“Instrumental experiments”
Έχω μιλήσει με πρώην και νυν μέλη των DREAM THEATER, αμέτρητες φορές. Για κάθε στούντιο άλμπουμ από το “Falling into infinity”, σε κάθε ζωντανή τους εμφάνιση, για κάθε ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο τους και για πάρα πολλά από τα αμέτρητα project τους. Μ’ έναν πρόχειρο υπολογισμό, πρέπει συνολικά να είναι κοντά στις 30 συνεντεύξεις… Πιο καμένος, γίνεσαι κάρβουνο δηλαδή. Παρόλα αυτά, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, με τον John Petrucci, έχουμε μιλήσει πάρα πολύ λίγες φορές και το σόλο άλμπουμ τους, “Terminal velocity” ήταν μία τρομερή ευκαιρία να τα πούμε έξω από το άρμα των DREAM THEATER. Και ήταν πάρα πολύ αποκαλυπτικός, τόσο που αναγκάστηκα να του δώσω τον λόγο μου, ότι δεν θα διαρρεύσουν κάποια πράγματα που εμπιστευτικά μου επιβεβαίωσε και θα υπάρξουν ανακοινώσεις λίαν συντόμως, οπότε κρατήστε την ανάσα σας!!! Κατά προτίμηση, διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές!
Καλησπέρα Σάκη. Ωραία μπλούζα!!! Από τις αγαπημένες μου DREAM THEATER.
Καλησπέρα John. Έχουμε μόλις 15 λεπτά, με ειδοποίησαν, οπότε πρέπει να «τρέξουμε» λίγο για να προλάβουμε να μιλήσουμε για όλα όσα έχουμε να πούμε!!!
Βεβαίως, ας μη χάνουμε χρόνο!
Έπαιξε ρόλο η κλεισούρα λόγω του κορονοϊού, στην απόφασή σου για κάνεις νέο σόλο δίσκο 15 ολόκληρα χρόνια μετά το “Suspended animation”;
Κοίτα να δεις. Το πρόγραμμά μου όλα αυτά τα χρόνια, ήταν πάρα πολύ έντονο με τους DREAM THEATER, όπως ξέρεις και δεν υπήρχε χρόνος να ασχοληθώ με σόλο δίσκο. Ήξερα από την αρχή, ότι αυτή η περίοδος θα ήταν πιο χαλαρή για εμένα, χωρίς πολλές υποχρεώσεις με τους DREAM THEATER. Όταν ήρθε το lockdown, τα πράγματα έγιναν πολύ πιο απλά, αφού δεν μου έμεναν και πολλά άλλα πράγματα να κάνω. Έκατσα και δούλεψα από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο και κατάφερα να τελειώσω τον δίσκο.
Το “Terminal velocity”, περιέχει ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα κομμάτια που περιμέναμε να ακούσουμε από εσένα. Το “Gemini”, το οποίο είχε συμπεριληφθεί στη βιντεοκασέτα σου, “Rock discipline” στα μέσα της δεκαετίας του ’90…
Ωχ, κατάλαβα. Έχω μπλέξει με «άρρωστο» οπαδό… (γέλια)
Δεν λες τίποτα…
Λοιπόν, αυτό το κομμάτι όντως είναι από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Χρειαζόμουν κομμάτια που να παίζω όταν έκανα διάφορα σεμινάρια κιθάρας και το “Gemini” ήταν ένα από αυτά που έπαιζα και όντως είχε μπει στη βιντεοκασέτα “Rock discipline”. Ψάχνοντας να βρω τραγούδια που θα έμπαιναν στο δίσκο, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα για τους οπαδούς μας, να υπάρχει και αυτό.
Να υποθέσω ότι το μεσαίο μέρος με την ακουστική κιθάρα το πρόσθεσες τώρα, έτσι;
Φυσικά, δεν θα μπορούσα να αφήσω το κομμάτι όπως ήταν στην αρχή και προσπάθησα να το κάνω πιο μοντέρνο και πιο συνεκτικό, αφού ακούγεται αρκετά «ανώριμο». Δεν ήταν ένα κανονικό, δουλεμένο κομμάτι. Πήρα λοιπόν και την ακουστική μου κιθάρα και πρόσθεσα ένα gypsy jazz σημείο που βρίσκω ότι είναι πραγματικά ωραίο και ταιριαστό.
Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω κι εγώ. Δεν βρίσκεις ότι μπορεί να είναι λίγο «εκτός εποχής» να χρησιμοποιείς κομμάτι 25ετίας; Δεν νιώθεις λίγο σαν να παίζεις τα demo των MAJESTY; Δηλαδή είναι πολύ ωραία για εμάς, τους οπαδούς, αλλά προφανώς φαίνεται λίγο αμήχανο, γιατί δεν ήσουν και στο πιο ώριμο σημείο σου συνθετικά.
Θα πρέπει να σε φωνάξω να δίνεις τις απαντήσεις για εμένα, μου φαίνεται (γέλια). Ο παραλληλισμός είναι πολύ σωστός, παρόλα αυτά, ήθελα να βάλω αυτό το τραγούδι στο δίσκο και το feedback που έχω, είναι πολύ καλό.
Πολύ σωστά έπραξες, αν με ρωτάς. Υπάρχουν και δύο ακόμα τραγούδια που χρησιμοποίησες από την περίοδο που περιόδευες με τους G3…
Ναι, το “Glassy-eyed zombies” και το “Happy song”.
Το “Happy song” δεν είχε άλλο όνομα τότε;
Ναι, έχεις δίκιο. Ονομαζόταν “Cloud 10” αν δεν κάνω λάθος.
Υπήρχε κι ένα τρίτο κομμάτι που έπαιζες όμως και τελικά δεν συμπεριελήφθη.
Ήταν το “Zero tolerance”, ναι, σωστός και πάλι.
Αυτό γιατί δεν το έβαλες;
Όταν έκανα ένα review των κομματιών που είχα στη διάθεσή μου από παλιότερα κι έφτασα στο “Zero tolerance”, δεν ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος από αυτό που άκουγα. Δεν ήθελα να βάλω πολλά παλιά κομμάτια μέσα στον δίσκο, οπότε έπρεπε αναγκαστικά να κόψω ότι δεν με άφηνε απόλυτα ικανοποιημένο. Επίσης, όταν το έπαιζα live, υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι δεν ήταν όσο δυνατό θα ήθελα, οπότε η επιλογή να μην μπει στο “Terminal velocity”, ήρθε απολύτως φυσιολογικά, θα έλεγα. Και να σου πω μία ιστορία να γελάσεις; Κάποια στιγμή, εκεί που έψαχνα διάφορα θέματα που είχα αποθηκευμένα στο κινητό και τον υπολογιστή μου, βρήκα ολόκληρο το “The way things fall”. Γραμμένο με μπάσο και τύμπανα και ούτε που το θυμόμουν!!!
Σου γλίτωσε και χρόνο αυτό.
Ναι, γιατί κάποια στιγμή έχασα μία ολόκληρη μέρα ενορχηστρώνοντας ένα κομμάτι που είχα στην «τράπεζα» με τα riff μου, το οποίο είχα ξεχάσει ότι είχα χρησιμοποιήσει σε κάποιο παλιότερο τραγούδι των DREAM THEATER, απλά δεν είχα θυμηθεί να το σβήσω από εκεί μέσα. Και καθόμουν και σκεφτόμουν, για ποιον λόγο νομίζω ότι ακούω πλήκτρα!!! (γέλια)
Για να μην χασομεράμε, ξέρεις ότι όλοι πεθαίνουμε να σε ρωτήσουμε για τη συμμετοχή του Mike Portnoy στον δίσκο (σ.σ. γελά). Η πανδημία θα έλεγα ότι σας βόλεψε, διότι θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μην τον αντιληφθεί κανείς όταν ηχογραφούσατε και να το κρατήσετε πιο εύκολα μυστικό!!!
Αυτό ακριβώς σκεφτήκαμε και οι δύο, είναι αλήθεια.
Είστε πάρα πολλά χρόνια φίλοι εσείς και οι οικογένειές σας, έχουν περάσει 10 χρόνια όμως απ’ όταν έφυγε από τους DREAM THEATER και γνωρίζατε και οι δύο ότι πιθανή συμμετοχή του, θα άναβε φωτιές στους οπαδούς σχετικά με πιθανή επιστροφή του στους DREAM THEATER και θα ξεκινούσε μία σειρά από σενάρια. Πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να του ζητήσεις να παίξει στον δίσκο σου, λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά;
Με τον Mike Portnoy, είμαστε φίλοι από παιδιά και οι οικογένειές μας είναι κολλητές. Το ότι έφυγε από τους DREAM THEATER, δεν σημαίνει ότι σταμάτησε να είναι φίλος μου. Όταν σκεφτόμουν, λοιπόν, ποιος θα μπορούσε να παίξει ντραμς στο δίσκο, πάντα στριφογύριζε στο κεφάλι μου η ανοιχτή του πρόταση, ότι «αν τυχόν θελήσεις ντράμερ για κάποιον δίσκο σου, μη διστάσεις να μου το πεις». Μέχρι και η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, με παρότρυναν να πάρω τον Mike να παίξει στο δίσκο, αλλά ήμουν διστακτικός, για όλα αυτά που είπες και ακόμα περισσότερα ήσσονος σημασίας. Μέσα στην πανδημία, όμως, αλλάζει πλήρως ο τρόπος σκέψης σου κι ένα πρωί σηκώθηκα και είπα: «η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε» και τον πήρα τηλέφωνο, ήρθε να παίξει στον δίσκο αμέσως και περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Σκεφτόμασταν και οι δύο πολύ, το γεγονός ότι ο κόσμος θα επικεντρωνόταν στο ότι παίζουμε και πάλι μαζί κι όχι στον δίσκο και τα κομμάτια.
Ωραία. Ο Mike, είναι ένας τύπος που αν του αρέσει κάτι, δεν μένει σε μία και μόνο συνεργασία.
Ναι.
Να σου πω λοιπόν τι σκέφτομαι και σε τι συμπέρασμα έχω καταλήξει, έχοντας μιλήσει σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη τουλάχιστον 20-30 φορές;
(εδώ ξεκινάει ένα σημείο, για το οποίο ο John Petrucci, με παρακάλεσε να μην δημοσιοποιήσω, αλλιώς δεν θα μπορούσε να μου το επιβεβαιώσει και θα το πέρναγε ούτως ή άλλως χωρίς σχολιασμό. Για μία ακόμη φορά έπεσα ΑΚΡΙΒΩΣ μέσα σε ότι του είπα, σχετικά με το συγκρότημα, όπως πριν από 21 χρόνια, που χωρίς να γνωρίζουμε ότι το “Scenes from a memory” ήταν ολόκληρο το “Metropolis part 2”, το είχα πει στον Mike Portnoy, ο οποίος μου έδωσε το τηλέφωνο και το e-mail του, επειδή ένιωσε πως μιλούσε μ’ έναν πολύ συνειδητοποιημένο οπαδό του γκρουπ. Το μόνο βέβαιο είναι πως πρόκειται για συνταρακτικό νέο, για το οποίο θα υπάρξουν πολύ σύντομα επίσημες ανακοινώσεις).
Ωραία λοιπόν… Η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί και δεν θα φανερώσω αυτά που μου είπες/επιβεβαίωσες. Πάμε στο κεφάλαιο Andy Sneap. Έκανε μίξη και mastering στον δίσκο.
Είμαι μεγάλος οπαδός του. Είχαμε πάει με τη γυναίκα μου σε μία συναυλία των JUDAS PRIEST και του έστειλα μετά μερικές φωτογραφίες από το live, πιάσαμε την κουβέντα και είναι ένας άνθρωπος που μου αρέσουν πάρα πολύ οι δουλειές του. Νομίζω ότι έκανε καταπληκτική δουλειά στο “Terminal velocity”.
Αλλού ήθελα να το πάω εγώ, όμως. Την ηχογράφηση, την έκανε και πάλι ο Jimmy T, που είχε αναλάβει αντίστοιχη δουλειά και στο “Distance over time” των DREAM THEATER. Μήπως είναι πιθανό, μετά την αντίστοιχη συνεργασία στον σόλο δίσκο σου, να βλέπαμε τον Andy Sneap να κάνει μίξη και mastering στο επερχόμενο άλμπουμ των DREAM THEATER;
Εφόσον είναι τόσο καλός στη δουλειά του, θα μπορούσε σίγουρα να είναι μία επιλογή, δεν το αποκλείω. Αν και οι ανάγκες των DREAM THEATER, είναι πολύ διαφορετικές, αφού έχουν φωνητικά, πλήκτρα και τόσα διαφορετικά πράγματα και ανάγκες.
Μιας και πιάσαμε τους DREAM THEATER, ας πάμε λίγο στο επερχόμενο live άλμπουμ τους, που βγαίνει σε λίγες εβδομάδες. Μπορεί να έχετε να βγάλετε live δίσκο από το “Breaking the fourth wall” του 2014, αλλά συνολικά έχετε εννιά ζωντανά ηχογραφημένους δίσκους και θα είναι η δεύτερη φορά που θα κυκλοφορήσετε το “Scenes from a memory” ολόκληρο. Γιατί το κάνετε αυτό; Είχατε σχεδιάσει να το κυκλοφορήσετε ή απλά έγινε λόγω της πανδημίας για να υπάρχει κάτι ενδιάμεσα στις στούντιο δουλειές σας;
Το είχαμε προγραμματίσει αυτό το live άλμπουμ. Υπήρχε πολύ μεγάλη ζήτηση, σχεδόν πανικός θα έλεγα, με την επέτειο των 20 ετών από το “Scenes from a memory”, που αποφασίσαμε να βιντεοσκοπήσουμε μία συναυλία μας. Ευτυχώς προλάβαμε και τη γυρίσαμε τον Φεβρουάριο, γιατί λίγες μέρες αργότερα, έκλεισαν τα πάντα, σταμάτησαν οι συναυλίες και δεν θα μπορούσαμε να το επαναλαμβάναμε.
Ναι, αλλά πέρα από τα τραγούδια του “Distance over time” δεν έχει κάτι συνταρακτικά καινούργιο να προσφέρει στους οπαδούς. Δεν βρίσκεις ότι θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν βγάζατε έναν ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο, που να παίζατε ολόκληρο το “The astonishing”, για παράδειγμα;
Το σκέφτηκα κι εγώ, αλλά κατόπιν εορτής, δυστυχώς. Δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα αυτό που είπες, είναι αλήθεια. Αλλά δεν έχουμε καθόλου οπτικό υλικό, τόσο καλής ποιότητας. Υπάρχουν όμως πάρα πολλές συναυλίες που έχουν γραφτεί πάρα πολύ καλά σε audio.
Ωραία. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ο Portnoy στο συγκρότημα να κυκλοφορεί τα official bootleg, σου έχω τη λύση.
Για πες τη μου!
Πολύ εύκολο. Βγάζεις μία ψηφιακή κυκλοφορία, όπως είχατε κάνει τα Χριστούγεννα του 2013, όπου είχατε κάνει διαθέσιμο για download ένα άλμπουμ με τα τραγούδια που παίζατε στην περιοδεία του “A dramatic turn of events” και δεν συμπεριλήφθηκαν στο “Live at Luna Park”. Αν θέλετε, δεν το κάνετε δωρεάν, αλλά να πρέπει να πληρώσει κάποιος. Είναι κρίμα να μείνει αναξιοποίητο αυτό το υλικό.
Θεέ μου… Εσύ πρέπει να γίνεις σύμβουλος του συγκροτήματος. Σοβαρολογώ. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακή η ιδέα σου. Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να μου κάνεις ερωτήσεις και όχι να δουλέψεις για εμάς; (τρελά γέλια)
Δεν σε απασχολώ άλλο για τον live δίσκο των THEATER, αφού θα προσπαθήσω να μιλήσουμε με σένα ή κάποιο άλλο μέλος, τις επόμενες εβδομάδες. Όμως, απ’ όσο ξέρω, βρίσκεστε ήδη στη διαδικασία που γράφετε το επόμενο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος. Πόσο έχουν επηρεάσει η πανδημία, το σόλο άλμπουμ σου και η απουσία των συναυλιών μέσα στη χρονιά αυτή, τη δημιουργική διαδικασία;
Δεν την επηρέασαν καθόλου. Ούτως ή άλλως η διαδικασία που γράφουμε τραγούδια με τους DREAM THEATER είναι εντελώς διαφορετική, αφού μαζευόμαστε όλοι μαζί και γράφουμε μουσική. Όντως, γράφουμε το νέο μας άλμπουμ και περιμένουμε να πάρει σάρκα και οστά σε λίγο καιρό. Ας έχουμε όμως υπομονή με αυτό (γέλια).
Θα έχουμε χρόνο να τα πούμε, αφού είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο προφανώς, τώρα. Πάμε λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος μας, να δούμε λίγο τα εξώφυλλα των δύο σόλο σου δίσκων; Έχουν πολλά κοινά σημεία, όπως για παράδειγμα αυτό που φαίνεται σαν σπασμένο γυαλί. Ήταν δική σου η ιδέα να συνδέονται με κάποιον τρόπο;
Δεν είχα κάποια συγκεκριμένη ιδέα. Όταν προσέλαβα τον άνθρωπο που μου έφτιαξε το εξώφυλλο, του είπα απλά ότι δεν ήθελα να έχει σχέση με τα εξώφυλλα των DREAM THEATER και ήθελα να έχει χρώματα. Εκείνος, προφανώς είχε δει το εξώφυλλο του “Suspended animation” κι έφτιαξε αυτό που βλέπεις, το οποίο ταιριάζει πάρα πολύ σε αυτό που είχα στο μυαλό μου και από την άλλη, αλληλοσυμπληρώνεται με το εξώφυλλο του προηγούμενου δίσκου. Το ένα είναι λευκό, το άλλο έχει πολλά χρώματα, είναι κάτι σαν το yin και το yang.
Κλείνοντας, να πούμε και για την πολύ πρόσφατη ανακοίνωση της σειράς περιποίησης για μούσια και μουστάκια που φέρει την υπογραφή σου, με τη σφραγίδα της Captain Fawcett…
Ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη για μένα όταν μου το πρότειναν. Ένας από τους ανθρώπους-κλειδιά στην εταιρία, είναι οπαδός των DREAM THEATER και τους πρότεινε αμέσως εμένα. Επικοινώνησαν μαζί μου και τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Επειδή σε βλέπω κι εσένα κι έχεις μούσι, πρέπει να σου πω ότι είναι πάρα πολύ ωραία προϊόντα κι έχουν καταπληκτική μυρωδιά. Θα πάθεις πλάκα!!!
Εγώ, εκεί που ήθελα να καταλήξω, είναι να μου πεις αν στη συνέχεια θα δούμε και προϊόντα για body building με τη δική σου υπογραφή..
(γέλια) Λες; Θα ήταν φοβερό κι αυτό, όμως, έτσι δεν είναι;
Νομίζω ότι αν μιλήσουμε για λίγα δευτερόλεπτα ακόμη, θα με κράξουν μέχρι και οι πέτρες. Αργήσαμε πολύ… Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα και θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Κι εγώ το ελπίζω, Σάκη. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη και …όπως είπαμε, έτσι;
Σάκης Φράγκος
