ILLUSORY interview (Κώστας Κούλης, Δημήτρης Θεοδώρου)

Οι Έλληνες metallers, ILLUSORY, κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες από την Ιταλική Rockshots Records, το πολύ αξιόλογο, τρίτο τους άλμπουμ, με τίτλο “Crimson wreath”. Με σαφείς επιρροές από τους IRON MAIDEN για μία ακόμη φορά και μία περιρρέουσα πιο προοδευτική ατμόσφαιρα, αλλά και τη συμμετοχή-έκπληξη του ηθοποιού Γρηγόρη Βαλτινού σ’ ένα τραγούδι, οι ILLUSORY δείχνουν σε πολύ καλή κατάσταση και ο Σάκης Φράγκος επικοινώνησε με τον ντράμερ, Κώστα Κούλη και τον τραγουδιστ,ή Δημήτρη Θεοδώρου, για να μάθει περισσότερα για τη δουλειά τους.

Τρίτο άλμπουμ, τρίτη δισκογραφική εταιρία. Πιστεύετε ότι πλέον έχετε βρει στη Rockshots Records μία εταιρία που να χτίσετε μία πολυετή σχέση;
Κώστας Κούλης (τύμπανα): Θέλουμε να το πιστεύουμε. Η Rockshots έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι προσέχει πολύ τις μπάντες του roster της. Όταν υπογράψαμε και είδαμε το πλάνο της, συνειδητοποιήσαμε πως η συγκεκριμένη δισκογραφική έχει μία εντελώς επαγγελματική προσέγγιση, όσον αφορά τις συνεργασίες της. Δεν θα πω τίποτα για τις προηγούμενες δισκογραφικές μας, δεν είναι του παρόντος. Θα πω όμως ότι σχεδόν πέντε μήνες πριν βγει το “Crimson Wreath”, ξεκίνησαν να έρχονται αιτήματα για συνεντεύξεις, κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για μας. Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τους Ιταλούς, απαντούν άμεσα σε κάθε απορία και προβληματισμό μας και θεωρούμε ότι χτίζουμε κάτι καλό. Ο χρόνος θα δείξει…

Για ποιο λόγο ονομάσατε το άλμπουμ “Crimson Wreath”;
Κώστας Κούλης: Βρισκόμαστε στο στούντιο και ψηφίζουμε για τον τίτλο του δίσκου. O καθένας μας έχει τις ιδέες του, τις βάζουμε σε μία σειρά και λέμε τη γνώμη μας. Μετά από δύο ή τρεις ψηφοφορίες και αφού έχουμε αποφασίσει, απορρίψει, διαφωνήσει και ξανά-αποφασίσει, το “Crimson Wreath” επιλέχτηκε σαν τίτλος. Όταν συνθέταμε το ομώνυμο κομμάτι, του είχαμε δώσει αρχικά τον τίτλο “Force Alarm”, τον αλλάξαμε όμως στην πορεία. Είναι ένα βαθιά αντιπολεμικό τραγούδι, ο τίτλος ακούγεται εντυπωσιακά και μας έδωσε από την πρώτη σχεδόν στιγμή την ιδέα για το εξώφυλλο, που αριστουργηματικά επιμελήθηκε ο Παναγιώτης “Hammer” Σφυρής, για μία ακόμα φορά. Είναι ένα από τα τραγούδια που αγαπάμε πολύ, στιχουργικά και μουσικά.

Πλέον, το να κυκλοφορείς ένα δίσκο με τόσο μεγάλη διάρκεια, θεωρείται ρίσκο. Έχετε τόση εμπιστοσύνη στο υλικό σας, που αποφασίσατε να βγάλετε ένα δίσκο που διαρκεί 78 λεπτά;
Δημήτρης Θεοδώρου (φωνή): Καταρχάς έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο υλικό μας. Η μπάντα γράφει κάθε φορά περίπου είκοσι τραγούδια, από τα οποία διαλέγει αυτά που θα μπουν στον εκάστοτε δίσκο. Ο αριθμός είναι πάντα σχετικός με το πότε θα νιώσουμε ότι το συνολικό αποτέλεσμα είναι ολοκληρωμένο. Τότε κλείνει και ο δίσκος. Σίγουρα η εποχή που ζούμε ορίζεται από την ταχύτητα και την υπερπροσφορά. Δεν επενδύεις σε κάτι τα χρήματά σου, δεν δένεσαι με κάτι που αγόρασες μην ξέροντας τι ακριβώς θα ακούσεις… Ο σημερινός ακροατής ανοίγει μία από τις μουσικές πλατφόρμες και μέσα σε λίγο χρόνο έχει τη δυνατότητα να κάνει skip από το ένα κομμάτι στο άλλο, προκειμένου να καταλήξει να ακούσει στο τέλος αυτό που του ταιριάζει περισσότερο. Ίσως αυτό με το catchy hook ή αυτό που είναι πιο σημερινό, πιο μοδάτο. Ας πούμε λοιπόν ότι οι ILLUSORY δεν απευθύνονται σε αυτή την κατηγορία των ακροατών αλλά σε εκείνους που βλέπουν τη μουσική με ένα πιο παλιάς κοπής μάτι. Εκείνους που θα θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική μας, να διαβάσουν τους στίχους μας και να δουν αν μπορεί να ταυτιστούν με αυτό που παράγουμε. Κάτω από αυτό το πρίσμα η μπάντα συνθέτει. Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσουν οι πολύπλοκες συνθέσεις και τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια. Αυτή είναι η αλήθεια μας. Αυτή και μόνο αυτή παρουσιάζουμε στον κόσμο.

Πόσο δυσχέρανε το έργο σας η πανδημία; Τώρα που έχει κυκλοφορήσει το άλμπουμ, τι θα αλλάζατε;
Δημήτρης Θεοδώρου: Η πανδημία ήταν για εμάς τα τελευταία χιλιόμετρα του Γολγοθά που έπρεπε να ανεβούμε, προκειμένου να φτάσουμε στην κυκλοφορία του “Crimson Wreath”. Λίγο μετά την κυκλοφορία του “Polysyllabic” είχαμε συνθέσει ήδη τα νέα κομμάτια και βρισκόμασταν σε επίπεδο προ-παραγωγής. Είχαμε σκοπό το album να κυκλοφορήσει το 2019. Όλα πήγαν όπως ακριβώς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Χάσαμε δικούς μας ανθρώπους, χάσαμε δουλειές, αναγκαστήκαμε να βρούμε νέο μέλος για τη θέση του πληκτρά… αυτό κι αν ήταν δύσκολο… παράλληλα με όλα αυτά, κατά καιρούς ηχογραφούσαμε τα κομμάτια μας και ψάχναμε λύσεις και δυνάμεις για να ανταπεξέλθουμε στις καταστάσεις. Όταν φτάσαμε να μιξάρουμε έσκασε και η πανδημία… το πρώτο lockdown μας σταμάτησε στη μέση της διαδικασίας. Όταν καταλάβαμε ότι η κατάσταση αυτή θα κρατούσε περισσότερο από ό,τι πιστεύαμε, πήραμε μια γενναία απόφαση. Αφενός να τελειώσουμε την μίξη διαδικτυακά και αφετέρου να βάλουμε στον πάγο την κυκλοφορία για έναν ακόμα χρόνο, προκειμένου ο δίσκος να βγει, σε ό,τι φάνταζε τότε, το τέλος της πανδημίας. Πιστεύουμε ότι οι αποφάσεις που πήραμε μας δικαίωσαν στο βέλτιστο δυνατό, τόσο για το αποτέλεσμα της παραγωγής όσο και για τη στιγμή της κυκλοφορίας. Όχι, δεν βλέπω σήμερα κάτι που θα αλλάζαμε ή θα έπρεπε να το κάνουμε διαφορετικά.

Μεγάλη εντύπωση έκανε η συμμετοχή του γνωστού ηθοποιού, Γρηγόρη Βαλτινού. Πώς προέκυψε και τι εντυπώσεις αποκομίσατε κι εσείς αλλά και εκείνος από τη συνεργασία σας;
Κώστας Κούλης: Ευχαριστούμε πολύ! Η δική μας οπτική, στο τέλος της ημέρας πια, είναι πως «Το μάτι δειλό, το χέρι τολμηρό». Όπως ακριβώς μάθαμε στο σχολείο αυτή την παροιμία, έτσι ακριβώς την εφαρμόσαμε. Ό,τι έδειχνε αδύνατο στα λόγια, το κάναμε πράξη με τα έργα. Είχαμε συζητήσει εκτενώς το ζήτημα να μπει αφήγηση σε ένα σημείο του “Ashes To Dust”, του τραγουδιού που έχουμε συνθέσει για τον Αχιλλέα, τον μεγαλύτερο ήρωα της Ιλιάδας. Το συγκεκριμένο κομμάτι από το έπος του Ομήρου, από το πρωτότυπο μάλιστα, μας τριβέλιζε το μυαλό για αρκετό καιρό. Σκεφτήκαμε να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, σκεφτήκαμε να το κάνουμε στα αγγλικά… Σε μία πρόβα, πάνω σε ένα διάλειμμα που κάναμε, αναφέρθηκε ξανά το θέμα.
«Ναι… Θα το κάνει ο Βαλτινός». Μία φράση και αυτόματα πάγωσαν όλα. Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας, χαμογελάσαμε. Μάλλον μας ακούστηκε ακόμα πιο σουρεάλ απ’ ό,τι νομίζαμε και εμείς οι ίδιοι. Η αρχή είχε γίνει όμως. Η σκέψη πέρασε και ξαναπέρασε και τη σκυτάλη πήραν τα έργα. Την επόμενη μέρα κιόλας ήλθαμε σε επαφή με τον άνθρωπο που έκανε τότε επικοινωνία στον κ. Βαλτινό. Η απάντηση ήταν άμεση.Τον ενδιέφερε! Ζήτησε μάλιστα να του στείλουμε το κείμενο και το ηχητικό σημείο, στο οποίο θα έμπαινε η αφήγηση. Απαντήσαμε το ίδιο βράδυ. Την επομένη ειδοποιηθήκαμε πως ήθελε να μας δει στο καμαρίνι του, μετά την παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστούσε τότε. Πήγαμε, μιλήσαμε μαζί του και δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας! Του είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Του άρεσε τόσο πολύ που όχι μόνο δέχτηκε να το κάνει, αλλά ζήτησε να ηχογραφήσουμε την ακριβώς επόμενη μέρα. Σοκ και δέος! Ο άνθρωπος ήλθε στο στούντιο, μας ξετρέλανε όλους με το χιούμορ του και τον επαγγελματισμό του και έδωσε ένα ακόμα δείγμα της εξαιρετικής ευφυίας του. Φανταστείτε ότι με το πρώτο take μας είχε δώσει μία αφήγηση συγκλονιστική και όμως επέμεινε να κάνει άλλα πέντε, για να προσεγγίσει το σημείο από κάθε δυνατή πλευρά. Είναι ένας πραγματικός πυλώνας πολιτισμού και θα του είμαστε για πάντα ευγνώμονες. Και όταν μας ανακοίνωσε πως επιθυμεί να πρωταγωνιστήσει και στο βίντεο για το συγκεκριμένο κομμάτι… Εκεί πλέον νιώσαμε την απόλυτη αίσθηση της ευδαιμονίας. Αυτό που κρατάμε από τη συνεργασία μας είναι το φως και η λάμψη που εκπέμπει αυτός ο καταπληκτικός δημιουργός. Κρατάμε το πώς δουλεύει ένας άνθρωπος που ξέρει τέλεια να κάνει αυτό που κάνει. Σε εκείνον άρεσε ο τρόπος μας και το πώς αντιλαμβανόμαστε και παρουσιάζουμε τη μουσική μας. Είμαστε απλά ευτυχείς που τον έχουμε κοντά μας.

Στιχουργικά, καταπιάνεστε με «δύσκολα» θέματα, ιδιαίτερα στην τριλογία που κλείνει το δίσκο “An opus of loss and sorrow”, που έχει να κάνει με την απώλεια. Πώς αποφασίσατε να μιλήσετε για ένα τέτοιο θέμα, το οποίο προφανώς για κάποιους από εσάς «πονάει»;
Δημήτρης Θεοδώρου: Η απώλεια ενός δικού σου ανθρώπου είναι ένας πόνος αβάσταχτος, κοινός και δυστυχώς αναπόφευκτος για όλον τον κόσμο. Όλα αυτά τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μας έφεραν στίχους και μελωδίες και νιώσαμε την ανάγκη να τα κάνουμε τραγούδια. Ένας φόρος τιμής για εκείνους που δεν είναι πια κοντά μας και μία ουσιαστική ψυχική κάθαρση. Το “An Opus Of Loss And Sorrow” θα παιχτεί αυτούσιο, όπως του αξίζει, στο πρώτο μας live.

Ο Παναγιώτης Σφυρής έχει κάνει και αυτό το εξώφυλλο των ILLUSORY. Πώς αποφασίσατε να πορευθείτε με τον ίδιο άνθρωπο όλα αυτά τα χρόνια; Μιλήστε μας λίγο για το αντιπολεμικό ύφος του “Crimson Wreath”…
Δημήτρης Θεοδώρου: Ο Παναγιώτης είναι στην οικογένεια των Ivories. Είναι ένας από εμάς, ένα φίλος τριάντα χρόνων και παράλληλα ένας τρομερός σκιτσογράφος – γραφίστας. Είναι ο άνθρωπος ο οποιός έχει φιλοτεχνήσει το πρώτο demo της μπάντας, την εποχή των Ivory Tower και του tape-trading. Έκτοτε είναι υπεύθυνος για όλα μας τα εξώφυλλα και νιώθουμε πραγματικά τυχεροί που τον έχουμε στη ζωή μας. Θέλαμε πολύ να μιλήσουμε για τον πόλεμο και να εκφράσουμε όλα μας τα συναισθήματα γύρω από αυτό το κακό. Αφορμή για αυτό στάθηκε η κατάσταση στη Συρία. Όλος αυτός ο πόνος και η σκληρότητα που ο πλανήτης παρακολούθησε για άλλη μία φορά μέσα από τις οθόνες του, αλλά και γύρω του διά μέσω των προσφύγων και των μαρτυριών τους.

Σε όλα αυτά τα χρόνια που παίζετε, έχετε supportάρει πολλούς μεγάλους καλλιτέχνες. Ποια ήταν η πιο σημαντική εμπειρία που αποκομίσατε; Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας;
Κώστας Κούλης: Κάθε τέτοιο Live είναι και μια ξεχωριστή και διαφορετική εμπειρία. Είναι η χαρά και η υπερηφάνεια να παίζεις κάτω από ένα τέτοιο όνομα και η ευθύνη του να βγεις στη σκηνή και να δώσεις ό, τι καλύτερο έχεις. Δεν βαυκαλιζόμαστε. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το συντριπτικό ποσοστό έρχεται στη συναυλία για να δει το μεγάλο όνομα. Σκοπός μας όμως είναι να παίξουμε τόσο καλά, που έστω και ένας θεατής από όλους αυτούς να μας θυμηθεί μετά το event και να κοιτάξει να ασχοληθεί μαζί μας. Όλα τα support, από τους τεράστιους BLUE OYSTER CULT, τον θεόρατο Geoff Tate, τον για πάντα αγαπημένο και πάντα παρόντα Warrel Dane και τον τόσο σπουδαίο και μεγάλο Gus G., μας έμαθαν πώς να υπερβάλλουμε εαυτόν για να αποδείξουμε πως αξίζαμε την επιλογή και την εμπιστοσύνη εκείνων που μας έκαναν αυτή την τιμή. Δεν ξέρω αν είναι το μεγαλύτερο όνειρό μας, αλλά αυτό που σίγουρα θέλουμε και οι έξι μας, είναι να παίξουμε στο εξωτερικό. Δεν μας έχει τύχει ακόμα, θεωρούμε ότι θα το καταφέρουμε σύντομα και πραγματικά ζούμε και αναπνέουμε για εκείνη τη μέρα που θα μπούμε στο αεροπλάνο για να πάμε να παίξουμε κάπου εκτός Ελλάδας.

Τι να περιμένουμε στο μέλλον από τους ILLUSORY, όσο μπορεί να προβλέψει κανείς τι μπορεί να συμβεί…
Κώστας Κούλης: Μια και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να συμβεί… μάλλον δηλαδή… Αυτό που θέλουμε εμείς να κάνουμε, σαν ILLUSORY, τώρα και στο μέλλον, είναι να βγάζουμε όσο το δυνατόν τον καλύτερο εαυτό μας, στις παραγωγές μας και τις συναυλίες μας. Παραμένουμε, πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα, μία μουσική οικογένεια. Είμαστε φίλοι, είμαστε υπερήφανοι που είμαστε φίλοι και παλεύουμε όλοι μαζί για τη μπάντα μας. Δουλεύουμε σκληρά πάνω στη μουσική μας, ανταλλάσσουμε συνέχεια απόψεις για τα επόμενα βήματά μας και προσπαθούμε να περάσουμε τις δουλειές μας σε όσο περισσότερο κόσμο είναι εφικτό. Θέλουμε να είμαστε μία τίμια μπάντα, με τίμιους δίσκους και να το λαμβάνουμε αυτό και από εκείνους που ακούνε τα άλμπουμ μας. Θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά με κάθε καινούργια δουλειά μας. Είναι ο στόχος και το μεγάλο μας στοίχημα, κάθε φορά. Και να παραμείνουμε αυτή η παρέα, που περιέγραψα στην αρχή της απάντησής μου. Πάνω απ’ όλα, είμαστε άνθρωποι.

Προσθέστε ό,τι θέλετε στο τέλος.
Δημήτρης Θεοδώρου: Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το περιοδικό για τη φιλοξενία και τον κόσμο που στηρίζει την μπάντα και προμηθεύεται τα album μας. Ευχόμαστε το συντομότερο να προσπεράσουμε τις δυσκολίες που όλοι, λίγο πολύ, βιώνουμε και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Ελπίζουμε σύντομα να τα πούμε στο πρώτο μας live για την παρουσίαση του “Crimson Wreath”. Shine On The Ivories!

Σάκης Φράγκος