Μαγική βραδιά για την ελληνική σκηνή, το Σάββατο 5 Νοεμβρίου, στο Piraeus 117 Academy, καθώς γύρω στα 800 άτομα βρέθηκαν στο χώρο για να παρακολουθήσουν τρεις εξαιρετικές μπάντες, με σπουδαίο παρελθόν αλλά και μέλλον μπροστά τους. Από τους φρέσκους SUNBURST που άνοιξαν το live, τους «γερόλυκους» MARAUDER που συνέχισαν, μέχρι τους headliners INNERWISH, οι οποίοι με τον ομώνυμο δίσκο τους, δείχνουν ότι έχουν ξεφύγει τελείως από τα υπόλοιπα εγχώρια σχήματα του ήχου τους και η συγκλονιστική τους εμφάνιση το απέδειξε περίτρανα.
Πολύ καλή εντύπωση μου δόθηκε μόλις μπήκα στο χώρο, ότι ο κόσμος είχε έρθει από το ξεκίνημα του live, από τις 7.30 το απόγευμα, που βγήκαν οι SUNBURST από τη Λάρισα, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το καταπληκτικό τους ντεμπούτο “Fragments of creation” στις αρχές της χρονιάς. Ένα σχήμα με ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ σε κάθε όργανο, το οποίο ήμουν πάρα πολύ περίεργος να δω πώς θα απέδιδαν τα απαιτητικά τους τραγούδια επί σκηνής. Και πραγματικά δεν με απογοήτευσαν καθόλου. Οι SUNBURST, είναι το next big thing στον prog power ήχο, όχι μόνο στη χώρα μας. Προσωπικά, δυσκολεύομαι να θυμηθώ πολλούς καλύτερους τραγουδιστές (κι επί σκηνής), από τον Βασίλη Γεωργίου και πιστεύω ότι οι KAMELOT, παρά το γεγονός ότι ο Karevik είναι πολύ καλός τραγουδιστής, θα είχαν μία τέλεια επιλογή στο πρόσωπο του συμπατριώτη μας, για αντικαταστάτη του Roy Khan (κι αυτό το λέω επειδή είχε συζητηθεί μία τέτοια πιθανότητα). Και το υπόλοιπο σχήμα, απέδωσε σχεδόν τέλεια τα 7 από τα 10 τραγούδια του δίσκου στα σχεδόν 40 λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους, με τον κιθαρίστα Gus Drax να έχει μόλις επιστρέψει από μία κουραστική ευρωπαϊκή περιοδεία με τους SUICIDAL ANGELS και τον Κώστα Μυλωνά στα τύμπανα να έχει εμφανιστεί λίγες μέρες πριν, στον ίδιο χώρο, με τους FORAY BETWEEN OCEAN supportάροντας τους ANNIHILATOR. Όσοι γουστάρουν έναν ήχο ανάμεσα στους NEVERMORE, DREAM THEATER, KAMELOT, οφείλουν να τσεκάρουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αυτή τη μπάντα, η οποία αν είχε τη δυνατότητα να προσθέσει και τα πλήκτρα στις συναυλίες της, θα ανέβαινε άλλο ένα επίπεδο…
Setlist:
1.Out Of the World
2. Dementia
3. Symbol Of Life
4. Forevermore
5. Remedy Of my Heart
6. Reincarnation
7. Break The Core
Σάκης Φράγκος
Ένα συγκρότημα όσο καλό και αν είναι στο studio, μόνο επί σκηνής δείχνει την πραγματική του ταυτότητα αφού εκεί δεν υπάρχουν εφέ να κρύψουν τις όποιες αδυναμίες υπάρχουν. Οι MARAUDER που επιλέχτηκαν να εμφανιστούν μετά από τους SUNBURST, που άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις, αλλά και πριν από ένα από τα κορυφαία, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, συγκροτήματα της Ελληνικής σκηνής, τους INNERWISH, ήταν είναι και θα είναι για μένα ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα στο Ελληνικό heavy metal αφού έχουν αφήσει μέχρι στιγμής σημαντική κληρονομιά στο είδος, με albums που αξίζουν πολλές ακροάσεις. Η φετινή πρόσφατη δουλειά τους είναι μια από τις καλύτερές τους για τον γράφοντα. Ο σεβασμός και οι καλές studio δουλειές όμως δεν κάνουν ένα σχήμα καλό, παρά μόνο η γενική τους εικόνα.
Η εμφάνιση τους εκείνο το βράδυ όσο και να μην θες να σε στενοχωρήσει, δεν σου έδινε εναλλακτικές αφού δεν ήταν καθόλου καλή. Ανέμενα με μεγάλη προσμονή να δω ένα σχήμα που πάντα πρέπει να αποδίδει τις συνθέσεις με περίσσιο «θράσος» αφού τα τραγούδια τους έχουν άκρως ξεσηκωτικό, τσαμπουκαλεμένο χαρακτήρα. Και πόσο μάλλον όταν το μικρόφωνο το έχει πια ένας από τους πολύ καλούς τραγουδιστές της Ελληνικής σκηνής.
Δυστυχώς τα κακά μαντάτα φάνηκαν από το πρώτο κιόλας τραγούδι τους “Metal Warriors” που ενώ στο δίσκο ηχεί μια χαρά, ζωντανά ήταν άκρως άνευρο και δεν σου έδινε το δυνατό feeling της studio εκτέλεσης. Δυστυχώς, όλη η υπόλοιπη εμφάνιση τους ήταν κάπως έτσι. Οι MARAUDER έχουν την κατάρα να μην μπορεί να «στεριώσει» για μεγάλο διάστημα ένας τραγουδιστής στο σχήμα. Δεν ξέρω αν δεν είχαν κάνει πολλές πρόβες και επηρεάστηκαν από αυτό ή έφταιγε κάτι άλλο. Αυτό που βλέπαμε επί σκηνής δεν αντιπροσώπευε σε καμία στιγμή την πολυετή παρουσία που έχουν στο χώρο. Αντιθέτως αν κάποιος δεν τους είχε ξαναδεί δεν θα πίστευε ότι είναι τόσα χρόνια σχήμα. Όσο και αν προσπαθούσαν, η εικόνα ήταν ελαφρώς απογοητευτική. Ο καθένας δρούσε σαν μονάδα ενώ θα έπρεπε να ήταν όλοι μια ομάδα που να έβγαζε φωτιές. Όταν είσαι χρόνια σε ένα σχήμα πρέπει να έχεις σωστό στήσιμο επί σκηνής. Δεν επιτρέπεται να μην «βρίσκεις» τυφλά τον άλλο και να έχεις πχ προβλήματα συγχρονισμού. Ευτυχώς μικρή όαση ήταν το ηχητικό αποτέλεσμα που έβγαινε από τα ηχεία, αφού από την μια καταλάβαινες τουλάχιστον, ποια σύνθεση ακούς. Από την άλλη όμως όταν έχεις τραγουδάρες και τις αποδίδεις χλιαρά σαν πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα λες και έχεις άγχος εφήβου, ε, τότε υπάρχει πρόβλημα που θέλει άμεση επίλυση. Όταν έχεις αποκτήσει εμπειρία στο σανίδι δεν γίνεται να είσαι «ασύνδετος» παρά μόνο παράδειγμα προς μίμηση προς τους νεότερους. «Δεν επιτρέπεται» ο μαθητής σου που εμφανίστηκε πριν από σένα να ήταν καλύτερος από σένα με ελάχιστες απλές κινήσεις και εσύ με τέτοιο set list να είσαι κατώτερος των περιστάσεων.
Οι MARAUDER θα πρέπει να ξεχάσουν πολύ γρήγορα αυτή την εμφάνιση, γιατί αμαυρώνει την φήμη τους. Τους έχω δει και άλλες φορές και την εκλαμβάνω απλά σαν μια μικρή κακή παρένθεση αφού είναι γνωστό πως γενικά κάνουν καλές εμφανίσεις. Το σίγουρο είναι θέλουν ακόμα πολύ δουλειά για να ξεπεράσουν την flat γραμμή αναγνωρισιμότητας που έχουν. Βεβαία ο καθένας ορίζει για την πάρτη του πόσο ψηλά θα θέσει τον δικό του πήχη, οπότε κρίνεται και αναλόγως. Άλλωστε λίγα λεπτά μετά θα βλέπαμε ένα σχήμα που πρέπει να αποτελέσει υπόδειγμα σε όλους, πως πρέπει να είναι ένα ΜΕΓΑΛΟ συγκρότημα. Απλά είναι τα πράγματα.
Το πλήρες set list τους ήταν: Metal Warriors/ Free Like An Eagle/ Son Of A Thunder/ Face The Mirror/ Dark Legions/ The Greek Revolution Begins/ The Return Of The Warrior/ The Fall
Θοδωρής Μηνιάτης
Λίγα λεπτά μετά τις 9:30 στη σκηνή ανεβαίνουν οι INNERWISH και για τα επόμενα 145 (!) λεπτά γινόμαστε μάρτυρες ενός οπτικοακουστικού υπερθεάματος! Νομίζετε ότι υπερβάλλουμε; Το ακριβώς αντίθετο! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι μία βόλτα από το facebook και τα εκστασιασμένα σχόλια όσων βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Piraeus Academy. Είμαι σίγουρος ότι ακόμη και ο πιο φανατικός οπαδός των INNERWISH δεν περίμενε μια τόσο επιβλητική και καταιγιστική εμφάνιση από το αγαπημένο του συγκρότημα. Μεταξύ μας, δεν πιστεύω ότι ούτε και οι ίδιοι οι INNERWISH περίμεναν να πιάσουν τόσο υψηλά επίπεδα απόδοσης αφού ήταν κυριολεκτικά…on fire!
Κάνοντας μία αναδρομή σε όλη τους τη δισκογραφία, οι INNERWISH δεν άφησαν κανέναν απολύτως ανικανοποίητο όσον αφορά τις επιλογές των τραγουδιών. Με ένα επαγγελματικό στήσιμο που θα ζήλευε και το πιο φτασμένο σχήμα του εξωτερικού και με μία μοναδική ενέργεια πάνω στη σκηνή, όλα τα κλασικά τραγούδια αλλά και τα νεότερα από το πρόσφατο ομώνυμο άλμπουμ αποδόθηκαν με τον πλέον αψεγάδιαστο τρόπο. Ανάμεσα στα απόλυτα highlights θα συγκαταλέγαμε σίγουρα την παρουσία του χορωδιακού συνόλου Voice Box σε τέσσερα κομμάτια (η ανατριχιαστική εκτέλεση του “Rain of a thousand years” θα μας στοιχειώνει για πολύ καιρό ακόμη), τη συγκλονιστική παρουσία του Θύμιου Κρίκου και του Μανώλη Τσίγκου στις κιθάρες, του Αντώνη Μαζαράκη και του Φραγκίσκου “Φράγκι” Σαμοΐλη στο rhythm section, του Γιώργου Γεωργίου στα πλήκτρα και φυσικά του τεράστιου Γιώργου Εικοσιπεντάκη στα φωνητικά ο οποίος έχει δέσει άψογα στο line-up. Επίσης, οι εκτελέσεις των “Burning desires”, “Needles in my mind”, “Ready for attack”, “Silent faces”, “Broken”, “Carry your cross”, “Eye of the storm” και “Feel the magic” ήταν εξωπραγματικές και ξεπέρασαν κατά πολύ τις αντίστοιχες studio εκδοχές τους.
Σε μία εποχή όπου τα πάντα βρίσκονται σε κατάσταση παρακμής και τέλματος, οι INNERWISH αποδεικνύουν με τον πιο προφανή τρόπο ότι βρίσκονται σε ένα άλλο επίπεδο σε σχέση με τα υπόλοιπα συγκροτήματα της χώρας μας. Σε μια εποχή όπου πιάνουμε συχνά τους εαυτούς μας να μένουμε ικανοποιημένοι με μετριότητες, οι INNERWISH επαναπροσδιορίζουν τους όρους του παιχνιδιού, ανεβάζουν τον πήχη ψηλά και παραδίδουν μαθήματα υψηλής τεχνικής για το πώς πρέπει να δουλεύει ένα συγκρότημα αν θέλει να κάνει τη διαφορά. Εκείνο το βράδυ αισθανθήκαμε πραγματικά υπερήφανοι για ένα «δικό μας» συγκρότημα. Ξέρετε κάτι όμως; Με αυτή την εμφάνισή τους οι INNERWISH έδειξαν ότι δεν είναι ένα ακόμη ελληνικό συγκρότημα αλλά μία διεθνής μπάντα με βάση τη χώρα μας. Μπράβο, ρε μάγκες…μπράβο!
Σάκης Νίκας
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
