Οι Νορβηγοί 3RD AND THE MORTAL είναι για όσους δεν το γνωρίζουν το πρώτο συγκρότημα του ατμοσφαιρικού ήχου που είχε μόνο γυναικεία φωνητικά. Και ήταν ρίσκο για το 1992 όταν και ξεκίνησαν, μιας και όλα τα σχήματα του χώρου είχαν προσανατολισμό στα φωνητικά να χρησιμοποιούν αντρικά ακραία και διάσπαρτα γυναικεία φωνητικά μέρη όπως οι THE GATHERING του καλύτερου – κατά τη γνώμη μου – album του ατμοσφαιρικού doom/death (“Always…”).
25 χρόνια μετά η τραγουδίστρια τους συνεχίζει το μοναχικό της δρόμο, έχοντας αδιάλειπτη παρουσία για μια δεκαετία μέχρι το 2005, χρονιά που σταμάτησε για προσωπικούς λόγους. Αυτές τις μέρες παρουσιάζει τον τρίτο της δίσκο μετά την επαναδραστηριοποίηση της το 2013 και τολμώ να πω πως αυτό εδώ είναι το καλύτερο της από τότε, γιατί έχει συνθέσεις πολύ καλά δουλεμένες με ταιριαστές ενορχηστρώσεις και εκπληκτικές ερμηνείες. Είτε είναι με μια κιθάρα και soundscapes στο καθηλωτικό “Music you should hear”, είτε σε κομμάτι με πλούσια ενορχήστρωση όπως το “Gone” – το πιο heavy κομμάτι του δίσκου! Το album κυλάει με τις 10 συνθέσεις του τελειώς ομαλά, δημιουργώντας ένα σύνολο που πιστεύω ότι θα σας αναγκάσει να θέλετε να το ακούσετε ξανά και ξανά με τη σειρά που είναι τα κομμάτια και όχι μεμονωμένα. Πώς να αντισταθεί κανείς στο φοβερό ρυθμό και τις φωνητικές γραμμές του “As evening falls”, στο οποίο μπαίνει μέχρι και σαξόφωνο με jazzy χροιά;
Βασικό στοιχείο σε όλες, σχεδόν, τις συνθέσεις είναι οι gloomy κιθάρες που σε συνδυασμό με τις πλάτες από τα keyboards δημιουργούν το κατάλληλο πλαίσιο για να μπορέσει η εκπληκτική της φωνή να οδηγήσει τις συνθέσεις με τις άριστα δουλεμένες φωνητικές γραμμές. Και είναι τόσο ταιριαστές σε κάθε κομμάτι, που μετά από πολλές ακροάσεις θα πιάσετε τον εαυτό σας να τις σιγοψιθυρίζετε. Έχει πραγματικά γίνει εκπληκτική δουλειά από την 43χρονη τραγουδοποιό σε αυτόν τον τομέα, απογειώνοντας ακόμα και το “The harbour” που έχει απογυμνωμένη ενορχήστρωση. Και θαρρώ πως επιλέγει να έχει πιο minimal ήχο σε κάποια κομμάτια για να δώσει έμφαση στην ατμόσφαιρα με τα keyboards, παρά για να αναδείξει τις αρετές της φωνής της. Ακόμα και στο εντελώς pop του “Chasing rivers” κάνει εκπληκτικά γυρίσματα με τη φωνή της στο ρεφραίν!
Το album αυτό παίρνει μια άξια θέση στη δισκογραφία της και την επανατοποθετεί στη θέση της καλύτερης τραγουδίστριας, που είχε πρωτοεμφανιστεί με group του ατμοσφαιρικού ήχου. Κι όποιος το θεωρεί υπερβολή τον προκαλώ να ακούσει και τους 8 δίσκους της και να τους συγκρίνει με τα αντίστοιχα albums που έχουν βγάλει η Anneke, η Tarja και η Liv Kristine και άλλες τόσες λιγότερο διάσημες στη solo καριέρα τους. Είναι βέβαια η λιγότερο διάσημη και προβεβλημένη, αλλά μπορεί να παινεύεται ότι έχει ηχογραφήσει με τους 3RD AND THE MORTAL τους πρώτους – και καλύτερους για εμένα – ατμοσφαιρικούς δίσκους με γυναικεία φωνητικά (“Sorrow”, “Tears laid in earth”) και στη solo καριέρα της. Πως μπορεί να παραβλέψει το “Demo recordings”, που της έδωσε το συμβόλαιο με πολυεθνική (Columbia) για το φοβερό ντεμπούτο της, το “Spindelsinn” του 1997;
Ακούω αυτό το δίσκο εδώ και 1 μήνα και μετά από τις τόσες αμέτρητες στιγμές που τον άκουσα, τον αισθάνθηκα μόνο όταν ήμουν χαλαρός και ήθελα να χαθώ σε μια αιθέρια γυναικεία φωνή. Σας προτείνω να κάνετε το ίδιο και να τον ακούσετε με ακουστικά με ένταση και χωρίς να κάνετε ταυτόχρονα κάτι – όπως το να είστε μπροστά σε έναν υπολογιστή! Ελπίζω να σας αποζημιώσει και να τον χαρείτε όσο τον χάρηκα κι εγώ….
9/10
Λευτέρης Τσουρέας
