Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Το περιβάλλον που δημιουργείται γύρω από έναν καλλιτέχνη είναι λογικό να επηρεάζει το έργο του, πόσο μάλλον εάν και εφόσον ο ίδιος ο καλλιτέχνης παίζει καταλυτικό ρόλο σε αυτό τόσο με δηλώσεις όσο και με πράξεις. Η περίπτωση του συμπαθούς κατά τα άλλα KK Downing είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως μπορείς να κάνεις το κοινό με τα τερτίπια σου να μην σε πάρει στα σοβαρά, να απορεί με τις πράξεις και τον κομπασμό σου, αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο που καταφέρνεις είναι να μην σε παίρνουν πια στα σοβαρά ούτε εσένα μα και ούτε την μουσική σου. Και αυτό είναι δεν είναι άδικο, είναι φυσιολογικό, γιατί κανείς δεν θέλει το ξεκατίνιασμα και όσοι το θέλουν απλά είναι ηλίθιοι. Και μπορεί να έχεις τα χίλια μύρια δίκια στον κόσμο (που δεν τα έχεις, αλλά λέμε τώρα), αλλά κύριε Downing, ξέρεις, γιατί είσαι ζωντανό κομμάτι του, πως το heavy metal έχει και τοτέμ και στεγανά και ό,τι και να πεις, ό,τι και να κάνεις το όνομα των JUDAS PRIEST είναι πάνω από εσένα, θα είναι πάνω από εσένα ακόμα και ένα διαλύσουν αύριο το πρωί και αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να θα αλλάξει ποτέ. Ίσως η περίπτωση των QUEENSRYCHE θα έπρεπε να σε έχει διδάξει πέντε πράγματα, αλλά τώρα στα γεράματα… μάθε γέρο γράμματα!
Όχι λοιπόν, δεν μπορείς να κοντράρεις την παλιά σου μπάντα και κυρίως δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να την αντικαταστήσεις. Ούτε καν έπρεπε να σκεφτείς ότι θα μπορούσες να ήσουν καλύτερος από αυτούς. Τρία πράγματα θα μπορούσες να κάνεις. Ή να προχωρήσεις μουσικά και να αφήσεις το παρελθόν σου πίσω και όλοι θα σου έλεγαν μπράβο ή να σταθείς εκτός παρασκηνίου με αξιοπρέπεια σαν κύριος και πάλι θετικό θα ήταν, ή να τους κοντράρεις αντιγράφοντάς τους. Δυστυχώς η τρίτη επιλογή δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε και η ενδεικνυόμενη όμως. Πενήντα χρόνια ιστορίας και επιτυχίας στον χώρο του metal, δεν τα κοντράρεις στα ίσια, δεν γίνεται απλά. Μα ποιος θα σε πάρει στα σοβαρά όταν θα θελήσεις να αντιγράψεις το “Painkiller” μια και δυο και τρείς φορές;
Και εγώ λέω πως έχεις καλές ιδέες, καλά τραγούδια, το θέμα είναι πως με αυτό το τρόπο και με αυτό το όνομα (μα διάολε είναι γελοίο το KK’s PRIEST) είναι ολοφάνερο ότι όχι μόνο αντιγράφεις, αλλά κοντράρεις και θέλεις να ανταγωνιστείς. Αυτό τώρα είναι σοβαρό δηλαδή; Να πάρεις και τον Ripper Owens.. Μάλιστα… Για ποιόν ακριβώς λόγο; Είναι δεδομένο πως τα απωθημένα δεν οδηγούν σε σωστά μονοπάτια όπως επίσης η αντιγραφή, ο κομπασμός και ο ανταγωνισμός δεν είναι στοιχεία που ο κόσμος τα αφήνει να περάσουν απαρατήρητα. Μοιραία έτσι η μουσική περνά σε τρίτη – τέταρτη μοίρα και όπως προ-είπα εάν πρόκειται κιόλας για μια στείρα αντιγραφή γίνεται και αντικείμενο χλευασμού. Κρίμα…
Εάν η όλη εικόνα, η ρητορική, το ύφος και τα πάντα γύρω γύρω από τον K.K. Downing ήταν πολύ πιο χαμηλών τόνων, η αντιμετώπιση θα ήταν διαφορετική, μα όταν έχεις “One more shot at glory” εκ προοιμίου κανείς δεν θα σε πάρει στα σοβαρά. Αν κάνει λοιπόν κάποιος την υπερπροσπάθεια να αφήσεις όλα αυτά στην άκρη (κάτι που δεν γίνεται) και να συγκεντρωθείς μόνο στην μουσική και πάλι χαμένος θα είσαι φίλε ακροατή. Είναι τόσο πρόδηλη η διάθεση αντιγραφής, επανάληψης και του αισθήματος «Εγώ το κάνω καλύτερα από εσάς» που σε ξινίζει και σε κουράζει. Εκατοντάδες μπάντες εκεί έξω έχουν αυτόν τον ήχο και αυτό το ύφος, αλλά αυτές το κάνουν γιατί γουστάρουν JUDAS PRIEST, και θέλουν να παίξουν όπως αυτοί. Δεν θέλουν να δείξουν στους JUDAS PRIEST πως θα έπρεπε σήμερα να παίζουν και να τους κουνάνε το δάχτυλο, όπως ακριβώς και πολύ επιδεικτικά κάνει ο Downing. Αυτή νομίζω είναι η ουσιαστική διαφορά, που όσο καλοπαιγμένο και αν είναι το “The sinner rides again”, το κάνει αντιπαθητικό και μη σοβαρό. Μια ρέπλικα φτιαγμένη από λάθος υλικά κιόλας, Διάολε, δεν του είπε κανείς ότι από απομιμήσεις ειδικά το heavy metal έχει τερματίσει πια; Και αυτοί εκεί στην Napalm, μπιτ μυαλό ρε φίλε να του πουν δυο κουβέντες; Τίποτα;
Ξέρω γω; / 10
Δημήτρης Σειρηνάκης
