ο δίσκος αποτελείται από εννέα φρενιασμένες συνθέσεις με απίστευτα πορωτικά riffs που παραπέμπουν στους KREATOR αλλά και στους ΘΕΟΥΣ DARK ANGEL. Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι που να υστερεί. Ούτε ένα! 35 λεπτά ανελέητου σφυροκοπήματος που ξεκινά με το εναρκτήριο ομώνυμο και σταματά μόνο στις τελευταίες νότες του “Traumatic suffering”. Ειλικρινά, δεν αναφέρω κάποιο κομμάτι ιδιαίτερα επειδή εκτιμώ ότι θα αδικήσω κατάφωρα τα υπόλοιπα. Ακόμα και το instrumental “The gates of Cirith Ungol”, εμπνευσμένο φυσικά από την τριλογία του Tolkien, έχει τη δική του άγρια ομορφιά καθώς οι ρυθμοί κατεβαίνουν ελαφρώς και του προσδίδουν μια σχεδόν επική χροιά. Φοβερός δίσκος από μία μπάντα που είχε όλα τα προσόντα να γράψει τη δική της ιστορία στο χώρο του thrash metal αλλά, δυστυχώς, για διάφορους λόγους, δεν κατάφερε να συνεχίσει.
Ενστάσεις υπάρχουν, καθώς δεν υπάρχει κάποιο bonus υλικό που θα μπορούσε να παρέχει ένα κίνητρο σε κάποιον που έχει ήδη το άλμπουμ για να αποκτήσει και αυτήν την έκδοση. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να υπάρχουν κομμάτια από το EP τους ή τα demos τους, κάνοντας τη συγκεκριμένη επανακυκλοφορία πιο ενδιαφέρουσα. Η έκδοση του CD περιλαμβάνει ένα εμπλουτισμένο booklet με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ενώ, ενδεχομένως η έκδοση του βινυλίου να είναι πιο ελκυστική προς αγορά καθώς διατίθεται σε τρία διαφορετικά χρώματα και συνοδεύεται από μια τεράστια αφίσα του εξώφυλλου και το άλμπουμ σε ψηφιακή μορφή. Όσοι έχουν ήδη το “Extreme hatred” στην κατοχή τους δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ασχοληθούν με τη συγκεκριμένη επανακυκλοφορία. Για όσους όμως δεν έχουν το άλμπουμ αυτό στη συλλογή τους, η αγορά του είναι επιτακτική, ιδίως για κάθε thrasher που σέβεται τον εαυτό του. Κλασικό, πλέον, άλμπουμ που αγγίζει την τελειότητα με οποιαδήποτε βαθμολογία να είναι περιττή.
Θοδωρής Κλώνης
