a
Πέρασαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που ο John Norum κυκλοφόρησε προσωπικό δίσκο. Στο διάστημα αυτό ήταν πολυάσχολος με τους EUROPE και αν μη τι άλλο κυκλοφόρησε με αυτούς τρία πολύ καλά album με έμφαση στο κλασσικό hard rock/blues ήχο. Έχει λοιπόν πολύ ενδιαφέρον να δούμε σε τι μονοπάτια κινείται η νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Gone to stay” και το πόσο διαφοροποιείται από τον τελευταίο του δίσκο το “Play yard blues” που είχε εμφανώς μια πιο blues μουσική κατεύθυνση.
Ο Norum κάνει φωνητικά σε πολλούς από τους δίσκους που έχει κυκλοφορήσει αλλά έχει και συνεργασίες με γνωστούς καλλιτέχνες όπως οι Glenn Hughes και Goran Edman. Στο “Gone to stay” συνεργάζεται με τον Age Sten Nilsen των WIG WAM ο οποίος κάνει φωνητικά σε τρία τραγούδια. Τον δίσκο ανοίγει το “Voices of silence” και ειλικρινά τι hard rock κομματάρα είναι αυτή; Θαρρείς πως είναι βγαλμένη από το “Face the truth” με αρκετά heavy ήχο και τον Norum να αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι εξαιρετικός τραγουδιστής. Ακολουθεί το “Sail on” που θα μπορούσες να το πεις και φόρο τιμής στον πρόωρα χαμένο Chris Cornell (AUDIOSLAVE, SOUNDGARDEN). Αρκετά πιο grunge ήχος που θυμίζει και κάτι από τα πρώτα δύο albums των EUROPE μετά το reunion τους. Το “Gone to stay” έχει πιο κλασικό ήχο με 60s και 70s στοιχεία και μια γενικότερη αίσθηση που παραπέμπει σε Jimi Hendrix. Ο Nilsen αναλαμβάνει δουλειά για πρώτη φορά στο “One by one”, μια δυναμική μπαλάντα βγαλμένη από τον Αμερικάνικο hard rock ήχο της δεκαετία του ‘80.
Το “What do you want” διαφοροποιείται και πάλι με πιο κλασσικό 60’s και 70’s rock ήχο αλλά κι ένα εκπληκτικό solo από τον Norum ενώ το “Lady grinning soul” είναι μια εξαιρετική διασκευή της γνωστής μπαλάντας του David Bowie όπου κυριολεκτικά ο Norum κάνει δικό του το τραγούδι με απίστευτα φωνητικά και την κιθάρα να έχει πιο καθαρό και μοντέρνο τόνο. Ακολουθεί το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, το “Norma”, τη δεύτερη συμμετοχή του Nilsen. Τα πάντα σε αυτό το τραγούδι είναι εξαιρετικά, τόσο τα φωνητικά (που δεν θα το κρύψω, μου θυμίζουν Joey Tempest) όσο και οι κιθάρες όπου ο Norum δείχνει τα δόντια του αλλά και γιατί και γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της γενιάς του. Το “Calling” είναι το πιο αδιάφορο τραγούδι του δίσκου, ίσως και το πιο απλό μουσικά με μια προσπάθεια πειραματισμού και μόνη ηλιαχτίδα το solo που μου θύμισε αρκετά το “Firebox” των EUROPE. Τελευταίο πρωτότυπο τραγούδι του δίσκου είναι το “Terror over me” όπου κάνουν φωνητικά και ο Nilsen και ο Norum. Άλλος ένας εξαιρετικός hard rock ύμνος που δεν του λείπει τίποτε από αντίστοιχα τραγούδια που αγαπήσαμε τη δεκαετία του ‘80. Ο δίσκος κλείνει με τον πιο παράξενο τρόπο, μια super slow έκδοση του “Face the truth”. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει, ίσως μόνο αν θα γυρνούσε κανείς τον χρόνο πίσω μερικές δεκαετίες και θα ήθελε ένα τραγούδι να χορέψει με την καψούρα του στον σχολικό χορό! Δεν προσθέτει κάτι στον δίσκο και να πω την αλήθεια, κλείνει με έναν μέτριο τρόπο το άλμπουμ.
Συμπερασματικά λοιπόν θα πω πως το “Gone to stay” είναι πολύ καλός δίσκος. Θα μπορούσα να πω τέλειος αν δεν υπήρχαν 1-2 τραγούδια που είναι ο ορισμός του “filler”. Είναι σαφές ότι ο hard rock ήχος του παρελθόντος είναι ακόμη στο μυαλό του John Norum και αυτό φαίνεται από κάποιες συνθέσεις που θα ήθελα να ακούσω και σε μελλοντικές δουλειές των EUROPE και που μας έχουν λείψει αρκετά είναι η αλήθεια. Σαφές είναι επίσης ότι ο blues rock ήχος έχει και αυτός σημαντικό μερίδιο στις συνθέσεις όπως και ο μουσικός πειραματισμός από δεκαετίες όπου κάτι τέτοιο ήταν μέρος της καθημερινότητας ενός καλλιτέχνη. Θα ήθελα επίσης να σταθώ στα φωνητικά του Norum που έχουν εξελιχθεί με τα χρόνια και θα μπορούσαν κάλλιστα να σταθούν σε πιο heavy συνθέσεις. Εν κατακλείδι ο δίσκος έχει μια εξαιρετική ισορροπία και μια αρμονία ως προς το μουσικό κομμάτι σε συνάρτηση πάντα και με τα φωνητικά. Σίγουρα η αναμονή άξιζε και το “Gone to stay” είναι ένας αξιόλογος δίσκος από έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη που απευθύνεται σε μεγάλο κοινό και όχι μόνο σε φίλους του Norum και των EUROPE.
8 / 10
Νίκος Ανδρέου
