Ήταν μια βραδιά που επιβεβαίωσε τις προσδοκίες των λιγοστών fans του ακραίου ήχου, οι οποίοι τίμησαν με την παρουσία τους την έλευση του David Vincent στη χώρα μας. Όσοι είστε fans των MORBID ANGEL και δεν ήσασταν παρόντες, υπάρχει περίπτωση και να χάσατε την τελευταία φορά που ακούστηκαν στη χώρα μας κομμάτια από τη χρυσή εποχή των Αμερικανών deathsters με εκείνον πίσω από το μικρόφωνο.
Οι NUCLEAR TERROR απέδειξαν με την εμφάνισή τους ότι είναι ένα από τα πιο τεχνικά καταρτισμένα νέα thrash group της σκηνής μας. Κατά τη γνώμη μου, όμως, όπως και το σύνολο των νέοthrash σχημάτων παγκόσμια, παλεύουν να συνθέσουν κάτι που να τους κάνει ξεχωριστούς, όπως το “Ghosts of war” των SLAYER. Κατά τα άλλα ήταν άψογοι με τους κιθαρίστες να κλέβουν την παράσταση.
Οι MORTAL TORMENT ήταν όπως πάντα καταιγιστικοί. Τα brutal φωνητικά του frontman τους έδιναν τον απαραίτητο τόνο για τον όλεθρο τους κι ας ένιωθε σαν ποντικός, όπως είπε, επειδή τα drums τον εμπόδιζαν να αλωνίζει τη σκηνή. Το death metal τους είχε όλα εκείνα τα στοιχεία, που απαιτούνται για να ικανοποιηθεί κι ο πιο απαιτητικός fan του είδους. Και έγινε και το πρώτο mosh pit από τους τρελαμένους φίλους τους, που δε χάνουν κανένα τους live όπου κι αν παίζουν. Ήταν πραγματικά ό,τι καλύτερο για προθέρμανση για τους headliners της βραδιάς.
Λευτέρης Τσουρέας
Πήγα στο συγκεκριμένο live, προσπαθώντας να βγάλω από το μυαλό μου όλα τα σίριαλ που έχουμε αντιμετωπίσει εδώ και αρκετά χρόνια με τους MORBID ANGEL. Καθαρά σαν φίλος και οπαδός ενός συγκροτήματος που ανήκει στην top τετράδα στο death metal, με την ανάγκη να απολαύσω έστω και με αυτό τον τρόπο, ίσως την μοναδική ευκαιρία να ακούσω κάποια ξεχασμένα κομμάτια / ύμνους από το παρελθόν.
Το project του David Vincent, Ι AM MORBID, είναι πλέον ο μοναδικός τρόπος, τουλάχιστον αυτή την στιγμή, ώστε να καταφέρουμε να ακούσουμε ζωντανά τα old school κομμάτια των MORBID ANGEL. Mιας και στην περιοδεία που έχουν ξεκινήσει οι MORBID, δεν παίζουν τίποτα από την εποχή του David, κάτι που σίγουρα είναι κάτι αρκετά περίεργο, μιας και το να μην παίζεις κομμάτια με την αιτία μιας κόντρας για μένα δεν είναι λόγος και σίγουρα πρέπει να ισχύει θέμα χρηματικό και δικαιωμάτων μιας και ο David είναι co-writer στα κομμάτια αυτά. Αυτό μου φαντάζει πιο ρεαλιστικός λόγος για κάτι τέτοιο. Ποιος θα ήθελε βέβαια να δίνει λεφτά από τις συναυλίες του στον αντίπαλο εχθρό;
Η «γιούχα» και το «μαύρο» που αντιμετώπισε το συγκεκριμένο live από την ώρα που ανακοινώθηκε είναι κάτι το μοναδικό. Ποτέ δεν έχω δει μια ολόκληρη σκηνή να συσπειρώνεται τόσο πολύ ενάντια σε έναν άνθρωπο. Ήταν βέβαιη η αποτυχία του συγκεκριμένου live, αν και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα να δω μόνο 80 άτομα μέσα στο Κύτταρο. Πραγματικά σοκαριστικό θέαμα. Από την άλλη δεν ξέρω πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα σε μια άλλη περίπτωση. Ακόμη και αν αντιμετώπιζαν το live, πάλι δεν πιστεύω ότι θα μάζευε πάνω από 250 άτομα. Αλλά πραγματικά, αυτό το τραγικό και απογοητευτικό νούμερο δεν το περίμενα με τίποτα.
Θέλω πάντως εδώ να δώσω τα εύσημα μου στον David Vincent, o οποίος αντιμετώπισε την όλη κατάσταση με χιούμορ, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια επαφή με το κοινό κι ένα κλίμα που έσπασε τελικά την «ψύχρα» ενός άδειου κλαμπ.
Δεν ξέρω κατά πόσον εγώ θα μπορούσα να αντιμετωπίσω με τέτοια ψυχραιμία, μια τέτοια κατάσταση. Η μπάντα παρουσιάστηκε σε δαιμονική φόρμα, παίζοντας άρτια τα κομμάτια με ωμή δύναμη και ένταση και δεν πρόσεξα σε κανένα σημείο να μην αποδίδει πειστικά τις ερμηνείες του ο Vincent, ούτε την φωνή του να έχει χάσει τόσο όπως πολύ υποστήριζαν. Τα ντραμς ήταν ένας συνεχόμενος κανονιοβολισμός και ο ήχος ήταν φοβερός, συμπαγής και δυναμικός σχεδόν σε όλη την διάρκεια του set τους.
Έπαιξαν 70 λεπτά περίπου, κομμάτια από τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ των MORBID ANGEL και μαζί με classics όπως τα “Immortal Rites”, “Blessed are the Sick” και “God of Emptiness” ακούσαμε και κομμάτια ξεχασμένα στον χρόνο όπως τα “Visions from the Dark Side”, “Pain Divine”, “Eyes to See, Ears to Hear”. Δυστυχώς δεν ακούσαμε όλο το set που είχαν προγραμματίσει, καθώς έκοψαν τρία κομμάτια, μάλλον εξαιτίας της απογοητευτικής παρουσίας του κόσμου. Έτσι έχασα την ευκαιρία να ακούσω ζωντανά το “Dawn of the Angry” κάτι που με στεναχώρησε πολύ. Μπορώ βέβαια να καταλάβω ότι και οι ίδιοι θα έπρεπε να ήταν αρκετά απογοητευμένη από το θέαμα που αντίκρισαν.
Φεύγοντας από το live κατάλαβα ότι από ότι δείχνει η κατάσταση οι I AM MORBID, θα συνεχίσουν τον επόμενο διάστημα και ίσως να έχουμε την ευκαιρία στο μέλλον να ακούσουμε και δική τους δουλειά, μιας και είναι ολοφάνερο ότι γουστάρουν αυτό που κάνουν. Κάτι όμως που σίγουρα θα συνεχίσει την διαμάχη του Vincent με τον Trey και το όνομα των MORBID ANGEL να συνεχίσει να γίνεται τροφή για ατελείωτο κους-κους. Δεν ξέρω αν οι Έλληνες haters του Vincent νιώθουν υπερήφανοι και «νικητές» μετά από την έκβαση του συγκεκριμένου live. Eγώ ξέρω πάντως ότι ένα πράγμα δεν βγαίνει σίγουρα νικητής από τέτοιες καταστάσεις και αυτό είναι η ίδια η μουσική μας.
Γιώργος Καραγιάννης
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
