HYPOCRISY – 10+1 moments of (death metal) glory

Ενόψει της τελευταίας φοράς (όπως δείχνουν τα πράγματα) που θα δούμε τους HYPOCRISY στο σανίδι στις 21 του μηνός στην Αθήνα και 22 στη Θεσσαλονίκη με τους δικούς μας SEPTICFLESH αλλά και τους THE AGONIST, σαν ROCK HARD, μαζέψαμε 10 στιγμές μεγαλείου των σπουδαίων Σουηδών, και σας τις παρουσιάζουμε. 10 στιγμές που μας θυμίζουν γιατί οι HYPOCRISY είναι τιτάνιο κεφάλαιο στο Ευρωπαϊκό death metal και για ποιους λόγους η κληρονομιά που έχουν αφήσει είναι ανυπολόγιστης αξίας. Βουτήξτε μαζί μας!

1. “Penetralia”: Όταν είσαι Σουηδός αλλά περισσότερο ακούγεσαι σαν Αμερικάνος στο death metal σου. Ο αντίκτυπος του καιρού που πέρασε ο Peter Tagtgren στις ΗΠΑ, είναι εμφανής στο καταπληκτικό ντεμπούτο της μπάντας “Penetralia”. Η πωρωτική Σουηδική σχολή του death metal, παντρεύεται με την ορμή και την τεχνοτροπία μπαντών όπως οι DEICIDE και οι MORBID ANGEL, δημιουργώντας ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα που κανένας δεν ακούστηκε έτσι στη χώρα. Φωνητικό ντεμπούτο κιόλας του σπουδαίου Masse Broberg (τον μάθατε και ως Emperor Magus Caligula στους εκπληκτικούς DARK FUNERAL).
2. “Pleasure of molestation” EP: Ιδανικό “ζέσταμα” για το επόμενο χτύπημα της μπάντας, με τέσσερα κομμάτια από το “Osculum obscenum”. Η σημασία του έγκειται στο πόσο παραπέρα έδειχνε να πηγαίνει η δουλειά, ήδη σε αυτές τις demo εκτελέσεις. H μόνη διαφορά είναι ότι έχουμε κάπως διαφορετική παραγωγή σε αυτές τις εκτελέσεις σε σχέση με το άλμπουμ, κάνοντας το αντικείμενο αυτό ιδιαίτερα περιζήτητο σε πιο πιουρίστες όσον αφορά τις death metal παραγωγές. Όπως και να ‘χει, ιστορική κυκλοφορία που πλέον μπορείτε να βρείτε σαν bonus στο “Osculum obscenum”.
   
   
3. “Osculum obscenum”: Ό,τι ξεκίνησε το “Penetralia” τούτο εδώ το τελίκιασε! Ανώτερες συνθέσεις πιο δικό του ύφος ακόμα, ανίεροι στίχοι βγαλμένοι από τη μυθολογία του Lovecraft (“Necronomicon”) ή και από ταινίες gore/splatter. Τίτλοι που προκαλούν σοκ όπως “Exclamation of a necrofag”, “Pleasure of molestation” ή “Infant sacrifices” με τον δίσκο να πηγαίνει πριονοκορδέλα τους οπαδούς, μα και κυρίως όσους νόμιζαν ότι η μπάντα θα είναι απλά ένα πυροτέχνημα. Ιδανικό κύκνειο άσμα από τον Broberg που έκανε τα καλύτερα φωνητικά του στους HYPOCRISY εδώ. Κερασάκι στη τούρτα η διασκευή-όλεθρος στο “Black metal” των θρυλικών VENOM.
4. “Inferior devoties” EP: Η μπάντα προ μεγάλων αλλαγών! Παρελθόν από τα φωνητικά ο Masse Broberg, οπότε πως κερδίζουμε χρόνο για την επόμενη κυκλοφορία; Πετάμε μια καινούργια μικρή κυκλοφορία στην αγορά. Εδώ, αναλαμβάνει τα φωνητικά ο Tagtgren για πρώτη φορά στην ιστορία της μπάντας. Περιέχει επανηχογραφημένα τα φωνητικά στο “Inferior devoties” (από το “Osculum…”), στο “God is a lie” (από το “Penetralia”) κα τα πρώτα κομμάτια που έγραψαν ως τριάδα: “Symbol of baphomet”, “Mental emotions”. Φανερά μελετημένη αλλαγή, που ήρθε μαλακά στους οπαδούς. Στα συν, μια υπέροχη διασκευή στο “Black magic” των θεών SLAYER.
5. “The fourth dimension”: Η πρώτη φορά που πήγαν σε άλλο στούντιο (όπως μας είπε και ο ίδιος ο Tagtgren, με άκρως γλαφυρές λεπτομέρειες), και παρόλο που ο ίδιος δεν ήταν ικανοποιημένος με την παραγωγή, το μεγάλο βήμα έγινε ήδη προς τα μπρος. Μελωδικό death metal από αυτά που δικαιολογούν τα δύο συνθετικά εξίσου, στην στιγμή μετάβασης για τους HYPOCRISY, μακριά από το αμιγώς death metal παρελθόν. Σε πολλούς “τσίνησε” αυτή η αλλαγή, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει, και ποσώς ενδιαφέρει την ίδια τη μπάντα! Η τελευταία φορά που οι HYPOCRISY είχαν θεματολογία που αφορούσε κάτι πιο ανίερο.
   
   
6. “Abducted”: ΜΕΓΑΛΕΙΟ! Από τους πλέον ολοκληρωμένους δίσκους των HYPOCRISY, χώρια που είναι από αυτούς που τους δώσανε το πρώτο μεγάλο τους hit, το “Roswell 47”. Ένα κομμάτι που πραγματεύεται την περίφημη ιστορία του εξωγήινου του Roswell (την οποία αγγίζουν και οι MEGADETH στο “Hangar 18”), με τις θεωρίες συνομωσίας να δίνουν και να παίρνουν. Η παραγωγή αρχίζει να γίνεται πλέον από τούδε και στο εξής στα διάσημα (πλέον) και νεοσύστατα (τότε) Abyss studios του ίδιου του Tagtgren. Εδώ η μπάντα αλλάζει επίπεδο για τα καλά, φτιάχνει τον ήχο της, και κοιτάζει μπροστά.
7. “The final chapter”: Η αγαπημένη δουλειά του γράφοντος από τους HYPOCRISY! Γιατί; Καταρχάς, βγάζουμε απ’ έξω τη διασκευάρα στους Καναδούς thrash ήρωες RAZOR. Βγάζουμε το γεγονός ότι προοριζόταν για τελικό δίσκο της μπάντας (κάτι που συμπεραίνουμε και από το τίτλο), βγάζουμε ακόμα και το video clip για το ομώνυμο (πάντα είναι καλός ένα κομμάτι – “κράχτης” για το οποίο να γίνει video clip). Ας μιλήσουμε για τις κομματάρες τύπου “Adjusting the sun” ή “Through the window of time” (τι πανέμορφοι τίτλοι), ή ακόμα και το “Request denied”. Να γράφεις δίσκο 50 λεπτών, να μη κουράζεται ο κόσμος, και να ανταποκρίνεται τόσο μαζικά που αναγκάζεσαι να γυρίσεις το παραμύθι και να συνεχίσεις το ταξίδι!
8. “Hypocrisy”: Δεν γινόταν να μη γίνει μνεία στον δίσκο επανένωσης της μπάντας, που φέρει απλά όμορφα και κατανοητά το τίτλο της. Το έτος είναι 1999 οι προβλέψεις για το μέλλον, οι θεωρίες, η τεχνοφοβία ενόψει της νέας χιλιετίας, δίνουν και παίρνουν και ο Tagtgren δε μένει αμέτοχος! Μπάσιμο με “Fractured millenium” και αντίο ζωή. Τι να πούμε τώρα για κομματάρες τύπου “Time warp” και “Apocalyptic hybrid” που εκθέτουν και τους προβληματισμούς του ιθύνοντος νου της μπάντας. Ο μοναδικός δίσκος των μεγάλων Σουηδών που δεν είχε κάποιο video clip για να τον προωθήσει/προλογίσει.
   
   
9. “End of disclosure”: Δίσκος υπ’ αριθμόν 13 για τους HYPOCRISY. Τίτλος που αφήνει πάλι υπόνοια ότι μπορεί να είναι φινάλε αλλά φυσικά και δεν είναι. Δίσκος που στηρίχθηκε από δύο video clip, για το ομώνυμο και το “Taste of the spineless”. Τόσα χρόνια μετά, η συνταγή των HYPOCRISY καλά κρατεί, μόνο που μπολιάζεται με την εμπειρία και την διαύγεια ενός ανθρώπου που είναι σίγουρος 100% για όσα κάνει και το τρόπο που θα τα κάνει. Ο μόλις τρίτος δίσκος που παίζει τύμπανα ο Horgh (γνωστός από τους IMMORTAL) και τα διαλύει όλα! Και ακολουθεί το μεγαλύτερο διάστημα στην δισκογραφία των HYPOCRISY (οκτώ χρόνια) μέχρι να ξανακούσουμε νέα τους.
10. “Worship”: Διττής σημασίας δίσκος. Κύκνειο άσμα του Horgh πίσω από το drum kit των HYPOCRISY, και κύκνειο άσμα της ίδιας της μπάντας (ξανά, με τα σημερινά δεδομένα και όσο γράφονται αυτές οι γραμμές) στη δισκογραφία. Και τι δίσκος. Είπαμε πιο πάνω ότι ο Tagtgren νιώθει σίγουρος 100% για κάθε τι που κάνει. Αυτό φυσικά και αντικατοπτρίζεται σε αυτό το άλμπουμ, το οποίο ενώ κινείται στα υψηλά επίπεδα ποιότητας των Σουηδών, αποτελεί μια στιγμή, με ειδικό βάρος. Η θέση του στη δισκογραφία χρονολογικά, το καθιστά το απόσταγμα των ύστερων HYPOCRISY, με ύμνους όπως το “Chemical whore” (με το δυστοπικό video clip) ή το “Dead world” να είναι έτοιμοι να σαρώσουν τη σκηνή!

Bonus round: “The abyss”. Το ξέρω, επικεντρωθήκαμε σε δίσκους και κυκλοφορίες, αλλά θα μου επιτρέψετε να κάνω μια εξαίρεση για το φινάλε: εδώ θα μιλήσω για κομμάτι. Όχι όποιο και όποιο κομμάτι όμως. Αυτό εδώ είναι η πρώτη σύνθεση που έγραψε στα ολοκαίνουργια προσωπικά του στούντιο ο Peter Tagtgren, όντας χαρούμενος που θα έχει τον δικό του χώρο. Αυτό το κομμάτι αποτέλεσε σήμα κατατεθέν της μπάντας, και φυσικά ονομάτισε το black metal side – project του Tagtgren (το οποίο όσοι αρέσκεστε στο Σουηδικής κοπής black metal, σπεύσατε να ακούσετε!)

Κάπως έτσι φτάσαμε προς το τέλος του αφιερώματος. 1000 λέξεις δε θα φτάσουν για να περιγράψουμε το μεγαλείο των HYPOCRISY, αλλά νομίζω ότι κατά προσέγγιση, ε, κάτι καταφέραμε! Ραντεβού στις 21/10 στην Αθήνα και στις 22 στη Θεσσαλονίκη, όπου θα τους πούμε το αντίο που αρμόζει και είθε να τους δώσουμε μια βραδιά για να τη θυμούνται και οι ίδιοι! Σας ευχαριστούμε για όλα.

Γιάννης Σαββίδης