Οι Έλληνες KARMA, είναι ένα σχήμα που τόλμησε κι έκανε μία δραστική αλλαγή στον ήχο του, παράτολμη θα την χαρακτήριζα από τη μία, αλλά κι επιτυχημένη. Πριν καμία δεκαριά χρόνια, έκαναν επιτυχία με το τραγούδι «Ένας Θεός με νευρική ανορεξία», στο οποίο συμμετείχε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, παίζοντας ελληνόφωνο rock. Θα μου πείτε, τι στο καλό θέλουν οι KARMA λοιπόν στο Rock Hard; Μα, ο λόγος είναι προφανής, Δύο δίσκους αργότερα, το μουσικό τους ύφος είναι progressive metal, με συμφωνικά στοιχεία!!! Δραματική αλλαγή στον ήχο, αλλά κι επιτυχημένη, σε σημείο που να με κάνει να απορώ πως μπορούν να συνδυάσουν σε live καταστάσεις τις δύο διαφορετικές περιόδους τους.
Εκτιμώ, αρχικά, το γεγονός ότι τα γυναικεία φωνητικά, δεν θυμίζουν τις λεγόμενες female-fronted μπάντες, αλλά είναι πολύ δυναμικά (όπως βλέπω ότι συμβαίνει κατά κόρον τον τελευταίο καιρό σε τέτοιου είδους σχήματα και με χαροποιεί ιδιαίτερα). Από εκεί και πέρα, ο δίσκος παρουσιάζει αξιοσημείωτη ποικιλία, δηλαδή από τη μία έχουμε το πιο κλασικό heavy/power (αλά STRATOVARIUS) “Sorrowful dawn”, όπου συμμετέχει ο Πάνος Κωνσταντινίδης των CRUSH, το “Nation in chains” που ηχητικά ανήκει στην περίοδο των “Six degrees…” και “Train of thought” (με το κουπλέ να είναι «δανεικό» από το “The great debate”), το “Illusions” είναι κάπου ανάμεσα στους SAVATAGE και τους DREAM THEATER, ενώ το “Ode to foreign lands” έχει τη συμμετοχή της πολυφωνικής ορχήστρας του Πωγωνίου από την Ήπειρο, κάνοντάς το ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια στον δίσκο, με μοναδικό ήχο κρατώντας τον rock/metal χαρακτήρα του τραγουδιού παρά τη χρήση οργάνων όπως το κλαρίνο. Στο άλμπουμ ακόμα, συμμετέχει ο Mike LePond, μπασίστας των SYMPHONY X στο “Red lion”, που είναι μάλλον το πιο ευθύ κομμάτι που υπάρχει στο “Illusions”.
Από την άλλη, αυτό που με εμποδίζει να βάλω ακόμα υψηλότερη βαθμολογία είναι κάποια μικροπράγματα που βρίσκω ότι χρήζουν βελτίωσης. Το πιο σημαντικό όλων, είναι κάποια –λίγα ευτυχώς- διάσπαρτα αντρικά brutal φωνητικά, που θα μπορούσαν να είναι αρκετά έως πολύ καλύτερα, αλλά και κάποια σημεία στα πλήκτρα, όπου ο ήχος θα μπορούσε να ήταν ίσως διαφορετικός. Το ψάχνω πολύ, έτσι; Ίσως και να έχετε δίκιο. Η διασκευή στο “Master of puppets”, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα ως άποψη κι εκτέλεση, και είναι σωστή επιλογή ως bonus track, πάντως.
Οι KARMA αποφάσισαν να κάνουν ένα μεγάλο μουσικό άλμα, μια δραστική αλλαγή στον ήχο τους, ρισκάροντας πολλά και ουσιαστικά είναι σαν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Μόνο και μόνο γι’ αυτό, τους βγάζω το καπέλο, επειδή δεν διάλεξαν τον εύκολο δρόμο. Κι επειδή δεν αρκεί μόνο η αλλαγή ύφους, έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι την έκαναν επιτυχημένα και φάνηκε πως είναι κάτι που το έχουν μέσα τους και δεν είναι επιτηδευμένο. Κατασταλαγμένοι πλέον και με την υποστήριξη της δισκογραφικής τους εταιρίας, θα πρέπει να κάνουν την επόμενή τους προσπάθεια σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε το όνομά τους να μείνει πιο έντονα στη συνείδηση του κόσμου. Μέχρι τότε, εγώ είμαι μαζί τους, αφού το ρίσκο τους ήταν μεγάλο και μου απέδειξαν ότι το ταλέντο τους είναι ικανό να στηρίξει τη νέα τους προσπάθεια!
7,5 / 10
Σάκης Φράγκος
