IN FLAMES – “Whoracle” – Worst to best

Χρυσές εποχές για το death metal από το Gothenburg. Τα άλμπουμ που μας χάριζαν τα συγκροτήματα αυτής της πόλης, εκείνη την εποχή, πραγματικά ήταν ένα και ένα. Το “Whoracle” λοιπόν από τους IN FLAMES κυκλοφόρησε το 1997, αμέσως μετά το ανυπέρβλητο “The jester race” και πριν το εξαιρετικό “Colony” και ίσως είναι αυτός ο λόγος που ένα τόσο καλό άλμπουμ όπως αυτό, είναι λίγο ριγμένο στις επιλογές του κόσμου. Μια πληροφορία όμως που συνήθως μας διαφεύγει για το “Whoracle”, είναι πως το άλμπουμ είναι concept. Το άλμπουμ παρουσιάζει μια αφηγηματική πορεία που εκτείνεται από το παρελθόν και το παρόν μέχρι μια πιθανή και δυσοίωνη μελλοντική εκδοχή της Γης.

Επίσης το “Whoracle” είναι και το τελευταίο άλμπουμ που είχαν στη σύνθεση τους τον Glenn Ljungström (κιθάρα) και Johan Larsson (μπάσο), ενώ είναι και η τελευταία φορά που ο Björn Gelotte παίζει drums πριν γίνει μόνιμα κιθαρίστας, καθώς από το “Colony” και μετά ακολούθησε η μακρά περίοδος με τους Peter Iwers και Daniel Svensson στο μπάσο και στα drums αντίστοιχα.

Μουσικά οι κιθάρες πρωταγωνιστούν. Ένα γνώρισμα των IN FLAMES εκείνης της περιόδου, όπου οι μελωδίες και τα συνεχόμενα leads σαρώνουν. Και δεν είναι τυχαίο, καθώς στο “Whoracle” συγκεκριμένα, σε όλες τις συνθέσεις συμμετέχει ο Jesper Stromblad και στις περισσότερες ο Björn Gelotte, που αποτέλεσαν το καλύτερο συνθετικά κιθαριστικό διδυμο που είχε ποτέ το συγκρότημα.

Πάμε λοιπόν να βάλουμε τα τραγούδια σε μία προσωπική αξιολογική σειρά προτίμησης.

The “Whoracle” countdown:

11. “Whoracle” (2:43)

Το ομώνυμο κλείσιμο είναι σχεδόν τελετουργικό. Οι κιθάρες κινούνται σε παράλληλες μελωδίες που φτάνουν σε παραδοσιακές σκανδιναβικές φράσεις, με λιγότερο death metal χαρακτήρα και περισσότερη συναισθηματική αφήγηση. Θα μπορούσε να σταθεί άνετα ως soundtrack ταινίας.

10. “Everything counts” (3:17)

Αυτή η διασκευή των DEPECHE MODE αποτελεί μία πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για να μπει στο “Whoracle”. Δεν είναι από τις καλύτερες διασκευές που έχουμε ακούσει στο metal αλλά η θεματολογία της που αναφέρεται ως μια κριτική ματιά στο καπιταλιστικό σύστημα, όπου τα πάντα έχουν ένα κόστος, ταιριάζει πολύ καλά με το δυστοπικό concept του άλμπουμ.

9. “Morphing into primal” (3:05)

Η μουσική εδώ είναι πιο ωμή και ο ρυθμός πιο groove. Ο αντίκτυπος που είχαν οι AT THE GATES στο ιδίωμα, σε αυτό το τραγούδι είναι φανερός. Ο Fridén κινείται σε πιο απότομες κραυγές, ενώ τα μελωδικά στοιχεία υπάρχουν αλλά είναι θαμμένα κάτω από πολύ σφιχτή ρυθμική κιθάρα.

8. “Worlds within the margin” (5:06)

Αυτό το τραγούδι εξερευνά την ιδέα πολλαπλών πιθανών κόσμων, μια σκέψη που ταιριάζει πολύ στο θεματικό πλέγμα του “Whoracle”. Είναι ένα κομμάτι γεμάτο μελωδία, κοφτά riffs και με ωραίες παύσεις στις κιθάρες για γέφυρες που έχουν μόνο πλήκτρα, δίνοντας μία διαφορετική νότα στην ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Για ακόμα μία φορά πάντως τα leads στις κιθάρες είναι μαγικά.

7. “Jester script transfigured” (5:46)

Αυτό το τραγούδι φέρνει την πιο προοδευτική πτυχή των IN FLAMES. Από τις πιο μελωδικές στιγμές του άλμπουμ, με τις κιθάρες να χτίζουν θεματικά μοτίβα. Οι αλλαγές μέτρου είναι διακριτικές και ο Fridén ερμηνεύει τα κουπλέ με έναν ιδιαίτερο μονόλογο, προσθέτοντας growls μόνο στα ρεφρεν, προμηνύοντας την τεχνική που θα αναπτύξει αργότερα.

6. “Gyroscope” (3:26)

Όμορφο, μελωδικό, χωρίς υπερβολές, που χορεύει πάνω σε mid-tempo ρυθμό. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, χάνει στην ποικιλομορφία ως σύνθεση, καθώς δεν έχει τις εναλλαγές ρυθμού και μελωδίας των υπόλοιπων τραγουδιών. Είναι όμως αυτή η μελωδία που ακολουθεί και στο ρεφρέν που σε κάνει να το αγαπάς μέσα στην απλότητά του.

5. “The hive” (4:03)

Εισαγωγή κλασική με σφραγίδα IN FLAMES. Από αυτά τα leads που τα παρήγαγαν φασόν στα 90s,που συνόδευαν τα τραγούδια τους με μαεστρία. Ένα κομμάτι που έδειξε πού θα πήγαιναν οι IN FLAMES τεχνικά στα επόμενα χρόνια και με εκπληκτικό solo της κιθάρας στο κλείσιμο του, με το οποίο επισφράγισαν τον συνδυασμό του κλασικού heavy metal με το death metal.

4. “Dialogue with the stars” (3:00)

Ένα instrumental με μεθυστικές μελωδίες, σχεδόν ονειρικές, όπου γνωστοποιούν από χιλιόμετρα μακριά τη σουηδική ταυτότητα τους. Είχαν οι άτιμοι κάποιες εμπνεύσεις στα instrumental τραγούδια τους (“The jester’s dance”, το ακουστικό medley στο “The jester race”, το “Dialogue with the stars” και το “Man made God”) που μας έστειλαν αδιάβαστους. Είπαμε, χρυσές εποχές.

3. “Episode 666” (3:45)

Αυτή είναι η στιγμή της αποκάλυψης. Η καταστροφή του κόσμου είναι σε εξέλιξη και οι IN FLAMES συνδέουν αυτή την θεματολογία με ένα all-time favorite τραγούδι των οπαδών τους. Η μουσική είναι καταιγιστική. Riff που το θυμάσαι από το πρώτο άκουσμα, εναλλαγές ρυθμών, μελωδίες που σε κάνουν να χάνεσαι και υποδειγματικά leads. Θα μπορούσε να είναι το νούμερο ένα και δίκαια, αλλά είπαμε, η σειρά αξιολόγησης είναι προσωπική. Αναμφισβήτητα όμως είναι το νούμερο ένα single του άλμπουμ.

2. “Food for the Gods” (4:21)

Όχι ότι δεν θα ήταν ψηλά στις προτιμήσεις μου το “Food for the Gods”, αλλά συνέβαλε πολύ και ένα γεγονός που έζησα από την ίδια την μπάντα. Η αγάπη μου για τους IN FLAMES είναι γνωστή, όπως γνωστό είναι ότι δεν είχαν πατήσει το πόδι τους στην Ελλάδα για χρόνια. Η πρώτη φορά που τους είδα στο Release Festival ήταν μπροστά σε ένα κοινό που δεν τους αγκάλιασε. Την επόμενη χρονιά, τον Σεπτέμβριο του 2024, έζησα αυτό που περίμενα και όταν το συγκρότημα ξεκίνησε το ταξίδι στο παρελθόν, από το “Whoracle” επέλεξαν τούτο εδώ το τραγούδι. Η ανατριχίλα μεγάλη, για ένα ατόφιο και μεστό melodic death metal κόμματο.

1. “Jotun” (3:53)

Κορυφαίο όχι μόνο του άλμπουμ αλλά και σημείο αναφοράς στην καριέρα των IN FLAMES. Μια εισαγωγή που σε ρουφάει με μελωδίες και leads που πλέκουν ένα υφαντό με άρτια τεχνική. Το “Jotun” είναι η τέλεια εισαγωγή για το “Whoracle”. Είναι το εναρκτήριο τραγούδι που μόλις το ακούς καταλαβαίνεις ότι έχεις στα χέρια σου ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ.

Δημήτρης Μπούκης