a
Δίχως αμφιβολία το “The Direction of Last Things” είναι ένας από τους πιο αναμενόμενους δίσκους της post-metal κοινότητας για την χρονιά που φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της. Μπορεί βέβαια το όνομα των INTRONAUT να μην έχει το ίδιο βάρος με αυτό άλλων συγκροτημάτων, αλλά αν εξαιρέσουμε τις κυκλοφορίες των SUMAC, MINSK και ROSETTA θα έλεγα ότι φέτος ήταν μια μάλλον φτωχή χρονιά για τον χώρο. Ακόμα, αν λάβουμε υπόψη ότι το πρώτο δείγμα που είδε το φως της δημοσιότητας ήταν το εναρκτήριο κομμάτι “Fast Worms”, μια χαρά άναψαν την σπίθα του ενδιαφέροντος στους απανταχού λάτρες της πρώιμης εποχής του συγκροτήματος.
Ας μη γελιόμαστε η μουσική προσέγγιση των INTRONAUT ήταν πάντοτε δύσκολη. Όλο αυτό κουβάρι από νότες που μπλέκονται σε διαφορετικά είδη, ηχοχρώματα και εντάσεις δεν ξεδιαλύνεται εύκολα, ακόμα κι από τους πιο απαιτητικούς ακροατές. Κι ας μην έφτανε μόνο αυτό, το “The Direction of Last Things” έρχεται να εξωθήσει όλες τις ετερόκλητες επιρροές της μπάντας στα άκρα. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα “Habitual Levitations” (2013) και “Valley of Smoke” (2010), η μπάντα ξεφεύγει από το ασφαλές καταφύγιο του mid-tempo ατμοσφαιρικού post. Προσοχή, δεν γίνεται λόγος για λιγότερα μελωδικά μέρη, τουναντίον. Αυτά βρίθουν μέσα στον δίσκο, επιτρέποντάς μας να παίρνουμε ανάσα όταν δεν χανόμαστε είτε από τα καταιγιστικά ρυθμικά riffs, είτε από τις μεσμερικές-ψυχεδελικές συνθέσεις των Sacha Dunable, Dave Timnick και τα jazz περάσματα του Joe Lester (ex-MOUTH OF THE ARCHITECT) στο μπάσο.
Εκείνο όμως που γίνεται εμφανές σε αυτή την κυκλοφορία, είναι η ανάδειξη του ήδη γνωστού μείγματος επιρροών της μπάντας. Έτσι λοιπόν, θα συναντήσουμε αρκετά MASTODONικά περάσματα, κυρίως στα φωνητικά, όπως και πολλές ιδέες από TOOL σε ότι έχει να κάνει με την prog-ρυθμική πλευρά της μουσικής τους, ενώ τέλος όταν ερχόμαστε στα πιο σκληρά μέρη αναδεικνύεται η THE OCEAN/ISIS πλευρά. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Όλα τα παραπάνω είναι απόλυτα εναρμονισμένα στην μουσική ταυτότητα των INTRONAUT, απλά αυτή την φορά γίνονται πιο ευδιάκριτα. Επίσης, μπορεί το συγκρότημα αποφάσισε να επιστρέψει στις ρίζες του, όπου η πολυπλοκότητα και η δυναμική βασιλεύουν στα κομμάτια τους, ωστόσο δεν το παρακάνει. Δεν ακούγεται δηλαδή όλο αυτό επιτηδευμένο ή μπουκωμένο με υπερβολικές ιδέες. Ιδιαίτερα προς την μέση με τα κομμάτια “The Unlikely Event of a Water Landing” και “Sul Ponticello”, μας δίνεται η δυνατότητα να πάρουμε μια ανάσα από την παρατεταμένη ένταση.
Αλλά τι είναι αυτό που κάνει το “The Direction of Last Things” να ξεχωρίζει αφού ουσιαστικά αντιπροσωπεύει το παρελθόν της μπάντας; Φυσικά η φρεσκάδα και η ανανέωση που προσφέρει στον ήχο της. Νομίζω αυτό είναι το κερδισμένο στοίχημα για τους ίδιους. Δεν επαναπαύθηκαν σε ασφαλείς φόρμες, κι όταν είδαν ότι άρχισαν να επαναλαμβάνονται στον τελευταίο δίσκο, δεν άργησαν όπως φαίνεται ν’ απαντήσουν στους ίδιους τους εαυτούς.
Δώστε στον νέο δίσκο των INTRONAUT μερικές ακροάσεις, δεν αποκαλύπτονται όλα από την πρώτη φορά. Και κάπως έτσι μπορεί να πλασαριστεί στην πρώτη πεντάδα για το 2015.
8,5 / 10
Νίκος Ζέρης
