5 Μαρτίου, 2020 – 17:15
Τέταρτη δισκογραφική δουλειά για τους Νορβηγούς KVELERTAK και ίσως μία από τις πιο μεστές και ώριμες κυκλοφορίες τους μέχρι στιγμής. Το hype και ο ντόρος γύρω από το προ δεκαετίας ομώνυμο ντεμπούτο τους φαίνεται να κρατάει μέχρι και σήμερα καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που το αναφέρουν ως μέτρο σύγκρισης για όποιο άλμπουμ ακολούθησε αν και το συγκρότημα έδειξε από νωρίς πως δεν ήθελε να εγκλωβιστεί στο black ‘n’ roll ύφος που φαίνεται να ιντρίγκαρε αρκετούς τότε χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ακούμε διάσπαρτα στοιχεία του στο “Splid” (“Necrosoft” πχ).
Με νέο τραγουδιστή τον Ivar Nikolaisen ο οποίος δεν φαίνεται να γεμίζει το μάτι αρχικά αλλά κερδίζοντας τις εντυπώσεις στο τέλος καθώς και τον Håvard Takle Ohr πίσω από τα τύμπανα, οι KVELERTAK ακούγονται σαν να έχουν κάνει κάποιου είδους reboot στην καριέρα τους. Διατηρώντας τις επιρροές από THIN LIZZY και την TURBONEGRO feelgood διάθεση όπως και κάποια ξεσηκωτικά χεβιμεταλάδικα riff, αίσθηση προκαλούν κάποια από τα αρπίσματα όπως και η όλη προοδευτικότητα που διαχέεται που παραπέμπουν καρφί στους MASTODON με τους οποίους πέρυσι τέτοια εποχή περιόδευαν από κοινού στην Ευρώπη και με τον τραγουδιστή τους Troy Sanders να συμμετέχει στο “Crack of doom”.
Είναι εντυπωσιακό πως το ύφος τους εμπλουτίζεται και γίνεται όλο και πιο περιπετειώδες καθώς κυλάει ο δίσκος, με το pomp rock και το αμερικάνικο hard rock των 70’s να εναλλάσσεται με το αφηνιασμένο thrash και τα whammy lead του “Fanden ta dette hull!” ή το σιδηροδρομικό black metal riffing στο “Delirium tremens” και αυτό να γίνεται με τον πιο φυσικό τρόπο και να επαναλαμβάνεται με επιτυχία στο “Ved bredden av nihil” που κλείνει το άλμπουμ. Οι KVELERTAK φαίνεται να κερδίζουν το στοίχημα με τον ίδιο τους τον εαυτό και το “Splid” ικανό να πείσει και τον πιο δύσπιστο. Όμορφο άλμπουμ.
8 / 10
Κώστας Αλατάς
