Οι Ολλανδοί INQUISITOR αν και μόνο με ένα άλμπουμ στο ενεργητικό τους, το φανταστικό “Walpurgis- Sabbath of Lust” κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα αρκετά μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομα τους στους death/thrash κύκλους τη δεκαετία του ‘90. Δυστυχώς κάπου μέσα στο 1997 επήλθε η διάλυση και κάποια μέλη της μπάντας σχημάτισαν τους CENTURIAN, με βραχύχρονη πορεία μέχρι το 2015, έχοντας προλάβει να κυκλοφορήσουν 3 δίσκους. Και εντελώς ξαφνικά, οι INQUISITOR επέστρεψαν με νέο δίσκο. Είχε κυκλοφορήσει σαν προπομπός ένα EP με ένα νέο κομμάτι και δυο κομμάτια διασκευές σε PESTILENCE και DARK ANGEL τον Σεπτέμβριο, και δύο μήνες μετά ακολούθησε το νέο full length άλμπουμ, με τίτλο “Stigmata Me, I’m in Misery”.
Όσοι νόμιζαν ότι τα χρόνια που πέρασαν θα έκαναν τους INQUISITOR να… ηρεμήσουν, καλύτερα να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Το νέο άλμπουμ είναι η φυσική συνέχεια του ντεμπούτου τους, ωμό και κτηνώδες. Για να έχετε μια εικόνα, φανταστείτε ένα κράμα πρώιμων KREATOR, εποχής “Pleasure to Kill”, DEATH και POSSESSED ενώ τα φωνητικά παραπέμπουν στους SADUS.
Ο δίσκος αποτελείται από 9 κομμάτια ανελέητου σφυροκοπήματος, πανέξυπνων riffs και πρωτόγονης δύναμης. Το death και το thrash είναι άρτια εναρμονισμένα, και οι INQUISITOR σπέρνουν τον όλεθρο στα 35 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος. Αν υπάρχει ένα συναίσθημα που μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζει την ατμόσφαιρα του δίσκου, αυτό αντικατοπρίζεται στη λέξη «οργή». Οργή που ήταν καταπιεσμένη τόσα χρόνια και τώρα εξαπολύεται με ταχύτητα μέσα από εξαιρετικά δουλεμένες συνθέσεις. Από το καταιγιστικό εναρκτήριο “Castigate Into Divine Apostle” (και την εισαγωγή από το διαβόητο “Caligula” του 1979, για τους πιο μερακλήδες-να τα λέμε και αυτά!) οι INQUISITOR δείχνουν να προσπαθούν να καλύψουν το χαμένο έδαφος τόσων χρόνων και από ό,τι φαίνεται, το καταφέρνουν περίφημα. Κομμάτια όπως το προαναφερθέν, το ασύλληπτο “Dreadful Fate” με τη riffάρα που θερίζει, το ωμό σε στυλ DEICIDE “Hammering Rusty Nails”, και τα in your face “The Witching Time of Night” και “On A Black Red Blooded Cross” είναι σίγουρο ότι θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς. Φυσικά και στα υπόλοιπα κομμάτια υπάρχει τεράστια ποικιλία και απίστευτες εναλλαγές, απλά τα παραπάνω κομμάτια είναι αυτά που ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο.
Συγκρίσεις με το ντεμπούτο τους είναι αναπόφευκτες να γίνουν και κατά την εκτίμηση μου, το νέο άλμπουμ των INQUISITOR είναι ένα σκαλί κατώτερο από το “Walpurgis…” χωρίς όμως αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την αξία του. Άλλωστε το “Walpurgis…” κυκλοφόρησε 21 χρόνια πριν, σε μια χρονική περίοδο που το death/thrash πραγματικά ακμούσε ενώ σήμερα η μπάντα προσπαθεί κάτω από διαφορετικές συνθήκες να κάνει μια νέα αρχή.
Με το “Stigmata Me, I’m in Misery” οι INQUISITOR δίνουν το… στίγμα τους με έναν δίσκο πραγματικό ανεμοστρόβιλο που σκορπίζει στους πέντε ανέμους και τσακίζει σαν κλαράκια πολλές αντίστοιχες και πιο διαφημισμένες κυκλοφορίες. Οργή και πόρωση με τη μυρωδιά της σαπίλας και του θανάτου.
8/10
Θοδωρής Κλώνης
