Συγκινητική στιγμή για εμένα καθώς κλήθηκα να γράψω κείμενο για ένα άλμπουμ, για το οποίο έγραψα το πρώτο μου κείμενο στο Rock Hard πριν από 5 χρόνια. ICED EARTH και το αγαπημένο concept άλμπουμ “Dark saga” λοιπόν, αλλά αυτή την φορά, παίρνω και εγώ σειρά με τους υπόλοιπους συνάδελφους και φίλους της συντακτικής ομάδας και αναρωτιέμαι ανοιχτά για τον αγαπητό μας αρχισυντάκτη, πόσο πολύ τον ευχαριστεί να βγάζει τέτοια γούστα και βίτσια επάνω μας με την στήλη Worst to best;
Για να μην γίνει όμως υπερβολική η γκρίνια μου, όσο και αν αγαπάω την μουσική των ICED EARTH, θεωρώ ότι το έργο μου είναι πιο εύκολο από τους συνάδελφους που είχαν να γράψουν για άλμπουμ όπως τα “Keeper of the seven keys”, “Operation: mindcrime”, “Holy diver” και πολλά άλλα, καθώς το “Dark saga” ενώ είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους των ICED EARTH, δεν έχει σε καμία περίπτωση την ίδια βαρύτητα με τους προαναφερθέντες τίτλους.
Ας πάμε όμως στο ζουμί και να δούμε, με βάση την δική μου προτίμηση, τα τραγούδια του “Dark saga”, από το πιο αδύναμο προς το πιο αγαπημένο.
- “Depths of hell”
Ενώ το τραγούδι κουβαλάει κάτι από την μαύρη ατμόσφαιρα του “Burnt offerings”, σε καμία περίπτωση σαν σύνθεση δεν φτάνει το επίπεδο των υπόλοιπων τραγουδιών του “Dark saga”. Ένα refrain που με εκνεύριζε πάντα, μία απλή δομή χωρίς κάτι ιδιαίτερο να κρατήσεις και σε τελική ανάλυση αν τα τρία λεπτά που διαρκεί δεν υπήρχαν καν στο “Dark saga”, δεν θα έλειπαν από κανέναν.
- “Scarred”
Θα μπορούσε το “Scarred” να βρίσκεται άνετα στην θέση του “Depths of hell”. Όμως το πολύ ωραίο riff στο τέλος του τραγουδιού, δίνει τουλάχιστον στα σχεδόν έξι λεπτά της ύπαρξής του, ένα σημείο όπου για ένα λεπτό ακούμε κάτι ενδιαφέρον και ωραίο.
- “Violate”
Τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα και κάπου εδώ αρχίζω τον εξάψαλμο στον κ. Φράγκο. Ο λόγος προφανής καθώς αν εξαιρέσουμε τα δύο πρώτα τραγούδια της λίστας, τα υπόλοιπα κομμάτια του “Dark saga” είναι αυτά που κάνουν τον δίσκο πολύ, μα πολύ αγαπημένο. Με βαριά καρδιά θα ξεκινήσω με το “Violate”, το πιο επιθετικό και thrash κομμάτι του δίσκου, με αναφορές στον δαίμονα και villain του Spawn, τον Violator. Τρομακτικά όμορφη εισαγωγή που την θέση της παίρνει ένα ασταμάτητο ωμό κοπάνημα. Βρίσκεται σε αυτή την θέση γιατί τα αντίστοιχα κομμάτια του δίσκου είναι σαφώς ανώτερα.
- “The last laugh”
Κάθε τραγούδι και πονάω όλο και πιο πολύ με τις επιλογές μου.“The last laugh” λοιπόν στην τέταρτη από το τέλος θέση. Ένα κομμάτι πέρα ως πέρα εξαιρετικό, επιθετικό, σκοτεινό, που αποτυπώνει τον ρόλο που έχει να παίξει στο concept του δίσκου. Από τα τρία πιο επιθετικά κομμάτια του “Dark saga”, αυτό έρχεται δεύτερο σε σειρά προτίμησης και το “Violate” τρίτο. Spoiler alert, το “Vengeance is mine” είναι πιο ψηλά.
- “I died for you”
Και οι μαχαιριές συνεχίζονται. Το “I died for you”, μετά το “Melancholy”, είναι από τις πιο σημαντικές power ballads των ICED EARTH. Θεωρώ ότι η δομή του κομματιού, είχε δώσει την έμπνευση στον Schaffer να γράψει στο μέλλον αρκετά τραγούδια βασισμένα επάνω της. Τώρα σαν τραγούδι το συναίσθημα ξεχειλίζει, άριστα δεμένο στο concept και μία από τις πρώτες συναισθηματικά έντονες στιγμές του δίσκου.
- “Slave to the dark”
Κρίμα, δεν του αξίζει, αλλά πρέπει να μπει μία σειρά. Προτελευταίο τραγούδι του άλμπουμ και ένα από αυτά που έχουν λίγο πιο περίπλοκη δομή, δυναμικά περάσματα και μελαγχολικές μελωδίες και λειτουργεί με τον καλύτερο τρόπο ως μία πολύ μεγάλη εισαγωγή για το έπος που έρχεται στο τέλος.
- “Vengeance is mine”
Μόνο και μόνο για όλες τις φορές που έχω βραχνιάσει σε συναυλίες τους και σε όλες τις φορές επίσης που το ακούω και κάνω τα φωνητικά του Schaffer, έπρεπε να είναι πιο πάνω. Η χαρά του galloping στην κιθάρα του Schaffer, το ταραταταρατατα που όλοι αγαπήσαμε εδώ οργιάζει, με αρρωστημένη μελωδία στα refrain και με απίστευτη ατμόσφαιρα μίσους και οδύνης.
- “Dark saga”
Η αρχή της ιστορίας μας δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαμηλά. Σκεφτείτε για τους οπαδούς του Spawn, να ακούν το τραγούδι και να συνειδητοποιούν ότι οι πρώτοι στίχοι είναι οι πρώτες λέξεις, από την πρώτη σελίδα, του πρώτου τεύχους της σειράς των comics του SPAWN, που συνεχίζει και γράφει ο Tod McFarlane μέχρι σήμερα. Ένα mid-tempo τραγούδι που περιμέναμε να ακούσουμε κάθε φορά που έρχονταν στην Ελλάδα. To mid-tempo τραγούδι που θα χάνουμε κάθε φορά την φωνή μας.
- “A question of heaven”
Το “A question of heaven” θα μπορούσε να στρογγυλοκάθεται στην πρώτη θέση. Κατά την άποψη μου είναι το ομορφότερο τραγούδι του δίσκου, η πιο δουλεμένη σύνθεση, το τραγούδι με την πιο συναισθηματική ατμόσφαιρα και κλείνει το “Dark saga” με τον καλύτερο τρόπο. Τα συναισθήματα της λύτρωσης, της εξιλέωσης και της αιώνιας καταδίκης αντιμάχονται μεταξύ τους για το πιο θα επικρατήσει και η τραγική ιστορία του ήρωα μας λήγει με τον πιο ειρωνικό και λυπηρό τρόπο. Ο λόγος που δεν είναι στην πρώτη θέση είναι ένας και αυτός είναι το…
- “The hunter”
…”The hunter”. Το τραγούδι εκτός ότι είναι κομματάρα, είναι ξεκάθαρα το hit του δίσκου. Το “The hunter” για το “Dark saga” είναι αυτό το maximum τετράλεπτο κομμάτι που θέλουν όλα τα συγκροτήματα στον δίσκο τους, που θα ξεχωρίζει για την αμεσότητα του, τον εθισμό που προκαλεί στους ακροατές, την μανία στους οπαδούς στις συναυλίες και το ασταμάτητο repeat στα ηχοσυστήματα μας. Πότε έπαιξαν το “The hunter” οι ICED EARTH και δεν έγινε πανικός; Πότε το ακούσαμε σε κάποιο metal club και δεν γουστάραμε με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνουμε πιο γραφικοί από το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης; Σε κάθε περίπτωση οι ICED EARTH εδώ έγραψαν ένα από τα μεγαλύτερα hit τους.
Δημήτρης Μπούκης
