a
Με τρεμάμενα χέρια και δάχτυλα, και υπό το σοκ της απώλειας του εμβληματικού τραγουδιστή των ENTOMBED (ΔΕΝ έχει A.D.) Lars-Goran Petrov, αποφασίσαμε να σταθούμε σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές της καριέρας του για τις οποίες αξίζει να τον θυμόμαστε. Δεν το συζητάμε καν ότι πάντα θα αποτελεί τον frontman της πρώτης, ορθόδοξης και καλύτερης Σουηδικής death metal μπάντας, η οποία άνοιξε το δρόμο σε όλους τους υπόλοιπους για να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και να φτιάξουν μια πολύ ισχυρή σκηνή η οποία αρχικά είχε ως έδρα τη Στοκχόλμη, στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και πλέον μπάντες κι από την άλλη όχθη του Ατλαντικού προσπαθούν να αναβιώσουν το πνεύμα εκείνης της εποχής. Ο L.G. όπως του άρεσε να τον αποκαλούν, είχε καταγωγή από τη FYROM και γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου (ίδια μέρα με τον Michael Jordan, τυχαίο;) του 1972 στη Στοκχόλμη. Πριν μπει στους NIHILIST (δηλαδή τους ENTOMBED πριν αλλάξουν όνομα), ήταν μέλος των MORBID στο πλάι του Dead που στη συνέχεια έγινε ο τραγουδιστής των MAYHEM. Εκεί ο L.G. είχε το ρόλο του.. ντράμερ και τελικά έκανε τη μεγάλη μεταγραφή και έγινε ένας από τους κορυφαίους frontmen όλων των εποχών στο μεταλλικό ήχο. Η ατέλειωτη ενέργειά του στη σκηνή σε συνδυασμό με το ανελέητο κοπάνημα του και τόνου ς ιδρώτα, τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό. Σαν άνθρωπος και έχοντας την τύχη να τον συναντήσω και να τον βιώσω κατά τους ερχομούς τους στη χώρα μας, ήταν φοβερά ζεστός με τους οπαδούς, καθότι ο ίδιος ήταν και παρέμεινε μέχρι τέλους φοβερός οπαδός της μουσικής μας με τρομερό γούστο και μπορούσε για ώρες να μιλάει για τα αγαπημένα του άλμπουμ. Το δε χιούμορ του προσωπικά δεν το συνάντησα ξανά σε άνθρωπο της μουσικής μας, μπορούσε με μια γκριμάτσα του ή ένα αστείο να σε κάνει να κυλιέσαι κάτω από τα γέλια και πριν αναλύσουμε τα των επιτευγμάτων του, θα ήθελα να παραθέσω μια προσωπική στιγμή μαζί του για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται.
Το 2004 οι ENTOMBED έχουν έρθει μαζί με τους SODOM στη χώρα μας και ο υποφαινόμενος είναι ο τυχερός που ο διοργανωτής (Σήφη ευχαριστώ) του εμπιστεύεται τη μπάντα για να τους πάει να φάνε σε κοντινό εστιατόριο. Οι υπόλοιποι παίρνουν ότι πιο Ελληνικό μπορούν να φάνε για να γευτούν τις ομορφιές της Ελλάδας. Ο L.G. έχει κάτσει πάνω από κάτι μακαρόνια σε μέγεθος παστίτσιου που βλέπει στη βιτρίνα όπως ο Καμπαμαρού στο γνωστό animae και μόνο δεν έχει δακρύσει από χαρά. Γυρνάει και με κοιτάει και λέει «το πουλάνε όντως αυτό; Μπορώ να το φάω;» κι αφού του απαντώ καταφατικά, κουνάει το κεφάλι σαν παιδάκι μικρό που του πήρανε δώρο και λέει «αυτό θέλω, σίγουρα μπορώ;»… Οπότε αρχίζει μια στιχομυθία τύπου «Απ’ ότι έχει αυτό θέλεις να φας, είσαι σίγουρος;», ξανακουνάει το κεφάλι σαν παιδάκι και λέει «αφού είπες ότι μπορώ». Έρχονται τα φαγητά, κάθεται δίπλα μου, γυρνάει και με κοιτάει αφού έχει δοκιμάσει και λέει “Oh my God, this is excellent, I haven’t eaten something like this before”… Παραγγέλνει και δεύτερο πιάτο λοιπόν. Ενώ τρώμε όλοι μαζί, μπαίνει ένας Κινέζος που πουλάει διάφορα πράγματα στις μεγάλες κασέλες που κουβαλούσαν πάντα αν τις θυμάστε. Μεταξύ αυτών έχει ένα φωτιστικό με τον Χριστό πάνω στη βάση πάνω στο σταυρό. Το αγοράζει την ώρα που ο ντράμερ Peter Stjarnvind λείπει στην τουαλέτα και γελώντας μου λέει «Κοίτα να δεις τι θα γίνει τώρα». Βγαίνει ο Peter από την τουαλέτα, του δίνει ο L.G. το φωτιστικό (το οποίο να ξανατονίσω στέκεται σε βάση) και ο Peter με το ζόρι προσπαθεί να το βάλει να κάτσει ανάποδα. Όλη η μπάντα ΚΑΙ ο μαγαζάτορας που το βλέπει έχουν λυθεί στο γέλιο, ο L.G. του λέει «τι κάνεις εκεί, για σένα το πήρα» και ο Peter απαντάει «μα είναι λάθος, πρέπει να μπορεί να κάτσει ανάποδα». Ότι και να σας πω είναι λίγο, από τα γέλια σηκώθηκαν από το τραπέζι για να μην πνιγούν, ο μαγαζάτορας πήρε αγκαλιά τον Alex Hellid, πανηγύρι. Κι αφού έχει περάσει η ώρα πριν φύγουμε και αφού ο L.G. έχει κάνει μιμήσεις που δεν φαντάζεστε (ατραξιόν αυτή του ντράμερ των ROLLING STONES, Charlie Watts), έχει μείνει στο πιάτο ένα τεράστιο μακαρόνι, όταν λέμε τεράστιο, φανταστείτε 2-3 μαζί. Εκεί ο αθεόφοβος L.G. το παίρνει και το δένει γύρω από το αυτί του (!!!!) και ενώ πληρώνουμε για να φύγουμε, βγαίνει έξω στο δρόμο ΕΤΣΙ! Κι όχι απλά βγαίνει ΕΤΣΙ (οι υπόλοιποι έχουν πεθάνει εν τω μεταξύ, έχουν φτιάξει κοιλιακούς), αλλά ενώ οι περαστικοί ξεκάθαρα τον κοιτάνε σε φάση «από πού κατέβηκε αυτός», ο ίδιος ευγενέστατος σε όποιον τον κοίταζε, πήγαινε κι έδινε το χέρι και του έλεγε καλημέρα!!!!! Φτάνουμε τελικά στο ξενοδοχείο και πάει να τραβήξει το μακαρόνι το οποίο δε βγαίνει και μου λέει “Wow, this is strong, see? I told you it was great”! Έτσι θέλω να θυμάμαι πάντα αυτό τον άνθρωπο. Ανέμελο και με αγάπη για ότι έκανε. Αξέχαστος!
“Left hand path” (1990)
Η αρχή των πάντων για όλο αυτό που ονομάζουμε «Σουηδικός ήχος». Φυσικά και η αγαπητή σε όλους μας μεταλλομάνα Σουηδία έβγαλε μπαντάρες σε όλα τα είδη, αλλά τον όρο του «Σουηδικού ήχου» τον θέσπισαν και τον κέρδισαν επάξια οι ENTOMBED με αυτό το δίσκο που άλλαξε κατά πολύ το παιχνίδι σε όλο το death metal και δη στον Ευρωπαϊκό χώρο. Είναι η πρώτη επαφή μου προσωπικά με το είδος με το αρχι-ψέμα της εποχής από αυτόν που μου το πάσαρε ότι «είναι μυστικό project του Cavalera” για να με κάνει να το ακούσω. Φυσικά και ο L.G. δεν είχε καμία σχέση με τον Max πέρα από το πόσο ψυχωμένα τραγουδούσε. Η γέννηση ενός τέρατος-frontman ήταν επίσημη και όταν ο πρώτος στίχος που ακούς είναι το “I am my own God”, ξέρεις τι θα συμβεί στη συνέχεια. Πωρωτικός, πειθήνιος και με το γνωστό συνδυασμό guttural/screaming στυλ να παγώνει το αίμα.
“Bitter loss” (1990)
Άλλο ένα από τα αριστουργήματα του “Left hand path”, στο οποίο όμως ο L.G. κάνει τη διαφορά με το πώς τραβάει τη φωνή του, λες και του βγαίνει η ψυχή στο τέλος, χωρίς να λείπει το trademark στυλ του καθ’ όλο το κομμάτι, προσθέτει στη φωνή του όγκο και βαθύ τόνο και ειδικά στα σημεία που με τεράστια χαιρεκακία (και δη στον τελικό στίχο) φωνάζει “It’s just your ooooooooooooooown bitteeeeeeeeeeeeeer loooooooooooooooooooooooss” νιώθεις ότι το αίμα παγώνει και έχεις κυριευτεί πλήρως από αυτό που ακούς. Το “Left hand path” από μόνο του ήταν ένα σοκ για την ανθρωπότητα και ο L.G. με την παρουσία του το έκανε ακόμα μεγαλύτερο.
“Tueton tantrums” (1992)
Στην παρούσα φάση, ο L.G. έχει αποτελέσει παρελθόν από τους ENTOMBED διότι έχει τη φαεινή ιδέα να κάνει «μπάσιμο» στην τότε κοπέλα του ντράμερ/αρχηγού/Σουηδού καφροδερβέναγα Nicke Andersson και πήρε πόδι με συνοπτικές διαδικασίες. Εκείνη την εποχή, ο L.G. τραγούδησε στο ντεμπούτο των συμπατριωτών και καλών του φίλων COMECON, με το “Megatrends in brutality” να αποτελεί μεγάλη δισκάρα γενικά και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, προκρίνω το συγκεκριμένο κομμάτι καθώς είναι από τα αγαπημένα μου του δίσκου. Σε μεγάλη φόρμα ο L.G., αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν ξόφλησε αλλά το «έχει» ακόμα μέσα του και είναι ευλογία για όποια μπάντα τον έχει στις τάξεις της. Να σημειωθεί ότι αντίθετα με τη φήμη, οι COMECON ποτέ δεν είχαν ανθρώπινο ντράμερ, ενώ στο δεύτερο άλμπουμ (“Converging conspiracies”) τραγούδησε ο Martin Van Drunen και στο τρίτο (“Fable frolic”) ο Marc Grewe. Τώρα αν θέλετε συστάσεις για το ποιοι είναι αυτοί οι δυο, διαβάζετε λάθος άρθρο τόση ώρα.
“Wolverine blues” (1993)
Στην κατά τεκμήριο πιο ώριμη στιγμή της καριέρας του (αν και μόλις 21) και αφού έχει επιστρέψει θριαμβευτικά στους ENTOMBED μετά από λύση των παρεξηγήσεων, ο L.G. κάνει τα φωνητικά της ζωής του στο κορυφαίο μεταλλικό άλμπουμ του 1993. Το ομότιτλο κομμάτι είναι μια αρχοντική ερμηνεία όπου δεσπόζει το σημείο “I’m a misanthropical greed, insatiable in my need to feed”, ενώ και οι εκφράσεις του στο συγκεκριμένο βίντεο κλιπ (από τα κορυφαία όλων των εποχών) αντικατοπτρίζουν τέρμα την πώρωση που είχε όλη η μπάντα. Το “Wolverine blues” γέννησε τη νέα τότε τάση του “death’n’roll” που πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν αλλά ευτυχώς η παταγώδης αποτυχία τους δεν οδήγησε σε περαιτέρω καπήλευση του ονόματος των ENTOMBED.
“Contempt” (1993)
“HUMANITY IS THE BIGGEST CANCER EVER TO BE SEEN”… ίσως ο πιο ξεχωριστός και τραγικά ειρωνικός με βάση το τι συνέβη στο τέλος στίχος που τραγούδησε ποτέ ο αγαπημένος frontman. To πάθος του κατά τη διάρκεια του κομματιού είναι πρωτοφανές, ενώ και ο τρόπος που πατάει πάνω στο ρυθμό καταδεικνύουν την απόγνωση που περιγράφει στιχουργικά και αποτελούν σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του. Κι αυτό το τελευταίο τετράστιχο χτυπάει κόκκαλο με τη μία… “Emotionless, obscene, but a human life don’t mean, anything to me, it’s merely a seed of insanity”.
“Hollowman” (1993)
Το έτερο single του “Wolverine blues” δε θα μπορούσε να λείψει από ξεχωριστή αναφορά, όπου εκεί ο LG γκρουβάρει ασύστολα πάνω στον κολλητικό ρυθμό του κομματιού, η αρχική κραυγή “It’s just a matter of tiiiiiiiiiiiiiiiime” δεν προϊδεάζει με τίποτα τον ακροατή για την επόμενη που έμεινε στην ιστορία, “Who examines the doctoooooooooooooooooooors?” αναρωτιέται ο παιχταράς και το κεφάλι δε μένει στη θέση του με τίποτα. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το σημείο “my hollow eyes are staring down the hole, Jesus, Satan, Hitler, bought my soul” όπου χρωματίζει υπέροχα με δύναμη και άμεση μεταδοτικότητα. Ένα επίσης καταπληκτικό βίντεο, όπου μπορείτε να δείτε πόσο γυαλίζει το μάτι του και πόσο πολύ μπορούσε να κάνει τον οπαδό να ταυτιστεί με την ερμηνεία του.
“Out of hand” (1993)
Τη μερίδα του λέοντος στο άρθρο αποτελούν τα κομμάτια του “Wolverine blues”, αλλά χάρισε τόσο μεγάλες στιγμές εκεί που δε γινόταν αλλιώς. Στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου, πάνω στο υπέροχο drum beat του Nicke Andersson (αβίαστη ρυθμική κομματάρα), ο L.G. θαρρείς και παίρνει τους άλλους από το χέρι, αισθάνεσαι ότι «μαρσάρει» στο κομμάτι, το οποίο σε κάτι σημεία είναι τεχνικά τόσο άρτιο, που ο τύπος το βγάζει αέρα ενώ δεν παίρνει ανάσα. Φυσικά προσέφερε την κλασική ρήση “JESUS CHRIST, LORD OF LIES, IN DISGUISE… FUUUUUUUUUUUUUUCK!” αλλά γενικότερα ο τόνος του είναι ένα βήμα μπροστά από ότι έχει κάνει στο παρελθόν και έδειχνε και τη δική του εξέλιξη αλλά και του συγκροτήματος συνολικά.
“Chief rebel angel” (2001)
Το εναρκτήριο κομμάτι του πολυαγαπημένου τους δίσκου “Morning star” αποτελεί ίσως την πιο μεστή ερμηνεία της καριέρας του. Mε τρόπο λες και οι στίχοι κάνουν την κίνηση που κάνει το μηχάνημα υποστήριξης με τις μετρήσεις να ανεβοκατεβαίνουν, έτσι και ο L.G. αλλάζει τονικότητες στο κομμάτι και παραδίδει μαθήματα του πως τραγουδάς με την καρδιά, άσχετα αν έχεις κλάση και κατά πόσο. Έχει συνδυαστεί κατά πολύ με τις πρώτες τους εμφανίσεις στη χώρα μας καθώς με αυτό άνοιγαν, κι έβλεπες όλη τη μπάντα σε τρομερή κατάσταση και τον ίδιο αγέρωχο να έχει μόλις αρχίσει να βάζει φωτιά στο ολοκαύτωμα που θα ακολουθούσε. Προσωπικά αν μου λέγανε ποτέ ότι και οι ENTOMBED θα γράφανε τέτοιο κομμάτι αλλά και ο ίδιος θα τραγουδούσε ΕΤΣΙ, δεν θα πίστευα κανέναν. Κι όμως έγινε και πιστέψτε με, ζωντανά ήταν 100 φορές καλύτερο.
PHOSPHOROS, LUCIFER, STAND UP, IN PRAISE OF THE MORNING STAR!
PHOSPHOROS, LUCIFER, SAY IT, CHIEF REBEL ANGEL!
“Guardians of Asgaard” (2008)
Στην πιο ακομπλεξάριστη στιγμή της καριέρας του κι ενώ δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να τιμήσει με την παρουσία του τους AMON AMARTH, όχι απλά το έκανε αλλά το χάρηκε και τόσο που στην περιοδεία που ακολούθησε (έπαιζαν support οι ENTOMBED στους AMON AMARTH, που να βρω τρύπα να χωθώ να μη με ξαναδεί ο ήλιος…) έβγαινε μαζί τους κάθε βράδυ και τραγουδούσε το κομμάτι με περίσσιο πάθος. Φυσικά πήρε μέρος ΚΑΙ στο βίντεο και ο τρόπος με τον οποίο σκάει και «φτύνει» αυτό το “We are brothers of the north, who are sharing the allfather’s blood” και το φοβερό pun στο στίχο “Marching down the left hand path” απογειώνει το κομμάτι. Άσχετα από τα παραπάνω, ΜΠΡΑΒΟ στους ΑΑ που πέρα από προτιμήσεις ήταν παντελονάτοι και όχι απλά τον τίμησαν με τη συμμετοχή αυτή, αλλά όπου στεκόντουσαν κι όπου βρισκόντουσαν εκείνη την εποχή, δήλωναν με πλήρη ειλικρίνεια ότι “Aν δεν υπήρχαν οι ENTOMBED, εμείς δε θα παίζαμε μουσική και δε θα ήξερε κανείς που βρίσκεται η Σουηδία». Το σωστό να λέγεται!
“Night of the vampire” (1995)
Ως μπόνους θα βάλω και μια διασκευή στο κορυφαίο κομμάτι του Roky Erickson, που οι ENTOMBED το έκαναν τόσο δικό τους που πολλοί νόμιζαν ότι σε δίσκο τους. Η εν λόγω διασκευή κυκλοφόρησε ως split με τους THE NEW BOMB TURKS το 1995, όπου οι TNBT διασκεύασαν με τη σειρά τους το “I hate people” των ANTI-NOWHERE LEAGUE. O L.G. στο κομμάτι κάνει τη φωνή του πραγματικά Ο-Τ-Ι θέλει και όσοι έχουν ακούσει το αυθεντικό κομμάτι και γνωρίζουν την ιδιαιτερότητα της φωνής του Roky Erickson, του(ς) έβγαλαν το καπέλο. Οι ENTOMBED γενικότερα ήταν μπάντα που τιμούσε πολύ τις επιρροές της, και έτσι το 2002 έβγαλαν τη διπλή συλλογή “Sons of Satan praise the lord” όπου συγκέντρωσαν ούτε λίγο ούτε πολύ 27 (ΕΙΚΟΣΙ ΕΠΤΑ ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ) διασκευάρες σε μια εποχή όπου σε λιγότερο από δυο χρόνια είχαμε 3 κυκλοφορίες τους (“Morning star”, “Sons of Satan praise the lord”, “Inferno”), μια πολύ όμορφη εποχή να είσαι οπαδός ENTOMBED. Θα μπορούσε εδώ να συμπεριληφθεί και το “Albino flogged in black” των STILLBORN όπου δίνει ρέστα με τα καθαρά φωνητικά (το έχουν διασκευάσει πολύ όμορφα και οι PARADISE LOST) αλλά προκρίθηκε το “Night of the vampire” καθώς ήταν και αναπόσπαστο μέρος των συναυλιών τους με το κοινό να συμμετέχει πολύ ενεργά.
O L.G. Petrov έφυγε μόλις στα 49 του και έμεινε παλικάρι μέχρι τέλους, σε μια άνιση μάχη με μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου που είχε 100% θνησιμότητα. Παρέμεινε χαμογελαστός και μάλιστα δε δίστασε λίγο καιρό πριν φύγει οριστικά να απευθύνει χαιρετισμό στους οπαδούς ενώ είχε αγοράσει ένα νέο καρότσι για να κινείται. Η εικόνα αυτή παρότι έκανε τον κόσμο κομμάτια, έδειξε και τι πάστα ανθρώπου ήταν. Πάλεψε με αξιοπρέπεια και έφυγε μαχητής όπως θα ήθελε να τον θυμούνται. Κυρίως όμως, έφυγε κορυφαίος χωρίς να κάνει έκπτωση στην αγάπη του για τη μουσική μας. Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι γενικότερα και καλλιτέχνες ειδικότερα σαν αυτόν. Η απώλεια του μέσα στα χρόνια θα φανεί ακόμα περισσότερο. Τεράστιο σοκ και στεναχώρια ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Κι όπως θα ήθελε και ο ίδιος σίγουρα να γραφτεί…
REST IN FESTERING SLIME!
Υ.Γ.: Η απώλεια του με πρόλαβε αλλά υπάρχει ήδη στο νου εδώ και μήνες και πλέον είναι επιτακτική ανάγκη. Θα ακολουθήσει αργά ή γρήγορα αφιέρωμα στο Σουηδικό death metal προς τιμήν του. Είναι υπόσχεση και χρέος!
Άγγελος Κατσούρας
