Τιμή μου και χαρά μου να παρουσιάζω το δεύτερο άλμπουμ που κυκλοφορεί υπό την σκέπη του Rock Hard. Το πρώτο βήμα που έγινε, με το “Armageddon boogie” των AMERIKAN KAOS, του καινούργιου project του Jeff Waters των ANNIHILATOR, θαρρώ πως ήταν, πέραν από ποιοτικό, αισιόδοξο για την συνέχεια. (Και τα δύο αυτά άλμπουμ, είναι διαθέσιμα προς πώληση και από τα δισκοπωλεία No Remorse και Metal Era). «Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει» λέει ο σοφός λαός, αλλά δεν είναι αυτό που με κάνει να πιστεύω πως από το Rock Hard θα δούμε και θα ακούσουμε υπέροχα πράγματα στο μέλλον. Το θεωρώ δεδομένο, ξέροντας πρόσωπα και πράγματα εκ των έσω. Πράγματα υπέροχα, σαν το ομώνυμο ντεμπούτο των THE CRYPT. Το άκουσα που λες και το βρήκα πολύ δυνατό! Τόσο, που κανόνισα και μια μικρή κουβεντούλα με την τραγουδίστρια της μπάντας, την ικανότατη Pepper, την οποία και θα διαβάσεις μετά την παρουσίαση του δίσκου. Για πάμε…
Ο ΔΙΣΚΟΣ
“The crypt” λοιπόν, από το ομώνυμο συγκρότημα, δημιούργημα του Leif Edling των CANDLEMASS. Με τους Danne και Dave McKenzie στα τύμπανα και στην κιθάρα αντίστοιχα (ο πρώτος επίσης στους doomsters THE HEARD), τον Joakim Floke (πρώην MEMENTO MORI και DIONYSUS) στα πλήκτρα, την Pepper Potemkin (σύζυγος του Danne και μαζί του στους THE HEARD) στα φωνητικά και τον αγνώστων λοιπών στοιχείων Rigor Mortimer, στο μπάσο. Να πω τώρα πως η παρουσία του Leif Edling από μόνη της αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο, ώστε να προχωρήσουμε στην ακρόαση χωρίς την παραμικρή έγνοια στο κεφάλι μας; Χρειάζεται; Όχι. Ή μήπως αξίζει να εξωτερικεύσω την πεποίθησή μου πως ο «αγνώστων λοιπών στοιχείων Rigor Mortimer», είναι ο ίδιος; Ας το αφήσω για την ώρα…
Διαβάζοντας το Δελτίο Τύπου, η αλήθεια είναι πως χαμογέλασα. Γράφει που λες στην τελευταία παράγραφο: «Σε μια εποχή που οι καινοτόμες μπάντες είναι σπάνιες, οι THE CRYPT στέκουν μόνοι τους ως μια αναζωογονητική ανακάλυψη…». Ε, αν οι THE CRYPT είναι καινοτόμοι και αναζωογονητικοί, τότε εγώ θα είμαι ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αφήνω λοιπόν την «καινοτομία» στην άκρη και κοιτώ την ποιότητα. Εκτός αυτού, χρειάζεται άραγε να τη ψάχνουμε συνεχώς (την καινοτομία); Φυσικά και είναι κάτι το οποίο πρέπει να βρίσκεται στους στόχους μας, ως μουσικοί και ακροατές, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτοσκοπός πρέπει να είναι η συνθετική ποιότητα και από δαύτη, το “The crypt” ξεχειλίζει!
Heavy rock ή doom rock να το χαρακτηρίσω; Και τα δυο σωστά είναι, μιας και η «ταμπακιέρα» έχει μέσα τους GHOST των δυο πρώτων δίσκων, τους AVATARIUM, τους LUCIFER και κατ’επέκταση τις επιρροές αυτών. Φτάνει φαντάσου μέχρι το NWOBHM (λέγε με DEMON). Επί προσωπικού, μου φαίνεται ιδανικός ο συνδυασμός αυτός, ώστε να επιτευχθεί το «πάντρεμα» του rock με το occult που είναι από μόνο του, πάντα, τόσο επιτυχημένο. Μέτριο τραγούδι στο “The crypt” δε θα βρεις ούτε ένα, όλα τους στέκουν πολύ πάνω από τον μέσο όρο. Πιασάρικα, μελωδικά και με αυτό το «καταχθόνιο» και μυστικιστικό feeling που τόσο (μου) αρέσει. Η παραγωγή διά χειρός Marcus Jidell (AVATARIUM, THE DOOMSDAY KINGDOM, EVERGREY, ROYAL HUNT κλπ) είναι εννοείται υποδειγματική, ενώ τα περισσότερα φώτα πέφτουν, δικαιολογημένα θα πεις και συ όταν ακούσεις τον δίσκο, επάνω στην Pepper και στην υπέροχη φωνή της.
Με τον Leif να τους συμβουλεύει και να τους τροφοδοτεί με τραγούδια και μια ικανή live σύνθεση, είμαι πεπεισμένος πως οι THE CRYPT θα ανοίξουν τα φτερά τους πολύ σύντομα για άλλες, ακόμη μεγαλύτερες πολιτείες. Έχουν την καθοδήγηση ενός τεράστιου μουσικού, ο οποίος τυγχάνει και γνώστης πολλών ακόμη πτυχών, όλων τους εξίσου σημαντικών με την σύνθεση τραγουδιών, για να «ανθήσει» ένα συγκρότημα, έχουν ταλέντο και ικανότητες μεγάλες, για να προχωρήσουν και γιατί να μην το πω; Ολόκληρο Rock Hard στο πλευρό τους. Τίποτα δεν τους λείπει, αρκεί να προσέξουν. Ως είθισται, βαθμό σε δική μας κυκλοφορία, δε θα βάλω. Αλλά από όσα διάβασες, θα συμπέρανες πως θα ήταν αρκετά κολακευτικός, n’est pas?
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Αγαπητή Pepper, σε καλωσορίζουμε στο ελληνικό Rock Hard! Πολλά συγχαρητήρια για το “The crypt“, είναι μια κυκλοφορία που μας «κέρδισε» από την πρώτη ακρόαση!
Εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και χαίρομαι πολύ που το ακούω αυτό!
Πως ξεκίνησαν οι THE CRYPT;
Όλα ξεκίνησαν το 2019, όταν ο Leif με ρώτησε αν ήθελα να τραγουδήσω κάποια κομμάτια τα οποία είχε ήδη έτοιμα και πίστευε πως δεν ταίριαζαν στους CANDLEMASS. Και όταν μιλάμε για τον Leif, ξέρουμε πως συνθέτει άμεσα, πολύ γρήγορα και γενικά δεν κρατά αρχειακό υλικό, οπότε για να προλάβω τυχόν ερώτημα, δε νομίζω να ήταν παλαιά κομμάτια.
Όντως με πρόλαβες! Πες μας για το concept. Ποια είναι η «Μεταλλική Ιέρεια» (“Metal Priestess”) και ποια η ιστορία της;
Ο κόσμος ξέρει ήδη για τον “Metal God”, τον “Godfather of rock” κλπ., σωστά; Ήρθε λοιπόν η ώρα να μάθει και για τη βασιλεία της Μεταλλικής Ιέρειας! Ξέρεις, μου αρέσει να δουλεύω επάνω σε διάφορους χαρακτήρες και να τους διαμορφώνω σε κάτι με το οποίο μπορώ να ταυτιστώ. Παίρνω τα καλύτερα μέρη τους και τα αναμειγνύω με τις δικές μου, κατά τη γνώμη μου πάντα, καλύτερες πλευρές και στο τέλος τους νιώθω σαν μια προέκταση του εαυτού μου.
Πως είναι να δουλεύεις με κάποιον σαν τον Leif Edling; Είμαι βέβαιος πως τόσο εσύ όσο και οι υπόλοιποι στη μπάντα, είστε πρωτίστως οπαδοί του και ύστερα συνεργάτες του.
Νομίζω ότι οι CANDLEMASS είναι σαν το αλφάβητο στο σουηδικό heavy metal, οπότε είμαστε όλοι οπαδοί σίγουρα, δε γινόταν αλλιώς! Φυσικά, είναι μια από τις μεγάλες στιγμές στην καριέρα μου να δουλεύω με τον Leif, αλλά για μένα είναι πιο σημαντικό το ότι μπορούσα να τον αποκαλώ φίλο μου, πολύ πριν αρχίσουμε να δουλεύουμε μαζί. Είναι σπουδαίος μουσικός και τραγουδοποιός και έχει επίσης εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ.
Μήπως είναι ο Rigor Mortimer;
Όχι, δεν είναι. Ο Rigor Mortimer είναι ο Rigor Mortimer! (σ.σ: καλή μου Pepper, δε με έπεισες…)
Ποια είναι η συμβολή του Marcus Jidell στην παραγωγή; Υπήρξε συμβολή από μέρους του και στη σύνθεση της μουσικής;
Ο Marcus είναι ένας σπουδαίος παραγωγός και επίσης καλός μας φίλος. Έχει εξαιρετική αίσθηση και γνωρίζει πολύ καλά τα πάντα γύρω από την παραγωγή. Ήξερε πώς ήθελε ο Leif να ακούγονται οι THE CRYPT, αφού συνεργάζονται πολλά χρόνια, οπότε ήταν ο καταλληλότερος για αυτήν τη θέση. Επίσης, έπαιξε όλες τις κιθάρες στο άλμπουμ.
Η φωνή σου ξεχωρίζει με την απόδοσή της. Ποιες είναι οι επιρροές σου ως τραγουδίστρια και frontwoman;
Ευχαριστώ! Όσο μπορώ, ροκάρω. Πάντα μου άρεσε το heavy metal σχημάτων όπως οι JUDAS PRIEST, ACCEPT και GUNS ‘N’ ROSES αλλά και συγκροτήματα όπως οι DEPECHE MODE, SKINNY PUPPY, οι EINSTURZENDE NEUBAUTEN (σ.σ: πειραματικό βερολινέζικο σχήμα), οπότε επιστρέφω σε αυτά που και που. Αλλά μου αρέσει να ακούω και σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Scott Walker ή ο Gene Pitney (σ.σ: υπέροχος τραγουδιστής, συνθέτης και παραγωγός στα 60s) που πάντα θα με συγκινούν. Όσον αφορά τώρα τις frontwomen, βρίσκω έμπνευση από σπουδαίες γυναίκες όπως η Tina Turner, η Wendy O’ Williams , η Poison Ivy (THE CRAMPS), ηθοποιούς του κινηματογράφου και φυσικά θρύλους του burlesque.
Πως θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τη μουσική σας, με «οδηγό» κάποια σχήματα ή άλμπουμ;
Λοιπόν, μερικοί λένε ότι είμαστε μια μίξη των ACCEPT, των PENTAGRAM και των GHOST! (σ.σ: ποιος άκουσε ACCEPT στους THE CRYPT, απορία το έχω…)
Θα σας «ακολουθήσει» η θεατρικότητα και στη σκηνή, εκτός από το άλμπουμ; Θα παρουσιάσετε κάτι το θεατρικό στις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Ναι, είμαι υπέρ της προσθήκης περισσότερων θεατρικών στοιχείων στην εμφάνισή μας. Όλα θα γίνουν, είναι όμως θέμα χρόνου και χρημάτων για να αποκτήσω πρώτα τα πράγματα που θέλω.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι όλη αυτή η αναβίωση του rock/metal ήχου των 70s δεν έχει καλές προθέσεις και είναι απλά άλλη μια «μόδα». Τι θα ήθελες να τους πεις;
Όποιος δεν έχει παρατηρήσει ότι οι τάσεις επανέρχονται κατά καιρούς, πρέπει να ξυπνήσει. Και στο κάτω-κάτω, γιατί να είσαι ξινισμένος, όταν μπορείς να απολαύσεις και να ονειρευτείς καλύτερες εποχές, μέσα από τον ήχο μιας νέας μουσικής, ντυμένης όμως με old school στυλ; Αφήστε τους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν και να αναμείξουν τους ήχους που τους εμπνέουν. Φανταστείτε να είστε κολλημένοι σε μια δουλειά, στην οποία δεν μπορείτε να έχετε καμία εξέλιξη για την καριέρα σας. Πως θα σας φαινόταν; Το ίδιο ισχύει και για τους καλλιτέχνες. Πρέπει να εξελισσόμαστε και να δημιουργούμε, να παίρνουμε διαφορετικούς δρόμους και να βλέπουμε πού καταλήγουμε. Και ένας τέτοιος δρόμος θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ήχο εμπνευσμένο από το 70’s rock ή σε κάτι άλλο.
Πόσο δύσκολο είναι να ακούγεσαι ταυτόχρονα “old school” και «φρέσκος»;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, αλλά αν κρίνω από μας, μάλλον πρέπει να είναι εύκολο!
Τα μεγαλύτερα ή πιο τρελά σας όνειρα, όσον αφορά τη μουσική;
Λοιπόν, πραγματικά δεν θέλω να αποκαλύψω τα όνειρά μου, καθώς αυτό θα στερήσει το στοιχείο της έκπληξης, όταν φτάσει η στιγμή να σας τα αποκαλύψω. Αλλά νομίζω ότι είναι πάντα καλό να ονειρεύεσαι, γιατί τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Οπότε, όταν αυτό συμβεί, είναι καλύτερα τα όνειρά σου να είναι μεγάλα!
Κάποιο νέο από το στρατόπεδο των THE HEARD;
Ναι, υπάρχουν νέα. Μπορώ να σας πω ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία σύνθεσης του δευτέρου άλμπουμ μας. Μείνετε συντονισμένοι!
Μελλοντικά σχέδια;
Θα ήθελα πολύ να επιστρέψω στην Ιαπωνία και να παίξω εκεί. Αυτή είναι μια από τις «αποστολές» μου, να επιστρέψω εκεί και να αφήσω το «σημάδι» μου! Φυσικά, θέλω να περιοδεύσω και στην Ευρώπη, να γράψω περισσότερα τραγούδια και να σκάψω ακόμη βαθύτερα την καταραμένη γη, έξω από την κρύπτη όπου κατοικούμε.
Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά, Pepper και σου εύχομαι καλή τύχη για την συνέχεια! Το μήνυμά σου;
Αγαπητά μου παιδιά του νεκροταφείου, να θυμάστε… Tits up, horns up and don’t be a dick! (σ.σ: αμετάφραστο!)
Δημήτρης Τσέλλος
