Ήταν το έτος 1988 όταν ο Jon Schaffer άλλαξε το όνομα των PURGATORY σε ICED EARTH και έναν χρόνο μετά το συγκρότημα κυκλοφορεί το πρώτο του demo το “Enter the realm”, με το οποίο υπογράφουν στη Century Media. Το αμερικάνικο συγκρότημα του Jon Schaffer χρειάστηκε έναν χρόνο για να ετοιμάσει το ντεμπούτο άλμπουμ του, στο οποίο έδωσαν το όνομα του συγκροτήματος και περιείχε τέσσερα από τα τραγούδια του “Enter the realm”.
Το “Iced earth” σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει τις επόμενες δουλειές τους, όπως το “Night of the stormrider” ή το “Burnt offerings” και η αλήθεια είναι ότι τα φωνητικά Gene Adam δεν το βοήθησαν καθόλου. Για παράδειγμα κάποια από αυτά τα τραγούδια που τα ακούμε ξανά στο “Days of purgatory” ή στις επανηχογραφήσεις που κυκλοφόρησαν μετέπειτα είναι κλάσεις ανώτερα. Όμως εδώ έχουμε τον πρωτόλειο ήχο τους που τους συνόδευσε σε όλη τους την πορεία όπως την ξέρουμε, με ορισμένα πολύ καλά τραγούδια που για τους οπαδούς τους θεωρούνται κλασικά. Πάμε λοιπόν να τα βάλουμε σε μία αξιολογική σειρά.
The “Ιced earth” countdown:
- “Solitude” (1:44)
Όση σάλτσα και να προσπαθήσω να γράψω για να γεμίσω τις γραμμές σε αυτό το τραγούδι δεν φτάνει. Είναι απλό ορχηστρικό τραγούδι, που είχε τον ρόλο ενός ιντερλούδιου για το επόμενο κομμάτι που και αυτό ήταν ορχηστρικό!
- “Funeral” (6:15)
Τουλάχιστον το “Funeral” είναι ένα ολοκληρωμένο ορχηστρικό κομμάτι, με ωραίες αλλαγές. Όταν ακούς το συγκεκριμένο τραγούδι σου δίνεται η εντύπωση πως θα μπορύσε να είναι ένα τζαμάρισμα στο στούντιο. Ένα ωραίο instrumental, με μπόλικο από το χαρακτηριστικό τους galloping στις ρυθμικές κιθάρες, σε σημεία ευκολομνημόνευτα riffs και με αρκετές αλλαγές ρυθμού. Για την ιστορία τα λόγια που ακούμε στην μέση του κομματιού λένε “Once again we have laid another loved one to rest, and as we fight the grief in our hearts, we must realize that the fate of death is inevitable, thus in turn we find that through our trials and tribulations, death may be the only real peace of mind”
- “Iced earth” (5:22)
Θα πείτε «α, καλά αυτός το έχασε τελείως τώρα». Και όμως αυτό που έχω να μαρτυρήσω ότι στα 22 χρόνια που ακολουθώ το συγκεκριμένο συγκρότημα, το “Iced earth” δεν ήταν ποτέ το τραγούδι που θα άκουγα και θα πηδούσα από την χαρά μου. Έχει ένα απίστευτο σημείο που ανεβαίνει η ταχύτητα και τα κλασικά riff του Schaffer το απογειώνουν, αλλά στο σύνολό του θεωρώ ότι δεν έχει να πει κάτι παραπάνω.
- “Curse the sky” (4:41)
Ε, κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν τα δύσκολα. Το “Curse the sky” είναι από αυτά τα τραγούδια που ακόμα και αν έχεις χρόνια να το ακούσεις, μόλις ξεκινήσει το πανηγύρι μετά το την αργή και ήρεμη εισαγωγή του, ξέρεις ότι είναι ICED EARTH από χιλιόμετρα. Ωραίο αμερικάνικο heavy metal, με μελωδιούλες MAIDEN για την νοστιμιά και με ωραίο χτίσιμο από αργό σε γρήγορο tempo και τούμπα πάλι.
- “Written on the walls” (6:06)
Και για όσους έχουν μπερδευτεί με αυτήν εδώ την περίπτωση να πούμε ότι το “Written on the walls” είναι ακριβώς ίδιο τραγούδι με το “Cast in stone” στη συλλογή “Days of purgatory”, μόνο που ως “Cast in stone” έχει επανηχογραφηθεί με διαφορετικούς στίχους από τον Matt Barlow. Όποια έκδοση και αν προτιμά κάποιος εγώ αντιμετωπίζω το τραγούδι σαν να είναι ένα και μάλιστα ως πολύ καλό και με την live του έκδοση στο “Alive in athens” να το αναδεικνύει ακόμα περισσότερο. Το κλείσιμο του ειδικά με την μελωδία στη δισολία σου μένει με το πρώτο άκουσμα.
- “Colors” (4:50)
Αν έγραφα το συγκεκριμένο άρθρο λίγα χρόνια πιο πριν, το “Colors” θα ήταν μία θέση πιο πάνω και ξεκάθαρα μόνο για συναισθηματικούς λόγους είναι πάνω από το “Written on the walls”. Το συγκεκριμένο όμως τραγούδι κερδίζει επάξια τον ρόλο του hit στο “Iced earth” και λόγω της διάρκειάς του αλλά και λόγω ότι έχει όλα αυτά τα στοιχεία που θες σε ένα single.
- “Life and death” (6:07)
Κάτι τέτοια άρθρα χρειαζόμαστε για να γυρίσουμε πίσω σε συγκροτήματα που αγαπάμε και να θυμόμαστε τις τραγουδάρες τους και στην συγκεκριμένη περίπτωση να βρίζουμε τα μυαλά που κουβαλάνε οι μουσικοί τους για τις πράξεις τους. Αλλά επειδή όμως αυτό είναι συζήτηση για άλλη στιγμή, ας θυμηθούμε τι κομμάταρος είναι το “Life and death”. Θα μπορούσε να είναι το τραγούδι – προάγγελος για το “Night of the stormrider”. Μετά την γαλήνια εισαγωγή του, έρχεται ένα βαρύ αμερικάνικο power metal κομμάτι με thrash περάσματα που σου γυρίζει το μυαλό. Απίστευτο τραγούδι.
- “When the night falls” (9:01)
Το “When the night falls” είναι το έπος του δίσκου. Ένα τραγούδι στο οποίο τα έχουν κάνει όλα τέλεια. Η δομή του τραγουδιού, το χτίσιμο από την ήρεμη εισαγωγή στην επική γέφυρα πριν από το κουπλέ, το στιβαρό ρυθμικό μέρος, με riff που ντύνουν όλο το παρασκήνιο, το συναυλιακό ρεφρέν, όλα είναι δεμένα με έναν τρόπο που κάνουν το τραγούδι να υπερτερεί έναντι όλων των υπολοίπων με διαφορά. Είναι από το φορές που στο worst to best, είχα από την αρχή ξεκάθαρα στο μυαλό μου ποιο τραγούδι θα είναι το νούμερο ένα και απλά έπρεπε να διαχειριστώ τα υπόλοιπα και αυτό για εμένα τα λέει όλα πως αισθάνομαι για αυτό το κομμάτι.
Δημήτρης Μπούκης
