Οι L.A. GUNS είναι από τις πιο ιστορικές μπάντες του Sunset strip, που γρήγορα εδραιώθηκαν με το ντεμπούτο τους το 1988, αλλά και για τα επόμενα 3-4 χρόνια γεύτηκαν την επιτυχία. Τελικά όμως η χημεία του Phil Lewis με τον Tracii Guns δεν άντεξε παραπέρα και η διάσπαση ήταν αναπόφευκτη. Ακόμα κι όταν το επιχείρησαν ξανά και ξανά, το αποτέλεσμα δεν ήταν επιτυχημένο. Πάντως ο Lewis είναι το “L” στους L.A. GUNS και χωρίς αυτόν, ο Tracii δεν έχει καταφέρει κάτι αξιόλογο.
Έτσι η επιστροφή του, σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη, όμως για πρώτη φορά, μετά από 25 χρόνια, η συνεργασία τους αποφέρει και καλή κυκλοφορία. Σε σχέση με άλλους συνοδοιπόρους τους από την πόλη των Αγγέλων, είχαν μια πιο punk αισθητική κι έναν πιο βρώμικο ήχο. Κάτι σαν τους CIRCUS OF POWER, τους TSOL αλλά και τους Βρετανούς THE ALMIGHTY, σε στυλ που στην νεώτερη ιστορία μόνο οι VELVET REVOLVER κατάφεραν. Οι δισκογραφικές τους παραγυάλιζαν, αλλά ο street χαρακτήρας τους έβρισκε χώρο να ξεχειλίσει.
Ο δίσκος ανοίγει με το εκρηκτικό “It’s all the same to me” που βουτάει στο παρελθόν και μαζί με το “Speed” και το “A drop of bleach” που ακολουθούν μας ανοίγουν την όρεξη. Δυνατό, γρήγορο rock n’ roll με ενέργεια και attitude πέραν από κάθε μου προσδοκία. Ρεφραίν που σε ξεσηκώνουν και πάνω που αναφωνούμε “οι L.A. GUNS αναστηθήκανε” προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα. Δυστυχώς υπάρχουν οι συνθέσεις που ρίχνουν τον μέσο όρο της ποιότητας και οι επιτιδευμένες προσπάθειες να αναστήσουν τον πάλαι ποτέ αυθόρμητο ενθουσιασμό.
Προτιμώ να σταθώ περισσότερο στις καλές στιγμές. Μια από αυτές είναι και το εντυπωσιακό “Gave it all away” που βρίσκει τον Lewis να βγάζει πάθος, θυμίζοντας μέχρι SAVATAGE τολμώ να πω. Καλή κι η μπαλάντα, το “Christine”, με πιο κλασικές αναφορές, που σε ταξιδεύει στ παρελθόν. Δεν αναζητούμε καινοτομίες. Άλλωστε μιλάμε για το ενδέκατο ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ μιας μπάντας που παίζει hard rock για 30 χρόνια!
Συνοψίζοντας, πρέπει να παραδεχτώ πως το “The missing peace” είναι ό,τι καλύτερο έχουν κάνει μετά το “Hollywood vampires”, δηλαδή εδώ και 26 χρόνια! Αυτό από μόνο του είναι έπαινος. Είναι μια πραγματικά αξιόλογη δουλειά, που δείχνει ότι η παλιοπαρέα ίδρωσε για να μην τα θαλασώσει. Ίσως με γνώση της ηλικίας τους ( ο Lewis 60άρησε) να προσδοκούν υστεροφημία. Για εμάς, πάντως το “The missing peace” είναι ό,τι έπρεπε.
7.5 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
