Υπάρχει ένα δεδομένο για τους IN FLAMES που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς και αυτό είναι ότι η μουσική τους δεν έμεινε ποτέ στάσιμη, είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι. Θεμέλιοι λίθοι της μελωδικής death metal σκηνής του Gothenburg, ινδάλματα μιας ολόκληρης γενιάς στη metal core σκηνή ή και πρότυπα εξέλιξης, οι IN FLAMES στο πέρας του χρόνου κατάφεραν να αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην παγκόσμια metal κοινότητα, κερδίζοντας συνεχώς νέους οπαδούς, ακόμα και με το ρίσκο να χάσουν κάποιους άλλους. Η μουσική τους γεμάτη επιθετικότητα, αλλά με μελωδία και συναίσθημα, η οποία μεταλλάχθηκε από άλμπουμ σε άλμπουμ. Με αφορμή την επίσκεψη τους στη χώρα μας στις 29 Σεπτεμβρίου στο Floyd, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε ή και να εξερευνήσουμε, πως διαμορφώθηκε το συγκρότημα στο βάθος του χρόνου.
Τα πρώτα άλμπουμ των IN FLAMES, το “Lunar strain” και κυρίως το αξεπέραστο “The jester race”, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον ορισμό του μελωδικού death metal. Εκεί όπου το death metal συνάντησε τις αρμονίες των IRON MAIDEN, με τις κιθάρες να χαρίζουν απίστευτες σουηδικές μελωδίες, με τη συνοδεία πάντα growl φωνητικών, ήταν η γέννηση του ήχου τους. Μαζί με τους AT THE GATES και DARK TRANQUILLITY, οι IN FLAMES έβαλαν το Gothenburg στον χάρτη του metal, ως την πρωτεύουσα της καινοτομίας στο death metal.
Οι επόμενες κυκλοφορίες τους, “Whoracle” και “Colony”, παγίωσαν τους IN FLAMES ως ένα από τα πιο ανερχόμενα συγκροτήματα της εποχής εκείνης. Η μουσική τους σε κάθε δίσκο εμπεριείχε όλο και περισσότερα στοιχεία, αλλά με την λογική πάντα ίδια. Με βασικό συνθέτη τον Jesper Stromblad, οι IN FLAMES παρουσίαζαν τραγούδια με riff αξέχαστα που συνοδεύονταν από συνεχόμενες μελωδίες, που προσέδιδαν στο death metal τους έναν φρέσκο αέρα, που τους έδινε την ώθηση να δημιουργήσουν και να πειραματιστούν ακόμα περισσότερο.
Το “Clayman” θεωρείται από πολλούς ως το σημείο καμπής, όπου η μπάντα άρχισε να ενσωματώνει περισσότερα μοντέρνα στοιχεία, βάζοντας τις βάσεις για ακόμα περισσότερο πειραματισμό, εκτός τους death metal. Με τον συνδυασμό πιασάρικων ρεφρέν, καθαρών φωνητικών και μελωδικών hooks, οι IN FLAMES δημιούργησαν ίσως και τον καλύτερο δίσκο στην ιστορία τους. Τραγούδια όπως το “Only for the weak” έχουν γίνει πλέον κλασσικά, ενώ τα “Bullet ride” και “Pinball map”, έδειξαν τον δρόμο για το πως μπορεί το melodic death metal να γίνει ακόμα πιο ελκυστικό για νέο ακροατήριο.
Η επιρροή τους άρχισε να είναι εμφανής σε πιο σύγχρονες μπάντες που κινούνταν από το μελωδικό death metal έως το metalcore. Συγκροτήματα όπως οι TRIVIUM, KILLSWITCH ENGAGE, ALL THAT REMAINS και PARKWAY DRIVE, έχουν δηλώσει ευθέως το πόσο επηρεάστηκαν από τους IN FLAMES. Μάλιστα ο Matt Heafy των TRIVIUM, είχε δηλώσει στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα Full Metal Jackie’s weekend, πως αν δεν υπήρχαν οι IN FLAMES δεν θα υπήρχαν οι TRIVIUM και πως χωρίς τα “The jester race”, “Whoracle”, “Colony”, “Clayman” και “Reroute to remain”, οι TRIVIUM δεν θα είχαν ποτέ αυτόν τον ήχο. Εξίσου σημαντική είναι η συνέχεια της δήλωσης του με την οποία ανέφερε πως λόγω των IN FLAMES, ανακάλυψε συγκροτήματα όπως οι AT THE GATES, DARK TRANQUILLITY, SOILWORK, ARCH ENEMY και OPETH, δείγμα ότι η εμπορικότητα που γνώρισαν οι IN FLAMES, ανέδειξε και άλλες σπουδαίες σουηδικές μπάντες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το μεγάλο άλμα στον ήχο τους όμως δεν ήρθε στο “Clayman”, αλλά δύο χρόνια μετά, το 2002, με το “Reroute to remain”. Στο “Reroute to remain” παρουσίασαν περισσότερα μοντέρνα στοιχεία, με πιο πολλούς ηλεκτρονικούς ήχους. Έχοντας το βλέμμα τους πλέον στραμμένο στην Αμερική, με το ρεύμα και την επιρροή που δημιούργησαν εκεί, κυκλοφορούν το “Soundtrack to your escape”. Ένα άλμπουμ πιο ογκώδες, με τις κιθάρες να κυριαρχούν σε στακάτο ύφος, κρατώντας τις γνωστές τους μελωδίες, διαγράφοντας όμως παράλληλα τα solos. Πλέον ολοένα και περισσότεροι οπαδοί συνέρρεαν στη μαγεία της μουσικής τους και το “Come clarity” ήρθε για να τους παγιώσει ως το πιο εμπορικό συγκρότημα της σκηνής αυτής, σε παγκόσμια πλέον εμβέλεια.
Οι IN FLAMES δεν δίστασαν ούτε στιγμή να προσαρμόζονται και να αλλάζουν δημιουργικά. Το “A sense of purpose” όμως φανέρωσε πως το συγκρότημα χρειαζόταν μια αλλαγή και η αποχώρηση του Jesper ήταν ένα σοκ για όλους τους οπαδούς του συγκροτήματος. Το “Sounds of a playground fading”, σίγουρα ήταν διαφορετικό από τον προκάτοχό του, ακόμα πιο εναλλακτικό και μοντέρνο, αλλά με αρκετούς οπαδούς, κυρίως τους πιο παλιούς, να αρχίζουν να απομακρύνονται από το μονοπάτι που διάλεξε να πορευτεί το συγκρότημα.
Στα επόμενα χρόνια οι IN FLAMES έκαναν τη μεγαλύτερη αλλαγή στη μουσική τους παλέτα, κινούμενοι στο “Siren charms” και “Battles” σε ένα alternative metal ύφος. Οι απόψεις για την αλλαγή αυτή διίστανται και ο διχασμός στους οπαδούς μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Τα καθαρά φωνητικά άρχισαν να κυριαρχούν και η ταυτότητα της μπάντας είχε αλλοιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι νέες γενιές των οπαδών τους τα λάτρεψαν, ενώ οι παλαιότεροι οπαδοί τους προτιμούσαν να θυμούνται τις παλιές ημέρες δόξας.
Το “I, the mask” έδειξε την προσπάθεια των IN FLAMES να σταματήσουν αυτόν τον διχασμό και να ενώσουν το παρελθόν με το μέλλον, ενώ η πιο πρόσφατη τους δουλειά, το “Foregone”, έκανε μία μεγαλύτερη επιστροφή στον παραδοσιακό τους ήχο, κρατώντας μικρά στοιχεία της νεότερης ιστορίας τους. Μια επιστροφή άκρως καλοδεχούμενη που μας βάζει ένα τεράστιο ερωτηματικό, για το τι έχουν να επιδείξουν στην επόμενη τους δουλειά.
Αν μη τι άλλο, οι IN FLAMES όλα αυτά τα χρόνια έσπασαν κάθε τοίχο που μπορεί να εμπόδιζε οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα στον τομέα της δημιουργίας. Είτε άρεσε σε κάποιους η οποιαδήποτε αλλαγή στο μουσικό τους ύφος είτε όχι, οι IN FLAMES έπραξαν χωρίς να τους φοβίζει το οτιδήποτε και αυτό σίγουρα είναι κάτι που το αναγνωρίζουν όλοι. Ο ήχος των IN FLAMES διαμόρφωσε διαφορετικές σκηνές και έκανε θραύση σε αγορές τεράστιες, όπως αυτές των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας.
Η διάθεση τους για εξέλιξη, έκανε τους IN FLAMES να ξεπεράσουν κάθε μουσικό φράγμα και να οριστούν ως ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της εποχή μας.
“Collect some stars to shine for you,
and start today ’cause there’s only a few
a sign of times my friend”
Δημήτρης Μπούκης
