a
20 Μαρτίου, 2020 – 15:00
Σε μια χρονική περίοδο που η καθημερινότητα φαντάζει τόσο στάσιμη ευτυχώς που υπάρχει και η μουσική κι αλλάζει λίγο το απαράλλακτο τοπίο του σπιτιού μας. Ο νέος δίσκος των INTRONAUT ήρθε την καλύτερη στιγμή για τους απανταχού λάτρεις του progressive/sludge/post metal.
Το “Fluid Existential Inversions”, με εξώφυλλο μια παραλλαγή από την “Έναστρη Νύχτα” του Vincent van Gogh, έρχεται πέντε χρόνια μετά το αψεγάδιαστο “The Direction of Last Things”. Μιας και πιάσαμε στο στόμα μας το “The Direction…”, τι δίσκος κι αυτός; Πόσο φρέσκος και μεστός ακούγεται μετά από τόσα χρόνια. Βλέπετε αν έχεις τον τιτάνα Devin Townsend πίσω από την κονσόλα, το ηχητικό αποτέλεσμα αποκτά την διαχρονικότητα που του αξίζει. Αλλά ας επιστρέψουμε στο σήμερα, στο “Fluid…” και στο νέο ιθύνοντα νου, τον έτερο τιτάνα του post ήχου, Kurt Ballou, που με την σειρά του κάθισε στην καρέκλα του παραγωγού, παραδίδοντάς μας ακόμα ένα σπουδαίο κεφάλαιο στη δισκογραφία των INTRONAUT.
Διότι μπορεί οι δύο δίσκοι να διαφέρουν ελάχιστα ως προς το συνθετικό κομμάτι, ωστόσο η τελείως διαφορετική προσέγγιση των δύο παραγωγών έχει φέρει και τα ανάλογα αποτελέσματα. Σε αντίθεση λοιπόν με το καλογυαλισμένο “The Direction…’ του Devin, εδώ ο Kurt Ballou έχει μεταγγίσει στο συγκρότημα λίγο από την δική του σκοτεινή ύλη. Έτσι λοιπόν τα sludge στοιχεία έγιναν πιο τραχιά και heavy, ενώ τα fusion jazz και prog περάσματα έχουν βυθιστεί μέσα σε μια ομιχλώδη κατάσταση, κάνοντας έτσι πιο δύσκολο στο νέο ακροατή να ανακαλύψει τον πολυδιάστατο ήχο της μπάντας. Γιατί κακά τα ψέματα, υπάρχει ένας σεβαστός βαθμός δυσκολίας στην ακρόαση των παλαιότερων δίσκων, τον οποίο που φαίνεται να ακολουθεί και το “Fluid…”. Θα μου πείτε, πώς αποθεώναμε τα “Valley of Smoke”, “Prehistoricisms” και τις υπόλοιπες κυκλοφορίες; Η απάντηση είναι τόσο εύκολη, το “The Direction…” άλλαξε το επίπεδο της μουσικής των INTRONAUT.
Όχι, η νέα κυκλοφορία των Αμερικάνων δεν αποτελεί απογοήτευση. Κάθε άλλο, μιλάμε για ένα πρώτης τάξεως ηχητικό ταξίδι, όπως τόσες φορές μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα. Το έξυπνο γράψιμο, το στακάτο μαθηματικό παίξιμο, καθώς και οι γλυκές μελωδίες στα prog σημεία, αποκαλύπτουν το μέγεθος της εμπειρίας και της έμπνευσης του συγκροτήματος. Αυτό που άλλαξε, είπαμε, είναι το πρίσμα. Οι λάτρεις των “παλιών” INTRONAUT, προσέλθετε!
7,5/10
Νίκος Ζέρης
