Έχω κρύψει την αγάπη μου για τους Γερμανούς άρχοντες KREATOR; Όχι βέβαια! Είναι η χαρά της χαράς ω χαρά να γράφω για μια από τις 5 αγαπημένες μου μπάντες όλων των εποχών και τον δεύτερο μεγαλύτερο έρωτα μου στο thrash μετά τους τιτάνες SLAYER; ΦΥΣΙΚΑ! Και αυτό θα κάνουμε, γιατί αυτοί είμαστε! Επ’ αφορμή της εμφάνισης τους στο Release Athens δίπλα στους σπουδαίους Σουηδούς Vikings του μελωδικού death metal, AMON AMARTH, τους καταστροφικούς συμπατριώτες τους HEAVEN SHALL BURN και τους φοβερούς και τρομερούς BLEED FROM WITHIN από τη Γλασκώβη, την Τετάρτη 28/6, θα αποπειραθώ να κατατάξω τη δισκογραφία τους από τον χειρότερο ως τον καλύτερο! Άντε πάμε να δούμε!
The KREATOR discography countdown:
- “Phantom antichrist” (2012)
Καταρχάς, εδώ να πω ότι δεν υπάρχει κακό KREATOR. Ούτε καν μέτριο. Ως εκ τούτου, κάποιο έπρεπε να πάει στο πάτο. Αυτό είναι το “Phantom antichrist”. Ντεμπούτο με την Nuclear Blast, γιγάντωσε την μπάντα, έφερε νέους οπαδούς, έφερε τους KREATOR στα μέρη μας με MORBID ANGEL, NILE και FUELED BY FIRE, έχει ως σήμα κατατεθέν το “Civilization collapse” και το ομώνυμο ανεμοστρόβιλο, ΑΛΛΑ για εμένα, είναι ο λιγότερο καλός δίσκος της μεγάλης αρμάδας του Essen. Κατώτερο στο ίδιο ύφος από πλευράς έμπνευσης από τα 2-3 προηγούμενα άλμπουμ τους, με ένα ρημάδι “Victory will come” να μου κάθεται στο λαιμό, παραμένοντας καλό ως πολύ καλό σε σημεία με ύμνους όπως το “Death to the world” και το “From flood into fire”. Ενδεικτικό της ποιότητας του συγκροτήματος, αν μη τι άλλο.
Highlight του δίσκου: “Civilization collapse”
Προσωπική αδυναμία: “Until our paths cross again”
- “Endorama” (1999)
Το καλλιτεχνικό (ενδ)όραμα ενός σπουδαίου μουσικού. Η κατάθεση ψυχής στη πιο μαύρη περίοδο της ζωής του. Ο μύθος ήθελε, τον Mille Petrozza να σκέφτεται ακόμα και να το βγάλει ως solo δίσκο, μια και ήταν τόσο μεγάλη στροφή, ακόμα και για όποιον του άρεσε το “Outcast”. Gothic μοτίβα, δεμένα με thrash ψήγματα, τα οποία, λίγο θύμιζαν την Γερμανική βία που έχουμε άρρηκτα συνδέσει τους KREATOR μαζί της. Ωστόσο, επειδή οι συνθέσεις έχουν σημασία, κομματάρες όπως το προσωπικό μου αγαπημένο “Everlasting flame”, το καταπληκτικό “Golden age”, τα πολύ ωραία “Willing spirit”, “Soul eraser” και η εμπορική ναυαρχίδα του δίσκου, το φερώνυμο κομμάτι (με τον Tilo Wolff των LACRIMOSA), δε γράφονται κάθε μέρα. Δίσκος που κλείνει τη πειραματική περίοδο της μπάντας εμφατικά.
Highlight του δίσκου: “Endorama”
Προσωπική αδυναμία: “Everlasting flame”
- “Gods of violence” (2017)
Κάποιος εδώ θα πει “μα καλά, πως γίνεται ενώ είναι μεγαλύτερο σε διάρκεια, ενίοτε πιο μελωδικό από το “Phantom antichrist”, να σου αρέσει παραπάνω;”. Και απαντώ: “Είναι συνθετικά ανώτερο”. Τα μελωδικά σημεία, είναι καλύτερα (“Satan is real”, “Fallen brother”, “Hail to the hordes”), τα επιθετικά – γρήγορα σημεία είναι καλύτερα (“World war now!”, “Army of storms”, “Totalitarian terror”) και μετά από όλα, έρχεται ένα υπέροχο φινάλε (“Death becomes my light”). Είναι μπάντα της καρδιάς μου, ε και πως να το κάνουμε, έχω απαιτήσεις. Απαιτήσεις που εκπληρώθηκαν στο έπακρο με τους κυρίους εδώ να εμφανίζονται πιο φορμαρισμένοι από ποτέ. Το δε εξώφυλλο του Jan Meininghaus, πανέμορφο! Ακόμα θυμάμαι την υπέροχη επίσκεψη το ’18 με VADER και DAGOBA.
Highlight του δίσκου: “Totalitarian terror”
Προσωπική αδυναμία: “Army of storms”
- “Outcast” (1997)
Ανακατάταξη μετά το “Cause for conflict”. O Jurgen “Ventor” Reil στο σκαμνί που προοριζόταν μόνο για εκείνον μετά το πέρασμα του Joe Cangelosi (WHIPLASH), ενώ εδώ οι KREATOR δείχνουν έναν ενδιάμεσο δρόμο ανάμεσα στα “Renewal” και “Endorama”. Βαρύ, ογκώδες, πειραματικό, με πολύ όμορφη αισθητική και στο εξώφυλλο αλλά και στις συνθέσεις, με το συγκλονιστικό “Black sunrise” με το υπέροχο “Whatever it may take”, την βιντεοκλιπάρα του “Leave this world behind” ή το hit “Phobia” να δημιουργούν και μια δική τους γενιά οπαδών KREATOR. Καταλύτης ο κύριος Tommy Vetterli (CORONER). Ξέρετε, μου κάνει εντύπωση όταν από συζητήσεις με παλαιότερους οπαδούς της μπάντας που τους έμαθαν στα πειραματικά χρόνια, όσοι γούσταραν αυτά τα άλμπουμ, είχαν αποκτήσει άλλη υπόσταση στα μάτια τους.
Highlight του δίσκου: “Leave this world behind”
Προσωπική αδυναμία: “Black sunrise”
- “Hate uber alles” (2022)
Το καλύτερο KREATOR από την εποχή του “Hordes of chaos”. Εκεί που ένιωθα να μου λείπει λίγο το ξυλίκι από την αγαπημένη μου Γερμανική μπάντα, ήρθε ο Milland και μου “είπε”: “και “Killer of jesus” έχω…και “Demonic future” έχω…και ομώνυμο που παίρνει scalp έχω…και “Conquer and destroy” έχω!” Του λέω “καλά όλα αυτά, τα υπόλοιπα;”. Ε εκεί, είχε άσσο στο μανίκι και μου τον αποκάλυψε στη πορεία! Γάτα βλέπεις ο κύριος, δε δείχνει εξαρχής όλα τα χαρτιά του. Πάρε mid-tempo “Crush the tyrants”, πάρε ισοπεδωτικό “Dying planet” (που αποτελεί την πρώτη σύνθεση του “νέου” Frederic Leclerq στο μπάσο μαζί με τον Petrozza), πάρε κλεφτές ματιές στη δεκαετία του ’90 με “Strongest of the strong”, “Midnight sun” (με την Sofia Portanet καλεσμένη), πάρε και ένα heavy metal κομμάτι στα μέτρα των KREATOR (“Become immortal”) και είσαι κύριος.
Highlight του δίσκου: “Killer of Jesus”
Προσωπική αδυναμία: “Dying planet”
- “Hordes of chaos” (2009)
Ο πρώτος δίσκος KREATOR που βίωσα σαν οπαδός του συγκροτήματος. Η πρώτη συναυλιακή γνωριμία στο Κτήριο 56 με CALIBAN, ELUVEITIE, EMERGENCY GATE το Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς. Οι KREATOR να λένε “θα είναι πιο “προβάδικο” η ατμόσφαιρα, πιο παλαιάς κοπής”. Και πράγματι, ήταν. Χωρίς ντεμέκ “old school” παραγωγές, επιτυγχάνοντας μια μοντέρνα τραχύτητα και ωμότητα που σε βάθος χρόνου, έφερνε εποχές “Cause for conflict” κατά νου. Οδοστρωτήρες όπως το ομώνυμο, το “Warcurse”, το “Absolute misanthropy”, το “Radical resistance”, το “Escalation” αλλά και πιο πολύπλευρα κομμάτια όπως το “Demon prince”, το “Amok run”, το “Destroy what destroys you” και “To the afterborn”, αποδεικνύουν πέραν αμφιβολίας την υπεροχή των KREATOR συνθετικά.
Highlight του δίσκου: “Hordes of chaos (a necrologue for the elite)”
Προσωπική αδυναμία: “Demon prince”
- “Cause for conflict” (1995)
Ο πιο θυμωμένος KREATOR δίσκος όχι μόνο της δεκαετίας του ’90, αλλά και από την εποχή του “Pleasure to kill” ακόμα! Εκτός μπάντας λόγω προσωπικών διαφορών ο Jurgen “Ventor” Reil, μέσα ο Joe Cangelosi (WHIPLASH), με τους KREATOR να βγάζουν αφρούς από το στόμα. Βαθιά hardcore λογική, ειδικά σε κομμάτια όπως “Dogmatic authority” και “Bomb threat” που αφαλοκόβουν ό,τι είχε θράσος να αναπνέει. Όχι ότι φερ’ ειπείν το “Hate inside your head”, το ένα από τα δύο video (“Lost”) και το δίδυμο “Prevail”/”Catholic despot” (MURDER UNDER THE CROSS!) πάνε πίσω, αλλά τα άλλα είναι σαν γρήγορες μπουνιές στο ring με τον Mike Tyson! Το δε “Isolation” (έτερο video) αποτελεί την τέλεια αποκλιμάκωση, θυμίζοντας τις αντίστοιχες των πρώιμων MACHINE HEAD.
Highlight του δίσκου: “Isolation”
Προσωπική αδυναμία: “Catholic despot”
- “Enemy of God” (2005)
Ακούει 14 χρονών ο υποφαινόμενος το “World anarchy” κατά τύχη και μια 20ετία μετά στο περίπου, βρίσκεται να γράφει για το τι αντίκτυπο είχε επάνω του. Σε Μέσο που διάβαζε εκείνη την εποχή περίπου σε έντυπη μορφή. Πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά έτσι; “Enemy of God” το λοιπόν, ο δίσκος που πήρα γραμμή τους KREATOR, με το ιστορικό video clip του “Enemy of God”, με τις κομματάρες τύπου “Under a total blackened sky” και “Murder fantasies” (με Michael Amott των ARCH ENEMY στο solo παρακαλώ), με “Dying race apocalypse” και “The ancient plague” να δείχνουν και άλλες πτυχές των Γερμανών, αποδεικνύοντας πόσο αυτό που ξεκίνησε στο “Violent revolution”, δεν έτυχε…αλλά πέτυχε! Ορδές (pun intended) οπαδών φτιάχτηκαν εκείνη την όμορφη περίοδο, με το συγκρότημα να παίρνει το αίμα του πίσω με το παραπάνω για την εμπορική ανομβρία της δεκαετίας του ’90.
Highlight του δίσκου: “Enemy of God”
Προσωπική αδυναμία: “Suicide terrorist”
- “Renewal” (1992)
O πρώτος δίσκος της νέας εποχής των KREATOR. Μετά από περιοδεία με τους BIOHAZARD, θα σκέφτονταν να βάλουν τα hardcore στοιχεία για πρώτη φορά στη μουσική τους, ενώ θα βλέπαμε ψήγματα industrial, παρμένα από τους πατέρες GODFLESH, αλλόκοτες μελωδίες που λοξοκοίταζαν τους KILLING JOKE. Και όλα αυτά, με μια ελαφρά death metal επίγευση, λόγω παραγωγής του Scott Burns στα Morrisound, με τη μπάντα να ακούγεται αρκετά “καμένη” από το χόρτο (ειδικά ο Mille – μυθική η επιγραφή LEGALIZE MARIJUANA στο booklet), εξερευνώντας στίχους αναφορικά με την κατάθλιψη (“Winter martyrium”), πιο εσωτερικούς εν γένει (ομώνυμο, “Karmic wheel”, “Reflection”) ενώ τα πιο βίαια ένστικτα απελευθερώνονται στα “Zero to none” και “Brainseed” (BURN THE BRAAAAAAAAAAAIN!) με αποκορύφωμα, το “ερωτικό” γράμμα προς τους φασίστες “Europe after the rain”, τους οποίους “τιμούσε” στο πρόλογο αυτού του κομματιού. Mille θεέ, πάρε τη ΠΑΕ!
Highlight του δίσκου: “Winter martyrium”
Προσωπική αδυναμία: “Europe after the rain”
- “Violent revolution” (2001)
Οι KREATOR στο θρόνο που πάντα τους ανήκε. Αυτού της κορυφαίας Ευρωπαϊκής thrash μπάντας. Όταν ήρθαμε πρώτη φορά σε επαφή, με αυτό το παλικάρι που λέγεται Sami Yli-Sirnio. Μια κίνηση που έκανε εντύπωση, μια και ο Sami ερχόταν από άλλο background. Βέβαια, αυτά δεν έχουν σημασία, αν ο άλλος μπορεί να γράψει το υλικό που πρέπει. Πήρε το μοτίβο των “Extreme aggression”/”Coma of souls”, το φρέσκαρε με το τι συνέβαινε εκείνη τη περίοδο στο metal, έβαλε τη μελωδία που πάντα είχαν οι KREATOR με ένα πιο φρέσκο τρόπο, έβαλε μπρος τις συνθετικές του ικανότητες και νάτη πετιέται η δισκάρα! “Reconquering the throne”, “All of the same blood”, “Mind on fire”, “Slave machinery”, το προσωπικό αγαπημένο “Replicas of life”, ένας σύγχρονος κλασσικός ύμνος (“Violent revolution”) και άλλα πολλά σε σχεδόν μια ώρα μουσικής που όσοι βίωσαν τότε, δεν θα ξεχάσουν ποτέ!
Highlight του δίσκου: “Reconquering the throne”
Προσωπική αδυναμία: “Replicas of life”
- “Endless pain” (1985)
Ανήλικοι KREATOR, παίζοντας μεταξύ 16-17 χρονών, με άγνοια κινδύνου, με λύσσα, με απίστευτη πώρωση, με διάθεση να κάνουν το κόσμο να τους ακούσει και ανοίγοντας άθελα τους μονοπάτια προτού καν ενηλικιωθούν! Τι εννοώ; Μιλάμε για τη δισκάρα μαύρου thrash που έχει μέσα “Flag of hate”/”Tormentor” (το πρώτο όνομα της μπάντας – εξ ου και αγαπημένο των πρώτων οπαδών της μπάντας), που έχει τη φερώνυμη κομματάρα, το “Son of evil”, το “Bonebreaker”, το “Total death” αλλά και τα “Storm of the beast” και “Dying victims”. Τα δύο πιο “τεχνικά” κομμάτια που “φώναζαν” που θα πάει αυτή η μπάντα στο μέλλον, αλλά έπρεπε να περιμένουμε λίγα χρονάκια ακόμα. Ακόμα και έτσι, εντάσσεται στις βασικότατες επιρροές του πρώιμου black metal, ενώ βάφτισε την Dying Victims productions. Όχι και άσχημα για ανήλικα από το Essen θα πω εγώ!
Highlight του δίσκου: “Flag of hate”
Προσωπική αδυναμία: “Dying victims”
- “Pleasure to kill” (1986)
Μαύρη είναι η νύχτα που σηκώθηκε ο δολοφόνος από το φέρετρο του, μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρο είναι το ξύλο που θα φάτε εδώ μέσα! Όλα όσα είπαμε στον προκάτοχο του, πολλαπλασιάστε τα, φέρνοντας καλύτερο παικτικό επίπεδο, μεγαλύτερη λύσσα και μια αύρα που θα αποτελούσε με τη σειρά του, τρομερή επιρροή για το death metal (CANNIBAL CORPSE πέφτουν και παίρνουν κάμψεις μπροστά σε τούτο εδώ, όχι άδικα). Τι να πρωτοπείς για φονικά άσματα που πετσοκόβουν ό,τι κινείται με ονόματα “Ripping corpse”, “Pleasure to kill”, “Carrion”, “Under the guillotine” αλλά και πολύπλευρα έπη όπως το το πολυαγαπημένο μου “The pestilence” και το “Riot of violence”; Η βροντερή φωνή για να τους ακούσει ο κόσμος στο προηγούμενο, έγινε κραυγή γορίλλα που έχει πάρει κοκαΐνη σε οργασμό εδώ. Που να βλέπαμε και τη συνέχεια!
Highlight του δίσκου: “Pleasure to kill”
Προσωπική αδυναμία: “The pestilence”
- “Terrible certainty” (1987)
Jorg Tritze, αυτός ο ήρωας κιθαρίστας. Αυτός ο κύριος – καταλύτης της πορείας των Γερμανών, που από “άξεστους” και “άτεχνους” τους ανέβασε κατηγορία. Βέβαια, κάτι τέτοιο το έβλεπε κανείς και από το “Flag of hate” EP της ίδιας χρονιάς, με τον Mille Petrozza ως μόνο κιθαρίστα, όπου τα “Awakening of the gods”/”Take their lives” έδειχναν μια μπάντα που αναπτυσσόταν μουσικά με γοργό βήμα, αφήνοντας τις πρώιμες μέρες πίσω της. Όταν ο Jorg ήρθε στη μπάντα, ύμνοι στρυφνού, τεχνικού και λυσσασμένου thrash όπως το “Blind faith”, το “Storming with menace” θα έκαναν την εμφάνισή τους, η μπάντα θα έκανε το πρώτο της video clip για το “Toxic trace” ενώ το ομώνυμο και το “Behind the mirror” θα αποτελέσουν παραδείγματα του ήχου της κλασσικής εποχής των KREATOR, δείχνοντας παράλληλα μπροστά.
Highlight του δίσκου: “Toxic trace”
Προσωπική αδυναμία: “Behind the mirror”
- “Extreme aggression” (1989)
Μπροστά σε κάποια άλμπουμ, θα έλεγε κάποιος, οι λέξεις ωχριούν. Δεν είναι απλά καλά, φοβερά ή ακόμα και σπουδαία. Είναι σημεία αναφοράς μεγαλύτερα από τη μπάντα που τα κυκλοφόρησε και σημαντικότερα από τα πλαίσια της δισκογραφίας της. Οι KREATOR προορίζονταν να βγάλουν ένα δίσκο – μνημείο σαν το “Extreme aggression”. Το έδαφος ήταν έτοιμο, ο παραγωγός ήταν εκεί (Randy Burns), έμεναν απλά οι κατάλληλες συνθέσεις. Και μπαίνει το ομώνυμο….ακούς ένα συγκρότημα που συμπύκνωσε τη στρυφνότητα του “Terrible certainty”, την έκανε πιο “προσβάσιμη” στους ακροατές (αν αυτό βγάζει νόημα). Έτσι παρέμεινε πλούσια σε συνθετικά νοήματα, μα και ανοιχτή στο να στα δείξει μέσα από συνθέσεις όπως το καταιγιστικό “Bringer of torture” ή “Stream of consciousness” ή το σεμιναριακό “Some pain will last”. Κερασάκι στη τούρτα το video clip που μας έδεσε με τους Γερμανούς πιονέρους για πάντα: “Betrayer”!
Highlight του δίσκου: “Betrayer”
Προσωπική αδυναμία: “Some pain will last”
- “Coma of souls” (1990)
Από τα καλύτερα back-to-back στην ιστορία του metal. Ένα χρόνο και κάτι μετά τον όλεθρο του “Extreme aggression”, οι KREATOR πήραν σε κίνηση μεγάλου παίκτου τον τιτάνα της εξάχορδης Frank Blackfire στις τάξεις τους φτιάχνοντας το κατά τον γράφοντα, τον απόλυτο δίσκο τους. “Coma of souls”. To κώμα των ψυχών…τι υπέροχος τίτλος που να πάρει! Δίσκος που επέκτεινε το μοτίβο του “Extreme aggression” σε μακροσκελείς συνθέσεις τύπου “When the sun burns red” και “Hidden dictator”, κλείνοντας στο παρελθόν το μάτι με οδοστρωτήρες τύπου “World beyond” και “Twisted urges” ενώ δεν παρέλειπε να ισορροπήσει απόλυτα μεταξύ γκαζιού και mid-tempo στιγμών (βλέπε “Terror zone”, “Agents of brutality”). Οι δε στίχοι, γίνονταν όλο και πιο βαθείς, στα όρια της φιλοσοφίας θα έλεγε κανείς, με το πιο γήινο στιχουργικά να είναι το αντι-φασιστικό έπος “People of the lie”. Κόσμημα. Λίαν επιεικώς απαραίτητο.
Highlight του δίσκου: “People of the lie”
Προσωπική αδυναμία: “Terror zone”
Αυτά από μένα. Ευχαριστώ που διαβάσατε το παραλήρημα μου, εύχομαι ό,τι και να νομίζετε για τη κατάταξη στο κείμενο μου, να χαρούμε όλοι που θα ξαναδούμε τους μεγάλους Γερμανούς στο σανίδι.
KREATOR UBER ALLES, KREATOR BIS ZUM TOD!
Γιάννης Σαββίδης
