Και το ταξίδι συνεχίζεται… Η Jess σε νέες περιπέτειες, συντροφιά με τους Αρχαίους της. Σύντομη αυτή εδώ, διάρκειας ούτε 35 λεπτών, που όμως σε «γεμίζει» εικόνες από θαυμάσια ηχοτόπια, όπως άλλωστε έκαναν και οι προηγούμενες. Αναφέρομαι φυσικά στο εντυπωσιακό ντεμπούτο της μπάντας που φέρει το όνομά της και στο εξαιρετικό “Second psychedelic coming: the aquarius tapes” που το διαδέχθηκε. Δίσκοι που ήρθαν να ενισχύσουν την άποψή μου πως το occult – vintage heavy rock (βγάλτε άκρη τώρα με τέτοιο προσδιορισμό) ήταν και εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ποιοτικές «μόδες» που έχει γνωρίσει η αγαπημένη μας μουσική. Όταν δε, έρχεται η συζήτηση σε μπάντες με γυναίκες στα φωνητικά, εκεί τα ονόματα των THE DEVIL’S BLOOD, BLOOD CEREMONY, BLUES PILLS και JEX THOTH είναι από μόνα τους ισχυρά χαρτιά υπεράσπισης από τα σχόλια των κακόβουλων επικριτών και «Πολυξερόπουλων».
Το ημερολόγιο γράφει 2017 και οδεύουμε προς το 2018. Αλλά εσύ, όταν πατήσεις το play, θα βρεθείς κάπου στην Αγγλία ή στις Η.Π.Α του 1968, μαζί με τα Παιδιά των Λουλουδιών και ολίγη μαριχουάνα. Όχημά σου σε αυτό το ταξίδι στο χρόνο, η “ζεστή” αναλογική παραγωγή και όργανα σαν το hammond, το Fender Rhodes και το mini moog. To πεταχτό, παιχνιδιάρικο μπασάκι, τα λιτά αλλά τεχνικότατα τύμπανα της παλαιάς σχολής, η classic rock κιθάρα, η χαρισματική φωνή της Jess που πανεύκολα θα τη φανταστείς να ερμηνεύει JEFFERSON AIRPLANE (η Grace Slick της νέας χιλιετίας χωρίς δεύτερη κουβέντα)… και πάνω απ’ όλα αυτή η ψυχεδέλεια που θα κάνει πραγματική κατάληψη σε κάποια γωνιά του μυαλού σου, μη θέλοντας ούτε αυτή αλλά ούτε κι εσύ να φύγει από εκεί!
Όπως έγραψα και στην αρχή, κάτι λιγότερο από 35 λεπτά εκστατικής μουσικής, μέσα από εννέα κομμάτια. Θα πατήσεις και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά το repeat, είναι σίγουρο αυτό. Και αφού έχεις «χορτάσει» τον δίσκο στην ολότητά του, θα αναζητήσεις στοχευμένα πια τις πιο αγαπημένες σου στιγμές. Κάνοντας το ίδιο, καταστάλαξα στο υπέροχο 7λεπτο ατμοσφαιρικό “You and eyes” και στη groov-α του “Shining”, χωρίς να μπορώ να χαρακτηρίσω έστω ένα από τα υπόλοιπα τραγούδια ως filler. Εσύ ίσως διαλέξεις κάποιο άλλο ως αγαπημένο, τα γούστα είναι πάντα θέμα προσωπικό.
Το “The horse…” τριτώνει το καλό για τους JESS AND THE ANCIENT ONES. Σε παρασύρει σε… «άλλη φάση», μόνο με τη μουσική του και χωρίς την αρωγή ύποπτων ουσιών. Μη κάνεις το λάθος και δεν ανέβεις στο τραίνο του. Θα χάσεις μια πανέμορφη εμπειρία. Στο πέρασμα των ετών, οι JESS AND THE ANCIENT ONES έχουν τα φόντα να γίνουν πολύ μεγάλη μπάντα και οι ως τώρα δίσκοι τους κλασσικοί. Κατεβάζοντάς το “The horse and other weird tales” μία μονάδα σε σχέση με τα δύο πρώτα, ας του δώσω για τώρα αυστηρά ένα…
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
