Kai Hansen – Michael Weikath interview (Νοέμβριος 2007)

Με αφορμή το reunion που ανακοίνωσαν οι HELLOWEEN, κάναμε μία βουτιά στα αρχεία του ROCK HARD και βρήκαμε τη face to face συνέντευξη που είχε κάνει ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης με τον Kai Hansen και τον Michael Weikath, σε αποκλειστικότητα για το ROCK HARD, αμέσως μετά την κοινή συναυλία και εμφάνισή τους στην Αθήνα το Νοέμβριο του 2007. Μία κοινή εμφάνιση που -όπως φαίνεται- ήταν προπομπός για την περιοδεία που θα ακολουθήσει του χρόνου. Ας θυμηθούμε τι μας είχαν πει τότε οι δύο αυτοί θρυλικοί κιθαρίστες…

“The Keepers of the seven keys”

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007… Λίγο μετά την ολοκλήρωση της από κοινού εμφάνισης των HELLOWEEN και των GAMMA RAY και της συνύπαρξης στη σκηνή μετά από πολλά χρόνια των Kai Hansen και Michael Weikath, του απόλυτου power metal κιθαριστικού διδύμου. Μέρος: το tour-bus των HELLOWEEN. Χαλαρός φωτισμός, ένα τραπεζάκι με τα απαραίτητα… δροσιστικά, τσιγάρα, και αρκετή όρεξη για κουβέντα… Μα αλήθεια το έζησα ή παραμένει ένα όνειρο; Οι κύριοι Hansen και Weikath μιλάνε χαλαροί, δείχνοντας από κοντά ότι πραγματικά όλη αυτή η περιοδεία δεν είναι ένα ψέμα… Τα καλύτερα δυστυχώς δε μπορούσαν να μεταφερθούν στο χαρτί και μερικές ερωτήσεις που μπορεί πολλοί να ήθελαν να έχουν γίνει, ήταν τέτοια η ατμόσφαιρα που δε σου επέτρεπε να τις κάνεις… Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Πώς ήταν λοιπόν;
Hansen: (γέλια) Το συνηθίσαμε πλέον!
Weikath: Δεν ξέρω αν είχε καμία μεγάλη διαφορά απ’ ότι πριν από 20 μόλις χρόνια…
Hansen: (γέλια) Ναι, σίγουρα… Ίσως μόνο το ότι ήταν αρκετά περισσότεροι άνθρωποι στη σκηνή. (γέλια)

Για εμάς και ιδιαίτερα τους κάπως νεότερους που δε σας προλάβαμε στις αρχές των HELLOWEEN αυτό ήταν κάτι σαν όνειρο. Εσείς πώς το βλέπετε;
Hansen: Χαίρομαι που αυτό που κάνουμε βγαίνει τόσο καλά. Μερικά πράγματα ξέρεις γίνονται μόνο μία φορά…

Kai, είχαμε μιλήσει πριν λίγες εβδομάδες για το νέο άλμπουμ των GAMMA RAY και σου είχα πει ότι καλύτερα έτσι. Δύο σπουδαίες μπάντες που κυκλοφόρησαν δύο σπουδαία άλμπουμ. Τώρα που μοιράζεσαι τη σκηνή ξανά με τους HELLOWEEN συμφωνείς ακόμα μ’ αυτό;
Hansen: Απόλυτα. Έχεις 2 μεγάλες μπάντες να περιοδεύουν μαζί. Βέβαια και το να ήμασταν ξανά μαζί και να γράφαμε νέο υλικό θα ήταν πολύ ενδιαφέρον για πολύ κόσμο…
Weikath: Και όλοι θα το κατέβαζαν! (γέλια)
Hansen: Ίσως να γράψουμε ένα κομμάτι μαζί να είναι απλά για download. Ή ακόμα ένα δίσκο με τα μέλη των συγκροτημάτων να αλλάζουν θέσεις στα όργανα και να γίνει μια μεγάλη heavy metal μπάντα που θα είναι επί σκηνής 4 ώρες και δε θα κουράζεται αφού όλοι θα μπορούν να ξεκουραστούν. Δε θα χρειαζόμαστε ούτε support ούτε τίποτα. Τέλος πάντων, το τζαμάρισμα έχει την πλάκα του.

Έτσι που πάτε μπορεί να σας δούμε και σε περιοδεία με τους MASTERPLAN για παράδειγμα; Ακόμα μία μπάντα με πρώην μέλη των HELLOWEEN.
Hansen: Αυτήν την στιγμή μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Όταν τελειώσουμε αυτήν την περιοδεία… Το οποίο αργεί ακόμα…
Weikath: Μπορούμε να περιοδεύουμε HELLOWEEN – GAMMA RAY – MASTERPLAN μέχρι το τέλος της ζωής μας. (γέλια) Τελειώνεις αυτήν την περιοδεία… 2 χρόνια λιγότερα από τη ζωή σου… Έρχεται ακόμα μία τέτοια, ακόμα λίγα χρόνια… Οπότε έρχεται κάποια στιγμή όπου είσαι 60 χρονών και λες “τι έχω κάνει ως τώρα;” και η απάντηση είναι “απλά περιόδευα με τους MAIDEN, τους HELLOWEEN, τους GAMMA RAY και τους MASTERPLAN”.
Hansen: Και τίποτα άλλο.

Και κάπου εκεί δεν μπορείς πλέον να παίξεις άλλο…
Weikath: Χμμμ… Κάτσε να έρθει η στιγμή και το βλέπουμε και αυτό. (γέλια)
Hansen: Υπάρχουν και μερικά παραδείγματα ανθρώπων που συνεχίζουν και μετά τα 60 και δε δείχνουν τόσο γελοίοι πάνω στη σκηνή.

Μερικοί…
Hansen: Μερικοί φυσικά…

Πώς λοιπόν έγινε πραγματικότητα αυτή η περιοδεία. Ποιανού ιδέα ήταν;
Weikath: (γέλια)
Hansen: Δεν ξέρω. Ήταν δική μου ιδέα; (ρωτώντας τον Weikath)
Weikath: Βασικά το είχε πει στον Markus (σ.σ. Grosskopf) όταν εκείνος έπαιζε λίγο καιρό με τους GAMMA RAY λόγω ενός προβλήματος του Dirk (σ.σ. Schlachter).
Hansen: Είχε κάνει μια εγχείρηση και έτσι ζήτησα από τον Markus να με βοηθήσει.
Weikath: Εκείνο τον καιρό νομίζω γεννήθηκε η ιδέα. Μας την είπε και ο Markus, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ήταν τα πράγματα όπως έπρεπε για να πραγματοποιηθεί.

Άρα το show στο Wacken του 2004 ήταν κάτι σαν ένα δοκιμαστικό ας πούμε;
Hansen: Ναι, κατά κάποιο τρόπο. Βοήθησε να γκρεμιστούν μερικά όρια. Το Wacken και το Monsters Of Rock.
Weikath: Και το Rock Fabrik.
Hansen: Και αυτό, ναι. Βασικά μερικά πράγματα θέλουν λίγο χρόνο και μερικά ποτά και έτσι έγινε και μ’ αυτό.

Δεν είχατε αμφιβολίες; Για το πώς θα εισέπραττε ο κόσμος αυτήν την κίνηση και πώς θα αντιδρούσε;
Weikath: Για να είμαι ειλικρινής μέχρι τώρα πηγαίνει καλύτερα απ’ ότι πιστεύαμε.
Hansen: Ναι!
Weikath: Φοβόμασταν ότι ο κόσμος θα αντιδρούσε κάπως άσχημα.
Hansen: Για μένα και τα άλμπουμ που κυκλοφορήσαμε ήταν πολύ σημαντικά. Ξέραμε ότι θα τα κυκλοφορήσουμε σχεδόν μαζί και ταυτόχρονα στην ουσία με την περιοδεία. Όπως ξέρουμε ότι υπάρχουν και οι κλασικοί τύποι που πρέπει να μην τους αρέσει κάτι και πρέπει πάντοτε να βρίσκουν κάτι για να παραπονιούνται. Για παράδειγμα διάβασα κάτι πράγματα στο guest book μας όπως “τώρα ο Hansen και ο Weikath τα ξαναβρήκαν. Σίγουρα το κάνουν μόνο για τα χρήματα” και σχετικά. Αυτά είναι μαλ****ς! Αυτή η περιοδεία δε βγάζει τα χρήματα που νομίζουν μερικοί.
Weikath: Ακόμα και αν έβγαζε, δε μας νοιάζει. Δεν θέλαμε αυτό από την αρχή.
Hansen: Ιδεολογικά να το δεiς, δεν είναι το θέμα τα λεφτά. Αν δεν το θέλαμε, δε θα το κάναμε.
Weikath: Αν τα σκεφτείς και σωστά, τότε όλα τα προβλήματα που είχαμε και τόσα που είναι από πίσω από την περιοδεία, που δε βλέπει ο κόσμος, θα ήταν μεγάλος μπελάς απλά για να βγάλουμε χρήματα.

Ας μην αναφέρουμε και το συμβόλαιο που είχατε με τη Noise για τα “Keepers…”. Ένα συμβόλαιο που στην ουσία μόνο λεφτά δε σας απέφερε…
Hansen: Πήραμε μερικά…

Όχι αυτά που σας άξιζαν σύμφωνα με τις πωλήσεις των άλμπουμ.
Weikath: Στην ουσία είχαμε ένα μικρό σαν μισθό ας πούμε που μας επέτρεπε να μην πηγαίνουμε στη δουλειά και να παίζουμε μόνο σε μια μπάντα που λέγεται HELLOWEEN.
Hansen: Ακριβώς!
Weikath: Ο κόσμος όμως δεν θέλει να το καταλάβει αυτό.
Hansen: (γέλια)
Weikath: Και δεν πρόκειται να αρχίσουμε να φωνάζουμε και να προσπαθήσουμε να πείσουμε κανέναν. Έτσι ήταν όμως. Ο κόσμος μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά εμείς ξέρουμε πραγματικά πώς ήταν και δεν ήταν τόσο υπέροχα. Δε θα γυρίζουμε ας πούμε σε μερικά χρόνια πίσω σε εκείνες τις ρομαντικές στιγμές (σ.σ. μέσα στην ειρωνία) που ήμασταν διάσημοι και είχαμε όλοι εκείνη την επιτυχία με τους υπέροχους τραγουδιστές και τα τέλεια άλμπουμ κλπ κλπ… Σκατά. (γέλια)
Hansen: Ήταν υπέροχα από μία μεριά. Είναι κάτι το οποίο κοιτάμε και είμαστε ακόμα περήφανοι για αυτό και ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Όλα ήταν καλά… Εκτός από μερικά πράγματα όμως. Και τα πράγματα άρχισαν να γίνονται ολοένα και πιο ενοχλητικά και έτσι καταλήξαμε να διαλυθούμε και ο καθένας να πάρει το δρόμο του.
Weikath: Εκείνο που δε μπορούσα να σκεφτώ τότε και μπορώ τώρα, είναι ότι η απόφαση του Kai ήταν σωστή. Ο λόγος ήταν προσωπικός και τότε δε μπορούσα να το αποδεχτώ, όμως τώρα πιστεύω ότι έκανε το σωστό.

Kai γιατί έφυγες εκείνη την περίοδο από τη μπάντα; Φήμες παντού, πολλά λέγονται, μερικά είναι αλήθεια… Εσύ όμως ξέρεις καλύτερα από τον καθένα το λόγο.
Hansen: Ήταν πολύ για μένα. Δεν πίστευα τον εαυτό μου όταν το σκέφτηκα για πρώτη φορά. Κάναμε όμως μια εκτεταμένη Αμερικανική περιοδεία και στο τέλος ένιωθα διαλυμένος. Περιοδεύσαμε θυμάμαι στην Αμερική και στην Ιαπωνία, λείπαμε από τα σπίτια μας για πάρα πολύ καιρό και ένιωσα ότι κοβόμουνα όλο και περισσότερο από πράγματα που είχα συνηθίσει στο σπίτι. Καταστράφηκε η σχέση μου, μεθούσα πάρα πολλές φορές και στο τέλος δεν είχε σημασία που ήμασταν ή πώς ήμασταν. Απλά πίναμε μερικά ποτά και βρίσκαμε… ε… κάποια… και κάποια στιγμή αρρώστησα από αυτό. Όταν γύρισα σπίτι ήμουν στο νοσοκομείο για πάνω από ένα μήνα και αυτό με έκανε να σκεφτώ. “Αυτό δεν είναι αυτό που θέλω”. Η επιτυχία όμως μας καλούσε τότε και έπρεπε να περιοδεύουμε. Φυσικά αυτό ήθελε και το management και η μπάντα κατέληξε να μην έχει ενότητα. Δεν υπήρχε μία κοινή απόφαση του τι θέλουμε. Είχαμε διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη μουσική, τον τρόπο που έπρεπε να πάμε μπροστά την καριέρα μας και σιγά-σιγά αρχίσαμε να δουλεύουμε εμείς για άλλους κι όχι οι άλλοι να δουλεύουν για μας. Δεν έπρεπε να είναι έτσι. Τότε το είδα ξεκάθαρα και είπα “αυτό είναι λάθος”. Έχω τη φιλοσοφία “Αγάπα το, άλλαξέ το, ή άφησέ το” στη ζωή μου. Έτσι όταν αρχίζω να μην το αγαπάω πια, προσπαθώ να το αλλάξω και όταν δεν το καταφέρνω αυτό, το αφήνω. Αυτό ήταν.
Weikath: Ήταν και μια εποχή τότε που όλοι ήμασταν εσωστρεφείς και ο καθένας κοίταγε και τον εαυτό του. Τότε αν ο Kai έλεγε “κοιτάχτε, θα το κάνουμε με τον τρόπο που θα σας πω εγώ”, θα έβλεπες τους άλλους να λένε “γιατί να το κάνουμε όπως θες εσύ” και δεν οδηγούσε πουθενά.
Hansen: (γέλια) Και εγώ ήμουν τότε πολύ εγωκεντρικός.
Weikath: Και λίγο παραπάνω.
Hansen: Ναι. Είναι αυτό που σου έλεγα. Δεν υπήρχε ενότητα στη μπάντα, υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι γύρω μας που ο καθένας έλεγε το δικό του και δε μπορούσε να λειτουργήσει σωστά. Ήθελα να ξεφύγω από αυτό.

Και το “I want out” μιλάει γι’ αυτή σου την ανάγκη.
Hansen: Απόλυτα. Αυτό είναι αλήθεια. Τους στίχους τους έγραψα όταν ήμουν στην αρχή αυτής της περίεργης κατάστασης. Δεν απευθυνόμουνα άμεσα στην αποχώρησή μου από τη μπάντα, αλλά στην αποχώρηση από κάθε κατάσταση στην οποία μπορεί να νιώθεις άβολα, είτε είναι στο σχολείο, είτε στη δουλειά, είτε οπουδήποτε. Ήταν μια κατάσταση που είχα στο μυαλό μου και όχι συγκεκριμένα σχετικά με τη μπάντα και μόνο. Ήταν ένα βασικό συναίσθημα που είχα το οποίο δε μπορούσα να προσδιορίσω πού απευθυνόταν.
Weikath: Και σκέψου ότι εκείνη την περίοδο όταν το management και οποιοσδήποτε άλλος ήθελε κάτι από τους HELLOWEEN, το ήθελε από τον Kai. Και αυτός είχε να ασχοληθεί μαζί μ’ αυτά και με τη σύνθεση, την κιθάρα του, και τις συνεντεύξεις και τις περιοδείες, όπως όλοι οι άλλοι. Πάντα όποτε ήθελαν κάτι, έπαιρναν τον Kai. Του τηλεφωνούσαν μέσα στα νύχτα για ηλίθια πράγματα.
Hansen: Και εκεί είναι το νόημα. Δε μου τηλεφωνούσαν για να με ρωτήσουν για τη γνώμη μου. Απλά με έπαιρναν και μου έλεγαν “Kai έχουμε αυτό κι αυτό κι αυτό. Και πρέπει να το κάνουμε με αυτόν τον τρόπο”.
Weikath: Ακριβώς έτσι…
Hansen: Και δεν είχες επιλογή…

Μάλιστα αφέντη…
Hansen: Κάτι τέτοιο! (γέλιο)
Weikath: Ερχόταν στο προβάδικο ή σε συνάντηση της μπάντα και έλεγε “Με πήρε το management και πρέπει να κάνουμε αυτό και αυτό”. Και εμείς αρχίζαμε “A, και γιατί το ένα και γιατί το άλλο”… τρέλα!

Δεν ενοχλούνταν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας μ’ αυτήν την κατάσταση; Πού πάντα μίλαγαν με τον Kai; Μήπως χαιρόσασταν που εσείς κοιμόσασταν κι αυτός όχι;
Weikath: (γέλια) Δε μας ενοχλούσε. Έτσι ήταν τα πράγματα.
Hansen: Δε ξέραμε εκείνη την περίοδο πώς λειτουργούσαν ή πώς θα έπρεπε να λειτουργούσαν τα πράγματα για το καλύτερο. Ήμασταν πολύ νέοι και άπειροι. Τώρα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Τώρα ξέρουμε ότι τις αποφάσεις της μπάντας τις παίρνει όλη η μπάντα, αφού μαζευτεί και συζητήσει. Ή έχει έναν manager ο οποίος όμως έχει πάρει κατεύθυνση από τη μπάντα και κινείται εκεί που θέλει αυτή και όχι εκεί που θέλει αυτός. Του λέμε τι θέλουμε και τι δε θέλουμε να κάνουμε. Ξέρει μέχρι πού μπορούμε ή και θέλουμε να φτάσουμε. Και αν θέλει να δουλέψει για τη μπάντα, θα δουλέψει για το συμφέρον της με τον τρόπο που θέλει αυτή. Και μερικές φορές ξέρεις η μπάντα μπορεί να βαριέται ή να μη θέλει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα, αλλά εκεί ο manager μπορεί να εξηγήσει στη μπάντα γιατί θα ήταν καλό να τα κάνει και ποια θα ήταν τα οφέλη από αυτά. Αν η μπάντα το καταλάβει και πει ναι, το κάνει. Αν όχι, δεν το κάνει. Το γκρουπ κερδίζει ή χάνει. Και το γκρουπ βάζει τους κανόνες.

Έτσι θα έπρεπε να είναι σε όλες τις μπάντες. Πόσο καιρό κάνατε να μιλήσετε ο ένας στον άλλο από όταν έφυγες από τη μπάντα;
Weikath: Καθόλου.
Hansen: (γέλια)
Weikath: Βασικά ήταν πολύ εντάξει ο Kai. Είπε “ίσως τώρα μπορούμε να είμαστε καλύτερα σαν παρέα που δε θα δουλεύουμε μαζί”. Όμως οι καριέρες μας συνεχίστηκαν και ξεκίνησαν οι φήμες. Ερχόταν κάποιος και μου έλεγε “ξέρεις ο Kai είπε για εσένα αυτό και εκείνο” και καταλαβαίνεις…
Hansen: (γέλια) Τέτοια πράγματα συμβαίνουν ξέρεις. Χωρίς να το θέλουμε, κάποιοι άνθρωποι μας έφεραν σε ένα σημείο… Ξέρεις… Μέσω και συνεντεύξεων όπου τσίγκλαγαν και τσίγκλαγαν, μέχρι να πεις “OK… άντε γαμ****”.

Κατά τη γνώμη μου, οι HELLOWEEN χρειάστηκαν αρκετό χρόνο μέχρι να μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους αφού έφυγε από τη μπάντα ο Kai.
Weikath: Δεν κατάλαβα τι έγινε τότε. Όλοι ήταν κάπως επειδή είχε φύγει. Όλοι είχαν αρκετό ταλέντο και μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο. Είπαμε ότι φοβήθηκε και ότι ήταν κότα. Με απογοήτευσε και μένα αυτό. Από την άλλη μεριά όμως αυτό που γινόταν δε μπορούσε να αντικαταστήσει αυτό που θα έκανε αυτός. Δε μπορούσε να γίνει από λιγότερους και δεν μπορούμε να υποθέτουμε πώς και αν θα ήταν κάποια πράγματα. Δεν έγιναν και μερικά πράγματα όπως θα ήθελα.

Όταν έφυγε ο Kai και μετά ο Kiske…
Weikath: Όχι, αυτός δεν έφυγε, τον απολύσαμε! Είναι εύκολο να λες μετά ότι “θα έφευγα ούτως ή άλλως”. Άλλαξε πάρα πολύ σαν άνθρωπος. Τον ξέραμε διαφορετικό. Όταν ήταν στη μπάντα φώναζε “στην επόμενη στάση θέλω ένα hot-dog” και μισό χρόνο μετά ήταν χορτοφάγος. (γέλια) Και μισό χρόνο μετά θα ήταν ο τύπος που θα έκανε αηδιαστικά πράγματα την ώρα που έτρωγες και μας τσάντιζε πάρα πολύ.

Και τώρα σιχαίνεται το heavy metal.
(κοιτιούνται και γελάνε)

ΟΚ. Ο Kai φεύγει, απολύετε τον Kiske και μετά έρχεται και το ατυχές συμβάν με τον Ingo. Πρέπει να ήταν μια πραγματικά δύσκολη περίοδος για εσάς. Από ποιο άλμπουμ νομίζεις ότι οι HELLOWEEN επανέκαμψαν;
Weikath: Το “Master of the rings” νομίζω ήταν ένα καλό βήμα στη σωστή κατεύθυνση, αν και ήταν πολύ εμπορικό ιδίως αν το συγκρίνουμε με ό,τι κάναμε μετά από αυτό. Όμως ήταν σίγουρα το σωστό βήμα και λίγο από το παλιό πνεύμα είχε επιστρέψει. Επειδή κάποιος είπε τότε ότι “οι HELLOWEEN πρέπει να κάνουν αυτό και αυτό είναι το heavy metal”. Και αυτός ήταν ο Andi Deris που ήρθε. Βασικά τον διαλέξαμε επειδή δεν θέλαμε κάποιον άλλο. Είχαμε αρκετές εμπειρίες με περίεργους ανθρώπους στη μπάντα HELLOWEEN. Ο ένας ήθελε το ένα, ο άλλος το άλλο, ο άλλος κάτι διαφορετικό. Κι εμείς θέλαμε κάτι νέο. Και αυτό ήταν ο Andi Deris. Του είχαμε μιλήσει σε διάφορες στιγμές μέσα στα χρόνια απ’ όταν έβγαλε τα demos με τους PINK CREAM 69 και με την κατάσταση που υπήρχε, δεν θα περνάγαμε τη διαδικασία της οντισιόν.
Hansen: Θα καταλήγατε με έναν κλώνο του Kiske.
Weikath: Ναι.
Hansen: Νομίζω ότι ήταν πολύ δύσκολο για τον Andi να κερδίζει την εμπιστοσύνη και την αποδοχή του κόσμου. Έφερε μερικούς νέους οπαδούς από τους PINK CREAM 69 βέβαια.

Νομίζω ότι δεν έχει ακόμα την πλήρη αποδοχή από τους οπαδούς των HELLOWEEN.
Hansen: Ναι, αλλά νομίζω ότι τα πάει πολύ καλά και θα την κερδίσει τώρα. Επιτέλους μετά από τόσα πολλά χρόνια. Ειλικρινά είχα μερικές αμφιβολίες γι’ αυτόν όταν τον διάλεξαν σχετικά με το τραγούδι και αν κάνει για τους HELLOWEEN. Τώρα όμως έχω πειστεί. Βλέποντάς τον σαν κάποιος έξω από τη μπάντα.

Νομίζω ότι έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και απόδειξη ήταν και το σημερινό live, αν το συγκρίνουμε και με παλιότερα που τον έχουμε δει. Δεν τον περίμενα τόσο καλό.
Hansen: Είχα κι εγώ τις αμφιβολίες μου. Τραγουδάει πολύ καλύτερα τώρα.
Weikath: Βασικά ο Andi έκανε μια διαφορετική στροφή με το “Legacy”. Ήθελε πάντα να είναι περισσότερο rocker και έφυγε λίγο από τα φαντάσματα των προηγούμενων τραγουδιστών των HELLOWEEN και των κλώνων κλπ όπου έπρεπε να έχει τα πολύ ψιλά τελειώματα. Και σαν τραγουδιστής είναι ικανός για πολλά και διαφορετικά πράγματα. Επίσης σταμάτησε και το κάπνισμα. Κάτι το οποίο τον είχε κάνει να μην βρίσκεται στη φόρμα που ήταν στους PINK CREAM.

Κάτι που δεν κάνεις εσύ Kai (ο οποίος τράβαγε μια γερή τζούρα από το τσιγάρο του).
Hansen: (γέλια, κοιτάει το τσιγάρο) Αυτό είναι αλήθεια…
Weikath: Βασικά είναι συνδυασμός πολλών διαφορετικών πραγμάτων. Πρώτα από όλα δεν ήθελε να ακούγεται όπως μέχρι και το “Legacy”. Και του είπα να πάρει το γαμ***** το χρόνο του και να τραγουδήσει. Να αφήσει τη φωνή του να μπει στο τραγούδι χωρίς περιορισμούς. Κι επιτέλους το έκανε.

Πιστεύω ότι στο “Gambling with the devil” υπάρχει μια μεγάλη γκάμα φωνητικών. Για παράδειγμα το “Kill it” είναι ένα κομμάτι που δεν περίμενα να ακούσω να τραγουδάει ο Deris και ειδικά με αυτόν τον τρόπο.
Weikath: Πάντα ήξερα ότι μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα. Όταν έχεις τον τραγουδιστή και αυτός θέλει να εκφραστεί, δε μπορείς ούτε να του πεις, ούτε και να του αλλάξεις πολλά πράγματα. Αν δε θέλει να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Ας πούμε ο Michael Kiske δε θα φώναζε όπως ο Deris.
Hansen: Με τίποτα! Ο Michael δεν ήταν ευέλικτος. Είχε ένα στυλ, ένα πράγμα, το οποίο το έκανε πραγματικά πολύ καλά. Τις ψηλές καθαρές. Όμως δε θα μπορούσε ποτέ να είναι πιο άγριος και βρώμικος. Ο Andi μπορεί να κάνει και τα δύο… Κάτι το οποίο νομίζω είναι πολύ cool.

Όταν εγκατέλειψες τη μπάντα και οι HELLOWEEN κυκλοφόρησαν μερικά μέτρια ας πούμε άλμπουμ, με 1-2 να μην τα χαρακτηρίσουμε καν καλύτερα… Sorry Michael, οπαδός είμαι, αλλά μερικά πράγματα… Πώς ένιωσες;
Hansen: Άκουσα τις κυκλοφορίες και για παράδειγμα πιστεύω ότι το “Pink bubbles…” είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ, έχει πολύ καλά τραγούδια…

Ναι, αλλά το “Chameleon”;    
Hansen: (κοιτώντας περίεργα) Θα έρθω σε αυτό αργότερα! (γέλια) Το “Pink bubbles…” ήταν ένα καλό άλμπουμ, αλλά κάτι ήταν στραβό με το άλμπουμ. Και σαν συναισθηματικό άτομο απέναντι στη μουσική, ένιωσα ότι κάτι ήταν λάθος μέσα στη μπάντα. Όταν το άκουσα είπα “σπουδαία τραγούδια, αλλά κάπως κρύο ή ότι η μπάντα δεν είναι μαζί”. Δεν ξέρω. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω.
Weikath: Απρόσωπο.

Ναι.
Hansen: Ναι. Δεν ξέρω… Κάποια παρενόχληση υπήρχε εκεί. Κάποια vibes που δεν ταίριαζαν.
Weikath: Κάτι το οποίο είναι σωστό.
Hansen: Το “Chameleon” όταν το άκουσα είπα ότι ήταν μια πολύ γενναία προσπάθεια, αλλά σίγουρα όχι αυτό που προσωπικά πίστευα ότι έπρεπε να είναι οι HELLOWEEN. (κολλάει) Ήταν μια προσπάθεια. Ένα πείραμα ίσως. Καταλαβαίνω, γιατί το βλέπεις σε όλες τις μεγάλες μπάντες. Κάποια στιγμή είτε κάποιος σαν σόλο καλλιτέχνης, είτε όλη η μπάντα, βγαίνουν από την σκιά τους και προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι που είναι πέρα από τις δυνάμεις τους. Που νομίζω ότι είναι αρκετά δίκαιο και συνήθως δεν τα πάει καλά με τους οπαδούς της. Για παράδειγμα μια τεράστια μπάντα, οι METALLICA με το “St. anger”. Πείραμα. Ενδιαφέρον. Σίγουρα. Ακόμα και τα “Load” και τα “Reload”. Εγώ σαν οπαδός προτιμώ το “Master of puppets” ή το παλιότερο υλικό και υπάρχουν χιλιάδες που πιστεύουν το ίδιο. (γέλια) Όμως όταν μια μπάντα νιώθει ότι θέλει να κάνει κάτι τέτοιο είναι δικαίωμά της. Πρέπει να το κάνει και δεν πρέπει απλά και μόνο λόγω εμπορικότητας να παίξει αυτό που πουλάει, έστω και αν δε θέλει. Γιατί αν δε θέλει, αυτό που “πρέπει” να παίξει δε θα είναι και πάλι καλό, επειδή δε θα είναι από καρδιάς. Το ίδιο κάναμε και με τους GAMMA RAY όταν ψαχτήκαμε για πράγματα πέρα από το παλιό υλικό των HELLOWEEN.
Weikath: Σε ποιον δίσκο το κάνατε αυτό;
Hansen: “Sign no more” σίγουρα.

Συμφωνώ σ’ αυτό.
Hansen: Ακόμα και στο “Insanity and genius” υπάρχουν κάποια πειραματικά κατά κάποιο τρόπο στοιχεία.

Και στο “Majestic” νομίζω πειραματίζεστε αρκετά. Σκοτεινό άλμπουμ για τους GAMMA RAY.
Hansen: Ήταν κάτι διαφορετικό. Ξεφύγαμε από τη ρουτίνα του τι περίμενε ο κόσμος ή του πώς ξέραμε τους εαυτούς μας. Μερικές φορές χρειάζεσαι αυτήν την πρόκληση για να είναι ακόμα πιο καλός στο επόμενο άλμπουμ ή για να σε γουστάρουν οι οπαδοί σου όταν το κάνει με την καρδιά σου. Πιστεύω ότι έτσι γίνονται πιο ενδιαφέροντα τα πράγματα. Έστω και αν σε πολλούς δεν αρέσει το “Majestic”, υπάρχουν πολλοί που το γουστάρουν.

Μετά τα “Valley of the kings” είναι το αγαπημένο μου.
Hansen: Βλέπεις;
Weikath: Το αγαπημένο μου είναι το “Somewhere out in space”.

Και για τους δύο… Υπάρχει κάποιο κομμάτι των GAMMA RAY ή των HELLOWEEN αντίστοιχα στο οποίο θα θέλατε να συμμετέχετε;
Hansen: Εμένα μου αρέσει το “Sole survivor” πάρα πολύ. Είναι σπουδαίο κομμάτι. Και υπάρχουν και αρκετά άλλα. (γέλια) Αρκετοί τίτλοι, αλλά δε θυμάμαι.

Γιατί στα live σας σαν GAMMA RAY παίζετε το “Ride the sky” από το παλιό υλικό των HELLOWEEN; Γιατί αυτό συγκεκριμένα;
Hansen: Είναι ίσως το κομμάτι που είναι περισσότερο συνδεδεμένο με την εποχή που τραγουδούσα εγώ στους HELLOWEEN. Είναι ΤΟ κομμάτι από το “Walls of Jericho”. Ίσως όχι το καλύτερο, αλλά σίγουρα το πιο αντιπροσωπευτικό.
Weikath: Αυτό ανοίγει το δίσκο… Τα πάντα!
Hansen: Το άλλο είναι το “How many tears”. Αυτά τα 2 είναι τα κορυφαία από το “Walls of Jericho”.

Μετά από τόσα χρόνια στη σκηνή του power metal και μετά από όλα τα πειράματα που έχετε κάνει σαν μπάντες και ειδικά οι HELLOWEEN, τι υπάρχει μετά;
Weikath: Εγώ πιθανότατα θα φτιάχνω βόμβες μέχρι να πεθάνω. (γέλια)
Hansen: (γέλια) Δεν ξέρουμε ακόμα. Τουλάχιστον μιλώντας για τους GAMMA RAY. Έχουμε μια πολύ καλή διάθεση, χημεία, κατανόηση. Ξέρουμε τι κάνουμε, αλλά δε θέλουμε να γίνουμε βαρετοί για τους εαυτούς μας ή και για τους οπαδούς μας, αν και να σου πω την αλήθεια, δε με ενδιαφέρει το δεύτερο. Πρώτα από όλα είμαστε εμείς. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, αλλά πρέπει να έχουμε κάποια πρόκληση. Ας πούμε το “Land of the free II” ήταν η πρόκληση και η κλωτσιά που θέλαμε στον κώλο μας. Αλλιώς θα κάναμε ένα φυσιολογικό άλμπουμ με φυσιολογικά κομμάτια, μερικές μίξεις κλπ.

Υπάρχει κάποια στιγμή στο χρόνο που θα θέλατε τώρα να αλλάξετε; Με τα μυαλά που έχετε τώρα και όχι αυτά που είχατε τότε.
Hansen: Ποτέ δεν τα σκέφτομαι αυτά.
Weikath: Ίσως αν υπογράφαμε τότε στη Geffen Records, όταν υπήρχε η προσφορά και αν πηγαίναμε κάπου αλλού εκτός από τη Noise, ίσως να ήμασταν νεκροί τώρα. (γέλια)
Hansen: Πιστεύω ότι είναι αρκετά ανώφελο να μιλάς για το παρελθόν και να σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν είχες κάνει κάτι διαφορετικό. Μιλώντας για τον εαυτό μου, είμαι σίγουρος ότι έκανα τα πάντα με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσα την εκάστοτε στιγμή και ό,τι έγινε το έκανα με πλήρη συνείδηση. Αν έκανα κάποιο λάθος, ΟΚ. Αλλά είναι μια εμπειρία, ζω με αυτό, ίσως έπρεπε να το κάνω τότε για να είμαι τώρα σε ένα σημείο που νιώθω καλά. Μέχρι τώρα νιώθω μια χαρά.
Weikath: Τότε λέγαμε ότι “ό,τι γίνεται, γίνεται για έναν καλό λόγο”.
Hansen: Αυτό είναι!
Weikath: Επίσης υπάρχει και ένας Θεός εκεί ψηλά που παίρνει μερικές από τις αποφάσεις σου. Αυτές που δε μπορείς εσύ να πάρεις εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Βασικά ήταν καλό… Καλό για εμάς που επιβιώσαμε από όλα αυτά τα σκατά.
Hansen: Ναι…
Weikath: Διαφορετικά θα ήμασταν πλούσιοι και διάσημοι, πλούσιοι και διάσημοι, πλούσιοι και διάσημοι… (γέλια) (σ.σ. “Rich and famous” από το κομμάτι των GAMMA RAY) Και σύντομα… νεκροί! (γέλια)
Hansen: Είναι δύσκολο. Σαν να σκέφτομαι συνέχεια τι θα γινόταν αν έπαιρνα την απόφαση να μείνω στη μπάντα; Τι θα γινόταν με τους HELLOWEEN; Και είναι τόσο αδύνατο να το πείς! Πού θα καταλήγαμε… μάλλον θα ήμασταν όλοι νεκροί τώρα! (γέλια)
Weikath: Νομίζω θα είχαμε μερικές υπέροχες συζητήσεις! (γέλια)
Hansen: (γέλια) Ω, ναι! Αλλά όχι χωρίς τον Kiske! Τώρα είμαστε αρκετά χαλαροί.

Τον αγαπάτε.
Weikath: Είναι υπέροχος τύπος και καταλαβαίνω ακόμα και το τι εννοεί.

Δεν σοβαρολογείς. Εγώ δεν τον καταλαβαίνω.
Hansen: Ούτε κι εγώ! (γέλια)

Πιστεύω ότι είσαι ο μόνος άνθρωπος στη γη που τον καταλαβαίνει, εκτός από τον εαυτό του.
Weikath: Πρέπει να το πω αυτό. Δεν μπορεί να πει ότι είπε. (γέλια)
Hansen: Κοίτα, καταλαβαίνω τις βασικές ιδέες που έχει και μερικά από τα επιχειρήματα που δίνει, αλλά δεν καταλαβαίνω τον τρόπο με τον οποίο τα παρουσιάζει. Δε μου βγάζει κανένα νόημα.

Αν όντως κυκλοφορήσει τελικά το άλμπουμ που λέγεται ότι ετοιμάζει με ακουστικές εκτελέσεις τραγουδιών του από τα “Keepers” ή και γενικά των HELLOWEEN, πώς θα νιώσετε;
Hansen: (ψυχρά και με λίγη πίκρα) Δεν μας ενδιαφέρει!
Weikath: Ας δούμε και το άλλο όμως… Φαντάσου αν κάποιο country ραδιόφωνο ή κάτι τέτοιο παίξει τα κομμάτια του και γίνει πιο διάσημος από ότι ήμασταν εμείς ποτέ; Αλλά μετά τι πάθει αυτός;
Hansen: Χμμμ… Δεν ξέρω. Θα γίνει εμπορικός. Θα πουλήσει τις ιδέες του για λεφτά. Αυτό δεν του αρέσει.

Είσαι σίγουρος; Τραγουδάει στους AVANTASIA και μετά λέει ό,τι μαλ***** έχει πει για το heavy metal…
Hansen: Όχι μόνο μετά… Μακάρι να ήταν μόνο μετά… Και τώρα τραγουδάει ξανά! (φορτωμένος)

Αν αυτό δεν είναι για χρήματα, τι σκατά είναι;
Hansen: Δεν ξέρω (φρενάρει)… Ίσως θα πρέπει να μην ξεφύγουμε πολύ και μιλήσουμε άλλο γι’ αυτόν. Θα ήταν καλύτερο να ρωτήσεις τον Michael απευθείας και θα ήταν πιο δίκαιο από το να μιλήσουμε εμείς για αυτόν.
Weikath: Θα γίνει ό,τι έγινε και με μας! (γέλια)
Hansen: (γέλια)
Weikath: Άστον…

Ναι, όμως είμαστε σε ένα μουσικό χώρο, ίσως τον μόνο και το ξέρετε καλά, που οι οπαδοί δημιουργούν είδωλα. Και όταν βλέπεις τα είδωλά σου να καταλήγουν τέτοιες καρικατούρες…
Hansen: Το καταλαβαίνω. Είναι πολύ απογοητευτικό να βλέπεις τέτοια αλλαγή. Αλλά υπάρχει πάντα και ο πίσω δρόμος. Αυτός είπε κάποτε ότι το heavy metal έχει πεθάνει. Είπε κάποτε ότι έκανε λάθος… Και το πιστεύω.

Μπορεί, αλλά δε θα ήθελα προσωπικά, αν ποτέ γινόταν, να έβλεπα ένα reunion των HELLOWEEN, ειδικά με τον Michael Kiske. Και νομίζω πολλοί οπαδοί ακόμα…
Hansen: Βασικά το δουλεύουμε αυτό που είπες! (γέλια)

Τέλος πάντων… σας αφήνω να ξεκουραστείτε. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ωραία και χαλαρή κουβέντα.
Weikath: Εμείς ευχαριστούμε.
Hansen: Να ‘σαι καλά.

Φραγκίσκος Σαμοΐλης