Το ξέρουν και οι πέτρες, είναι κάτι σαν άγραφος νόμος. Άγραφος και απαράβατος. Heavy metal = live και live = heavy metal. Δε νοείται το ένα χωρίς το άλλο. Επίσης JUDAS PRIEST = heavy metal και heavy metal = JUDAS PRIEST, άλλος απαράβατος κανόνας αυτός. Οπότε, από τα παραπάνω, συμπεραίνουμε ότι JUDAS PRIEST = Live και Live = JUDAS PRIEST. Τόσο απλά είναι όλα. Μιας λοιπόν και καταλήξαμε σε αυτό το λογικό συμπέρασμα και αποδείξαμε σε όλον τον κόσμο πόσο καλοί είμαστε στα μαθηματικά (μπορεί και όχι), ανατρέχουμε στην δισκογραφία των Βρετανών και παρουσιάζουμε τα επίσημα, «ζωντανού περιεχομένου», άλμπουμ τους, με την σειρά που κυκλοφόρησαν, από το παλαιότερο μέχρι το πιο πρόσφατο. Τους ακούμε ξανά μέσα από την πορεία της «ζωής» τους, νιώθουμε και πάλι στο πετσί μας πόσο κυριαρχική μπάντα ήταν και είναι και αδημονούμε για την εμφάνιση της 21ης Ιουλίου στο Release Athens Festival, όπου θα τοποθετήσουμε εκ νέου, ευλαβικότατα, τα λαρύγγια μας στο έδαφος της Πλατείας Νερού, τραγουδώντας τους ύμνους τους. Ας αρχίσουμε!
“Unleashed in the East” (CBS, 1979)
Μεταφερόμαστε στο Koseinenkin Hall και στο Nakano Sunplaza Hall του Tokyo, στις 10 και 15 Φεβρουαρίου αντίστοιχα. H σπουδαιότερη heavy metal μπάντα που είδε ποτέ το φως του ήλιου (του κανονικού, όχι μόνο του «ανατέλλοντος») αποβιβάζεται στην Μέκκα της Άπω Ανατολής με σκοπό να δρέψει τους καρπούς των προηγουμένων τεσσάρων ετών και να τους μετουσιώσει σε ένα ζωντανά ηχογραφημένο μανιφέστο. Μανιφέστο του τι σημαίνει και πως πρέπει να ακούγεται το καθάριο heavy metal. Η εκ νέου, «μια κι έξω» ηχογράφηση των φωνητικών από τον Halford στο studio, λόγω της μόλυνσης που τον ταλαιπωρούσε, δεν είναι αρκετή να αφαιρέσει το παραμικρό από το τελικό αποτέλεσμα. Οι JUDAS PRIEST ήταν μια μπάντα που εκείνον τον καιρό, έτσι κι αλλιώς, έτρεχε με «σπασμένα φρένα». Τα bootlegs από εμφανίσεις της ιδίας περιόδου κλείνουν στόματα, στην ουσία ήταν ακόμη καλύτεροι από αυτό που ακούς στο “Unleashed…”. Εξάλλου, ξέρουμε και τούτο: Όλα, ΜΑ ΟΛΑ, τα ΕΠΙΣΗΜΑ live άλμπουμ, είναι «πειραγμένα» κατόπιν εορτής. Κάποια δε εξ αυτών, πάρα πολύ (χμ…) Η επανακυκλοφορία του, ειδικά μαζί με το επιπρόσθετο 7’’ που δεν ενσωματώθηκε τότε, θα μετουσίωνε το “Unleashed…” στο απόλυτο 70s metal επίτομο έργο… ΑΝ υπήρχε μέσα και το “Beyond the Realms of Death”! Μα τι κάνω τώρα, ψειρίζω τη μαϊμού; ΕΙΝΑΙ!
“Judas Priest Live”/“Live vengeance ‘82” (Columbia, 1983/2004)
12/12/1982, Memphis, περιοδεία για το “Screaming for vengeance”. Είτε το έχεις παρακολουθήσει σε VHS κασέτα ως “Judas Priest Live”, είτε το έχεις δει και ακούσει σαν “Live Vengeance ’82” σε DVD/CD, είναι το ίδιο μυθικό show. Φωτιά και λάβρα τα παιδιά, τρώνε αστραπές και χ#ζουν κεραυνούς, όπως θα έλεγε ο μεγάλος Mickey Goldmill. Δε θυμάμαι αν το έχω γράψει κι άλλη φορά, ίσως ναι, αλλά αυτή η κασσέτα ήταν ο απόλυτος γυρολόγος στο σχολείο μου, στα γυμνασιακά χρόνια. Αγορά δική μου, από ένα αλήστου μνήμης μαγαζί στο Μοναστηράκι, όπου έβλεπες δίπλα-δίπλα κασέτες metal συγκροτημάτων, ντοκιμαντέρ για τα ζώα στη σαβάνα και Oscar-ικές υπερπαραγωγές με την Traci Lords (πάλι χμ…), ήταν το μεγάλο όπλο της πλύσης εγκεφάλου προς όλους τους τότε μεταλλάδες του σχολείου μου. Δεν υπήρχε κάποιος που να μην την είχε δει και αντιγράψει! Ωραία χρόνια… και live – ΕΠΟΣ, μη ξεχνιόμαστε!
“Priest…live!” (Columbia, 1987)
Εντάξει… περιττό κάθε σχόλιο, περιττή κάθε κουβέντα πάνω σε αυτό το ιδανικό, τελειότερο του τέλειου (φυσικά και δεν υπάρχει τέτοιος χαρακτηρισμός αλλά έπρεπε με κάποιον τρόπο να τονίσω την υπερβολή) «80s metal αποτύπωμα». Ηχογραφημένο στο The Omni της Atlanta στις 15 Ιουνίου 1986 και στην Reunion Arena του Dallas δώδεκα ημέρες μετά, «πιάνει» ακριβώς τόσο το πνεύμα της εποχής, με όλες της τις υπερβολές, όσο και το μεγαλείο των JUDAS PRIEST όταν, ανεβαίνοντας τα σκαλιά προς την σκηνή, γίνονταν “larger than life”! Πως αλλιώς να περιγραφεί το γεγονός ότι ακόμη και με τραγούδια σαν το “Private property”, το “Parental guidance” ή το “Rock you all around the world”, που ίσως τα προσπερνάς ακούγοντας το “Turbo”, αποκλείεται να μη μαγνητιστείς; Εδώ υπάρχει και η πιο cool, επιβλητική, τιτανοτεράστια είσοδος μουσικού ή/και συγκροτήματος, εις τον αιώνα τον άπαντα, στο ΕΠΟΣ “Out in the cold”.
“’98 live meltdown” (Steamhammer, 1998) & “Live in London” (Steamhammer, 2003)
Disclaimer (πςςς…): Άσχετα με το αν μας άρεσε ή όχι ο ήχος που διάλεξαν οι JUDAS PRIEST στα “Jugulator” και “Demolition” (για το αν και κατά πόσο είναι καλοί δίσκοι τα έχουμε πει και ξαναπεί και πιθανόν να τα ξαναπούμε), δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα εκείνης της περιόδου δεν επιδέχονται αμφισβήτησης: Το πρώτο είναι η τερατώδης φόρμα του Tim “Ripper” Owens, ο οποίος ερμηνευτικά «καταπίνει» το σύμπαν ολόκληρο, κάνοντας με τη φωνή του ό,τι μα ό,τι θέλει και το δεύτερο είναι τα πολύ καλά shows που έδιναν οι Βρετανοί. To “’98 live meltdown” έχει αποσπάσματα από διάφορες στάσεις της “’98 Jugulator world tour”, το “Live in London” ολόκληρη την συναυλία στο Brixton Academy του Λονδίνου, στις 19 Δεκεμβρίου του 2001. Χρειάζεται τώρα να μιλήσουμε για την εν Ελλάδι πρώτη στα χρονικά εμφάνιση των JUDAS PRIEST, στο Rockwave ’01; Όσοι ήταν παρόντες, ξέρουν. Απόλυτο highlight και των δύο δίσκων, μέσα από αρκετές στιγμές που πραγματικά αξίζουν, η νέα (τότε) εκδοχή του “Diamonds and Rust”. Ασύλληπτη!
“A touch of evil live”
Συρραφή διαφόρων αποσπασμάτων από τις περιοδείες του 2005 (προώθηση “Angel of retribution”) και του 2008 (προώθηση “Nostradamus”) είναι τούτο το live. Πολύ λίγα είναι τα κομμάτια που φιγουράρουν εδώ κι έχουμε ξαναπετύχει σε live κυκλοφορία του group (πόντος που ισοσταθμίζει το αρνητικό του μικρού συνολικού αριθμό των τραγουδιών), ο ήχος είναι απίστευτα βαρύς και επιθετικός, το “Judas rising” μονομιάς παγιώνει τη θέση του ανάμεσα στα κλασσικά τους έπη και το “Dissident aggressor”, σε μια περίπου thrash εκτέλεση, τους δίνει το βραβείο “Best metal performance” στα 52α Βραβεία Grammy. Η ιαπωνική έκδοση έχει ως bonus tracks το “Worth fighting for” και το “deal with the devil”, η ρωσική το πρώτο και το “Angel”.
“British Steel 30th anniversary live” (Sony, 2010)
Επετειακών κυκλοφοριών ξεκίνημα. Το “British steel live” θα ήταν το πρώτο από μια σειρά live albums, με τα οποία θα εορτάζονταν σημαδιακές «τριακονταετίες», σημαινόντων δίσκων. Εδώ ακούμε και βλέπουμε, αφού κυκλοφόρησε και σε DVD, ολόκληρο το “British steel”, μαζί με έξι ακόμη κλασσικές συνθέσεις. Ημερομηνία η 17η Αυγούστου του 2009, τόπος του «εγκλήματος» η Seminole Hard Rock Arena, στο Hollywood. Πέραν της τρομερής εμφάνισης της μπάντας, που παίζει σε κάποιες περιπτώσεις τα τραγούδια δυναμικότερα (!) από ότι τα έπαιζε στα 80s (το “Steeler” μπαίνει απευθείας στα highlights ολόκληρης της πορείας της), σημαντικό κάνει τούτο το live το γεγονός ότι και εδώ, κάποια από αυτά (“The rage”, “Hell patrol”), τα ακούμε για πρώτη φορά «ζωντανά» μέσα από δίσκο.
“Long Beach arena, 1984” (Legacy, 2015)
Ένα πρώην bootleg που μετετράπη σε κανονικό άλμπουμ, ώστε να συνοδεύσει την deluxe edition του “Defenders of the Faith” και έτσι να εορταστούν, όπως τους άρμοζε, τα τριάντα του χρόνια. Πρόκειται για την πρώτη από τις τρεις εμφανίσεις του group στο Long Beach της California, από την 5η ως την 7η Μαΐου του 1984. «Ωμό», «ακατέργαστο» αποτέλεσμα ακόμη και μετά από «επεξεργασία», αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τη δαιμονιώδη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τότε οι Βρετανοί. Είναι και πλουσιότατο, καθώς έχει 20 τραγούδια και μαζί με το studio “Defenders…”, φτάνει την deluxe έκδοση σε τριπλό CD. Επίσης, δεν είχαμε κάποιο ολοκληρωμένο δείγμα από την “Metal Conqueror Tour” και αυτό ήταν ένα κενό που έπρεπε να καλυφθεί οπωσδήποτε. Σημείωση: Πολύ θα ήθελα να υπήρχε οπτικό ντοκουμέντο της συναυλίας στο Madison Square Garden, με τον «μαξιλαροπόλεμο», που δεν άφησε τίποτα όρθιο! Περισσότερα, στο “worst to best” του “Defenders of the faith”.
“Live at the Kemper Arena” (Sony Music, 2017)
Πόσο τυχερός πρέπει να αισθανόσουν, ως κάτοικος του Kansas, όταν πέρασε από την πόλη σου ο τυφώνας “JUDAS PRIEST”! O μοναδικός τυφώνας που δε θα σε έστελνε στο καταφύγιο, αλλά στο κοντινότερο στάδιο, με το εισιτήριο ανά χείρας, να περιμένεις από νωρίς τις θύρες να ανοίξουν για να πιάσεις την καλύτερη δυνατή θέση! Από την απίστευτη “Fuel for life Tour”, μέχρι να γίνει το “Turbo” τριάντα ετών, είχαμε ως επίσημο ντοκουμέντο μόνο το θρυλικό “Priest…live!”. Από το 2017, έχουμε και αυτήν εδώ την συναυλία που, μην σου πω, είναι ακόμη καλύτερη! Θυμάμαι την έκπληξη του Νίκα, όταν του έστειλα να ακούσει πρώτη φορά… «Ρε μεγάλε, τι είναι αυτό;!;», ήταν η πρώτη του ατάκα και πίστεψέ με, ανάλογη ήταν και η δική μου έκπληξη, στη δική μου παρθενική ακρόαση! Η διαφορά στο set με το “Priest…live!” είναι μόνο μια, αλλά μα την αλήθεια, μετράει για δέκα: το “Victim of changes”, ως ο μοναδικός εκπρόσωπος της προ 1980 εποχής της μπάντας, ακούγεται σε μια θεϊκή εκτέλεση!
“Battle cry” (Columbia Records, 2016)
1η Αυγούστου 2015, Wacken Open Air, Γερμανία, με το “Redeemer of souls” ως την πιο πρόσφατη προσθήκη στο οπλοστάσιο. Μπορεί να μην υπάρχουν ιδιαίτερες εκπλήξεις, πλην ίσως του “Devil’s child”, αλλά τα τραγούδια του “Redeemer…” είναι σίγουρα πολύ-πολύ καλύτερα εδώ, παρά στην studio μορφή τους, λόγω της οπωσδήποτε αδύναμης παραγωγής του δίσκου. Δεν τα κολάκευε καθόλου! Ωραίο live συνολικά, αλλά αν έχεις δει τρία χρόνια πριν το ασύλληπτο “Epitaph” DVD, πόσο μάλλον αν το έζησες από κοντά στην Πλατεία Νερού το 2011, μοιάζει λίγο σαν… φτωχός συγγενής. Απ’ όλα όσα παρουσιάζονται εδώ, το “Battle cry” είναι το λιγότερο αγαπημένο μου κι αυτό που έχω ακούσει λιγότερες φορές, χωρίς καμία αμφιβολία.
ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΟΥ “50 Heavy Metal Years of Music”
Για να εορταστούν τα πενήντα χρόνια του group, η Columbia κυκλοφόρησε ένα super box set, γεμάτο με υλικό που μέχρι τότε βρίσκαμε μόνο μέσα από bootlegs, τα οποία και κυνηγούσαμε, ορισμένοι, μανιωδώς. Μετά την άριστη remastering επεξεργασία του ήχου από τον Tom Allom, οι δίσκοι για τους οποίους θα διαβάσεις παρακάτω, άνετα πλασάρονται δίπλα στην ήδη γνωστή μας «ζωντανή» δισκογραφία. Οπότε, όπως κατάλαβες, άσε λίγο στην άκρη τα 2-3 γνωστότερα live της μπάντας που ακούς συνέχεια και κοίτα και προς τα δω!
Ξεκινάμε από το “Live at The Mudd Club, New York, 1979”. To Mudd Club ήταν καλλιτεχνικός χώρος στο νούμερο 77 της White Street στο Manhattan, κάτι μεταξύ club και gallery, όπου συνήθως εμφανίζονταν post punk και new wave καλλιτέχνες. Εκεί ήταν καλεσμένοι οι JUDAS PRIEST, με ένα σύντομο set οκτώ τραγουδιών, για διαλεκτό κοινό. Μεταξύ των παρευρισκομένων, ήταν και ο Andy Warhol. Οι Ιερείς ακούγονται χαλαροί, σαν να βρίσκονται στο studio και προβάρουν τα κομμάτια της “Hell bent for Leather Tour”. Ενδεικτικό το ότι σε κάποιες φάσεις, θα ακούσεις τον Halford να μιλά με τον κόσμο. Ακόμη όμως και με σβηστές μηχανές, είναι η απόλυτη heavy metal μπάντα. Το παίξιμο είναι καταπληκτικό και το τελικό αποτέλεσμα άνετα θα μπορούσε να είναι ένα κανονικό, επίσημο album, από το 1979 ακόμη! Live – «χάσιμο»!
Η επόμενη χρονιά, θα μας βρει στο Rainbow Music Hall, την 25η Ιουνίου του 1980, όπου στα πλαίσια της “British Steel Tour” θα ηχογραφηθεί το “Live in Denver, Colorado, 1980”. Η βραδιά εκείνη, ήταν μια από τις 44 του αμερικανικού σκέλους της περιοδείας. Από το “British Steel” ακούμε το “Steeler” (!), το “You don’t have to be old to be wise” (!!) το “Grinder” και το “Living after midnight”. Πουθενά το “Breaking the law” (αυτό έτσι κι αλλιώς ξεκίνησε την πορεία του από την επόμενη περιοδεία), πουθενά το “Metal Gods”, πουθενά το “Rapid fire”. Περίεργο; Οι JUDAS PRIEST έδιναν ακόμη βάση στα 70s, αλλά αυτό θα άλλαζε πολύ σύντομα. Πάρα πολύ καλός δίσκος, αν και είναι μάλλον η πιο αδύναμη από τις κυκλοφορίες του «κουτιού».
Το “Live in London, 1981” είναι ό,τι λέει ο τίτλος. Λονδίνο, The Hammersmith Odeon. Από το ιστορικό venue οι Ιερείς θα περνούσαν στις 21-22 Νοεμβρίου 1981, με το δεύτερο ευρωπαϊκό σκέλος της “World Wide Blitz Tour”. Η μπάντα είναι ως συνήθως απίστευτα «δεμένη», η 70-ίλα είναι παρούσα, ο ήχος «σπέρνει» και τα τρία τραγούδια του υποτιμημένου “Point of entry” (πρόκειται για τα “Solar angels”, “Heading out to the highway” και το τιτάνιο “Desert plains”) υπό συνθήκες “live” είναι πολύ πιο “heavy” από τις studio εκδοχές τους. Ψάξε επίσης το επίσημο κανάλι του group στο YouTube. Θα βρεις, με ίδιο set, το “Live at the Palladium, New York, 1981” ηχογραφημένο στο πάλαι ποτέ Palladium, ένα εξίσου ιστορικό venue της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για radio broadcast, της μεσαίας από τις τρεις «κολλητές» συναυλίες του Ιουλίου (22, 23 και 24 του μηνός), με support τους IRON MAIDEN. Τρομερός live ήχος, θα «κολλήσεις» άσχημα!
Για την “World Vengeance Tour” και με τι μανία δούλευαν τα πιστόνια των JUDAS PRIEST τα έχουμε πει. Τα ντοκουμέντα, αρκετά: “Live vengeance”, το live στο US Festival του San Bernardino, στο Rock/Pop Festival του Dortmund… οι JUDAS PRIEST φαντάζουν σαν ένα τραίνο που πήγαινε με σπασμένα φρένα! Πρόσθεσε τώρα στα παραπάνω και το ηχογραφημένο μια μέρα πριν το “Live vengeance”, δηλαδή στις 11 Δεκεμβρίου, στο Omni Coliseum, “Live in Atlanta 1982”. Για να καταλάβεις τί κακός χαμός γίνεται δω μέσα, είτε η «Ζώσα Εκδίκηση» είχε κυκλοφορήσει είτε αυτό εδώ, το ίδιο θα ήταν! Και τώρα, ερωτώ: Σου φτάνουν το “Priest… live!” και το “Live at the Kemper Arena””, για να χορτάσεις την “Fuel for life tour”; Εμένα, όχι! The Summit, Houston, Texas και “Live in Houston ’86”. Radio broadcast της 21ης Ιουνίου. Ωραία υποδέχτηκαν το καλοκαίρι οι Τεξανοί! Και έχεις σήμερα τον κόσμο να σου λέει με το παραμικρό, «τι ζήσαμε!»… Δηλαδή, αν με μια χρονομηχανή ορισμένους σας πετούσαν σε ένα τέτοιο event, τι θα γινόταν; Θα χάνατε τη μιλιά σας;
Φτάνουμε σιγά σιγά προς το τέλος, φτάνουμε σ’ένα, για χρόνια, καλά κρυμμένο διαμάντι. Στο καλύτερο JP bootleg που κυκλοφορούσε εκεί έξω. “Live in New Haven 1988” λοιπόν ή με άλλα λόγια… Beast mode: ΟΝ! Περιοδεία “Ram it down”, η επονομαζόμενη και “Mercenaries of Metal Tour”. Την εβδόμη μέρα του Αυγούστου. Οι Ιερείς σε μια κατάσταση σχεδόν εξωγήινη, περίπου αλλόκοτη. Ο Halford «δαιμονισμένος», αφύσικος, άπιαστος, στο peak της τεράστιας καριέρας του. O Dave Holland να μοιράζει υπογλώσσια σε όσους τον αμφισβητούσαν τον τελευταίο καιρό και μετά να φεύγει. Βασικά, τον «έφυγαν»… Φωτιά κι ατσάλι από σκηνής, χάσκοντα στόματα από κάτω. Τέλος πάντων, περισσότερα λόγια δε χρειάζονται, απλά, άκουσέ το!
Και η αυλαία κλείνει με το “Live ‘91” αφού δε γινόταν να μείνει εκτός η εποχή του “Painkiller” και της “Operation Rock ‘n’ Roll Tour”… 12 Ιουλίου, Irvine Meadows Amphitheatre. Οι τελευταίες στιγμές του Rob Halford στους JUDAS PRIEST, μέχρι φυσικά τις επόμενες. Μια περίπτωση περίπου όμοια με αυτή των Dickinson/IRON MAIDEN το 1992-1993. Φαίνεται να υπάρχει μια ένταση, ένα απροσδιόριστα περίεργο κλίμα επάνω στην σκηνή, χωρίς όμως να προμηνύονται όσα ακολούθησαν. Για όσους έχουν στην κορυφή το «Παυσίπονο», το “Live ‘91” είναι σκέτη απόλαυση. Για μας τους υπολοίπους που είμαστε πιο… vintage, είναι σίγουρα ένα σημαντικό απόκτημα, αλλά οι πραγματικές απολαύσεις, βρίσκονται πιο… πίσω.
Δημήτρης Τσέλλος
